Twee beelden voor Boeddha

De ouders van mijn vrienden willen hun nieuwe huis inwijden. Ik ben al om zeven uur van de partij. Het huis en erf zijn stampvol met naaste en verre familieleden. Plus twaalf monniken. In het huis staan twee grote Boeddhabeelden. Een glanzend koperen beeld van een zittende Boeddha, ongeveer een meter hoog. En een donker beeld van een staande Boeddha, ongeveer anderhalve meter hoog.

Langs een muur van de woonkamer gaan de monniken op kussentjes zitten. Er wordt een katoenen draad vanaf één van de Boeddhabeelden naar alle monniken gespannen en, terwijl alleen de naaste familie binnen zit, dan begint het gebed. Ik herken verschillende melodieën van vorige soortgelijke bijeenkomsten. Buiten zijn de vrouwen bezig met het bereiden van een uitgebreide maaltijd voor de monniken.

Als het gebed afgelopen is, wordt er eerst door de monniken gegeten, dan door de gasten, dan door de familie en tenslotte door degenen, die de maaltijd bereid hebben. Na de maaltijd gaat een oude monnik langs alle deuren van het huis met witte verf en gouden bladfolie. Hij schildert Boeddhistische tekens als symbool van verbondenheid met Boeddha. Tenslotte, omdat hij nu toch bezig is, doet hij hetzelfde met het Volkswagenbusje en met de auto van Sit, mijn vriend. Een wonder dat we tot nu toe schadevrij gereden hebben. De monniken vertrekken, op één na.

Sit’s vrouw had mij eerder verteld dat de twee Boeddhabeelden 9.000, resp. 14.000 Baht kosten. Ik begreep dat dit de huurprijs was van de tempel, waar ze thuis hoorden en vond dit al een blijk van roomse handelsgeest, maar, wanneer er twee pick-uptrucs komen om ze op te halen, vertelt Sit, dat zijn vader beide beelden gekocht heeft, uit dankbaarheid voor het feit dat hij heel lang geleden zijn land van zijn vader gekregen heeft en daarom nu een min of meer vermogend man is. Hij geeft ze aan twee tempels in Pichit. De twee pick-uptrucs zijn bemand door een orkest, dat voordat we naar de tempels vertrekken vrolijke muziek maakt. Alleen de oudere vrouwen dansen. Dat heb ik ook al vaker geconstateerd. Heel sierlijk overigens.

Om een uur of tien gaan de twee auto’s met Boeddhabeelden met geldbomen met ingezamelde bankbiljetten, op pad. Een aantal volgauto’s vervoeren de familie. De eerste tempel is vlakbij. Boeddha wordt met vereende kracht uitgeladen en naar de eerste verdieping gebracht. Daar wordt hij als pendant van een ongeveer even grote en eveneens staande Boeddha geplaatst. Je vraagt je toch af of deze 14.000 Baht optimaal besteed zijn, maar het zal ongetwijfeld een gevoelskwestie zijn, waarover je niet moet discussiëren.

De naaste familie gaat op de grond zitten. Een katoenen touw wordt om alle mensen gespannen en is weer verbonden met het Boeddhabeeld. Als ik, op verzoek, enige foto’s heb gemaakt, moet ik ook in de kring plaats nemen. Een zus van Sit zegt dat ook ik tijdens het gebed mijn handen tegen elkaar moet houden. Mijn brandende sigaar zit in de weg, dus stop ik die tussen mijn tenen. Dat is het voordeel, als je op blote voeten loopt. Na afloop worden er nog veel amuletten gekocht. De handel in deze, oneerbiedig genoemd, souvenirs, doet toch wel wat rooms aan. Er zijn Boeddhabeeldjes van twintig Baht te koop, maar ook van een paar duizend.

We moeten verder. Nu is de zittende Boeddha aan de beurt. Een lang hobbelig kleipad voert naar een tempel in de wildernis. Weer hetzelfde ritueel, maar nu ga ik niet in de kring zitten, want ik heb inmiddels pijn in mijn achterste. Dus sla ik het geheel vanaf een bankje gade. Het gaat hier iets uitgebreider aan toe. Behalve het bidden, wordt door Sit’s ouders water aan de monniken geoffreerd. Het bakje uiteraard via een draad met een Boeddhabeeld verbonden. Aan het eind maakt een monnik bekend dat de geldboom voor deze tempel 15.000 Baht bevat. Ik reken uit dat er vandaag toch zo’n 50.000 Baht naar de tempels is gegaan. Als het afgelopen is, proberen we buiten nog even ons geluk bij een soort tombola, waarbij je lotjes van het plafond moet trekken. De prijs die ik win kan helaas niet uitgereikt worden, omdat deze prijs net op is. Pech gehad.