Bar fine in Thailand
Vlak voor de Kerst stond er een artikel in de Bangkok Post, waarin ik las dat de politie in Bangkok als geste naar het publiek de “traffic fine” (verkeersboete) tot aan het eind van het jaar zou verlagen naar slechts 100 Baht. Het moest dan wel gaan om lichte overtredingen, zoals geen valhelm, geen autogordel, enz.; rijden onder invloed zou daar niet voor in aanmerking komen.
Een wakkere lezer van een Engelstalig forum maakte daarop de snedige opmerking, dat dan de “bar fines” ook wel omlaag zouden kunnen. Traffic fine – bar fine, ik vond dat wel een aardige woordspeling en zette dat op Facebook. Om de grap hiervan in te zien, moet je natuurlijk wel beide termen kennen. Traffic fine is gewoon een bekeuring, maar ik merkte, dat niet iedereen bekend is met de term “bar fine”. Nogal logisch, als je nooit in Thailand geweest bent, laat staan in een bierbar of a gogo tent in bijvoorbeeld Pattaya.
Een vriend van mij in Nederland (net als ik ex-Marine) vroeg nadere uitleg: “Waarvoor moet je een boete betalen als je een biertje in een bar gaat drinken?” Ik heb het hem even verteld: in een bierbar of a gogo gelegenheid zijn dames aanwezig, die je wel gezelschap willen houden.
Een praatje, een drankje en nog een paar, ook voor haar gezellig toch! Mocht je de dame zo aardig vinden, dat je haar gezelschap wel een vervolg wilt geven op je hotelkamer, dan kan dat. Je moet dan de eigenaar van de tent wel een “bar fine” betalen ter compensatie van haar tijdelijke afwezigheid, waarin de bar inkomsten derft. De hoogte van die bar fine is afhankelijk van het soort en luxe van de horecagelegenheid en kan variëren tussen 500 en 2000 Baht. Afijn, er valt nog wel meer over te vertellen, vertelde ik hem, maar dan kom je maar een keer hier en ik zal je inwijden in de illustere wereld van de Thaise seksindustrie.
Mijn vriend Wim begreep dat en antwoordde, dat het inderdaad hoog tijd werd, dat hij deze Thaise gebruiken eens van nabij komt bestuderen. “want na de drankjes die “dames” op de Zeedijk in Amsterdam van me probeerden af te troggelen toen ik nog als jonge knaap in de marine-opleiding zat in Amsterdam, heb ik weinig ervaring meer opgedaan op dit gebied.
Wim is nu net als ik gepensioneerd, heeft goed geboerd in zijn leven na de Marine en is keurig getrouwd, kinderen en kleinkinderen. Hij maakt met zijn vrouw lange (cruise)reizen naar alle delen van de wereld, maar Thailand kent hij nog niet. Ik heb hem al vaker uitgenodigd om, al dan niet met zijn vrouw, eens te komen kijken hier, maar het is er nog niet van gekomen.
Zo zijn er hele volksstammen, die hier nog nooit zijn geweest en dus ook niet zouden begrijpen, wat een bar fine, een mamasan, een ladydrink, enz. betekent. Ooit behoorde ik zelf daartoe, want ooit was er een eerste keer. Ik kom al heel lang in Thailand, bezocht vanaf de jaren tachtig ook wel bierbars en zo, voornamelijk in Patpong, maakte ook wel een praatje met één of andere dame, maar heb nooit een dame meegenomen naar mijn hotel. Over een bar fine werd nooit gesproken en eigenlijk vraag ik mij af of die term toen al bestond. Wie zou die mooie uitdrukking, die netjes afdekt, dat het om niets meer dan een premie voor de souteneur/eigenaar gaat, bedacht hebben?
De eerste keer, dat ik met een barfine te maken kreeg, was een jaar of 12 geleden in Pattaya. Ik was weduwnaar geworden en heb toen een flink aantal reizen naar vooral Thailand gemaakt. Bangkok, Chiang Mai, Phuket, Koh Samui en uiteindelijk Pattaya en daar ben ik blijven “hangen”. Oh, ik geef het toe, in de meeste plaatsen wel gebruik gemaakt van een “soapie”, maar in Pattaya ging ik dus een stap verder.
Ik logeerde in een hotel op Beach Road en van daaruit kwam ik vaak in een bierbar een eindje verder op aan dezelfde straat. Leuke bar, goede muziek en veel dames. Een beetje afzijdig stonden er drie, vriendinnen zoals later bleek, en met één daarvan kreeg ik contact. Een paar drankjes, een poging om met elkaar te praten (haar kennis van Engels was praktisch nul) en na enkele uren stapte ik weer op, nadat ik haar wat extra geld in de hand gedrukt had. Ik viel op haar ogen, die, als zij met die vriendinnen afzijdig stond, de hele meute aankeek of ze wou zeggen: ”Ik hoor hier niet”. Wie weet wat zij toen dacht?!
Enkele bezoeken in een paar weken volgden en na haar een keer of vier ’s avonds gesproken te hebben, vond ik, dat ik haar maar moest vragen mee naar het hotel te gaan. Ik had geen ervaring op dit gebied en wist nauwelijks hoe ik het een beetje diplomatiek moest vragen, maar zij loste dat op. Reken maar af, zei ze, je betaalt iets aan de bar en dan kunnen we gaan. Kunnen we gaan? Dat vond ik toch wat te opzichtig, ik wilde het discreet doen. Ik zei tegen haar, dat ik nu weg ging en haar aan de overkant van de straat zou opwachten. Niemand in de bar zou merken, dat wij tweeën samen zouden zijn. Naïef natuurlijk, want inmiddels waren alle dames en de mamasan al op de hoogte.
Het plan mislukte, zij had mij niet begrepen en ik stond daar meer dan een uur te wortelschieten. Om twee uur sloot de bar en terwijl ik dacht, dat wordt niks meer vandaag, kwam zij even daarna uit de bar en ging op weg naar haar kamer. Ik schreeuwde haar toe van de overkant en zij was hogelijk verbaasd, maar wel met een glimlach .
Eind goed, al goed, we leefden die nacht nog lang en gelukkig en die dame is nu mijn vrouw, waarmee ik al 12 jaar samenwoon.
Over deze blogger
-
Bert Gringhuis (1945), geboren en getogen in Almelo in het mooie Twente. Later vele jaren in Amsterdam en Alkmaar gewoond, werkzaam in de export voor diverse bedrijven. Ik kwam in 1980 voor het eerst in Thailand en was meteen verliefd op het land. Vele malen sindsdien terug geweest en na mijn (vroeg)pensionering als weduwnaar naar Thailand verhuisd. Daar woon ik nu al 22 jaar samen met mijn ietwat jongere Thaise dame Poopae.
Mijn eerste ervaringen in Thailand als een soort nieuwsbrief aan familie, vrienden en kennissen gestuurd, die later onder de naam Gringo op Thailandblog hebben gestaan. Veel, heel veel artikeltjes hebben die eerste verhalen gevolgd en dat is uitgegroeid tot een vrijwel dagelijkse hobby.
In Nederland nog een verwoed voetballer en voetbalscheidsrechter, maar de jaren gaan tellen en in Thailand nog altijd verwoed, maar het poolbiljarten is echt van mindere kwaliteit, ha ha!
Lees hier de laatste artikelen
Achtergrond14 december 2024Cashewnoten in Thailand
Isaan12 december 2024We gaan naar Ubon Ratchathani!
Achtergrond6 december 2024De geschiedenis van de Thaise keuken
Bezienswaardigheden2 december 202424 uur in Bangkok (video)
Mooi verhaal. En dapper! Overigens heb ik ook een verhaal wat er niet ver vandaan ligt. Inmiddels 8 jaar getrouwd, met een zeuntje van 6, naar genoegen. Punt is alleen dat ik Thailand te heet, te Thai vindt. Volgend jaar, met geluk, gaan we in Spanje wonen.
Gringo, heerlijk verhaaltje! veroorzaakt menige glimlach.
Moderator: het is niet toegestaan om andere lezers oproepen te gaan chatten.
En ik maar denken dat die Nederlandse mariniers wel van wanten wisten (joke)! Blijken dus “Pistolen Paultjes” te zijn!
Oeps mariniers en Marine ff iets anders, houden ook niet van elkaar.
Wel mooi verhaal kenbaar als ex Marineman.
Jammer dan, ik als marinier heb daar nooit problemen door ondervonden. Behalve dan dat mijn broer die bij de vloot op de “SOEMBA” zat, mij regelmatig pestte.
Een Barfine vragen in een bar is een zware overtreding met de wet , voor de uibater betekend dit gevangenis straf en als het een farang is als uitbater is het deportatie zelfs . https://en.wikipedia.org/wiki/Bargirl
Dankzij de uitgebreide uitleg van Gringo ben ik nu geheel op de hoogte van het fenomeen “bar fine” wat in Thailand gebruikelijk is als je de dame in kwestie tijdelijk onttrekt aan de werkzaamheden in de bar tijdens diensttijd. Als westerling die nog steeds in Nederland woont vraag ik mij af of dit wellicht een gat in de (Nederlandse) markt is. Natuurlijk zijn er in Nederland in diverse steden wel gelegenheden waar het al dan niet schaars gekleed vrouwelijk schoon niet alleen bewonderd kan worden maar waarmee ook verdere activiteiten kunnen worden verricht maar zomaar een bar binnenlopen en na betaling van een (kleine) vergoeding aan de eigenaar van de bar de betreffende dame meenemen naar je hotelkamer is hier een onbekend verschijnsel. Toch eens vragen aan de uitbaatsters van mijn snookerclub of dit wellicht een idee is dat navolging verdient. De wijze waarop Gringo bij een bezoek aan een bar zijn huidige vrouw is tegengekomen is een mooi verhaal en dat taalproblemen kunnen leiden tot misverstanden is wel duidelijk. Maar goed dat hij een uurtje is blijven wachten aan de overkant van de straat anders woonde hij wellicht weer in het Twentse land, ver weg van de geneugten van Thailand. Over taalproblemen gesproken, dit doet mij denken aan mijn vroege jaren bij de Marine waarin ik, geplaatst op een mijnenveger, samen met de bemanning de stad Belfast bezocht. Ik was vast niet ouder dan 17 jaar en moest dan ook als “superminderjarige” om 22:00 uur weer terug zijn aan boord op straffe van een dag of 14 “licht arrest”. Tijdens mijn omzwervingen door de stad ontmoette ik een aardig meisje wat, volgens haar nogal moeilijk verstaanbare Noord-Ierse accent, 18 jaar oud moest zijn. Althans dat beweerde zij tegen een controlerende agent die kennelijk als taak had lokale jonge meiden te weerhouden van al te nauwe banden met de bezoekende jantjes. Het “eighteen” sprak zij uit als “ittiejen”. Gelukkig geloofde de agent haar en konden wij doorgaan met nader kennismaken. Dit beperkte zich overigens tot een handje hier en een zoentje daar want veel verder zijn wij die eerste avond niet gekomen. Ik had echter grootse verwachtingen van de tweede avond dus werd op een bepaalde plaats afgesproken voor de volgende ontmoeting. Kennelijk was het taalprobleem de oorzaak van een verkeerd uur want toen ik meende het betreffende dametje in het oog te hebben bleek zij mij totaal niet te herkennen. Gelukkig kwam een uur later iemand op mij af waarin ik na enig nadenken het meisje herkende van de vorige avond. Vanwege de verplichte vroege terugtocht naar het schip is van verdere erotische Noord-Ierse avonturen helaas niet veel terechtgekomen.
Over de marine en vrouwen gesproken: vaak werd er aan boord bij binnenkomst in buitenlandse havens een lijstje opgehangen van de bars e.d. waar je niet naartoe mocht. Stond meestal een rijtje voor van jongens die dat lijstje overschreven, want dat waren nu precies de tenten waar iedereen wèl heen ging…………