Bericht uit Holland (11)
Café d’Oude Stoep is een van mijn vaste pleisterplaatsen voor een koffie en soms een warme maaltijd. Een eetcafé durf ik het niet te noemen, want daarvoor zijn de gerechten van een te hoge kwaliteit.
Als ik er eet, neem ik een dagmenu dat zo gemiddeld 12 euro kost. Daarvoor wordt een lekker stukje vlees of een visje geserveerd met groente, patatas bravas en salade. Ik geef toe dat ik in Thailand goedkoper eet, maar voor Nederlandse begrippen is de prijsstelling bescheiden.
Sommige uitbaters exploiteren een café om geld te verdienen en bij voorkeur rijk te worden. Maar dat lijkt me niet de eerste prioriteit van uitbater Hans. Het café moet een passie van hem zijn en dat blijkt vooral uit details als een stukje zelfgebakken boterkoek bij de koffie en een wisseltap met maandelijks een ander speciaal biertje. Vorige maand lentebier van de Haarlemse brouwerij Joppen en nu Brugse Zot, een biertje dat ik alleen al vanwege de naam bestel als ik trek in bier heb.
Op de andere taps geen Amstel of Heineken, maar onder andere Jupiler, Hertog Jan, Leffe en Palm. Wanneer klanten naar het Jopen bier informeren, komt Hans met een tijdschrift aanlopen, waarin de geschiedenis van de brouwerij, die in een voormalig kerkgebouw is gevestigd, haarfijn uit de doeken wordt gedaan. En hij houdt er een enthousiast verhaal bij. Voor ondernemers als Hans heb ik bewondering: ze houden van hun zaak en doen er alles aan hun klanten te verwennen. En ze nemen personeel aan dat dezelfde attitude heeft.
Op een avond at ik er een kom aspergesoep met beenham. Aan de bar, want alle tafeltjes waren bezet. Tegenover mij aan de muur keken twee oud-klanten mij aan, ingelijst in zwartwit. Rechts een jongeman in marine-uniform, die ik ken als ‘Herr Flick’, zijn bijnaam, en links een man die zijn leven wijdde aan het schrijven van gedichten. Beiden in de bloei van hun leven onverwacht overleden. De dichter heb ik goed gekend, de marineman oppervlakkig.
Terwijl ik mijn soep oplepelde, moest ik denken aan de tempel in het dorp van mijn vriendin. Daar prijken foto’s van overledenen op kastjes in de tempelmuur, waarin botjes na de crematie worden bewaard. In andere tempels zie je ze op chedi’s. Zo blijven de doden deel uitmaken van het dagelijks leven. Is dat niet een mooie gedachte?
Over deze blogger
-
Bekend als Khun Peter (62), woont afwisselend in Apeldoorn en Pattaya. Al 14 jaar een relatie met Kanchana. Nog niet gepensioneerd, heb een eigen bedrijf, iets met verzekeringen. Gek op dieren, vooral honden en muziek.
Genoeg hobby's, maar helaas weinig tijd: schrijven voor Thailandblog, fitness, gezondheid en voeding, schietsport, ouwehoeren met vrienden en nog wat eigenaardigheden.
Lees hier de laatste artikelen
- Eilanden23 november 2024Koh Kood transformeert tot luxe ecotoerismebestemming
- Nieuws uit Thailand23 november 2024Thailand wil koploper worden in digitale investeringen met ambitieuze plannen
- Nieuws uit Thailand22 november 2024Al zes toeristen overleden door vergiftigde alcohol in Laos
- Eten en drinken22 november 2024Thai Street Food in Bangkok (video)