‘Ter lering ende vermaak: Een avondje stappen in Pattaya.’
’s Middags had ik eerst een sociale verplichting. Daarna wat schrijfwerk gedaan. Ik had geen haast, ik hoefde in de loop van de avond alleen maar het busje richting Naklua te nemen om daar mijn witte prinsesje in te laden, zoals afgesproken. Vandaag zou ze beslist van haar periodieke probleempje af zijn.
In de W2 bar moest ik vier drankjes afrekenen. Volgens mij had ik er maar drie gehad. Ik vroeg om de bonnetjes. Het waren er vier. Ik legde ze op volgorde en bestelde nog een drankje. Nu waren het er vijf. De bonnetjes zijn netjes doorgenummerd, waardoor je kunt zien hoeveel andere bonnetjes er zijn uitgeschreven tussen twee bestellingen door. Dat waren er tussen het vierde en vijfde bonnetje ongeveer 50. Zo ook tussen de bonnetjes 3 en 4, en 2 en 3. Maar tussen bonnetje 1 en 2 slechts 8. Dan zou ik het tweede drankje vrijwel subiet na het eerste moeten hebben besteld, quod uitdrukkelijk non. Ziedaar, het bewijs was geleverd!
Ga het dan maar uitleggen aan het personeel. Volkomen zinloos zou het zijn. Ik deed wel even een poging, maar ze snapten niets van mijn gegoochel met getallen. Verder mekkeren zou mijn humeur maar bederven. Ik rekende gepast af, ze voelden wel dat het me niet lekker zat. Op de een of andere manier moet bonnetje 2 onterecht in mijn stapeltje terecht zijn gekomen. Niet expres, je hoort hier eigenlijk nooit iemand over de rekening klagen.
De Songtaew ging bij de Dolfijn-rotonde linksaf. Uitstappen dus. Het laatste stukje ging ik dan wel lopen. Ik kwam weer langs de Oh La La bar. Omaatje van 43 zat er weer. De dames proberen je daar actief aan de toog te krijgen. Wat dat betreft leek deze bar op Soi 6. Ze maakten bij mij geen kans, ik had een vastomlijnd doel voor ogen. Het wandelingetje viel mij tegen, in vergelijking met de avond ervoor. Ik voelde wat zweetdruppeltjes. Niet zo gek, de weg loopt vanaf de rotonde stiekem wat omhoog. Bamboo Beer Bar 1 kwam in zicht. Wel verdomme! Geen prinsesje! Eén drankje besteld, met een kop als een oorwurm. Ze kon nog plots uit het niets opduiken, maar dat gebeurde niet. De aandacht van de twee meisjes die de bar nog bevolkten negeerde ik volkomen. Die wisten dondersgoed waar ik voor gekomen was. Ze hielden zich van de domme. Zonder een woord te zeggen rekende ik af. Het wisselgeld verdween in mijn broekzak. Ik stond op ontploffen. Weg hier nu, meteen. Weg uit Naklua en er nóóit meer terugkeren. Eén meisje bij de Oh La La Bar deed nog een poging. Een wandelend kinderlijkje leek het.
Naar beneden lopen kostte geen moeite. Songtaew stond te wachten voor de Kiss Food.
Ik stuurde een berichtje aan prinsesje.
‘Thank you very much darling 🙁
I have it whole had with you.
Go an other crazy make with your little talks.
You can the tree in!’
Maar dan netjes door Google in het Thais vertaald natuurlijk.
Meteen geblokkeerd die bende, ik zat verder niet op haar smoesjes te wachten.
Gevarendriehoekje achter het nulletje.
Bij Soi 8 stapte ik uit. Hier maar eens rustig doorheen wandelen. Misschien zou iets mijn pad nog kruisen. Niet veel hier, ik stak door naar Soi 7, dan kon ik daar weer naar Beach Road lopen, anders kwam ik verkeerd uit voor de Songtaews. Het was niet mijn geluksdag, ik kwam geen pareltjes tegen. Nog een klein stukje, dan was ik bij de Happiness Stars 2 Bar. Ning en Cat waren daar om deze tijd toch niet meer, misschien kon ik een collegaatje ronselen.
De HS2 Bar haalde ik nèt niet, bij de aanpalende HS1 Bar liet ik me van de straat plukken. Sue, 25, uit Surin. Ze had me wel eens eerder gezien, zei ze. Dat kon kloppen, de HS2 Bar heb ik in de afgelopen maanden bij tijd en wijle plat gelopen. Maar daar kende ze me niet van. Ze had onlangs vier dagen in Tim’s Bar Agogo gewerkt, zodoende. Dat kon ook kloppen. Waarom had ze daar maar vier dagen gewerkt? Het was er voor haar te koud om de hele avond schaars gekleed rond te dartelen, vertelde ze. Tsja, die had ik nog niet eerder gehoord. Het was een leuk slank ding, met een vrolijk koppie. Even DFK-en aan de bar, dat ging goed. Ze rookte zelf ook. Mooi. 2000 LT. Barfinen maar. Op naar de W2 bar. De roodharige van het personeel ook een drankje, zo werd het toch nog gezellig.
Ze wilde graag naar Tim’s Bar, please, één drankje…
Ik vond het best, she happy, me happy.
We werden allebei hartelijk ontvangen, drankje erbij voor haar ‘zusje’, Cartoon kwam er ook bij. Kortom, het werden meer drankjes. Cartoon en Sue zaten aan weerskanten tegen me aan, ze hadden wel zin in een triootje. Ik niet. Cartoon was nu heel erg pissed en draaide zich demonstratief om. Dat had ze niet moeten doen. Ik pakte haar drankje van ons tafeltje en zette het voor haar neus op het tafeltje naast ons. De rook kwam uit haar oren, ze griste het glas van tafel en stiefelde weg. Ik kon er niet mee zitten. Het kreng had nu toch weer kans gezien een cocktail te bestellen, ik was er wel klaar mee.
Op de schermen was Pink Floyd te zien. Een prachtige live-versie van Comfortably Numb. Het geluid golfde uit de indrukwekkende geluidsinstallatie. Sue kreeg het niet koud, daar waakte ik wel voor. Dit was ultiem genieten.
Iets meer dan 1000 Baht lichter vertrokken we weer. Nog een afzakkertje in de W2, het was bijna één uur. Om tien over één ging de telefoon van Sue. Ah, niet vergeten om straks nog even te melden dat de telefoon op de kamer uit gaat, anders krijg je daar weer discussie over. Het gesprek duurde niet lang. Het was een vriendin, die haar verjaardag aan het vieren was. De vriendin had haar uitgenodigd, dus ze moest gaan en kon niet met mij mee vanavond.
Ja, dat zal lekker wezen! Daar hoefde ze echt niet op te rekenen.
‘No way. I paid barfine for you, we agreed LT, tonight you stay with me.’
Ze dacht na. Ze wilde een uurtje naar haar vriendin en zou dan terugkomen, als ik maar bleef wachten.
Een uurtje kon ik het hier nog wel uithouden. Ik pakte haar telefoon en stopte die in mijn zak.
‘OK, you can go. I wait until 2AM.’
Maar zonder telefoon ging ze niet op pad. Ze haalde haar ID-kaart uit haar tas en wilde die ruilen voor de telefoon. Dat vond ik ook goed. Nu wilde ze mijn telefoonnummer.
‘No, I not wait for telephone call, I wait for you!’
De roodharige, die de discussie gevolgd had, vatte de afspraak nog eens samen. Sue vroeg haar of ik er niet stiekem vandoor zou gaan, maar die sprak haar rotsvaste vertrouwen in mij uit.
Nou, dan ging ze toch even feliciteren.
Het werd twee uur, kwart over twee, half drie, geen Sue.
Wat was ik toch een ongelooflijke sukkel. Had ik me toch laten flessen. Daar zat ik dan. Met een ID-kaart die ze waarschijnlijk al lang als ‘vermist’ had opgegeven… Met open ogen erin getuind. Wat een sukkel. Wat een blamage…
Het was half drie, wat moest ik nou beginnen? Tim’s Bar was nog even open, en vlakbij.
De breuk met Cartoon was onherstelbaar. Ook dat nog. Voordat ik het in de gaten had was het drie uur. De meisjes bliezen te aftocht, de TL-verlichting floepte aan…
Op straat was het stil. Bij de W2 Bar ook. Ik droop af naar mijn kamer. Wat een narigheid…
Ik zou wel kunnen gaan slapen, maar het belachelijke feit dat ik er in Pattaya niet in geslaagd was om een meisje in bed te krijgen knaagde aan me. Dat kon toch gewoon niet waar zijn? Mijn reputatie, mijn gevoel voor eigenwaarde, àlles stond nu op het spel!
Ik pakte mijn tablet en surfte naar een Thaise datingsite. Nog een stuk of dertig leden in Pattaya waren online. Ik zag een schattig ding van 21. Goeie baan, maar het leven in Pattaya is duur, dus probeerde ze via deze onpersoonlijke weg af en toe met een farang in contact te geraken. Aldus haar profiel.
Daar kon ik wel een berichtje aan wagen. Meteen maar met de deur in huis vallen…
‘Hi, how much for longtime, untill 3PM?’
‘1500 Baht.’
‘You have ID-card for hotel?’
‘Have. Where hotel?’
‘Where are you now?’
‘Room.’
‘You can go to Wonderful 2 Bar Second Road / Soi 13 now?’
‘Where you hotel.’
‘Close to Wonderful 2 Bar.’
‘Ok, I go.’
‘What time you are here? 04.15?’
‘Ok.’
Om tien over vier zat ik in de verlaten W2 Bar. Alleen de roodharige was er. Die lag achter de bar op drie krukken te slapen. Zonder er af te vallen. Knap hoor.
Ik kreeg een bericht binnen.
‘You call me 099-xxxxxxxx’
‘I am in Wonderful 2 bar now.’
‘You call me.’
‘You can meet me. Opposite to Mc Donalds.’
‘Now Familymart.’
Ja, daar zag ik iemand staan. Ik liep er naar toe.
Dit was beslist niet het meisje van de foto.
Ik pakte mijn telefoon, toverde het plaatje tevoorschijn en liet het aan haar zien.
‘Not you!’
Ze wees naar een motorfiets die 20 meter verder stond. Daar zat het meisje op. Ze kwam erbij staan.
‘She new Pattaya. She shy. We come together.’
Toch een triootje dan maar? Nee, ik wilde die van 21 alleen.
Ze spraken wat met elkaar. Uiteindelijk was dat toch akkoord.
‘Name hotel?’
‘Just around the corner.’
‘Ok, we go there.’
‘No, not you, only she.’
‘I only bring her with you to room, to see everything OK, then me go, no problem.’
Het was verleidelijk, ik kon het hotelpersoneel informeren over de bedoeling en opdracht geven om alarm te slaan als de oudste niet binnen vijf minuten weer beneden was. Dan kon me toch weinig gebeuren. Maar ik deed het niet.
‘No, you not come room. Only she.’
‘She scared.’
Ja me hoela! Als er iemand was die een reden had om bang te zijn, dan was ìk het wel.
‘No, not you.’
‘Then she not go.’
‘Then fuck off, bitch!’
Ze sprongen op de motorfiets en reden heel hard weg.’
Ik keek nog eens op mijn telefoon om te zien wat ik gemist had.
Dat lukte niet meer.
‘This user has been deleted, this profile does not exist, or this user has blocked you.’
Ik had vanavond geen vrienden gemaakt.
– Herplaatst bericht –
Over deze blogger
Lees hier de laatste artikelen
Column8 november 2021Frans Amsterdam: Hotelboekingsperikelen
Column7 november 2021Frans Amsterdam in Pattaya: ‘De BVN kwelling’
Taal6 november 2021Tellen in het Thais
Leven in Thailand5 november 2021Falang leest bargirl de les
Single in pattaya en het niet voor elkaar krijgen om een vrouw op je kamer te krijgen. Dat is al een prestatie op zich 🙂
Schitterend verhaal man, uit het leven gegrepen.
Zo ingevoerd, en toch nog bedonderd voor je barfine. Is mij ook meer dan eens overkomen. Desalniettemin veel succes volgend weekend!
PS: overigens slim van die laatste actie – je zou de eerste niet zijn die door 2 meiden bedonderd werd.
Ha, een leuk inkijkje in de wondere wereld van de nachtvlinders in Pattaya. Tja een barfine betaal je slechts ter compensatie van de bar die haar personeel voortijdig moet laten gaan, toch?
Verlegenheid is inderdaad een groot probleem bij deze dames die hun zedigheid slechts schoorvoetend terzijde willen stellen voor een uurtje horizontaal vermaak.
Als je goed blijft zoeken in Pattaya en beschikt over een “good heart” loop je uiteindelijk wel tegen iemand aan die normaal nooit met meegaat met klanten, maar met jou toevallig wel. En dan komt het belangrijkste, namelijk dat ze ook weer tijdig en zonder problemen vertrekt. Uiteindelijk betaal je nooit voor seks in Pattaya, maar voor de bereidheid van de dame weer naar huis te gaan. Niemand lijdt dan gezichtsverlies.
Moest hier goed om lachen:
verlegenheid is inderdaad een groot probleem ………………… meen je dat? Wat doen die “dames” dan in een bar? Wees maar gerust dat ze reeds vooraf meer dan eens met de “brommer” gereden hebben.
Als je goed blijft zoeken in Pattaya ………………. nooit meegaat met klanten maar “toevallig” ………. meen je dat ook? Wat is er dan zo speciaal aan die ene waar ze toch met mee gaat? Good heart, dikke geldbeugel? ….. Man man man…. deze stories zijn zo oud als de straten van Pattaya. Straks gaan ze nog beweren dat ze maagd zijn …..
lung addie
Geen wonder dat je prinsesje er niet meer is, als je dit soort taal gebruikt. Zelfs een Engelsman begrijpt er niets van. Een vertaling in het Thais zal alleen maar nog meer onbegrip veroorzaken.
“Thank you very much darling 🙁
I have it whole had with you.
Go an other crazy make with your little talks.
You can the tree in!”
Was me er niet van bewust dat Louis van Gaal ook op dit forum schreef.
Maar is nu wel duidelijk
Je begrijpt de ironie niet achter dit stukje tekst. Daar hebben wel meer mensen last van.
Doet me denken aan ik meen premier van Agt of was het Wim Kok op bezoek bij de Amerikaanse president toen er over een probleem gesproken werd was diens antwoord: ” we have the problem under the knee “.
Lekker leesbaar verhaal Frans.
NicoB
Ik heb het gedicht even door Google Translate gehaald en dan krijg je dit:
“ขอบคุณที่รักมาก
ฉันมีมันทั้งมีกับคุณ
ไปทำให้บ้าอื่น ๆ ที่มีการพูดคุยเล็ก ๆ น้อย ๆ ของคุณ
คุณสามารถต้นไม้ใน! ”
Goeie vertaling, hoor. Bewaar het goed voor je volgende ontmoetingen want het kan van pas komen voor die Thaise vrouwtjes die geen krom Engels verstaan!
Prachtig verhaal en heel herkenbaar voor veel Pattayagangers, ik hoop dat de dagen erna toch wel beter waren al is daar gezien je ervaring weinig voor nodig, LOL.
Zeer goed realistisch verhaal. Als je een beetje kieskeurig bent is dit de realiteit. En veel meisjes zijn ondertussen verslaafd aan alcohol en kampen met overgewicht.
Frans,
Leuk geschreven……helaas heeft die droge wip jou toch wel aardig wat Bahtjes gekost.
Volgende keer meer succes!
Frans heel leuk en eerlijk geschreven en misschien ook wel een beetje mazzel gehad dat het zo is afgelopen want wie weet was die een wel een ladyboy en had heel wat problemen kunnen krijgen , maar een vraag aan jou , waarom Frans( Amsterdam )die zijn toch niet zo op hun mondje gevallen want ik ben een rasechte uit de pijp met een levens loop die een in een boek niet zou misstaan , maar aan de andere kant is het ook zo Frans na zoveel biertjes en een stevige wandeling had het toch op een teleurstelling uit gelopen misschien, dus heb je nog genoten van je nachtrust.
Ik hoop je misschien een keer te ontmoeten kunnen we als 2 amsterdammers een biertje kopen.
Mazzel en brogum.
Frans, wat mij betreft mag je voortaan een vaste wekelijkse columnist worden op dit blog! Herkenbare situaties en smakelijk geschreven.
Heel leuk geschreven , en heel herkenbaar. Tenminste wat betreft mijn eerste 15 jaar dat ik in Pattaya kwam. Het was onbestaanbaar dat ik alleen naar mijn hotelkamer ging. Inmiddels is er veel veranderd ( ben natuurlijk ook een stuk ouder geworden ) , en ga vaker alleen naar mijn hotel , als met gezelschap. En vaak is het dan een dame die ik al wat langer ken. En meestal omaatjes van in de 40.
Nog eens een verhaal van een geslepen meisje. Zoiets hoor je wel is. Je betaald barfine en uiteindelijk ga je niet met die meid naar bed. Als je begint rond te trekken met de meisjes loop je dat risico. Betaal barfine en ga naar de kamer,ga je naar nog ander barretjes of walking street kan haar humeur veranderen. Wil je nog baretjes en uitgaan ga alleen . Niet met een barfine girl,ze drinkt op je kosten en ze laat je in de steek. Gelukkig zijn ze allemaal niet zo .
Zoek in het vervolg een ‘jonge’ vrouw in plaats van een puber van 20 die net uit de melk tandjes is. Wat moet je daar nu mee als oude man en of omgekeerd. Ik heb toch mijn bedenkingen of die oudjes in Pattaya enig idee hebben wat goede seks inhoudt ??
Dit verhaal is natuurlijk een ‘momentopname’. De leeftijd van de dames die ik in Thailand ooit heb gebarfined loopt uiteen van 18 tot 54 jaar; zo ‘oud’ ben ik zelf nog niet eens
Qua seks kan ik nou niet echt zeggen dat het ‘Hoe ouder hoe beter’ of ‘Hoe jonger hoe beter’ is, en ook niet ‘Alle waar naar z’n geld’.
De dames die ik ooit voor een wat langere periode heb gebarfined waren meestal boven de 35.
Maar de spreekwoordelijke oude bok lust ook wel eens een groen blaadje.
Ik ken een bar waar van dat ‘jonge grut’ zit, waar ik soms best wel belangstelling voor heb, maar die negeren mij min of meer. Dat is hun goed recht en dat heb ik dan maar te respecteren. Ook in een gogo zal ik, als ik er niet in slaag zelf contact met een meisje te krijgen, nooit via de Mamasan laten weten dat ik ‘nummer 26’ wil.
In de Beer Bar complexen is het duidelijk dat de meisjes harder uit hun dak gaan als er een clubje gebronste adonissen binnenvalt dan wanneer ik mijn opwachting maak.
Maar als er een leuk jong meisje is waar het mee klikt dan voel ik mij bepaald niet schuldig en het gebeurt maar zelden dat ik niet word uitgenodigd om de volgende avond weer naar haar bar te komen.
bardames en een LT die onder hun afspraken proberen uit te komen het is niets nieuws heb het zelf ook al een paar keer meegemaakt. Makkelijk zat als er een LT is afgesproken en ze willen naar vriendinnen met problemen of noem de smoesjes maar op krijgen ze of niets of een ST vergoed en mogen ze definitief moven.
De post-Pattaya periode zit er aan te komen. De sex robot zal zijn intrede doen en alle hierboven geschetste problemen zullen als sneeuw voor de zon verdwijnen.
Die sex robotten zullen er zijn in alle maten en leeftijden, sprekend in alle talen, met vibrerende vagina’s en opblaasbare borsten, onvermoeibaar en gewillig. Geen lastige onderhandelingen meer maar gewoon een gewenst programma kiezen en ………Bevalt zij of hij niet dan kan de robot zonder gezeur voor een zacht prijsje worden ingewisseld voor een ander model.
Thailand kan een hub worden voor de sex robot industrie!
Kijk, daar heb je de vooruitgang. Dan kunnen al die Thaise dames netjes hun Bahtjes verdienen met het in een fabriek in elkaar zetten van die dingen.
En in plaats van inwisselen voor een ander model zie ik ook nog wel mogelijkheden voor upgrades als je erg aan je robot gehecht bent geraakt. Een leuke ladyboy-robot wil je na een tijdje misschien toch laten evolueren naar een post-op variant en zo zijn er naast onderhoudswerkzaamheden nog wel meer aanpassingen en accessoires denkbaar.
Voor de heren smokkelaars en marechaussees hoeft dit geenszins een brodeloos bestaan te betekenen, aangezien de regering in ons land ongetwijfeld een verbod zal invoeren op robots die jonger dan 21 jaar lijken, terwijl de vraag daarnaar nu eenmaal onuitroeibaar is.
Gelukkig zijn we voorlopig nog niet zover, er is zelfs nog steeds geen behoorlijke opvolger van het programma Eliza uit de jaren zestig, dat er (niet) in slaagde om de indruk te wekken op menselijke wijze met iemand te communiceren.
Vijftig jaar Moore’s Law en miljarden investeringen in de zogenaamde AI (kunstmatige intelligentie) ten spijt.
Zeker in een land waar de warme bakkers een ongeëvenaard produkt leveren maakt een broodfabriek weinig kans.