‘De zevenkleurige smaragd’ uit Folktales of Thailand
Een heel oude wijsheid: als twee prinsen vechten om een stuk steen dan loopt een brutale dief er mee heen…
‘Mekhala en Ramasoon’ uit Folktales of Thailand
Ramasoon is verliefd op Mekhala maar zij wil hem niet. Hij valt haar aan met zijn bijl doch Mekhala verdedigt zich met een kristallen bal.
‘Xieng Mieng volgt strikt de orders op!’; een volksverhaal van Lao Folktales + inleiding
Lao Folktales is een Engelstalige uitgave met een twintigtal volksverhalen uit Laos opgetekend door een student Laotiaans. Hun oorsprong ligt in de verhalen uit India: de Pañchatantra (ook wel Pañcatantra) verhalen rond de jaartelling, en de Jataka vertellingen over de vorige levens van Boeddha toen hij nog bodhisattva was.
Winfred heeft de ballen niet
Dit is het verhaal van een man die duidelijk beter een nurse of een huishoudster of zelfs een meid-voor-alle-werk had gezocht, of eventueel een verzorgster van een kindergarten – in Thailand. Helaas nam hij een vrouw om mee te trouwen en zo liep alles mis.
‘De krachtproef’ een volksverhaal van Lao Folktales
Daar huppelt een konijn door de jungle. Hij heeft zin om te klieren en verzint een krachtproef. Eerste kandidaat om voor de gek te houden: een olifant die staat te kauwen op suikerriet. ‘Oom olifant.’ ‘Wie roept daar?’ vraagt de olifant. ‘Ik. Hier beneden, oom olifant!’
In een dorp nabij Phatthalung en nabij het Meer van Songkhla woont een echtpaar dat na vele jaren nog steeds kinderloos is. Ten einde raad vragen ze de monnik die ze zegt een kiezelsteen onder hun kussens te leggen. En jawel, de vrouw wordt zwanger!
Heel lang geleden. De wereld is nog hagelnieuw. Isawara, een god, wil een paar ‘praktische’ dieren op de wereld zetten. Hij besluit dan om de koe te scheppen voor melk en vlees, en de waterbuffel als extra spierkracht voor de mensen die de wereld gaan bevolken. Hij acht het verstandig eerst schaalmodellen te maken van de nieuwe dieren want hij wil voorkomen dat er nog meer vreemde snuiters gaan rondlopen op aarde!
Een Laotiaans woord voor lichaamsgeur is, in Thai schrift, ขี้เต่า, khi dtao, schildpadpoep. Legendes zeggen dat de onderarm van de Laotiaanse man naar schildpadpoep stinkt. In deze fabel staat hoe dat komt…
De volkse deugniet tegen de macht en de centen. Een geliefd onderwerp in vertellingen uit vroeger tijden.
Ben jij een echte Farang?
Iemand met een blanke huid, of hij/zij nu een toerist is of hier in Thailand woont, wordt een farang genoemd. Waar het woord precies vandaan komt, laten we maar even in het midden, maar je kunt wel onderscheid maken in een beginnende farang en een doorgewinterde.
Een koopman had een nieuw huis laten bouwen. En voor geluk en veiligheid van gezin en woning had hij monniken uit novice Khams tempel gevraagd voor een ceremonie. Na de ceremonie kregen de monniken een maaltijd en gingen terug naar hun tempel.
De leeuw haalde diep adem en stootte alle lucht met kracht uit zijn borst; zijn gebrul bewoog de aarde. Alle dieren trilden van angst en haastten zich dieper het oerwoud in, klommen hoog in de bomen of vluchtten de rivier in. ‘Ha, dat was lekker’ lachte de leeuw tevreden.
Kham was een luie novice. Als de andere novicen druk bezig waren met hun werk probeerde hij zijn snor te drukken. Als de anderen gingen mediteren dan lag Kham te pitten. Toen op een mooie dag de abt naar buiten ging op weg naar een andere tempel zag hij Kham die lag te maffen onder een grote ficus.
Een lange bochtige rivier vond zijn weg door een mooi stuk bos met bomen. Overal eilandjes met weelderige vegetatie. Daar leefden twee krokodillen, een moeder en haar zoon. ‘Ik heb honger, echt veel honger’ zei moeder krokodil. ‘Heb trek in hart, in apenhart.’ ‘Ja, apenhart. Dat wil ik nu ook heel graag.’ ‘Een fijn diner met verse apenharten. Dat zou lekker zijn! Maar ik zie geen apen’ zei moeder krokodil weer.
Waarom moest een vader zijn stervende zoon in de steek laten om 200 baht te ontvangen? En waarom dacht een vrouw dat de Amerikanen naar Thailand kwamen om te fokken? Ga eens rustig zitten voor een prachtig kort verhaal uit 1958 over het dorpse leven in Isaan, ontroerend geschreven met bijtende humor en schrijnende beelden. Een zeldzaam kijkje in het zware dagelijks leven van de Isaanse boer.
Waarom moest een vader zijn stervende zoon in de steek laten om 200 baht te ontvangen? En waarom dacht een vrouw dat de Amerikanen naar Thailand kwamen om te fokken? Ga eens rustig zitten voor deze prachtige korte verhalen uit 1958 over het dorpse leven in Isaan, ontroerend geschreven met bijtende humor en schrijnende beelden. Een zeldzaam kijkje in het zware dagelijks leven van de Isaanse boer.
Tip: april-mei boekenmarkt met leuke kortingen
Beste (boek)lezers, voor de boekenwormen onder ons is er goed nieuws. Op dit moment is er een digitale boekenmarkt gaande in Thailand. Wie weet zit er ook voor u een leuk boek met mooie korting tussen.
Thailand gezien door de roze bril
Het leven in Thailand is zoals het in alle reisbrochures wordt vermeld: een geweldige samenleving van mensen met een prima karakter, altijd glimlachend, beleefd en behulpzaam en het eten is gezond en lekker. Ja, toch? Goed, als je pech hebt, zie je soms vanuit je ooghoeken, dat het niet altijd klopt, maar zet dan een roze bril op en zie Thailand weer zoals het altijd geweest is, in alle opzichten perfect.
De Boekenwurm, een interview met Trasvin Jittidecharak
Trasvin Jittidecharak is de uitgever en eigenaresse van Silkworm Press, een al langer bestaande en gerespecteerde uitgeverij in Chiang Mai. Haar moeder stichtte de Suriwong Book Center aldaar, Chiang Mai’s eerste en grootste boekhandel. Silkworn publiceerde in de afgelopen dertig jaar meer dan 500 boeken. Trasvin stichtte ook de Mekong Press Foundation die, gefinancierd door de Rochefeller Foundation, boeken uitgeeft over grensoverschrijdende onderwerpen en die plaatselijke schrijvers en vertalers ondersteunt.
De “Naga” vuurbollen
Tegen het einde van Vassa, de jaarlijkse Boeddhistische viering van het einde van de regentijd, doet zich op de machtige Mekong rivier in de provincie Nong Khai een mysterieus verschijnsel voor.
Chinese begraafplaatsen in Thailand
Thais laten zich na hun dood over het algemeen cremeren. De met as gevulde urn kan daarna thuis bewaard worden of in een speciaal geestenhuisje of ergens in een tempelmuur ingemetseld worden, al naar gelang financiële mogelijkheden en religieuze behoeften.
De Thaise cultuur en water
De waterwegen en rivieren hebben het koninkrijk Thailand zijn vorm gegeven. In historisch opzicht speelden zij een grote rol. De Chao Phraya rivier, die door Bangkok stroomt, is daarvan de bekendste. Drie van Thailands hoofdsteden zijn aan de oevers daarvan gebouwd. Aanvankelijk Ayutthaya (1351 – 1767), daarna Thonburi (1767 – 1782) en vervolgens tot op heden Bangkok.