Als leven lijden wordt
Ter inleiding vertel ik u, dat mijn Nederlandse vrouw, nu alweer zo’n 14 jaar geleden, gestorven is aan kanker. De meesten van u zullen door ervaring in familie- of kennissenkring wel weten hoe verschrikkelijk deze ziekte te keer kan gaan.
Bevolkingsonderzoek
De ziekte werd bij mijn vrouw in een vroeg stadium ontdekt bij het eerste de beste bevolkingsonderzoek voor vrouwen van 50+, maar nu achteraf moet je ook vaststellen, dat de ontdekking te laat was. De kankercellen zaten niet alleen in haar borst, maar hadden zich al over het hele lichaam, net name rond de ruggengraat, verspreid zonder zich te manifesteren. Dat gebeurde pas na een periode van een jaar of zes. Oorspronkelijk leek het goed te gaan met een borstamputatie, maar helaas was dat niet voldoende.
Euthanasie
Zij heeft een meer dan uitstekende behandeling gehad, die ons samen toch nog 6 jaar veel verdriet en zorgen, maar ook intense liefde heeft bezorgd. De oncologen en medisch personeel hebben hun uiterste best gedaan, maar de ziekte was niet te stoppen en werd een lijdensweg. Uiteindelijk is haar leven door middel van euthanasie beëindigd, zij is op waardige wijze in mijn armen gestorven. Als leven lijden wordt, is sterven een verlossing.
Voorlichting
In het algemeen durf ik de stelling wel aan, dat de voorlichting in Nederland over kanker goed geregeld is. Wat men ook aan voorlichting doet, het is wel zaak, dat u en ik daar open voor staan en zich dan ook regelmatig medisch laten onderzoeken. Dat kan een longonderzoek zijn, of voor vrouwen het borstonderzoek en de uitstrijkjes en bij oudere mannen een prostaatonderzoek. Dat men ook persoonlijke preventieve maatregelen kan nemen, moge duidelijk zijn.
Thailand
Ik vertel dit verhaal over mijn vrouw, omdat ik vorige week bij een kort bezoek aan de Isaan geconfronteerd werd met een ziektegeval, die mij diep raakte. Een vriendin van mijn vrouw, begin 40 jaar, voelde ongeveer een jaar geleden wat pijntjes in de onderbuik. Nou, daar heb je pijnstillers voor, nietwaar? De pijntjes werden pijnen en de hoeveelheid pijnstillers steeg naar grote hoogten. Zij sprak er met niemand over, want je moet toch flink zijn en niet zeuren!?
Ongeneeslijk ziek
Ruim een maand geleden werden de pijnen zo hevig, dat zij toch maar besloot medische hulp in te roepen. Zij werd in een staatsziekenhuis opgenomen voor onderzoek. Er werden allerlei testen uitgevoerd en de conclusie werd vorige week gemaakt, dat zij ongeneeslijk ziek is. De kanker heeft zich over het hele lichaam verspreid en doet zijn vernietigende werk. Zij wordt niet verder behandeld en de prognose is, dat zij op korte termijn zal sterven. Zij laat dan een man en twee kinderen achter.
Euthanasie in Thailand
Morfine moet haar hevige pijnen verzachten, zij is inmiddels ontslagen uit het ziekenhuis en moet thuis wachten op het einde. Euthanasie, wat voor haar een oplossing zou zijn, is in Thailand niet toegestaan. Dat wil zeggen niet alleen wettelijk, maar ook de Boeddhistische leer staat deze vorm van bevrijding niet toe.
Drama
Natuurlijk is dit een drama, maar wat kan de medische wereld doen als je niet zelf tijdig aangeeft wat er aan de hand is? Mijn Thaise vrouw heeft op een avond een tiental vrouwen uit de buurt uitgenodigd voor eten en drinken en vrolijk zijn. Zij heeft die vrouwen gewezen op de noodzaak zich tijdig medisch te laten onderzoeken, want ook Thailand kent vele doden door kanker. Ik kon niet verstaan wat er gezegd werd, maar aan de angstige ogen kon ik wel zien, dat het drama van hun vriendin, die gaat sterven, grote indruk had gemaakt. Nu maar hopen, dat zij de angst voor medische onderzoeken overwinnen.
Over deze blogger
-
Bert Gringhuis (1945), geboren en getogen in Almelo in het mooie Twente. Later vele jaren in Amsterdam en Alkmaar gewoond, werkzaam in de export voor diverse bedrijven. Ik kwam in 1980 voor het eerst in Thailand en was meteen verliefd op het land. Vele malen sindsdien terug geweest en na mijn (vroeg)pensionering als weduwnaar naar Thailand verhuisd. Daar woon ik nu al 22 jaar samen met mijn ietwat jongere Thaise dame Poopae.
Mijn eerste ervaringen in Thailand als een soort nieuwsbrief aan familie, vrienden en kennissen gestuurd, die later onder de naam Gringo op Thailandblog hebben gestaan. Veel, heel veel artikeltjes hebben die eerste verhalen gevolgd en dat is uitgegroeid tot een vrijwel dagelijkse hobby.
In Nederland nog een verwoed voetballer en voetbalscheidsrechter, maar de jaren gaan tellen en in Thailand nog altijd verwoed, maar het poolbiljarten is echt van mindere kwaliteit, ha ha!
Lees hier de laatste artikelen
Cultuur18 november 2024Pua, Pua, Pua
Achtergrond11 november 2024Bananen in Thailand
Bezienswaardigheden11 november 2024Ban Chiang – Een juweel in de kroon van Udon Thani
Achtergrond10 november 2024Bang Saray, waar ligt dat?
Ja Gringo een goede raad is goud waard. Er zijn goede programma’s die in de ziekenhuizen beschikbaar zijn voor allerhande lichaamsonderzoeken. De kosten hiervoor zijn zeer verschillend. Ik was met mijn vrouw al eens geweest in Bangkok hospital en die kent diverse van dit soort programma’s variërend van 6000 bath- 12.000 bath en meer. Het is van belang, zeker als je al wat ouder bent om dit eens per jaar te laten doen.
Dit jaar heeft mijn vrouw zo’n onderzoek laten doen bij een (staats)ziekenhuis in Chonburi. Daar hadden ze een uitgebreid onderzoek voor 2200 bath, dus gelijk maar gebruik van gemaakt. Vaak hoor je wel via via dat er ergens zo’n aanbieding is.
Dat die Thaise vrouwen waar jij over schrijft, angstig c.q bedenkelijk keken kan ik mij voorstellen, of zij er iets mee (kunnen) doen is een tweede. Geld is en blijft een noodzakelijk kwaad. Daarnaast heeft niet iedereen een goede partner aan zijn of haar zijde, die ondersteunt en motiveert om actief meedenkt ten einde gezond door het leven te kunnen gaan.
Goede voorlichting en lichaamsonderzoek zijn van levensbelang. De ziekte kanker heeft rondom mijn vrienden en familiekring hard toegeslagen ondanks dat zij makkelijk toegang hadden tot medische voorzieningen. Binnen het Boeddhisme is zelfdooding een moeilijk onderwerp en wordt meestal niet geaccepteerd maar m.i. is dit een zeer individuele daad. De Dalai Lama sprak in dit verband over de twee even grote maar hier tegengestelde prioriteiten van het boeddhisme “waarde van het leven en dus behoud van leven” en “het mededogen”. Hij concludeerde dat het bestaan van deze twee prioriteiten naast elkaar veronderstelt dat we van geval tot geval moeten beoordelen. Dus naar mijn mening is er ook de mogelijkheid wanneer er ondraaglijk lijden is om voor euthanasie te kiezen maar in de Theravada traditie is het beduidend moeilijker. Voor meer info bijvoorbeeld: boeddhistischdagblad.nl/achtergronden/66492-boeddhisme-en-zelfgekozen-dood
Dat binnen het Boeddhisme zelfdoding een moeilijk onderwerp zou zijn, staat in schril contrast met de werkelijkheid.
Thailand heeft de twijfelachtige eer op plaats 3 te staan wat zelfdoding betreft. Japan staat op plaats 1 gevolgd door Zweden.
De voornaamste oorzaak zou zijn jaloezie, gevolgd door onoplosbare schulden.
Mijn (Thaise) echtgenote is op 22 januari jl. overleden, naar later bleek door een hersenbloeding. Los daarvan bleek bij onderzoek dat ook nog een gezwel in de hersenen had. Haar plotselinge overlijden was dan ook eigenlijk een goede zaak, hoe hard het ook klinkt
Sterven in Thailand door kanker kan vreselijk zijn met ondragelijke pijn over een soms lange priode. In de geldende traditie moet iedereen om te sterven zijn weg zelf afmaken. Euthanasie is niet toegestaan.
Euthenasie is (officieel) niet toegestaan, maar op internet zijn wel manieren te vinden om pijnloos afscheid te nemen.
Dit met zeer eenvoudige algemeen verkrijgbare middelen.
het is misschien even interessant te kijken op een feestdag
ik doe al jaren een check up in Bangkok hospital en met een feestdag BV verjaardag van de koning ga je zonder afspraak na het ziekenhuis
servicebediening geweldig maar ook vaak 50 %korting op het onderzoek en de laatste keer geen korting maar een tegoedbon voor een gratis check up die ik aan mijn vrienden kon besteden
Kanker kan een vreselijk verwoestende en pijnlijke aandoening zijn. Het is goed dat Gringo hierbij stilstaat.
Hopelijk komt er een tijd dat euthanasie ook in Thailand zal worden toegestaan.
Screening heeft mijn belangstelling. Ik heb daar vaker over geschreven. Screening is veel minder effectief, gemeten over een grote bevolkingsgroep, dan over het algemeen wordt aangenomen. Een analyse van een aantal onderzoeken over het resultaat van screening bij in totaal 188.000 mensen over een periode van 10 jaar liet zien dat noch de sterfte noch het aantal ziekteperioden verminderde.
General health checks did not reduce morbidity or mortality, neither overall nor for cardiovascular or cancer causes, although the number of new diagnoses was increased. Important harmful outcomes, such as the number of follow-up diagnostic procedures or short term psychological effects, were often not studied or reported and many trials had methodological problems. With the large number of participants and deaths included, the long follow-up periods used, and considering that cardiovascular and cancer mortality were not reduced, general health checks are unlikely to be beneficial.
http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1002/14651858.CD009009.pub2/abstract
Dat is de reden dat ik niet meedoe aan screening testen van welke aard dan ook.
Een arts die deze zaken onderzocht zei mij eens: ‘Weet je wat een gezonde patiënt is? Dat is iemand die nog niet goed genoeg is nagekeken.’ Als je maar genoeg screent vind je altijd wel iets en de vraag is of dat je gezondheid altijd ten goede komt.
Hans van Mourik zegt
Eerst wil ik jullie en de vriendin vanje vrouw sterkte.
Gedaane zaken nemen geen keer.
Toch wil de mensen waarschuwen wacht niet te lang om naar een arts te gaan.
Ik zal proberen mijn ervaring te vertellen.
In eind 2012 na het eten kreeg ik snachts hevige pijnen, overgeven ,maagpijn, niet kunnen ontalsten.
Dacht in 1e instansie verkeerd gegeten.
Ben niet zo iemand die gauw naar een dokter toe gaat, dus maar eerst wat pijnstillers (paracetamol)
Help wel voor een paar uur.
Maar na 3 of 4 dagen ging het nog niet weg de pijnen
Dus zei tegen mijn vriendin om 08.00 uur we gaan naar het ram ziekenhuis.en bestel maar een Taxi.(heb geen auto)
Zo als gewoonlijk bij mij,ben je daar geen last.
Ingecheck eerst naar de huisarts, deze heeft in mijn kont met zijn vingers gevoel,en ik hoorde I have a match.
Toen door verwezen naar de oncoloog direct andere gang.
Deze heeft me ook onderzocht en weer hoorde ik I have a match.
Ze zei toen we gaan eerst een runchefotomaken,daarna weer bij haar,ze keek er na,ikwil je graag opnemen.
Dus na boven 10 etage,daar eerst formaliteiten en bloed afgenomen.
Even later komt de zuster bij mij en moest 2 liter drinken,daarna naar beneden voor een scan.
Onder tussen is het 16.00 uur.kwamde zuster weer er aan en moest ik een heel vies dranke je nemen
daar wordt je goed beroerd van,
Na 3 uren weer naar beneden voor een kijkopperatie.
Om 23.00 uur kwam de arts bij mij we gaan je morgenom 10.00 uur opereren want je heb kanker.OK.
Is het kwaad of goed aardig weten ze nog niet.
Na 2 dagen vroegen aande arts is het kwaad of goed aardig, weten ze nog niet nog geen uitslag van het Lab in bangkok. 11 dagen daar gelegen.
Ze wou zo spoedig mogelijk een ct pet scan laten maken maar hier in Changmai,is die nog niet in gebruik,dus het wordt Bangkok.
Ik zei regel maarmet mijn verzekering, smiddags hebben ze gebeld het is OK, datum afgesproken
Na Bangkok weer bij haar we willen jou een chemo geven welke wil je, aangezienik geen arts ben laat ik het aan U over. 12 chemo,s om de 2 weken weetniet precies meervolgens fllu 5 .
2 liter chemo per keer en 3 dagen in het ziekenhuis.Na de 12 chemo,s
Daarna de nidige controle zowel CT Scan als kijk operatie.
OP 16 maart een kijkioperatie, hebben ze 2 politiepen weggehaald en opgestuurd naar bangkok,kreeg na een paar dagen de uitslag. de arts wilje over 6 maanden weer controleren,we sturen je wel een appartment. Nee zei ik komt nu bij jullie langs en wil de rapport zien van het LAB.
Daar geweest met de arts geproken het lab heeft wel kanker gezien direct was mijn vraag goed of kwaad dat wet ze niet daarom wil hij weer een kijkoperatie doen of het weer opkomt.
Dus 08-09-2016 maar weer een kijkoperatie, maar 03-06-tot 18-08 =2016 maar eerst naar nederland,
IK voelme goed.
Heb misschien te veel verteld, maar uiteindelijk wil ik jullie waarschuwen
BLIJFT NIET TE LANG MET IETS ZITTEN HEB JE NA EEN PAAR DAGEN NOG VEEL PIJNEN OF DAT JE BEROERD VOEL GA NAAR DE DOKTER, ALS JE OP TIJD BEN KUNNEN ZE JE NOG VAAK HELPEN.KANKER IS EEN SLUIP MOORDERNAAR,
Misschien praat ik gemakkelijk omdat ik verzekerd ben,,maar gezondHEI is niet te koop
Hans va
t
Hans van Mourik Zegt.
Symptonen van darmkanker (althans bij mij)
Goed beroerd voelen, maagpijn cq buikpijn, misselijkheid,moeite met overgeven, niet kunnen ontlasten,geen windjes kunnen laten,gevoel van een opgezette maag of buik.
Ga na een paar dagen naar een arts .
Indien op tijd, kan er nog wat aangedaan worden, de mediche wereld is op dat gebied al heel ver.
Hans van Mourik
Beste Gringo, ik ben het eens dat men bedacht moet zijn op pijn, zwellingen of andere zaken die mogelijk duiden op een (ernstige) ziekte waaronder kanker. Regelmatige checks zijn deels op goed geluk, iets per toeval treffen waar je nog niets van had gemerkt, maar check je een dag te vroeg dan kan het bij de volgende check al te laat zijn. En natuurlijk fals positives of mensen behandelen voor iets waar ze ook oud mee zouden worden. Ik begrijp wel dat mensen het een prettig idee vinden die controles, dus vooral doen als daar behoefte aan is. Ik ben nog jong dus ik zie over een tiental jaren wel wat voor mij goed voelt.
Hopelijk zal Thailand ook niet te lang wachten met enige vorm van euthanasie. Ondraaglijk lijden verdient niemand en dat kan met een bepaalde interpretatie van het Boeddhisme prima te rijmen zijn. Trouwens, dat doen de meeste Boeddhisten (of animisten) en andere gelovigen/ongelovigen/levensvisie aanhangers toch wel. Van sommige die met kanker overleden zijn weet ik dat andere organen het eerst opgaven, zo is mijn opa verzwakt overlijden omdat zijn hart het niet meer trok, heeft hem wel pijn bespaard. Anderen waren helaas afhankelijk van veel morfine. Het einde kan maar beter pijnloos en snel komen, hoe hard dat ook klinkt. Het enige fijne idee bij de dood van mijn vrouw is dat zij toch onverwacht in een moment overleed aan een hersenbloeding. Gelukkig was ze niet ziek, maar veel te jong gestorven. Mijn leven staat nu nog steeds stil, echt gelukkig ben ik niet meer, maar ik haal enige ‘voldoening’ uit het feit dat ze zelf zonder pijn of enig besef dat het voorbij was, overleden is. Ik hoop alleen dat als mijn dag komt, ik net zo pijnloos en snel mag overlijden.
Moderator: geen off-topic reacties over alternatieve geneeswijze svp.
Hans van Mourik zegt.
Nadat ik wist dat ik kwaadaardige darmkanker had, heb ik mijn oncoloog verteld , dat ,er 4 van de 5 van mijn familie aan darmkanker is overleden.
Wel met respectabele leeftijd. omstreeks 80 jaar.
Ze vroeg of ik DNA wil laten doen, voor eventueel mjn kinderen.
Heb het laten doen, ze hebben wel 3of 4 flesjes van mij afgenomen.en deze opgestuurd naar Bangkok.
Na 4 maanden kreeg ik het rapport,aangezien ik er niets van snap, heb ik printjes gemaakt en die aan mijn familie gegeven.
Mijn jongere zusje nu 68 jaar is naar haar arts gegaan in Nederland, met het rapport,ze is toen verwezen naar de specialist.
Onderzocht met kijkoperatie en ct scan en moet over 3 jaar weer terug komen.(verscherpte controle)
Mijn 2 dochters heb ik gezegd ga met dat rapport naar de arts als je 50 jaar ben.
In nederland hebben ze toch ook voor prefentie voor mensen boven de 60jaar dat ze hun ontlasting voor controle bij de ggd moeten geven.
En vrouwen boven de 60 jaar voor borst onderzoek.
Ik vind dat ze dat hier ook moeten doen.Voor de Thai door de ggd vergoed de controle
Dit zijn toch ziektes die bij de top 5 behoren
Hans van Mourik