De leeuw haalde diep adem en stootte alle lucht met kracht uit zijn borst; zijn gebrul bewoog de aarde. Alle dieren trilden van angst en haastten zich dieper het oerwoud in, klommen hoog in de bomen of vluchtten de rivier in. ‘Ha, dat was lekker’ lachte de leeuw tevreden.
Kham was een luie novice. Als de andere novicen druk bezig waren met hun werk probeerde hij zijn snor te drukken. Als de anderen gingen mediteren dan lag Kham te pitten. Toen op een mooie dag de abt naar buiten ging op weg naar een andere tempel zag hij Kham die lag te maffen onder een grote ficus.
Een lange bochtige rivier vond zijn weg door een mooi stuk bos met bomen. Overal eilandjes met weelderige vegetatie. Daar leefden twee krokodillen, een moeder en haar zoon. ‘Ik heb honger, echt veel honger’ zei moeder krokodil. ‘Heb trek in hart, in apenhart.’ ‘Ja, apenhart. Dat wil ik nu ook heel graag.’ ‘Een fijn diner met verse apenharten. Dat zou lekker zijn! Maar ik zie geen apen’ zei moeder krokodil weer.
Twents volksverhaal verteld in Thaise situatie
Het is regentijd in Thailand en ik vond het wel een mooi moment om een Twents volksverhaal, dat deze week op Facebook voorbij kwam, te vertalen in het Nederlands en daarbij het verhaal in Thailand te situeren.
De Dochter, een kort verhaal van Kukrit Pramoj
Dit korte verhaal van MR Kukrit Pramoj beschrijft het tragische leven van dochter Lamom dat dramatisch afloopt. Hoe de verhouding tussen moeder en dochter niet altijd gevestigd hoeft te zijn op liefde, tederheid en begrip. Ook niet in Thailand.
Waterbuffelvlaai – Een kort verhaal van Khamsing Srinawk (1960)
Khamsing Srinawk schreef tussen 1958 en 1996, onder het pseudoniem Law Khamhoom, een aantal korte verhalen met als titel ฟ้าบ่กั้น ‘Faa bo kan, Isaans voor: ‘De hemel kent geen grenzen’ en in Engelse vertaling uitgegeven als ‘Khamsing Srinawk, The Politician and other stories’, Silkworm Books, 2001. Hij droeg het boek op aan ‘mijn moeder die niet kon lezen’. Het werd in acht andere talen vertaald, waaronder het Nederlands.