Bezint eer ge be-inkt
Een tijdje terug ging er op sociale media een foto rond van een jonge blonde toeriste die hier in Thailand een tatoeage in Thais schrift op haar schouder had laten zetten.
Zo’n toeriste kun je van alles wijsmaken natuurlijk, en dat is naar alle waarschijnlijkheid dan ook gebeurd in de tattoo shop. Maar de buitenlandse gemeenschap in Thailand is zo gek nog niet, en velen spreken en lezen een aardig woordje Thais. Sommigen constateerden dan ook, al dan niet met de hulp van een tenminste 20-jaar jongere Thaise vriendin, dat er in foutloos Thai het equivalent van ‘verse loempia’s’ op haar schouder stond. Wellicht is dat haar favoriete gerecht, maar het is waarschijnlijker dat er ergens iets geweldig fout is gegaan. Dat ‘Google translate’ er nog wel eens faliekant naast zit zie je onmiddellijk aan de teksten op T-shirts en menu’s hier in Azië. Het lijkt me dus in ieder geval een goed idee één en ander grondig uit te zoeken, voordat je een vertaalde tekst permanent in inkt op je lichaam laat zetten.
Mijn Thaise vriendin maakte onlangs een tatoeage drama mee dat ik je niet wil onthouden. De setting is als volgt: een klein toeristisch plaatsje aan de Thaise kust, waar bijna niemand Engels spreekt. Een lokale Thaise man die daar samen met zijn vrouw een wat rommelig obscuur kapperszaakje runt (knippen 80 baht) en er wat bij tatoeëert; laten we hem ‘tattoo man’ noemen. En een reeds zwaar getatoeëerde corpulente Zweedse toeriste die nauwelijks Engels en geen woord Thais spreekt. Pak de popcorn er maar vast bij.
Mijn vriendin toog nietsvermoedend naar tattoo man om aldaar het haar te laten wassen door zijn vrouw; knippen laat ze op een ander adresje doen dat ze vertrouwt. De Zweedse toeriste, reeds zwaar onder de tatoeages zodat ze van een afstandje eruitzag alsof ze op een natte krant had geslapen, lag daar al op de pijnbank. Ze kreeg een nieuwe tatoeage toegediend die zich nog het beste laat omschrijven als ‘dikke zwarte horizontale balken op de onderbuik’. En als je een beetje avontuurlijk bent ingesteld ga je natuurlijk niet naar een gerenommeerde studio; het is veel spannender om zo goedkoop mogelijk bij een obscure hobbyist met wie je niet kunt communiceren binnen te stappen. Afijn, alles was nog koek en ei op dat moment.
De tatoeage was klaar en de dame mocht opstaan om zichzelf in de spiegel te bewonderen, wat onmiddellijk ontaardde in een enorme huilbui en gekrijs. Verwarring alom, want tattoo man dacht nochtans dat hij in de afgelopen uren een puik stukje spuitwerk had afgeleverd. Aangezien mijn vriendin de enige aanwezige was die Thais en Engels sprak deden beide partijen een beroep op haar. De Zweedse klaagde dat de zwarte horizontale balken niet netjes horizontaal waren. Tattoo man bracht daar tegenin dat hij dat ook wel zag, maar dat het toch echt perfect horizontaal was toen ze nog op haar rug lag. Kortom, het probleem was dat ze een te dikke pens had die de tatoeage vervormde en daar kon hij ook niks aan doen. Of mijn vriendin dit maar even wilde vertalen. Nieuwe huilbui, opnieuw gekrijs. Uiteindelijk is de toeriste zonder te betalen betraand vertrokken, was tattoo man kwaad omdat hij voor niets had gewerkt en hield mijn vriendin er een prachtig verhaal aan over. De moraal van dat verhaal is dan ook: ‘bezint eer ge be-inkt’.
Dit artikel is een speciaal voor Thailandblog bewerkte versie van een verhaal uit het nieuwe boek ‘Gekheid op stokjes’ door Robert Jan Fernhout. Het boek is te bestellen bij alle boekwinkels in Nederland en Vlaanderen, en via de webwinkels zoals https://www.bol.com/nl/nl/p/gekheid-op-stokjes/9300000149873451/
Over deze blogger
Lees hier de laatste artikelen
Column1 oktober 2023Horror Halloween in Thailand
Column25 juli 2023Misspoes
Column7 juli 2023‘Big in Japan, Rockstar in Thailand’
Column13 juni 2023Rijden als een dolle stier
“… alsof ze op een natte krant had geslapen…”
Schitterend!
“Bezint eer ge be-inkt” spreekt boekdelen temeer, althans mijn inziens, een tatoeage en dan nog eens “wat voor tatoeage” niet bij iedereen past.
In vele gevallen veel teveel tatoeages ! Het is zoals de schrijver zegt “alsof ze op een natte krant hebben geslapen …”. Gewoonweg verschrikkelijk / afschuwelijk !
In andere gevallen denk ik soms “mens toch, wat en waar heb je dat laten zetten ?” (met “waar” bedoel ik zowel de tatoeëerder als de plaats op het lichaam), dikwijls verschrikkelijk.
Toegegeven soms zeg ik ook “wow, knap ..” en dan heb ik het over een originele tatoeage, op de juiste plaats gedragen door de juiste persoon, lees in doorsnee een mooie jonge vrouw en/of man ..
(met originele bedoel ik geen Hah Taew of Tramp Stamp tattoo)
Anekdote/dwaasheid:
Vroeg ooit aan een oudere dame “wie is die persoon op je arm” en het antwoord was “Elvis” .. uit beleefdheid heb ik geantwoord ” ho ja, natuurlijk ..” .. had ze “de Hulk” gezegd dan had ze mij meer overtuigd … hier zitten we al dichter bij de “verse loempia”.
Op de arm van een bekende Belgische voetballer prijkt “Vini, vidi, vici”, de bekende spreuk van de Romeinse keizer Julius Caesar. De correcte versie luidt “Veni, vidi, vici” en betekent “Ik kwam, zag en overwon”. Wat die voetballer heeft laten zetten luidt “Van wijn, ik zag en overwon”, en zo zie je maar …
Finaal, maar dit is ook persoonlijk, vind ik dat bepaalde volkeren wel echt mooi staan met tattoos zoals in oa. het Amazone gebied, de Samoa eilanden en zelfs de donker van huid zijnde Thai maar wat de anderen betreft, neen … maakt geen deel uit van hun / onze cultuur.
Benieuwd naar de kritiek.
Nee Philippe,
Geen kritiek maar enkel bijval, net zoals de omschrijving verse ‘loempia’. Want uiteindelijk komt die mooie jonge vrouw/man hopelijk ooit op leeftijd en blijven er belegen loempia’s over van eens ‘n tatoeage.
Ik heet Peer en geen “ลูกแพร”
Het kan allemaal nog erger, ik ken iemand die zijn tatoeage “op liet frissen” uiteraard bij de goedkoopste aanbieder, met als gevolg een hepatitis C infectie die met een hele zware kuur bestreden moest worden en blijvende leverschade heeft veroorzaakt.
Wat tatoes betreft ben ik erg ouderwets en mijn vrouw (gelukkig) ook.
Het gemiddeld percentage van Thais die een tattoe hebben is ongeveer 15%.
Van de Thais die voor langere tijd in de gevangenis verblijven heeft 90 % een tatoe.
Dat verschil is statistisch significant.
Meer discussie wil ik er niet aan wijden.
Ik ben echt benieuwd waar je die cijfers vandaan haalt. Hier iets komen schrijven zonder enige referentie is weinig geloofwaardig.
Ik stel me trouwens de vraag wie zich bezig houdt met het bijhouden van dergelijke percentages, dit heeft toch geen enkele meerwaarde.
nog vergeten voor de ‘liefhebbers van tatoeages’:
https://www.knack.be/nieuws/gezondheid/factchecker-tattoos-zijn-niet-gezond-en-verminderen-de-topprestaties/
Ik vind het indrukwekkend dat men zich zo druk kan maken over het uiterlijk of bezigheden van een ander.
Fat shaming, en dat ook nog natte vinger statistiek erbovenop?
Of ik ben buitengewoon ruimdenkend of ik ben te druk met mijn eigen leven? Oh, ik heb zelf ook tatoeages.
Mvg,
Jaren geleden was een tatoeage alleen voor bajes klanten.
Die zagen er best stoer en onverschrokken uit.
Doordat pop artiesten en voetballers een image nodig hadden zijn tatoeages populair geworden.
Ik kan me voorstellen dat een vrouw de geboorte datum en naam van haar kind als tatoe laat zetten , maar semi religieuse Thaise tatoes laten zetten gaat mij te ver.
Natuurlijk wel stoer , je krijgt belangstelling en je krijgt vragen van wat betekent de tatoe.
Je wordt een geziene persoon in het saaie leven , waar niemand interesse in je heeft.
Bijzonder haarkapsel, afgeknipte jeans, stoere verhalen over Thailand.
We willen allemaal aandacht.
Een tijdje geleden nog een jonge knappe thaise dame in de temple in waalwijk ontmoet die het Euro biljet van 50 euro op haar buik had als tatoe.
En inderdaad: aandacht kreeg ze.
“tatoeages alleen voor bajesklanten”
Wat denk je van een anker op je bovenarm? Al sinds mensenheugenis de tattoo van zeelui all over the world. En
Bij zeelui hadden de tattoos vooral als doel ze te identificeren als hen iets overkwam.
En de oorring was een soort verzekering voor hun begrafenis.
Tattoos en lichaamsversieringen zijn zo oud als de mensheid! Een kleurrijke prent, een bot door je neus, een koker om je pielemuis, de oorlogskleuren op je gezicht, het is zo oud als de hof van Eden. Maar ik heb bezwaar tegen hoe ze er na jaren gaan uitzien.
Ik mag aannemen dat als je een tattoo laat zetten dat de prent of tekst of whatever een herinnering is, een blijk van waardering, van vreugde of van verdriet, en dat je wilt dat het teken blijvend is en begrijpelijk voor iedereen. Nou, sorry hoor! Veel tattoos worden aartslelijk, de kleuren vervagen of worden zwarter en zwarter, herkennen van wat goed bedoeld was wordt lastig en dat stuk ijzer door oor, lip of intieme delen wordt een last. Er zijn mensen die er uit zien alsof ze een ijzerwinkel hebben beroofd!
Nee, niks voor mij. Daarbij ben ik allergisch op mijn huid zelfs voor een horlogebandje van ijzer of leer en blijf ik er maar vanaf. Ga gerust je gang als je het mooi vindt maar vraag mij niet het ook fraai te vinden. Want ik vind die dingen lelijk…
Buiten dat zaken als tattoos, piercings, etc. naar mijn mening lelijk zijn, zijn deze ‘versieringen’ ook nog eens zeer ongezond. Op de duur is de kans bij tattoos niet denkbeeldig op de ontwikkeling van (huid)kanker. En piercing schijnen op den duur kans te geven op metaalvergiftiging, etc.
Bovendien ben ik van mening dat het menselijk lichaam een absoluut prachtig stuk werk is. Indien je studie maakt van het menselijk lichaam, dan kom je tot de ontdekking dat het vrijwel perfect is. Dus om dat te verruïneren door het plaatsen van b.v tattoos is een klap in het gezicht van de Schepper van ons lichaam. Dit heeft overigens niets met kerkelijk geloof te maken. Ik ben in de zin van kerkelijke rituelen niet gelovig, maar ik weet dat GOD, de Schepper van o.a. de mens bestaat. Deze kennis heb ik overigens uit zeer betrouwbare bron. Dus niet van een godsdienst! Maar van fysiek existerende instanties.
Vr.,gr.,
SiamTon
Eens met Erik en Ton. Ik heb nog nooit iemand mooier zien worden door een tattoo. Maar dan ook echt helemaal niemand. Gewoon niet aan beginnen, zou ik zeggen.
Ben je nog aan het twijfelen om wél of níét ‘n tatoeage te laten zetten,
Google ‘ns naar Rosanne Hertzberger: “tatoeages, de ultieme minachting van het lichaam”
dan zie je de “voor’s” en “tegen’s” ervan.
En google op: Theo Maassen tatoeages
waar hij het had over degene welke de namen van hun kinderen of vrouw niet kunnen onthouden en dan maar laten tatoeeren.
Tatoeages zijn vandaag de dag toch een uiting van genoegen, ongenoegen lichaamsversiering en ja zelfs [geloof] overtuigingen in alle vormen en maten en sociale klasse van de mens.
Tot zo ver, zoekt eenieder het zelf maar uit, humorvolle of verdrietige ‘foutjes’ zijn er zat heb ze wel eens meer aangekaart.
Dat ligt meer aan de regels per land hoe snel dat fout kan gaan.
Kwam in mij zoektocht naar procenten deze meneer nog tegen met zijn intro.
‘
Optocht der tattoos
Henri Beunders
De eeuwenoude tattoo is bezig aan een ware triomftocht door de westerse wereld. Vroeger het handelsmerk van de zeeman of de rebel en sporadisch zichtbaar, nu mateloos populair in alle lagen van de bevolking. Henri Beunders geeft zijn visie op de explosieve groei van de tattoo in de afgelopen halve eeuw. Hij duikt in de wereld van de ‘getekende mens’, onderzoekt motieven en duidt ontwikkelingen. Van beginners tattoo tot extreme lichaamsversiering: tattoos weerspiegelen de behoefte aan bevestiging van de identiteit. Ze drukken het verlangen uit om het eigen verhaal te vertellen. Het verhaal van bevrijding en vreugde, rouw, trauma’s, blijvende herinneringen. Maar ook van spijt en verslaving.
Krijg je toch een beetje andere indruk als koude procentjes.
Ja geef dan ook maar aan hoeveel mensen spijt hebben van tattoes en het met veel pijn ( geestelijk en lichamelijk) en moeite en geld proberen te verwijderen. Ieder zijn meug maar er is niets origineels aan een tattoe. Neem dan een kinder-tattoe of een niet-permanente tattoe: de eerste is na 1 wasbeurt verdwenen en de semie-permanente na een week tot 14 dagen.
Mijn oudste dochter, intussen al 33 heeft diverse tatoeages. Vind ik het leuk? Nee! Maar ze is een volwassen mens en als zij ermee blij is, dan zij het zo.
Gelukkig heeft mijn vrouw geen tatoeages. Jawel… twee, maar je zult lang moeten zoeken, terwijl iedereen ze kan zien. Ze heeft zich namelijk lang geleden de wenkbrauwen laten tatoeëren. Valt niet op.
Ik vond het vroeger stoer bij een oom van mij, die een tatoeage op zijn arm had uit de tijd dat hij bij de marine was.
Maar verder kunnen tatoeages mij niet bekoren of ze nou religieus of modieus zijn.