Breng je een aapje voor mij mee?
(Vassamon Anansukkasem / Shutterstock.com)
In vroeger jaren, toen er nog niet veel gereisd werd, was dit een gevleugelde uitdrukking. Iemand die een verre reis ging maken werd steevast gevraagd iets uit dat meestal tropische land als aandenken mee te nemen.
Toen ik in de zeventiger jaren met reizen begon was die vraag van een iets praktischer aard. Mijn reizen begonnen in Europa en op Schiphol kon ik belastingvrije sigaretten, drank en parfum kopen. Mijn vrouw en ik rookten beiden dus de sigaretten waren voor ons en ook de parfum werd in eerste instantie alleen voor onszelf gekocht. Toen we dan uiteindelijk alle mogelijke drankjes in huis hadden nam ik ook wel jenever, whiskey of een parfum voor vrienden mee.
Enkele anekdotes uit die tijd
Finland: ik kwam in een bepaalde periode nog al eens in Finland. Omdat ik het zelf mooi vond, kocht ik wat glaswerk van “Iitala”, een design merk, dat niet of nauwelijks in Nederland te koop was. Veel mensen uit mijn vriendenkring vonden dat mooi en ik kreeg de volgende keer een lange boodschappenlijst om meer van dit Iitala glaswerk te kopen en ook van het Finse designmerk in aardewerk, Arabia. Ik leek op den duur wel een pakezel met al die toch zware spullen en ben er mee gestopt. Wel nog voor onszelf gekocht en nu hier in Thailand heb ik nog steeds een aardige verzameling van dat glaswerk.
Parfum
Ik heb heel wat parfum op Schiphol gekocht voornamelijk voor mijn vrouw. Als ik weer op reis ging keek zij in de catalogus en bestelde weer een nieuw geurtje. “Wel de helft goedkoper dan hier in de winkel van Douglas”, zei ze dan. Ik vroeg haar wel eens of zij het dan bij Douglas zou kopen als ik het niet op Schiphol kocht. “Nee, natuurlijk niet, veel te duur!” Ik kocht het dan maar en mijn vrouw was er dan van overtuigd dat zij veel geld had uitgespaard. Vrouwenlogica!
Londen
Een collega van mij ging een weekend naar Londen met zijn vrouw en kocht op Schiphol o.a. een fles Campari. Terug konden zij om de een of andere reden (overboeking of zo) niet op hetzelfde vliegtuig reizen. Zij vrouw ging wel naar Amsterdam maar hij moest een vlucht naar
Rotterdam nemen. Geen probleem, zij checkten elk een koffer in en daar gingen ze. Mijn collega werd in Rotterdam door de douane gecontroleerd want er was iets vloeibaar roods aan de buitenkant van de koffer zichtbaar. De fles Campari was tussen de kleding kapot gegaan. De douane-beambte eiste opening van de koffer en zag de met Campari doordrenkte kleding. Met een vies gezicht pakte hij een beha en hield dat omhoog. Dat vieze gezicht gold niet alleen voor dat kledingstuk, de man dacht, wat moet die kerel met al die dameskleding in zijn koffer. “Ik kan het uitleggen”, stamelde mijn collega met een vuurrood gezicht, maar de ambtenaar wist genoeg: “Nou nee, dat hoeft niet hoor, gaat u maar!”
Toen in Thailand
Later op langere en verre reizen nam ik geen flessen drank meer mee. Ik had dan al bagage genoeg bij me en met vaak meerdere tussenstops zou ik steeds met die verzwaarde koffers lopen zeulen. Wel nog andere dingen en dan vanuit Thailand veel zijden stoffen, orchideeën en vaak Thais fruit, dat in Nederland nog vrij onbekend was.
Nijlpaard
Ook in Thailand heb ik eens een nijlpaard als “kunstwerk” gekocht. Dat beest komt in Thailand helemaal niet voor, op het vliegveld was er één te koop en ik liet hem keurig inpakken om mee terug naar Nederland te nemen. Een vriendin van mij verzamelde nijlpaarden in allerlei vormen, tekeningen, foto’s, beeldjes en zo. Ik had er al aardig wat voor haar meegenomen, o.a. een replica van de beroemde Blue Hippo uit Egypte. De hippo in Bangkok was weer een bijzonder exemplaar, een centimeter of 40 hoog, gemaakt van een soort papier mâché en hol van binnen. Waar ik niet op gerekend had was de veiligheidscontrole, de verpakking werd bij vertrek uit Bangkok opengemaakt en mij werd gevraagd wat er in die hippo zat verscholen want niemand gaat toch met zo’n raar beest op reis. Ik kon de veiligheidsman gelukkig overtuigen dat er niets in die hippo gestopt was en ik voorkwam dat hij het nijlpaard ter plekke doormidden zou hakken om dat te controleren. Mijn terugreis was dit keer ingewikkeld, ik reisde naar Amman in Jordanië, vandaar naar Caïro en ook nog naar Larnaca op Cyprus. Telkens bij aankomst en vertrek hetzelfde ritueel van controle en vragen stellen. Gelukkig bracht ik daarna dit fraaie exemplaar veilig thuis om mijn vriendin gelukkig te maken met het zoveelste nijlpaard.
Nu in Thailand
Nu is het de omgekeerde wereld. Nu woon ik en vele andere Nederlanders in Thailand. Aan veel hoeft het je hier niet te ontbreken, maar er zijn toch altijd wensen om bepaalde producten vanuit Nederland te krijgen. Ikzelf heb een aardig netwerk van mensen die een bepaald merk sigaren voor mij meenemen en ook de scheercrème die ik al tientallen jaren gebruik komt uit Nederland. Een enkele keer verrast een reiziger mij met een flink stuk Beemsterkaas (de beste van Nederland) en ik kan mijn geluk dan niet op.
Nederlandse producten
Verder dan wat hier boven staat gaan mijn wensen niet maar ik weet, dat er heel wat Nederlandse producten naar Thailand gesleept worden, ofwel voor eigen gebruik of op verzoek van mensen die hier al wonen. Als voorbeeld noem ik even Dick uit Geldermalsen die onlangs sigaren voor mij meebracht. Hij komt een aantal keren per jaar naar Thailand en heeft dan zijn bagage vol met “Nederlands waar”. Hij gaf mij een opsomming van wat hij nu in zijn bagage had meegenomen: 16 Unox rookworsten, anderhalf kilo kaas, 3 literflessen Croma vloeibaar en nog wat ander spul. Voor mij had hij dit keer nog een verrassing in petto: 2 rollen Mariakaakjes. Hij had op dit blog gelezen dat die niet in Thailand verkrijgbaar waren. Nogmaals bedankt, Dick!
Lezersvraag: Wat neem u, buiten kleding en zo, voor speciale artikelen uit Nederland mee naar Thailand?
Tenslotte
Kijk nog eens naar de titel van dit verhaal, weet u waar het vandaan komt? Het is de titel van een lied van Lou Bandy uit 1947, zie de video hieronder:
https://youtu.be/mp6QsNNePag
Over deze blogger
-
Bert Gringhuis (1945), geboren en getogen in Almelo in het mooie Twente. Later vele jaren in Amsterdam en Alkmaar gewoond, werkzaam in de export voor diverse bedrijven. Ik kwam in 1980 voor het eerst in Thailand en was meteen verliefd op het land. Vele malen sindsdien terug geweest en na mijn (vroeg)pensionering als weduwnaar naar Thailand verhuisd. Daar woon ik nu al 22 jaar samen met mijn ietwat jongere Thaise dame Poopae.
Mijn eerste ervaringen in Thailand als een soort nieuwsbrief aan familie, vrienden en kennissen gestuurd, die later onder de naam Gringo op Thailandblog hebben gestaan. Veel, heel veel artikeltjes hebben die eerste verhalen gevolgd en dat is uitgegroeid tot een vrijwel dagelijkse hobby.
In Nederland nog een verwoed voetballer en voetbalscheidsrechter, maar de jaren gaan tellen en in Thailand nog altijd verwoed, maar het poolbiljarten is echt van mindere kwaliteit, ha ha!
Lees hier de laatste artikelen
Cultuur18 november 2024Pua, Pua, Pua
Achtergrond11 november 2024Bananen in Thailand
Bezienswaardigheden11 november 2024Ban Chiang – Een juweel in de kroon van Udon Thani
Achtergrond10 november 2024Bang Saray, waar ligt dat?
Gringo,
graag gedaan en ik neem ook altijd haring mee voor de Thaise vrouw van een vriend. Ze vind haring heerlijk en ik geniet als ik haar gezicht zie als ik de haring tevoorschijn haal. De TH vrouw van een andere vriend is gek op stroopwafels, dus………….
Beste Dick,
Je kunt de haring gewoon bij ons in Huay Yai, Soi 17 kopen, evenals de stroopwafels bij Restaurant Bunsom.
(Tesabal Road 1 Soi 17 bij het gemeentehuis, school en sportvelden)
Vanaf Pattaya/Jomtien richting Sattahip.
Voorbij de Floating Market eerste stoplichten linksaf richting Huay Yai.
Na 4 km. linksaf Soi 17 100 meter linkerzijde Restaurant Bunsom
Wij nemen altijd theelichtjes mee en stoppen die in halve plastic flessen met een beetje zand en maken zo gezellige lantaarntjes voor op het terras.
Leuke story maar mij is het werkelijk overkomen…ik werkte bij de gemeente Rotterdam , we praten over 40 jaar geleden , ik had een gekleurde collega en die vertrok bij de gemeente en ging varen richting Senegal ..ik vroeg hem bij vertrek neem een aapje voor mij mee ..inderdaad gebruikelijke gezegde in die tijd …helaas had ik onderschat dat hij die speels bedoelde opmerking serieus ging nemen ..hij vertelde later dat ze op stroom in een Afrikaanse rivier lagen en inboorlingen in prauwen langszij kwamen en buiten fruit en zo ook aapjes aanboden ..hij herinnerde zich mijn verzoek en heeft een klein aapje voor me meegebracht en binnengesmokkeld in Nederland en stond pardoes vol trots met aap voor de deur !! Verrassing alom ..kon natuurlijk niet weigeren en nam het beestje in ontvangst…bij nadere inspectie bleek het te gaan om een jonge meerkat …snel leuk hok voor hem getimmerd van oude stemkist en daar zat NICKY dan snachts in ..overdag zat hij gewoon in de huiskamer en liep slingerde hing daar vrij rond ..hij groeide gestadig maar was dermate tam en aan ons gehecht dat ik heb vrij durfde laten in het Kralingse bos in Rotterdam tot veel plezier van de plaatselijke jeugd rende hij de bomen in maar kwam steeds terug
Hij werd steeds groter en ook zijn tanden zagen er steeds vervaardelijker uit ..na kijkje in Blijdorp zag ik hoe dat uit kon groeien tot een niet te handhaven aap en perslotte was het ook een wild dier..ik heb hem aangeboden aan Blijdorp maar die wilde hem niet hebben …daarop met kleine diergaarde Plaswijk gesproken en daar heb ik hem toen gebracht..na een paar dagen gaan kijken bleek dat ze hem bij een ander soort apenfamilie hadden geplaatst..hij lag halfdood in een hoek en heb hem onmiddellijk opgeëist meegenomen en naar dierenarts gebracht..Halve staart moest geamputeerd worden , duimpje er af en vele bijtwonden …hij herstelde goed en was na enige weken weer zo levendig als altijd maar ja de situatie bleef ..na lang zoeken heb ik hem kunnen plaatsen in diergaarde Wassenaar waar hij vreugdevol is opgenomen in een andere familie meerkatten. Ik heb hem nog vele malen bezocht ..in het begin herkende hij me nog en kwam naar de tralies als ik er voorstond maar later ging dat ook voorbij
Moraal …ik heb nooit meer tegen iemand gezegd ..hè breng aapje voor me mee
Piet
Een mooi stuk. Niet overdreven (een verademing…).
Ik neem als het even kan altijd wat mee voor anderen. Zo maar wat: rookworst- hagelslag- pure chocolade- drop- bijzondere soepen (droge vorm)- speculaas- pepernoten- banketstaaf en ook koffie (dat laatste als ik naar Maleisie ga). Maar soms ook boeken.
Het is telkens een afweging wat mee kan en mee moet maar vloeistoffen neem ik niet meer mee. Te gevaarlijk.
@ Pim waar zijn die stroopwafels te koop dan? Moet ze binnenkort meenemen voor een kennis, evenals Aromat. Tevens neem ik vaak voor mezelf (auto)drop mee. Voor de rest weinig wat ik niet kan missen.
Stroopwafels zie je toch wel regelmatig in winkels zoals Villa Market staan.
100% zeker zijn ze te koop in Cha-am bij Okay markt, met Nederlandse eigenaar.
Kan me zelfs herinneren dat iemand hier op het blog vertelde het zelf te maken voor de verkoop.
Hallo Johan,
Aromat is te koop bij de Makro.
En ik dacht stroopwafels bij Big C Extra.
LOUISE
Wat meegaat :
Rookworsten, pepermunt, appelstroop (goed geseald) hagelslag puur, braadworsten geseald van Kips,
De rest van de kilo ’s aangevuld met gesealde stukken kaas. Voor een kennis uit de tax free; 5 pakken shag zware van Nelle. wel in Thailand te koop, maar stukken duurder.
toen ik in de jarn ’70 regelmatig naar Indonesië ging, stelde mijn vader mij altijd twee de zelfde vragen:
1) neem je een aapje voor mij mee
2) hang je niet te ver met je hoofd uit het raampje in de vliegmachine.
ik heb nooit voor mijn verblijf in de oost produkten uit Nederland meegenomen, want ik eet wat het land schaft. tegenwoordig moet ik echter suikerloze mintsnoepjes meenemen, daar ik die nodig heb en ze in suikerloze versie niet heb kunnen vinden, alhoewel ik denk dat fisherman mogelijk wel te koop is.ik ga nu met één kilo mentholsnoepjes op reis voor 8 weken en dat is alles, buiten mijn gewone bagage.
Ik had uw reactie nog in mijn geheugen toen ik zojuist door de Familymart wandelde. Suikervrij en ze hebben ze ook in de versie ‘Mint’. 45 Baht.
.
https://photos.app.goo.gl/NW0Rl50QJrEsanyF3
.
Wees gerust, bij elke 7/11 vind je Fisherman’s Friend. En voor de liefhebber, ook in smaken die we in Nederland niet hebben zoals kers en mandarijn.
Smeerkaas met chili, Annanas in blik van DOLE uit NEDERLLAND. Groningse metworst droge en verse. Groningse leverworst van Woest. Paardeworst van Woest, Rookworst, KNOL’s gemberkoek, Stroopwafels, Hagelslag, Maestrichtse stroop, pootaardappelen (eigenheimers, bildstar en Dore). pootgoed, zaden en kruiden. Uiercreme, en nog wat typisch nederlandse zaken
“Neem je een aapje voor me mee” is inderdaad (ook) een liedje dat door Lou Bandy (en diverse anderen) gezongen en op de plaat gezet is. Oorspronkelijk komt het uit het toneelstuk “De Jantjes” , dat in 1925 (??) geschreven is door Bob Bouber en Louis Davids, en een groot succes was, ook in de diverse na-oorlogse uitvoeringen !
Eigenlijk neem ik niks speciaals mee uit Nederland. Zelf red ik me wel met wat in Thailand verkrijgbaar is en als anderen iets willen stuur ik ze het bos in met de goede reden / prima smoes dat ik alleen met handbagage reis en dus geen plek heb.
Als ik hier lees dat mensen zelfs ingeblikte ananassen meenemen, dan lijkt me dat toch een beetje water naar de zee dragen trouwens.
Als ik iets moet noemen wat ik hier in het dagelijks leven wel eens mis, denk ik aan raspatat, een grove frikadel en pindasaus. Vooral het ontbreken van pindasaus bij de (straat)BBQs heeft mij altijd verbaasd.
Terug naar Nederland neem ik wel eens een เงาะดำ mee, omdat die in Nederland met uitsterven bedreigd wordt. En dan bedoel ik niet de vrucht ramboetan, maar het uit de Thaise literatuur bekende evenbeeld van ‘onze’ zwarte piet.
raspatat kun je zelf maken van aardappelpuree.
De Puree iets dikker laten dan normaal.
Door de friet(snijder)pers meteen in de olie en klaar is kees.
Oh en Frans ook
Ik denk niet dat ze dat leuk vinden, als ik ga lopen frituren in mijn hotelkamer. 🙂
Het feit dat er zelden pindasaus te vinden is, komt omdat pindasaus een Indonesisch product is. Bijna nergens ter wereld eet men dit behalve ook in Nederland. Dit vanwege ons verleden met Indonesië. Voor zover ik weet halen de meeste mensen uit België ook hun neus op voor pindasaus. Ik mis het ook wel hier. Mijn oplossing, zakjes Conimex satésaus meenemen. Ze wegen bijna niets. Water toevoegen en genieten maar.
Je moet eens de Thaise pindasaus proberen.
Voor mijn part , een stuk lekkerder dan de Indonesische .
Zeggen dat de Belgen geen pindasaus niet lusten is helemaal geen waar , maar is in Belgie bijna niet te krijgen .
Vroeger als wij in Belgie woonden , gingen wij dikwijls naar Hulst om pattat en pindasaus , of pindasaus met mayo .
zakje rauwe pinda’s kopen op de markt , fijn malen en zachtjes laten bakken. desnoods nog iets pittiger maken door er chili poeder aan toe te voegen kwartiertje werk..
Wat bij ons meegaat ; hagelslag, vloeibare margarine, speculaas, stroopwafels, ontbijtkoek, calve mayonaise, senseo, rookworsten. Ik weet dat sommige zaken in Thailand te koop zijn, maar meestal veel duurder. Ook paar goeie flessen bordeaux gaan mee en een fles speciale cognac. Wij draaien de flessen altijd in kleding en hebben nog nooit schade gehad
Ik heb een duimstok op mijn verlanglijstje 🙂
Pindasaus maak ik hier zelf en iedereen die bij ons komt eten vind het heerlijk. Had er eentje die zelfs mee naar huis wou nemen