Het is weer al een tijdje geleden dat Lung Addie nog eens naar het Walhalla van Thailand is geweest. De laatste keer hij er kwam was bij de 100 dagen overlijden herdenking van de moeder van de Mae Baan van Lung addie. Nu is het opnieuw noodzakelijk om naar ginder te trekken. De place to be is in de provincie Buriram, Lahan Sai, tambon Nong Ki Lek. Een dikke 800 km van de thuishaven Chumphon, dus wel een mooie dagrit.
Robert verbaast zich over crematies. ‘Een crematie is een groter feest dan een verjaardag.’
Mensen uit Isaan – Piak en Taai
Piak kijkt verstoord op wanneer hij weer regendruppels voelt vallen. Het is al dagenlang regenachtig, de buien vallen met de regelmaat van de klok. Hij staat middenin een rijstveld tot aan de knieën in het water, het allegaartje dat voor werkkledij moet doorgaan is kletsnat. Zijn rug doet pijn van het wekenlang voorover gebukt te staan, handen en voeten voelen aan als sponzen en zitten vol scheuren.
Brandpreventie in Thailand
Brandpreventie in Thailand? Mijn oude buurman, beroepsofficier bij de brandweer, zou hier nog heel wat ontwikkelingshulp op dat gebied kunnen geven, want echte preventie is volgens mij geen prioriteit in Thailand.
Foon tok in Isaan
Klaterende regen valt uit de lucht, voor de zoveelste maal. ’s Ochtends, ’s middags, ’s avonds. De buien wisselen elkaar af, de droge periodes zijn te zeldzaam om wat dan ook uit te voeren, niets krijgt de tijd om een beetje op te drogen. Het is een zwaar regenseizoen aan het worden. En ondanks de nattigheid is het warm, niet echt qua temperatuur die meestal rond de dertig graden blijft steken, het is de luchtvochtigheid die je laat zweten als een otter.
Een koperen huwelijk met Thailand
Toen ik in december 2005 landde op de oude luchthaven Don Muang wist ik niet wat me te wachten stond. Dat was maar goed ook, anders was ik wellicht in het oude vaderland gebleven. Nu vier ik mijn koperen huwelijk met Thailand heb begrepen. Het is een relatie met vallen en opstaan, waarbij je in veel gevallen je schouders maar moet ophalen. Het is zoals het is.
Mensen uit Isaan – Ut
Een van de dorpelingen die De Inquisiteur het meeste fascineert is Ut. Nog een vrij jonge man, nu zevenendertig jaar. De eerste ontmoeting was tijdens de periode dat De Inquisiteur en lief aan het bouwen waren, bijna vier jaar geleden. Pendelen tussen Pattaya en het dorp, waarbij we telkens twee weken hier verbleven. Toezicht houden op de bouw – die veel te langzaam verliep, vaak gebeurde er niets. Moest je toch wat en het leek ons het beste om vaak door het dorp en omgeving te frequenteren, mensen leren kennen. Liefje-lief kende iedereen, maar vooral uit haar eigen leeftijdsgroep natuurlijk. Ut maakte deel uit van een vrolijke jonge bende die genoot van het leven.
Chocoladepudding en เงาะ
Er wordt vaak gezegd dat in de tropen geen sprake is van seizoenen. Mieke ontkrachtte dat idee al in een van haar blogs. Ik durf de stelling wel aan dat er in Nederland geen sprake meer is van seizoenen. Als criterium hanteer ik dan niet het weer, maar de beschikbaarheid van seizoengebonden groente en fruit. In Nederland is alles het hele jaar te krijgen. Met uitzondering van asperges, wilde ik toevoegen, maar als je echt wilt kan je die ook wel met kerst ergens op de kop tikken.
De langste dagen?
Op school klonk het allemaal heel logisch vroeger. Op 21 juni staat de zon boven de kreeftskeerkring, op haar meest noordelijke punt. Dat is het dichtste bij Nederland, waar het dan dus de langste dag
Elk Thais voordeel heb z’n nadeel…
Droomt u van een leven in het ‘ aards paradijs’? Waar het uitermate goed toeven is, omringd met gewillige dames die op verzoek melk en honing aanreiken? Dat komt u gegarandeerd van een koude kermis thuis, want het aards paradijs is na de zondeval opgeheven. Sterker nog: in Thailand vindt de zondeval nog steeds plaats. U moet het doen met de schamele resten die van het oorspronkelijke paradijs zijn overgebleven.
Mensen uit Isaan – een monnik
Op ongeveer een anderhalve kilometer wandelafstand van huize Inquisiteur ligt een tempelcomplex. Een aangename wandeling, vijfhonderd meter over de verbindingsstraat en dan sla je rechtsaf op een rode aardeweg. Je komt dan in een groot bosrijk terrein. Oude bomen, waardevol hout dat niet gekapt wordt. Hoe verder op de weg, hoe donkerder, want de bomen gaan hoe langer hoe dichter bij elkaar staan. De zon mag dan uitbundig schijnen, het is er lommerrijk, altijd net iets koeler. Op een moment kom je bij een poort – die altijd open staat, bovendien kan je net zo goed binnen gaan naast die poort, er is geen andere omheining. Het heeft iets geheimzinnig die poort. Waarom staat die daar?
Een rijbewijs in Thailand? Waarvoor?
Elke vijf jaar is het zover. Dan dient de gang gemaakt te worden naar het transport office voor het verlengen van het rijbewijs voor de auto. Op zich niet zo’n opgave, ware het niet dat er een hele papierwinkel bij komt kijken en een vastgestelde procedure moet worden doorlopen.
Mensen uit Isaan – Wan
Wan is getekend door het zware en armoedige Isaanse buitenleven. Harde kop, grof lang haar, donkerbruin vel. Vaak rijdt ze rond op een gammel en knallend brommertje, op zoek naar gratis. Haar dagdagelijkse kledij is versleten en verkleurd. Leeftijd kan je er nauwelijks op plakken, ze kan net zo goed vijfenzestig zijn als vijfenveertig.
Zo vader, zo zoon in Pattaya
Vandaag is het vaderdag en het blijkt dat veel vaders graag met hun zoon op vakantie gaan. Keurige vaders, die actief zijn met hun zoon, maar Gringo kent twee Engelse vaders, die iets geheel anders met hun zoon deden. Zij namen hun zoon namelijk mee naar Pattaya op vakantie om de jongens in te wijden in het altijd bruisende nachtleven en dat had verstrekkende gevolgen.
‘Wat in Thailand volstrekt bevrijdend werkte, was de volledige afwezigheid van homofobie zoals wij dat kenden en nog kennen in het westen.’ Paul Habers schrijft over zijn coming out en ervaringen als homo in Thailand.
Mensen uit Isaan – poa Wat
Geluiden
Veel van de geluiden hier zijn weliswaar in Nederland onbekend, maar kennen wij inmiddels wel van eerdere bezoeken aan Thailand. De smakjes van de tjiktjak, het toekeh van de toekeh, het gebabbel van mayna en bulbul, de karaoke van de buren, de brommertjes: ze hebben alle wat bekends.
Naar de bank
Voor het openen van een bankrekening ga je hier naar de bank. Ouderen onder ons zal dat bekend voorkomen, maar voor de jongeren zal ik het even uitleggen: vroeger was een bank een, meestal prominent, gebouw waar mensen achter balies zaten. Bij die mensen kon je geld storten of opnemen. Eigenlijk net zoiets als nu een online-verbinding, maar dan met echte mensen
De “honden” in de Isaan
Elke keer als ik in Thailand ben dan verbaas ik me over de manier hoe honden leven in de Isaan. Ik neem aan dat dit model staat voor de rest van Thailand.
Mensen uit Isaan – Manaas
Manaas is een van die mensen die op de verkeerde plek geboren zijn. Intelligent, maar slechte scholing. Hij heeft een brede blik op de wereld, zit niet opgesloten in een eng Isaans gedachtengoed. En is tevreden met zijn lot ondanks hij beseft dat het anders had kunnen zijn.
Restaurant Le Garage
Het beroemde restaurant dat onze wijlen nationale knuffelkok in Amsterdam startte heeft een geduchte concurrent, die de naam “Le Garage” veel meer eer aan doet dan het hoofdstedelijke etablissement. Die concurrent zit, hoe kan het ook anders, in Thailand, en dan niet zo maar in Thailand, maar in Nang Lae, om precies te zijn, op de hoek van ons straatje.
Inburgeren
Volgens mij doen we het helemaal niet slecht met inburgeren. Het zijn vooral allerlei kleine dingetjes waar we aan merken dat we langzaam maar zeker al een klein beetje thuis raken in dit wondere land. In de namiddag gaan we regelmatig naar de markt. De laatste tijd zijn we vaker zelf aan ’t kokkerellen, omdat we op die manier veel meer variatie kunnen aanbrengen in wat we eten, en bovendien is het shoppen op de markt gewoon hartstikke leuk. De lokale bevolking verkoopt er vers geoogste groenten en fruit, vers vlees, en vers bereide curry’s, toetjes, gefrituurde insecten, verse vis, teveel om op te noemen.