Bezopen en verzopen
Van de week, ik geloof woensdag, ben ik dronken geweest. Nou dronken, zeg maar gerust straal bezopen. Kon er niets aan doen, het gebeurde heel spontaan.
Het is niet een echte gewoonte van mij om dronken te worden, maar af en toe neem je wel eens een glaasje teveel. Meestal op stap met een stel vrienden in Walking Street of in een of andere biertent elders, maar ik heb wel een aardige dronk over me, zodat er nooit echt moeilijkheden uit voortkomen.
Natuurlijk in vroeger jaren ook wel eens over de schreef gegaan. Ik herinner mij het geval, ergens in het Caraibisch gebied, dat we als marinematen de wal opgingen. Na een meer dan leuke avond met veel, heel veel rum te laat terug aan boord. Geen nood, een maat en ik klauterden via de trossen aan boord in de verwachte wetenschap, dat de wacht ons niet zou zien. Wel dus, éénmaal aan boord werden we keurig opgewacht met de vraag: “Ging het een beetje?” Ook herinner mij eens ’s morgens wakker geworden te zijn, slapend in een portiek in mijn woonplaats Almelo, nog steeds “enigszins beneveld”.
Het ergste overkwam mij vele jaren later toen ik in Amsterdam een oude marinecollega ontmoette. Erg gezellig, veel drank en toen toch maar met de auto terug naar Alkmaar. Vraag niet hoe kon, maar ik ben drie keer door de Velsertunnel gereden om thuis te komen. Vlak vóór Alkmaar, overmand door slaap en drank, half van de weg afgeraakt, met de achterkant een verkeerszuil geramd, maar toen toch weer goed op de weg gekomen. Ik had een boete kunnen oplopen hoger dan een nacht in een vijfsterrenhotel in Amsterdam. Voor mij was het het sein om nooit meer te drinken als ik nog moest rijden.
Maar wat gebeurde er nu afgelopen woensdag? Ik had gegeten in de Pig & Whistle in Soi 7, hier in Pattaya, twee biertjes erbij, niks aan de hand. Toen ik buiten kwam spetterde het een beetje en ik dacht, nou ik haal het wel tot aan Megabreak om daar nog even te poolbiljarten. Het spetteren werd wat erger en ik besloot om op Beach Road te stoppen om te schuilen. Geen parkeergelegenheid voor mijn brommer, maar de baas van de bierbar “We are the World”, die ik al vele jaren ken, liet mij toe mijn brommer op de door hem zelf gecreërde privéplek te parkeren. Net op tijd, want even later gingen de hemelsluizen volledig open en was Beach Road in korte tijd veranderd in een afwateringskanaal.
Wachten dus! Dan maar een pilsje in de bar drinken. “We are the world” is een leuke tent met goede oldtimers muziek, wat rijpere bardames en goedkoop bier (50 Baht voor een Heineken). Ik heb mijn vrouw daar ooit leren kennen en sindsdien komen wij er – meestal samen – nog wel eens. Nu was ik alleen, dus al gauw gezelschap van enkele dames: “What is your name? Where are you from? Where you stay?. Toen mamasan erbij kwam werden de dames tot de orde geroepen, want, zo zei zij, hij was al voorzien. Toch maar een ladydrink gegeven, mamasan ken ik ook al vele jaren, ik schat dat zij ergens in de tachtig is, maar geen enkel probleem schijnt te hebben met een stuk of 10, 12 tequila’s op een avond. Normaal drink ik dat spul niet, maar ach, het regende nog steeds, het was gezellig, dus vooruit, ik ook aan de tequila.
Van vrolijk – grapjes, meegalmen met de muziek, gangnam style dansje – ging het langzaam maar zeker naar teveel – bier en tequila gaan niet echt goed samen – en daarna naar dronken tot bezopen. Ik kon de hele wereld aan, de dames werden steeds attractiever en de drank bleef stromen. Gezelligheid kent geen tijd!
En dan net zo plotseling als het in Thailand kan gaan regenen, vond ik het genoeg. Stop! Ik wil naar huis! Nu! Ja maar, het regende weer na een korte “droge bui”, je kunt nog wel even wachten, zei Mamasan. Mai pen rai, die regen, ik ga! Geen motorbike te bekennen natuurlijk, dus via Soi 8 naar Second Road gelopen, nou ja lopen is niet het goede woord, maar goed. Onderweg nog vele malen aangeroepen met “Welcome, sexy man”, maar niets kon mij meer tegenhouden. Ik wilde naar huis, naar bed, slapen! Ook de regen niet, die 300 meter naar Second Road was meer dan voldoende om kleddernat te worden en enigszins ontnuchterd stond ik daar als een verzopen kat op een motorbiketaxi te wachten.
Daarna heerlijk geslapen na een toch wel leuke avond. En de regentijd in Thailand is nog maar net begonnen!
Over deze blogger
-
Bert Gringhuis (1945), geboren en getogen in Almelo in het mooie Twente. Later vele jaren in Amsterdam en Alkmaar gewoond, werkzaam in de export voor diverse bedrijven. Ik kwam in 1980 voor het eerst in Thailand en was meteen verliefd op het land. Vele malen sindsdien terug geweest en na mijn (vroeg)pensionering als weduwnaar naar Thailand verhuisd. Daar woon ik nu al 22 jaar samen met mijn ietwat jongere Thaise dame Poopae.
Mijn eerste ervaringen in Thailand als een soort nieuwsbrief aan familie, vrienden en kennissen gestuurd, die later onder de naam Gringo op Thailandblog hebben gestaan. Veel, heel veel artikeltjes hebben die eerste verhalen gevolgd en dat is uitgegroeid tot een vrijwel dagelijkse hobby.
In Nederland nog een verwoed voetballer en voetbalscheidsrechter, maar de jaren gaan tellen en in Thailand nog altijd verwoed, maar het poolbiljarten is echt van mindere kwaliteit, ha ha!
Lees hier de laatste artikelen
Eten en drinken23 december 2024Glenmorangie in Thailand
Achtergrond14 december 2024Cashewnoten in Thailand
Isaan12 december 2024We gaan naar Ubon Ratchathani!
Achtergrond6 december 2024De geschiedenis van de Thaise keuken
He Gringo,
Fijn dat je weer terug bent!
Wat is Thailandblog zonder Gringo? Dat is als kaas zonder mosterd.
Het maakt voor mij deze week weer helemaal goed.
Gringo,
Dat is ten minste weer een prachtig verhaal. Gewoon een keer uit je dak gaan.
Het ouwe Pattaya beleven zoals het vroeger was. Een ouwe mamasan die je een beetje in bescherming nam. Gewoon een keer lekker lam zijn, maar gewoon weer naar huis waar je Thaise vrouw op je wacht en lekker gaan slapen.
Cor van Kampen.
Leuk echt wel herkenbaar verhaal , maar wat dronk de ouwe grijze duif? speciale fles; niet echt spul om dronken van te worden haha 😉
Word tijd er weer eens ff aan te waaien voor mij
Harstikke mooi verhaal en zeer herkenbaar,dronk vroeger ook veel te veel maar nu ik een zoon heb moet ik er s morgens weer vroeg uit dus rond 1 uur s nachts weer braaf naar mijn hotel waar mijn vrouw en kind al lang slapen………….