Boeddhisme onschuldig?

Mijn meiden zijn nu 13 en 14 jaar oud. Ik herinner me nog als de dag van gisteren hoe ik, als rechtgeaard Nederlands vader, ze elke dag voorlas uit het verplichte werk Jip en Janneke.

Zodra mijn kinderen enige vorm van zelfbewustzijn vertoonden, zag ik het als mijn plicht hun blik in een vroeg stadium te verruimen. Ook met mijn zoon heb ik het werk meermalen doorgeworsteld.

Sprookjes uit de Bijbel

Naarmate ze wat ouder werden ging ik over op wat diepgravende onderwerpen. Zo werd een kleurrijk werk aangeschaft waarin diverse sprookjes uit de Bijbel voor kinderen bewerkt waren. Met leuke plaatjes en dergelijke, waarbij gewelddadige en anderszins dubieuze zaken uit het originele werk zorgvuldig weggemoffeld waren. Je moet je kinderen tenslotte objectief opvoeden nietwaar? Het boek was niet zo’n succes. Mijn kinderen zijn behoorlijk intelligent en hadden al snel door welke verhalen naar het rijk der fabelen verwezen mochten worden. Jip en Janneke was wėl echt. En als mijn kinderen het zelf niet door hadden gekregen, dan had ik de hoeveelheid van deze materie zelf wel aangepast.

Corrigerende tik voor meisjes

Op de lagere school kwamen ze voor het eerst in aanraking met mensen die een ander geloof hadden. Dat betekende een verbod op de kerstboom, Sinterklaas en roze, bubbelende kinderchampagne. Een werkgroep leek chocomel een goed compromis. Jammer natuurlijk dat de Nederlandse traditie om zeep geholpen wordt. Het mannelijke deel van deze moslims had ook een bedenkelijk beeld van wat respect betekende. Het vrouwelijk onderwijzend personeel kan daar over meepraten. En als deze mannetjes tijdens het speelkwartier ook menen te kunnen uitmaken welke meisjes een corrigerende mep verdienen, dan wordt er toch een bepaalde grens overschreden.

Het trieste is dat deze ettertjes (?) helemaal niet in de gaten hebben wat ze doen. Zodra ze in de wieg de ogen openen, wordt hen dit geleerd. Allah wil het zo, het staat in de koran. Daarom vind ik het ook zo lachwekkend dat we de ouders van deze kansenjongeren moeten bereiken. Willen we de jarenlange indoctrinatie waaraan deze kinderen blootgestaan hebben daarmee corrigeren? Iets erger kunnen deze ouders zich niet voorstellen en zijn dus onbereikbaar. De opvoeding was zo’n succes!

Hemel, hel of maagden

Laatst zag ik op Youtube een filmpje van een driejarig meisje dat alle niet-moslims simpelweg varkens en honden noemt die vermoord moeten worden. 3 Jaar! Na afloop van het filmpje klinkt applaus uit de klas en ook de juf klapt vrolijk mee. Voordat u als christen nu roept ‘zie je wel’ of soortgelijk, raad ik u aan eens te kijken op Youtube en te zoeken naar ‘jesus camp’. Dan staat u meteen weer met beide benen op de grond.

Het dreigen met hemel en hel of het in het vooruitzicht stellen van een dozijn hete maagden als je erin slaagt in de metro van Londen een aantal mensen te vermoorden, zijn dan ook eens twee van de verderfelijkste dingen uit zomaar twee religies. We moesten ons diep, diep schamen voor de hersenspoeling die we onze kinderen geven. Het zou in mijn ogen even strafbaar moeten zijn als fysiek geweld, of erger… De plaatselijke pastoor kan deze laatste suggestie misschien toelichten.

Boeddhisme

Na 2½ jaar Thailand ben ik natuurlijk ook wel het een en ander over het Boeddhisme aan de weet gekomen. Mijn vriendin en een vriendin van haar voelden zich deze week niet zo jofel en besloten de ‘miracle place’ nabij de stad Bandun te bezoeken teneinde aan hun misère een eind te maken. Ik besloot te rijden want ik wilde dat wel eens meemaken. Helaas vergat ik mijn fototoestel zodat u het met de tekstversie moet doen.

Na anderhalf uur rijden kwamen we op deze wonderlijke plek aan. Het moet er ooit prachtig geweest zijn. Slechts een slordige vierkante kilometer regenwoud is ontsnapt aan de menselijke hebzucht. Een lange oploop laan die blootsvoets afgelegd moest worden volgde. Een kleine tempel staat er te midden van een ongerept stukje natuur. Gigantische bomen rijzen op uit de grond. Bomen die, als je er op klopt, de suggestie wekken dat ze uit staal bestaan. De natuur wordt hier aan zijn lot overgelaten. Rottende palmen liggen hier en daar op hun definitieve eind te wachten.

Eerst dacht ik dat het eekhoorns waren die zo ongelooflijk handig door de bomen zwierden, maar het was toch wat anders. Spinnenwebben van twee meter doorsnee waarin de forse (!) eigenaar zijn prooi afwacht. Een enkele hagedis die uitrust op een steen. De bomen druipen nog van de laatste bui. Het is 35 graden met een luchtvochtigheid van 100%. De druppels zweet lopen over mijn lijf maar kunnen niet verdampen.

Wierookstokjes

Hier en daar hangen klankschalen. Wanneer je deze opwrijft met een vochtige hand produceren ze een penetrant geluid. Het valt me op dat de mensen die dit doen, de dingen eerst met een ‘Wai’ eren. Hier en daar zijn gebedsplekken ingericht met soms een grote kaars. Nooit ontbreken de wierookstokjes. In het midden staat een kleine tempel met plaats voor zo’n 20 mensen. Een en al pracht en praal en voorzien van de onvermijdelijke monnik. Ik sla van een afstandje het tafereel gade. De monnik zegt een zinnetje, de ‘gelovigen’ antwoorden. Het doet me denken aan monotone, dociele gebrabbel van de katholieken toen ik nog wel eens in een kerk kwam.

Een stukje verderop zit een vrouw met gebogen hoofd te bidden. Althans, dat denk ik. De wierookstokjes tussen haar tegen elkaar gehouden handen roken. Ze wordt geflankeerd door twee meisjes van zo’n 7 jaar oud. Uiteraard kopiëren ze het gedrag van hun begeleider. Dat zit er nu eenmaal in, evolutionair bleek dat erg succesvol. Je ziet het overal terug in de dierenwereld.

Bidden zei ik. Een babbeltje met God of weet ik wat. Toen ik de meisjes zo zag zitten kreeg ik met ze te doen. Hebben ze enig idee wat ze doen? Waarom zitten ze in zo’n vermoeiende houding? En waarover gaat dat gebed eigenlijk?

Onschuldig?

Nu kent het Boeddhisme niet het soort God die andere religies wel kennen. Er is geen man in een witte jurk die op een wolk op de uitkijk zit. Geen haatbaard die kijkt of je voldoende bommen laat ontploffen. Maar is het Boeddhisme daarmee onschuldig? Ik las mijn kinderen ook wel eens sprookjes voor over tuinkabouters en elfjes maar hoefde er echt niet bij te vertellen dat het natuurlijk kletskoek is. En daarin onderscheidt het Boeddhisme zich van de spookjes van Grimm. Want de kinderen wordt wel geleerd dat het hier om serieuze zaken gaat! Als je dat vaak genoeg en indringend genoeg doet dan is dat helemaal niet zo onschuldig als het lijkt. Het kind wordt wel degelijk opgezadeld met een wereld die niet bestaat. Het ondermijnt het groeien van een realistisch wereldbeeld en beïnvloedt het kind voor de rest van het leven.

Hier in Udon Thani is een Chinese begraafplaats waar niemand, ik herhaal niemand zich op 12 uur ‘s nachts laat zien (vooruit, eentje dan). Als de honden buiten huilen, dan hebben ze een geest gesignaleerd. Geen mens die dan naar buiten durft. Schaf je een telefoon aan waarvan het nummer veel achten en negens bevat? Prima, maar bedenk dat je dat honderden euro’s (geen baht!) extra kan kosten. Er worden zelfs leningen voor afgesloten met exorbitant hoge rentepercentages. Mensen raken er diep door in de schulden en gaan aan het gokken om de schuld te kunnen betalen. Met alle gevolgen van dien.

“Waarom ben jij Boeddhist”, vraag ik aan de dochter (17) van mijn vriendin. “Omdat mama Boeddhist is”, antwoordt ze, zonder ook maar enig ander argument in te brengen. En daarmee kan het Boeddhisme in hetzelfde rijtje geplaatst worden als de andere godsdiensten. Kunnen we de tijd niet beter besteden aan uitleg over de wondere wereld van natuur en techniek? Zou dat niet veel slimmer zijn? Een heel ander topic. U ziet me terug in de rubriek onderwijs.