De armoede van rijke Thaise kinderen
Tijdens mijn overwintering in Hua Hin bezochten wij regelmatig Market Village aan Phetkasem Road. Het is een luxe shoppingmall met winkels en restaurants, die zich richten op de welgestelde Thai, toeristen en expats.
Restaurant
Meestal stopten wij even bij Tesco Foodcourt om daar goedkoop en smakelijk te eten. Omdat mijn vriendin vooral Sushi niet te versmaden vindt, gingen wij bij uitzondering ook wel eens bij een Japans restaurant op de tweede etage eten.
Voor ongeveer 300 baht per persoon kan je gedurende anderhalf uur zo veel eten en drinken als je wilt. Voor een Farang nog steeds spotgoedkoop, maar voor veel Thai is het een dagloon, dus veel te kostbaar. Deze moderne ‘vreetschuren’ zijn wel populair bij de wat rijkere Thai, vaak afkomstig uit Bangkok. Veel ‘upper class’ Thai uit de Thaise hoofdstad gaan in het weekend naar Hua Hin. Sommigen hebben daar een tweede huis. Een bezoek aan een restaurant hoort er natuurlijk bij.
Dikke Thaise kinderen
Wij zijn er twee keer geweest en meestal was het Sushi restaurant voor 90% gevuld met Thaise families. Wat mij daarbij direct opviel was de oververtegenwoordiging van dikke Thaise kinderen. En niet een beetje overgewicht, maar zelfs morbide obesitas. Naar een dergelijk ‘eet zoveel als je kunt’ restaurant gaan met te zware kinderen lijkt mij niet verstandig. Ik vraag me dan ook af of deze ouders wel begrijpen waar ze mee bezig zijn. Zeker als je bedenkt dat overgewicht bij kinderen in Thailand een aanzienlijk probleem begint te worden.
In Nederland is recentelijk een echtpaar uit de ouderlijke macht gezet omdat de kinderen veel te zwaar waren. De rechter vond dit gelijk staan aan kindermishandeling. Een dergelijk overgewicht vormt een bedreiging voor de gezondheid van het kind, welke meestal ook daardoor in een sociaal isolement terecht komt (Te dikke kinderen onder toezicht – NOS).
Luxe artikelen
Waarschijnlijk worden de kinderen van welgestelde Thai zoet gehouden met luxe artikelen zoals een iPad, laptop, smartphone, spelcomputer en dvd-speler. Deze kinderen moeten zich dan maar vermaken op hun door airco gekoelde slaapkamer, terwijl Pa bezig is met zijn carrière en Ma met shoppen. Buiten spelen in de Bangkok beton jungle zal wel geen optie zijn. Wanneer zoonlief zich moet verplaatsen zal dat met de auto of taxi zijn. Een HiSo Thai gaat immers niet op straat fietsen of lopen.
Dorpskinderen
Hoe anders is het in het dorp van mijn vriendin in Isaan. Ik heb er geen dikke kinderen gezien. De jeugdigen zijn de hele dag aan het rennen, klimmen, voetballen, fietsen en spelen. Vriendjes en vriendinnetjes zat. Zo leren ze spelenderwijs sociale vaardigheden opdoen en corrigeren elkaar. Daarnaast houden de dorpelingen een oogje in het zeil. Deze kinderen zien er slank, gezond en gelukkig uit. Ik zie veel lachende gezichten. Ze hebben echter nog nooit onbeperkt Sushi gegeten, hebben geen spelcomputer en een dvd-speler met flatscreen op de slaapkamer. Sterker nog, een eigen slaapkamer hebben ze niet eens.
Maar wie zullen er gelukkiger zijn? Het corpulente HiSo kind die in zijn eentje speelt met de nieuwste iPad en een zak chips naast zich of de straatarme kinderen in het Isaanse dorp?
Over deze blogger
-
Bekend als Khun Peter (62), woont afwisselend in Apeldoorn en Pattaya. Al 14 jaar een relatie met Kanchana. Nog niet gepensioneerd, heb een eigen bedrijf, iets met verzekeringen. Gek op dieren, vooral honden en een liefhebber van goede muziek.
Genoeg hobby's, maar helaas weinig tijd: schrijven voor Thailandblog, fitness, gezondheid en voeding, schietsport, ouwehoeren met vrienden en nog wat eigenaardigheden.
Mijn motto:"Maak je niet te druk, dat doen anderen wel voor jou".
Lees hier de laatste artikelen
Gezondheid22 november 2024Waarom laaggradige ontstekingen je gezondheid ondermijnen
Gezondheid17 november 2024Waarom is vezelrijk voedsel zo belangrijk voor je gezondheid?
Gezondheid15 november 2024Is het ouderdom of Alzheimer?
Gezondheid10 november 2024Wat is de ORAC-score en waarom is het goed voor je gezondheid
Het is mij ook al opgevallen als ik naar het stad ga en vooral Bangkok hoeveel dikke Thaise mensen in het algemeen ik daar aantref in vergelijking met het arme platteland. Ik heb wel al verschillende keren moeten aanhoren van de minder geschoolde Thai dan wel te verstaan dat mensen met geld precies dik moeten zijn. In de Isaan zie ik soms ook wel is dikke dames maar meestal zijn die wel gehuwd met de ene of andere westerling. Ik denk dat het er niet op gaat verbeteren integendeel of het moet zijn dat het huidige onderwijssysteem totaal omgegooid moest worden naar een gepaster onderwijssysteem maar ja dan zijn we weer bij een andere discussie beland.
@Siamees,
Wanneer het onderwijssysteem compleet geherstuctureerd is zijn we ook in een andere eeuw beland.
Of als ik een oud mannetje moest mogen worden, wie weet dat ik het dan nog zou mee maken, het zou mij in ieder geval deugd doen op mijn oude dag om zo een Thailand te mogen aanschouwen, maar zoals je zelf al aangeeft het zal misschien nog langer duren, blijven duimen zeg ik maar.
Moderator: reactie niet geplaatst. Het artikel gaat over dikke kinderen, jouw reactie heeft daar geen betrekking op.
Ook ik woon in een klein dorpje in isaan en zie [en daar geniet ik van] de thaise kids gezamelijk spelen. Onze zoon van 6 heeft ook een eigen kamer tv en dvd maar gelukkig gaat het spelen buiten met zijn vriendjes voor, alleen als het regent neemt hij er soms een paar mee en kijken ze naar een tekenfilm, maar het mooiste is in de droge periode een stuk reistveld met een net aan bamboestokken waar ze hartstochtelijk aan het vollyballen of voetvolly zijn, en dan denk ik ze zijn erg arm maar volgens mij gelukkiger dan vele mensen hier, en ik hoop dat dit zo blijft.
Vorige week dinsdag was ik rond 13.00 uur in CentralWorld te Udon Thani en daar op de 4e verdieping vindt je bijna alleen Japanse en Koreaanse restaurants. Het viel mij op dat er zoveel dikke schoolkinderen zaten te eten. En dat voor een prijs van toch zo’n 300 bath per persoon.
Ook bij mij in het dorp (Isan) zijn dikke kinderen en mannen van rond de 30 met buiken als van een bier drinkende falang van boven de 60.
Moderator: deze reactie is niet geplaatst omdat het geen beginhoofdletters en leestekens bevat. Lees onze huisregels: https://www.thailandblog.nl/reacties/
Heb ook in de laatste jaren zien veranderen wat betreft pompoe kinderen. Maar ik zie ook dat de ouders er niet op letten, die jong kunnen nu snoep en ander zoetigheid uit de ijskast pakken wordt niks van gezegd. Mijn vrouw zei dat ze vroeger als ze geluk had een zakje rijst met maggi meekreeg naar school.Nu krijgen ze paar bath mee en dat gebruiken ze dan aan de vele fastfood stalletjes bij school. Maar de school doet er ook niks aan, dus zal over een paar jaar wel een probleem worden met die dikkerds van nu en later qua gezondheid
Woon in een klein dorpje in het noorden van Thailand. Mijn indruk is dat in het algemeen de
bevolking van Thailand net zo als in NL dikker beginnen teworden. Wat is de reden daarvan?
Bij mij in het dorp zijn er in kortweg, 6 maanden 2 > 7 eleven-shops bijgekomen <
Waarschijnlijk gaat het hier om een vestiging van de Oishi-groep. Die hebben meer dan 100 Japanse restaurants in Thailand. Sinds kort ook in de Shopping Arcade op Second Road boven Mac D. in Pattaya.
Nu is tegenwoordig, als je de media moet geloven, vrijwel alles wat je eet ongezond.
En juist dit Japanse eten lijkt mij daarop nu eens een aangename uitzondering.
Ik was in ieder geval bijzonder plezierig verrast.
Als ik kinderen zou hebben, hoor ik ze liever “Oishi” roepen dan “Mac D.!”
In dit geval vind ik de keuze van de ouders voor een ‘eet zoveel als je kunt’ restaurant dus wel verdedigbaar. Laat ze maar kennismaken met die talloze lekkernijen met veel vis en groente die niet per se in het vet en de saus verzuipen.
Overigens eet volgens mij elke Thai de hele dag net zoveel als hij of zij wil, dus om dan voor die ene keer een restaurant uit te zoeken waar ze kleine porties serveren lijkt me ook niet echt zoden aan de dijk te zetten.
Tenslotte: Het gaat er niet zozeer om wat je te veel eet, maar wat je te weinig beweegt. Helaas heb ik hier weinig recht van spreken… 🙁
Ook ik heb de afgelopen 30 jaar de gemiddelde tailleomvang in Thailand een centimeter of 5 zien toenemen. Fast food, frisdrank, snoep en gebrek aan discipline zijn de grote boosdoeners m.i.. Vroeger aten Thais uiterst gezond, met veel groente en fruit.
In relatief arme landen is het nog altijd zo dat dikte duidt op welvaart en daarom in hoog aanzien staat. Ik heb een jaartje in Pakistan gewerkt en daar was het verband nog meer recht-toe-recht-aan. Ook vergeleken bij India steekt Thailand nog gunstig af. Dik staat voor rijk of omgekeerd en dun is arm. Een geluk bij een ongeluk is dat de Thaise man wel houdt van een stevige vrouw.
In het Westen en de USA is het inmiddels omgekeerd. Daar komnt obesitas vooral voor in de lagere milieus. Dat zal hier in Thailand uiteindelijk ook wel zo gaan, maar het kan nog even duren.
Uw leuk geschreven verhaal klopt. Obesitas wordt een immens probleem. Maar ook reeds op het platte land. Inderdaad, daar zijn nog vele kinderen die spelen, fietsen en voetballen. En toch, sommigen vreten hier ook pakken chips. En bij de BBQ-restaurants, met soms minderwaardig vlees, eten ze zich te pletter voor ongeveer 2 euro.
Thailand zit over 10 jaar met een gigantisch probleem.
Groeten,
Toni
In de meeste landen met Amerikaans invloed op de eetgewoontes zie je helaas veel dikke kinderen, niet alleen in Thailand. Amerika zelf spant de kroon en exporteert zijn slechte gewoonten, waar bijna niemand om wat voor reden dan ook goed mee kan omgaan.
Na de reakties hier gelezen te hebben vraag ik me af waar Thaise kinderen in Bangkok nog buiten kunnen spelen, iets wat ik buiten de parken nog nooit gezien heb. Waar kunnen ze verder nog spelen in Bangkok zoals voor het platte land wordt beschreven?
Ik ben blij dat men -afgaande op de reacties- algemeen inziet dat dik worden en dat op steeds jongere leeftijd nu -na 1. Noord Amerika en 2. Europa ook in Thailand (en zelfs al in de ontwikkelingslanden) een probleem geworden is. De Thaise kindern zullen nog wel niet zoals de farang doen bier drinken, maar suiker -vooral het in cola en ander frisdranken- verborgen suiker en de verslaving daaraan is de voorhoede van het verslaafd raken aan alcohol, speciaal aan bier. Suiker en alcohol zijn koolhydraten. Ik vermeld hier (voor wie dat iets zegt) erbij dat het hoog-glycemische koolhydraten zijn, de -kort gezegd- meest foute koolhydraten. Beide verslavingen (aan suiker en aan alcohol) werken volgens hetzelfde mechanisme, waarin de afscheiding van de insuline een hoofdrol speelt. Aan bier wordt dan bovendien nog een stofje toegevoegd dat dorstig maakt. Maar als ik iets durf te zeggen in de richting van: “de dikbuikige farang zou met het drinken van bier moeten stoppen”, dan krijg ik zowat het hele lezersbestand van dit blog over mij heen; nou ja laat ik dan bij deze zeggen: “de jeugd -die van Thailand of van waar ook- zou moeten stoppen met het drinken van cola en wat voor flesjes of blikjes versnaperingsvocht dan ook”. Karnemelk -nergens nog in Thailand gezien- als drinken bij de volkrenbrood boterham (zonder boter maar wel met bijvoorbeeld tomaat) zou het beste zijn.
Vetten en dan vooral visvetten zijn n-i-e-t de grootste boosdoeners. Foute koolhydraten zijn dat w-e-l en fout zijn daarom dan ook witbrood en witte rijst, niet de Aziatische kleefrijst, die in tegenstelling tot de witte rijst niet bepaald oververtegenwoordigd is in de grote winkelketens. Wat zoal alom gemakkelijk verkrijgbaar is speelt natuurlijk een grote rol.
Er is een grote distributie- en fabrikatie-industrie. De grote firma’s daarvan zijn gericht op het maken van zoveel mogelijk winst en niet op het op peil houden van de volksgezondheid.
Er is bovendien veel te weinig algemeen verbreide kennis met betrekking tot de voeding en de verspreiding van die kennis is nog steeds niet op gang gekomen. Sterker nog: die kennis vertoont nog veel te veel hyaten (al hebben de laatste jaren zich wel wat meer wetenschappers op dit onderwerp -de voeding- gestort). Een dokter die een trombose-patient uit het ziekenhuis ontslaat – die trombose heeft hij onderdrukt met pilletjes- vertelt zo’n patient nog steeds helemaal niet dat hij onverzadigde vetzuren (dus vette vis in bij voorkeur onverzadigde olie zoals olijfolie) op zijn menu moet zetten. Zelfs doet hij dat -naar mijn weten niet- als de patient toch duidelijk te dik is. Dik zijn is een ziekteverschjinsel dat duidt op een verkeerde voeding en dik zijn is een voorbode van het uitbreken van een trombose, of van suikerziekte, en meer nog.
Er is -om op het onderwerp ’te dikke kinderen’ terug te komen- al zogeheten ouderdoms-suikerziekte bij kinderen geconstateerd. Vroeger toen te dikke kinderen een uitzondering waren kregen kinderen die ziekte niet, vandaar de naam.
Om het simpel te houden, alle natuurlijke produkten, bv. bruine rijst, bruin brood, groente en fruit etc. zijn natuurlijk en gezond. Alles wat in de fabriek gemaakt wordt van koolhydraten, bv. witte rijst, wit brood, witte suiker, alcohol is hoog glycemisch, niet natuurlijk en dus ongezond. Het vult niet, suikerspiegel gaat te snel omhoog en weer snel omlaag en het hongergevoel komt dan snel weer terug. Dat kan verslavend werken.
Laag glycemische koolhydraten vullen beter en stellen het honger gevoel verder uit omdat de glucose spiegel langer op normale hoogte blijft.
Erik witte rijst is een natuurlijk product. Naast witte rijst kun je in Thailand ook bruine, zwarte en rode rijst vinden. Deze zijn net zo natuurlijk als witte rijst, maar elkel een andere soort. Ook bananen zijn te vinden in kleuren wit, rood, groen (rijp) en nog velen anderen kleuren. Anders dan rijst varieert de grote van bananen tussen pinkgrote tot wel een halve kilo per stuk. In KhonKean kun je deze vinden op het universiteits terrein net als de vele kleuren rijst.
Witte rijst is rijst die “uitgemalen wordt, net als wit brood “uitgemalen” brood is, zodat aan de rijst en het brood in hoge mate alles wordt onttrokken behalve het koolhydraat. Niet “natuurlijk” en niet goed, zoals ook in andere commentaren dan alleen die van mij te lezen valt. Ook bananen zijn trouwens hoog-glycemisch, al is dat dan wel een natuurlijk product. En van durian veronderstel ik hetzelfde.
Over het niet luisteren naar doktoren nog een ervaringsfeit: aan een dokter om een dieetadvies gevraagd zei die (samengvat): het is dat u er uit eigen beweging om vraagt, anders verstrek ik geen dieetadviezen meer, houdt men zich toch niet aan. Wat men eet wordt door sociale factoren bepaald. Zeg me met wie je omgaat -andere dikke kinderen of andere dikke expats, al naar gelang- en ik weet wat u eet en drinkt. En dat is zo goed als onveranderbaar.
Bruine rijst is het produkt dat de natuur ons geeft, is laag glycemisch en gezond. Na behandeling in de fabriek waarbij de vliezen worden verwijderd wordt het witte rijst, een hoog glycemisch voedingsmiddel dat geen natuurprodukt meer is.
Ik heb een grote Thaise familie die met het ouder worden allemaal nu noodgedwongen op bruine rijst leven, waarvan ze vroeger meenden dat het gevangenis voedsel was.. Witte rijst, suikers en bier zijn killers voor de oude dag en niet alleen in Thailand..
Helaas ken ik maar 1 restaurant in Thailand waar bruine rijst op het menu staat. Ik heb jarenlang met een bakje bruine rijst in restaurants gegeten dat ik dus zelf meebracht. Ze hoefden het alleen maar op te warmen maar dachten dat ik gek was. Ik had toen het omgekeede van suikerziekte (hypoglykemie), een te laag glucose nivo in mijn bloed als reaktie op hoog glycemisch voedsel en ging op witte rijst een uur na het eten een soort van out in bijna coma. Sindsdien eet ik zo veel mogelijk natuurlijke voeding en kleine beetjes witte rijst nadat e.e.a. wer redelijk in balans is gekomen.
Natuurlijke voeding is ook een prima manier op je gezonde natuurlijk gewicht te komen en te blijven.
Willem, als je karnemelk wil kopen in Thailand kun je terecht bij Foodland. Een vestiging in Pattaya en zes geloof ik in Bangkok. (Merk: Gourmet) Google maar eens. Ze staat elke dag bij mij op tafel samen met het volkorenbrood en een stukje vette vis gebakken in olijfolie. Dat ik desondanks geen slanke den ben, komt door de gewoonte om na gedane arbeid de vreugde hierover te begieten met een biertje (of wat). Overigens is de karnemelk hier gekoppeld aan de goudprijs denk ik. Fles 0,7 L., 69 Baht. Omgerekend kost een liter bijna 100 Baht = 2,50 Euro . In Nederland betaal ik voor een liter E 0,51 = 21 Baht. Succes ermee.
Zeer bedankt voor uw inlichtingen aangaande de verkrijgbaarheid van karnemetlk. Nu woon ik niet (meer) in Pattaya en al helemaal niet in Bangkok -ik woon op Koh Chang- maar “Foodland” en “Gourmet” daar ga ik naar zoeken.
Niet alleen in Thailand zie ik dit gebeuren. Ik kom ook regelmatig in Brazilië… daar idem: in de laatste 20 jaar zijn de mensen dikker geworden.
In Thailand valt het misschien meer op, omdat eigenlijk de meeste Aziaten slank zijn.
Moeilijk ook als ouders daar vat op te krijgen. De vriendjes gaan naar de Mac of Kfc en dus willen de kinderen dus ook. Computer, tv en andere zit spelletjes zorgen ervoor dat deze jongeren zich minder bewegen.
Het is een fenomeen dat overal plaats vindt.
Het begint al bij de meeste prive scholen; diverse snacks en snoep soorten worden hier naar binnen gewerkt.
Schuld van de topcomersiele schooleigenaren die er dik aan verdienen.
Werk aan de winkel voor Thaise overheid maar tsjaaaa…………vul maar in
Interessant detail en weliswaar enigszins afwijkend van het onderwerp maar wel in het verlengde daarvan zie je op het platteland de jeugd veelal nog blootsvoets buitenspelen.
Ze klauteren net zo makkelijk in boompjes, rennen en springen op het erf dat belegd is met grind of wat dan ook, kortom geen ondergrond deert hun voeten. Een ieder heeft het weleens waargenomen.
Dat blootsvoets heeft dan wel niet zozeer direct met het gezondheidsaspect te maken en is hoedanig ook geen slechte gewoonte te noemen maar ook dat kenmerkt het verschil met de stadsjeugd die niet of nauwelijks buitenspelen en hun voeten als zodanig verwend worden zogauw men kan lopen dat door het dragen van schoeisel ze niet zonder kunnen zoals bij ons in de westerse wereld.
Dat ze niet zonder schoeisel kunnen zal de stadsjeugd of beter gezegd hun welvarende ouders niets uitmaken want -net zoals bij ons in vroegere jaren- is het min of meer een vorm van status geworden dan wel blootsvoets lopen wordt als een teken van armoede en een mindere beschaving bevonden.
Ik vraag me nog altijd af waar kinderen in Bangkok zonder schoenen buiten zouden kunnen spelen, dat kan toch helemaal nergens.. in ieder geval niet waar ik woon in een goede buurt hartje stad..
Dat vraag ik me ook af Erik echter het blijft toch buiten kijf dat ook al zouden ze wel buiten kunnen spelen zonder schoeisel hun voeten dat gewoonweg niet aangeleerd zijn en als zodanig niet gewend zijn vanwege de stadse opvoeding die ze hebben genoten in tegenstelling tot het platteland.
Dát is de achterliggende gedachte wat er mee gezegd wil worden.
Het gaat om het buiten spelen, met of zonder schoenen. Dat kan nergens in Bangkok en zeker niet met blote voeten op gloeiend heet asphalt.. Het problem van te dikke kinderen is daarmee volgens mij onoplosbaar geworden tenzij de ouders zich meer voor het welzijn zouden kunnen inzetten. Hetzelfde geldt trouwens ook voor Amerika waar kinderen ook niet meer buiten junnen spelen in de stad. En buiten de grote stad ook niet meer omdat de buren niet willen dat jouw kindren voor hun deur spelen. Ik realiseer me dat ik feitelijk nog nooit kinderen in Bangkok buiten heb zien spelen… wel ’s avonds zien bedelen…
Heren mag ik u erop wijzen dat rijke kindertjes in een villawijk wonen met veel gras, speeltuinen, tennisbanen, basketbalvelden, zwembaden, fitness, voetbalkooien en natuurlijk een eigen grasveld rondom het huis.
Slippertjes hebben ze ook van de duurste merken evenals de computers en telefoons.
Wij zeggen wel makkelijk ga maar lekker buiten spelen maar in de zon is er weinig lol aan als je aktief gaat bewegen. Het is gewoon te warm. In het zwembad is het overigens wel heerlijk.
Een goed verhaal over een probleem, waarvan je alleen maar kan vermoeden, dat het steeds erger zal gaan worden. Het is een welvaartsprobleem, dat niet zo maar één-twee-drie op te lossen is. Vele andere landen gingen Thailand al voor en ook daar is ook geen echte oplossing voorhanden. De reactie’s wijzen daar al op en ik ben het ook wel eens met de algemene tendens daarin, die zegt, dat kinderen meer moeten bewegen en minder en beter voedsel tot zich moeten nemen. Je kunt dat als overheid wel enigszins stimuleren door goede voorlichting, meer sport op school, etc., maar toch is het aan ieder individu (ouder en/of kind) om het probleem te onderkennen en de nodige maatregelen te nemen.
Wat mij stoort is, dat in enkele reactie’s stokpaardjes bereden worden, dit moet je niet doen, dat moet je niet eten of drinken, je moet vooral dit eten en dat laten staan. Ik ben het daar niet mee eens.
Elk menselijk lichaam heeft een uniek stelsel van spijsvertering en stofwisseling. Via dit systeem wordt voedsel gebruikt om te leven, te groeien en in goede conditie te blijven. Maar helaas werkt dat systeem niet voor iedereen op dezelfde manier. Ik ken mensen, die ’s avonds geen koffie drinken, omdat ze dan niet kunnen slapen; ik ken mensen, die glutenvrij moeten eten: ik ken mensen, die ziek worden van het eten van schelpdieren; ik ken mensen, die huiduitslag krijgen van het eten van varkensvlees; ik ken mensen, die lactose-gevoelig zijn. Erik vertelt dan nog zijn verhaal over hypoglykemie en zo zijn er talloze andere voorbeelden te noemen van voedingsmiddelen, die sommige mensen niet verdragen en ernstig ziek kunnen worden. Ik ken echter nog veel meer mensen, die alles kunnen eten en drinken, zonder dat daar problemen over ontstaan.
Wat ik bepleit is, dat we moeten waken voor een algemene angst voor bepaalde voedingsmiddelen en daarmee anderen ziektes aanpraten. In een reactie wordt nogal de nadruk gelegd op koolhydraten, die hoog glycemisch zijn en dus(?) gevaarlijk zouden zijn voor de gezondheid. Een uitspraak uit het ongerijmde, want “foute” koolhydraten bestaan niet. Een blikje cola verslavend en de voorbode voor een bierdrinkend drankorgel? Laat mij niet lachen.
Al eeuwenlang krijgen wij Nederlanders hoog-glycemische koolhydraten naar binnen, denk aan witbrood, denk aan aardappelen, denk aan sommige groentesoorten. Hetzelfde geldt voor witte rijst, dat door miljoenen, nee miljarden mensen op aarde zonder problemen wordt gegeten. De kunst daarbij is een zodanig voedselpatroon te hanteren, waardoor hoog-glycemische koolhydraten worden gecompenseerd met laag-glycemische koolhydraten, waardoor het systeem van de stofwisseling in balans blijft. Oudere medebloggers weten nog wel, dat hun ouders altijd voor een gevarieerd voedselpatroon zorgden. Men had er niet voor gestudeerd, maar men wist gewoon welke combinaties van bijv. aardappelen, groente, vlees en daarna het toetje het beste waren. Voor broodmaaltijden gold hetzelfde. Ken je de Schijf van Vijf nog? Tegenwoordig kun je op meerdere websites eenvoudig terugvinden welke voedingsmiddelen goed bij elkaar passen.
Ik onderschat de mogelijkheden van stoornissen in het lichaam door bepaalde voedingsmiddelen zeker niet, maar het is ook niet zo, dat “iedereen” dan maar bruine rijst, volkorenbrood (met tomaat) moet eten en karnemelk moet drinken en bovendien cola en bier moet afzweren.
Als je gezond bent, in goede conditie bent en er bovendien dan ook nog een gevarieerd eet- en drinkpatroon op nahoudt, is het helemaal niet erg om een enkele keer je te laten gaan in een McDonalds of een keer lekker uit je bol te gaan met een paar vrienden in een bierbar. Misschien ben ikzelf wel het beste voorbeeld daarvan (ha ha, zei de fervente sigarenroker!)
Uw reactie is zeker te waarderen en ik wil die dan ook niet zondermeer afkatten. Zo is angst uiteraard een slechte raadgever. Daar staat tegenover, breng ik in, dat het negeren van waarschuwingen slecht kan aflopen.
U stelt dat het gevaarlijk zijn van hoogglycemische koolhydraten een uitspraak is uit het ongerijmde. U bedoelt kennelijk dat het gevaar in kwestie -dat van de hoog-glycemische koolhydraten- niet zou rijmen met vaststaande feiten en dat dat gevaar dus niet bestaat.
Maar ongerijmd, gewoon onwaar, is nu juist uw uitspraak (waarop u zich baseert) dat “wij Nederlanders al eeuwenlang hoog-glycemische koolhydraten naar binnen krijgen: wit brood, witte rijst, aardappelen, sommige groenten”.
Om te beginnen zijn voor zover ik weet alleen gekookte worteltjes en idem bieten hoog-glycemisch en de overige groenten uitgesproken laag-glycemisch. Een gevarieerd menu, waarvoor u terecht pleit, zal dus wat betreft de groenten het probleem niet zijn (evenals dat ook geldt voor fruit, al zijn er bij mijn weten twee uitzonderingen: de banaan en -in Nederland onbekend- de durian zijn hoog-glycemisch).
Echt historisch onjuist zit u met uw veronderstelling dat wit brood en witte rijst al eeuwenlang tot ons voedingspatroon behoren. De opkomst van het wittebrood is pas begonnen na de uitvinding van de maalcylinder in 1875. De moderne industrie, die ook niet al eeuwen en eeuwen bestaat heeft de suikerhoudende dranken (zoals cola) in onze voeding gepompt en het uitgemalen wittebrood en de dito witte rijst. De aardappel, ook geen uitgesporoken laag-glycemisch voedingsmiddel, werd in 1540 door zeelieden uit de nieuwe wereld meegebracht maar vond bepaald niet onmiddelijk grote aftrek, dat was pas begin 19de eeuw, niet helemaal los van de hongersnood toen. Mais, oorspronkelijk (ook) een veevoer, bracht het Amerikaanse bevrijdingsleger pas in 1944 voor het eerst in Europa (en zelf aten de Amerikanen het pas sinds 1929, het door droogte en dus door voedsselgebrek geteisterde rampjaar daar.
Deegwaren, pasta’s, zijn tegenwoordig vervaardigd van geraffineerd (een ander woord voor “uitgemalen”) meel. “Uitgemalen” of “geraffineerd” (ook wel geheel en al verkeerd “veredeld” genoemd)betekent dat alle voedingsstoffen in hoge mate zijn verwijderd, alleen het glucose niet. Ruwweg: uit volkorenbrood niet, uit bruinbrood voor de helft en uit wittebrood voor 90% of meer.
Suiker, mocht u daarvan denken dat dat ook al in oude tijden bestond, de explosief toegenomen consumptie (aangezwengeld voor het eerst door Napoleon en later pas goed aangezwengeld door de verindustrialisering van onze voedselbereiding) is bepaald een hoogstrecent verschijnsel in de geschiedenis van de mens. Nooit eerder wijzigde de mens in zo’n korte tijd zo ingrijpend zijn voeding.
Suiker brengt glycogeen in het bloed. Dat veroorzaakt een insuline-afscheiding (zo niet dan heeft u suikerziekte) die het glycogeengehalte drastisch doet dalen. Te drastisch als het om alcohol gaat -tenzij als ’toetje’ op een copieuze maaltijd- of als het om (en oplossing van) kristalsuiker gaat. Die overeenkomst tussen suiker en alcohol is er. Een te laag glycosegehalte in uw bloed zet weer aan tot consumptie en zo blijft het glycosegehalte, de grafiek ervan, maar zaagtanden. Dat een hoge suikerconsumptie predisponeert tot alcoholverslaving is strikt wetenschappelijk gezien voor zover ik weet nog geen bewezen stelling, maar om wat het dan wel is (een gerede veronderstelling) weg te lachen, zoals U doet, is ondoordacht en onvoorzichtig.
Met uw laatse zin (“Als je gezond bent… zei de fervente sigarenroker”) formuleert u feitelijk (en samenvattend) uw niet-willen-weten en niet willen veranderen. Ik beoog u niet te bekeren, maar leg u (en ander forum-lezers) het mij bekende en ter zake doende voor. En wel de voedings-armoe van de rijke Thaise kinderen te (willen) zien en niet die van -in hetzelfde land- de rijke expat, kan natuurlijk gemakkelijk, maar is inconsequent en een splinter-balk verhaal.
En nog wat: mag ik ook a.u.b. gewoon n-i-e-t uit mijn bol gaan? Daar heb ik geen behoefte aan. En wanneer ik geen conformiteit betracht met het gedrag van “vrienden” zodat die mij links laten liggen, laten die mij dan maar mooi links liggen. Conformiteit ligt trouwens niet in het verlengde van het door u gesignalerde uniek zijn van ieder mens.
Ik ben groot gebracht met o.a. bruin brood, zilvervliesrijst, rietsuiker (is iets lichter van kleur dan bruine suiker) en melk.
Deze voedingspatronen zijn mij dus aangeleerd, en ik hoef dan ook niet iets aan mijn eetgewoonten te veranderen.
En in dat laatste zit de moeilijkheid.
Vandaar dat wellicht veel artsen gestopt zijn met het geven van voorlichting.
(foute) gewoonten van mensen (van welke hoedanigheid dan ook) verander je niet even.
En als mensen niet echt gemotiveerd zijn iets te veranderen, dan verandert er dus niets.
En het is veel gemakkelijker iets niet te veranderen in jezelf.
Hmm, ik vind het NIET zo’n goed verhaal van Peter. Weer wordt er een draai aan het verhaal gegeven om maar bij het “arme” Isaan uit te komen. Ook hier wonen aardig veel rijke Thai en lang niet alle mooie huizen zijn daar in “bezit” van Farang. Ook hier zie je dikke Thai, waaronder veel kinderen. Maar of dit allemaal rijke kinderen zijn …… Heb je daar de feiten van.
Lijkt mij eerder dat de fastfood zaken oorzaak zijn van dit probleem.
Trouwens het klopt dat de welgestelde kinderen in het bezit zijn van een IPad, laptop, mobiele telefoon en overal naar toegebracht worden in de Benz of soortgelijke auto van pa of ma.
Maar vervelen op hun kamer met airco!!!
Daar hebben ze geen tijd voor. Een veel te druk schema: ze zitten op diverse verenigingen, zwemles balletles etc. Bovendien worden ze nog volgestopt met extra lessen engels, wiskunde en wat nog meer om een zo hoog mogelijk educatief niveau te halen.
En over het eten gesproken, een paar honderd bath per persoon is peanuts. De rijken gaan liever naar een restaurant met b.v. een aparte zaal met airco en karaoke. En dan nog de opmerking dat Ma bezig is met shoppen :-(. Vaak heeft de moeder idem dito een zeer goede baan.
Dus…. NIET zo’n goed verhaal.
Moderator: wil je voortaan geen kapitalen (hoofdlettters) gebruiken om je woorden kracht bij te zetten, dat is niet toegestaan.
@ Beste Toto, als je goed gekeken had, kan je lezen dat het het artikel een column is. Het is slechts de mening van de auteur en geen wetenschappelijk betoog over de oorzaken van obesitas bij Thaise kinderen.
Het valt me op dat diverse redactieleden kritiek op hun artikelen de laatste tijd verdedigen met de woorden “het is een column”. Dat klinkt alsof de inhoud er bij een column totaal niet toe doet. Als je een mening weergeeft, dan mag een ander die toch betwisten? Het is geen schande om eens een keer toe te geven dat een ander een goed punt heeft. Dat gebeurt mij dagelijks 😉
Zelf denk ik dat de oorzaak van het verschil tussen Bangkok en Isaan, wat betreft overgewicht bij kinderen, meer gezocht moet worden in beweging dan in welvaart. In Bangkok zie ik ook heel veel dikke kinderen uit armere gezinnen. Een zak chips of een stuk cake bij 7Eleven is goedkoop en dus voor de meesten betaalbaar. Ik zie ook bijna al mijn collega’s per jaar aanmerkelijk dikker worden. De gezamenlijke snacks komen steeds minder vaak bij een straatverkoper van Thais eten vandaan en steeds vaker van de 7Eleven. Niet begrijpende blikken zijn mijn deel als ik weer eens een snack afsla. “Je bent toch farang”, zie ik ze denken.
Ik denk dat Peter met zijn artikel, pardon…column ;), een zeer belangrijk punt aansnijdt. Ik verwacht dat obesitas voor Thailand op termijn een groter probleem gaat worden dan in het Westen, omdat voorlichtig en scholing hier slechter zijn.
Je zegt het daar goed ik zie ze al denken jij bent toch farang, ja farang krijgt betere voorlichting en scholing in het algemeen ten opzichte van de Thai, als ik hier later terugkom binnen 5 of 10 jaar wie zal het zeggen, verwacht ik dan ook om vele dikzakken aan te treffen vanwege alweer dat belaberde onderwijs waar we altijd weer op terugkomen. H
Als er weer eens iets geconstateerd wordt wat goed mis is -in casu dat almaar meer kinderen (en niet alleen kinderen) dik worden, dan moet het onderwijs, en -lijkt het wel- alleen dat, dat oplossen.
Als alleen slecht onderwijs de oorzaak zou zijn van het dik worden van kinderen, dan hebben ze in Amerika al veel langer dan waar ook ter wereld erg slecht onderwijs.
Intussen zien we ook in Thailnd dat het percentage te dikke kinderen een sterker groeiend percentage is dan het aantal te dikke volwassenen, althans in diverse landen is dat vastgesteld en mijn visuele indruk -niet alleen de mijne- is dat voor Thailand hetzelfde geldt. Je kunt dus nagaan hoe “dik” er de toekomst uitziet. Maar betrekkelijk weinig kinderen groeien in de groeispurt die ze meestal in de (pre)puberteit meemaken over -als ze dik zijn- hun dikte heen.
Ik zeg natuurlijk niet dat er op scholen geen voorlichting met betrekking tot de voeding gegeven moet worden, maar in feite het kwaad -zoals junkfoodlekkers- toelaten en dan gaan vertellen dat dat lekkers niet goed is, is zoiets als toelaten dat een aantal karren -wat zeg ik hele karavanen- in de modder worden gereden en dan er voor gaan pleiten dat alles wat er in de modder steekt uit de modder getrokken moet worden. Overal staan de schappen (vooral die in de buurt van scholen en bijvoorbeeld nabij ieder benzinestation)vol met voornamelijk kwalijke producten die je dus volgens een voorlichting die er op school zou moeten zijn niet moet kopen.
Die producten die staan er en zijn heel concreet en grijpbaar, het praatje op school kan daar nooit afdoend tegenop. De kat op het spek binden en die kat vervolgens te verbieden zich te goed doen aan dat spek, dat helpt niet erg.
Om het kort en krachtig te houden beste Willem ,goede preventie door middel van openbare media te gebruiken kan ook toegepast worden volgens mij, tesamen met een betere voorlichting in het lessenpakket, anders zie ik niet in hoe het zal aangeleerd worden. Maar dan moet de overheid ook wel capabel genoeg zijn om dit probleem te herkennen en daadwerkelijk aan te pakken. Natuurlijk is er ook heel veel geld gemoeid met al dat schadelijk fastfood gedoe en daar wringt volgens mij ook wel het schoentje in het zo corrupte en heel commerciele Thailand. Met vriendelijke groeten.
Iets van maatschappelijke aard aan te pakken is bijna altijd een En-En verhaal, in casu En een ideeele reclame/voorlichting En -het moeilijkste- de aanpak van het groot-industrieel. Ik hoop dat deze reactie lang genoeg is om niet geskipt te worden door de automatische moderator-piloot.
De moderator heeft het je gegund Willem en mij blijkbaar ook , nog een prettige nacht verder gewenst.
Je kan het probleem samenvatten als een culktuurprobleem. Een ander aspekt dat in het geheel niet ter sprake is gekomen heeft met gevoel voor eigenwaarde te maken dat ontbreekt in de opvoeding van dikke kinderen en dat er ook niet is bij een dikke volwassene in welk land dan ook.