Leven als Single Farang in de Jungle: Op naar Buriram
Zoals vooropgesteld zou Lung addie zijn Nederlandse vrienden, C&A vervoegen in Buriram, de dag na hun aankomst aldaar. De dag voordien thuis, in het Zuiden, vertrokken met de wagen om eerst een tussenstop te maken in Lahan Sai om daar de familie van onze Mae Ban eerst te gaan begroeten. Tevens ook om de, gedurende zijn afwezigheid, uitgevoerde werken in de in aanbouw zijnde badkamer te bezichtigen. Lung addie zou dan ook een nachtje in het Jan Jin Resort overnachten.
Groeten uit Isaan (deel 2)
Een gemixt kleurenpallet van bloemen in rood, geel, blauw, wit, … trekt de aandacht in alle tuinen. Bijen en andere gevleugelde insecten komen er massaal op af zodat het een levendig geheel is. Het is duidelijk, de natuur staat hier in de Isaan niet stil ondanks de wat lagere temperaturen.
Vervolg Hendrik Jan de tuinman
Vorig jaar heb ik een artikel geschreven over Hendrik Jan de Tuinman. Vele trouwe lezers van Thailandblog hebben mij toen verzocht meerdere keren een artikel te schrijven. Nu wil ik terugkomen op mijn poging een mooie border aan te leggen naast het zwembad van Viewtaley 5c in Jomtien. Over de aanleg had ik geen twijfel. Wel over het onderhoud in de 6 maandelijkse periode van mijn afwezigheid.
Uitstekende service van de TMB Bank
Onbedoeld ben ik dinsdag onder de indruk geraakt van de goede en snelle service van de TMB Bank. Tussen mijn drukke bezigheden door zou ik even geld gaan pinnen bij Lotus aan de Sukhumvit Road, Pattaya. Steeds probeer ik zeer alert alle handelingen te verrichten, zodat er geen problemen ontstaan. Tot deze keer dus!
Leven als Single Farang in de Jungle: Een super lange verjaardag
Reeds voor de 8ste maal kwamen mijn Nederlandse vrienden, C&A, naar Thailand voor een verblijf van 6 weken. Gewoontegetrouw verblijven ze enkele weken in de bungalow van mijn buurman, aan het strand van Pathiu, Hat Bo Mao, om er lekker tot rust te komen en te genieten van de heerlijke visrestaurants welke deze streek rijk is.
Groeten uit Isaan (deel 1)
De Inquisiteur is weer aan het bloggen geslagen, vandaag de eerste van een reeks. Hij schrijft over zijn vierde winter in Isaan en dat is tot op heden de minst ‘strenge’. Half december kwam de eerste koudegolf. Waaraan De Inquisiteur en liefje-lief grotendeels ontsnapten wegens een bijna twee weken lange trip Pattaya-waarts, nu ja, Nong Preu, feesten met de vrienden en kennissen aldaar. Vreemd was wel dat het ginds een dag of drie regenachtig was, een fenomeen dat hier op het platteland al een maand of twee niet plaats vond.
Alle zegen komt van boven
03:47 uur. Boffffff!!! Een doffe dreun doet me opschrikken uit mijn slaap. Wat was dat??? Ik kijk naast me. Meestal is Mieke degene die van het minste of geringste geluidje wakker wordt, maar nu heeft ze blijkbaar niks gehoord en ligt in diepe slaap. Zou ik het misschien gedroomd hebben, vraag ik me af.
Oud nieuws en eten in een gesloten restaurant
Lampang heeft er een bezienswaardigheid bij. Een paar maanden geleden schreef ik een kort stukje over het vervallen huis van Louis Leonowens. Hij was de zoon van Anna Leonowens, de hoofdpersoon uit het verhaal “Anna en de koning van Siam”. Vanmorgen waren we weer bij Baan Louis, zoals het huis hier genoemd wordt, en om een hele goede reden: het huis is opgeknapt.
Nostalgie in isaan
Neen, dit verhaal gaat niet over Isaan. De Inquisiteur is wat foto’s tegengekomen van zijn laatste bezoek aan Pattaya in juli laatstleden. De meeste uit Nongprue, net over Sukhumvit Road, ten oosten van Pattaya, zijn oude woonplaats voor hij naar Isaan versaste. Dat deed hem verder zoeken naar oude foto’s en vond er van zeer lang geleden. Dat maakt De Inquisiteur nostalgisch.
Of andersom. In beide gevallen overvalt me een gevoel van moedeloosheid. Als mijn internetverbinding via 3BB (glasvezel) in Hua Hin weer eens uitvalt, bel ik het call center. For English press 9, krijg ik dan te horen. Dat doe ik dan ook en krijg steevast een computerjuffrouw die me in haar beste Thai uitlegt wat ik moet doen. Da’s dus niet de bedoeling.
Een pak koffie, toiletpapier, de juiste verpakking pinda’s of muesli. Hoe vaak komt het voor dat de koper nul op het rekest krijgt. ‘No have’, luidt dan meestal het antwoord van het verkopend personeel. Soms terwijl jongen of meisje vóór het gewenste product staan. Weten zij ook veel.
Lezers met een (nog) een roze bril wordt verzocht dit verhaal over te slaan. Want Thailand wordt steeds meer een vuilnisbelt. Ik doel niet op de paradijselijke dorpjes, waar alle vuilnis nog waarde heeft en de buren je in de gaten houden.
Farangs en de kunst van het kleden
De jaarlijkse show van de school van Lizzy is bij uitstek geschikt om te zien tot wat de kinderen in staat zijn. Ruim 400 kinderen worden in een paar uur over het podium gepraat, toegejuicht door net zo veel ouders. Dat alles in het kader van de musical Alice in Wonderland. En een ‘wonderland’ was het zeker, niet alleen op het podium, maar ook bij de toeschouwers.
Sinds kort kom ik op mijn ochtendlijke fietstocht langs een nieuw gebouwtje. Daarin probeert een barbier zijn rijst te verdienen. Vanmorgen heb ik de stoute schoenen aangetrokken en mij gemeld voor het korten van de haargroei op mijn kin.
Vlak voor lunchtijd vraagt Robin of de Kuuk nog even organic honing kan halen. De Kuuk moet op tijd eten, anders wordt hij chagrijnig, maar een potje honing ophalen, dat moet wel lukken. De honingman woont met zijn bijen en zijn hond in de bergen. De hond gaat vreselijk te keer als de Kuuk komt en de honingman roept de hond tot de orde. De hond luistert niet en bijt de Kuuk in de kuit.
Leven als Bos in Thailand (4): Je komt soms rare beesten tegen….
Nee, ik ga het niet hebben over die (bijna) menselijke wezens die je in de Thaise uitgaanscentra tegenkomt. Het gaat hier echt over beesten, die je het dagelijks leven zuur kunnen maken.
Wat doe je nu zoal de hele dag? Een vraag die bij menig in Nederland achtergebleven familielid, vriend of kennis vóór in de mond ligt. Alsof je als vervroegd gepensioneerde de hele dag in je bed ligt, ter voorbereiding op het bacchanaal in middag en avond.
Er gebeurt niets, maar dat schiet lekker op
De afgelopen weken hebben we verschillende vrienden hier in Nang Lae ontmoet, er tijd mee doorgebracht en belevenissen uitgewisseld. Via de blog is er al veel nieuws doorgesijpeld naar de achterblijvers, maar een update van de stand van zaken op ons landje is er al geruime tijd niet geweest, zo meldde een van onze gasten. Ze heeft gelijk; allerlei (ons) opvallende aspecten van het leven in Thailand zijn beschreven, maar hoe het er met de bouw(plannen) voor staat is, voor de buitenwereld nog grotendeels een geheim. Tijd voor een inhaalslag.
Toegegeven: sommigen farang maken er in het Thaise verkeer ook een potje van. Weg van het Europese thuisfront met soms verstikkende regels, gedragen ze zich in Thailand als cowboys op de weg. Maar de doorsnee Thai slaat op de weg werkelijk alles.
De keuze voor een moo baan (een ommuurde groep woningen) is snel gemaakt. Sommige lezers vinden het een soort gevangenis, waar angstige buitenlanders zich verschansen tegen het vuige Thaise volk, maar daar hoor ik niet bij.
Dagelijks leven in Thailand: ‘Home sweet home’
Uitgerekend op de koudste dag in vele jaren, moesten wij zo nodig uit Chiang Mai vertrekken. Nou, mooi niet dus! Second best is de trein naar warmere oorden, in ons geval Phitsanulok.
Na een langer verblijf dan gepland gaat Lung addie morgen de terugreis naar zijn homestay aanvatten. Eigenlijk was het genoeg voor hem geweest, ondanks de “charmes” van Isaan, het Walhalla van Thailand, verlangde hij naar zijn jungle, zijn twee katjes, de palmbomen, de koele zeewind …..