Het bizarre verhaal van een taxichauffeur
Zijn voortdurende glimlach, zijn beleefd voorkomen, zijn toegeven, dat hij met gedachte heeft gespeeld om zich in de gevangenis van het leven te benemen om zijn familie niet verder tot last te zijn. Al deze elementen maken het bizarre verhaal van part-time taxichauffeur Charin Chamket hartverscheurend.
Wat er met Mr. Charin, 35 jaar oud, is gebeurd levert een waslijst op van wat er mis is met de handhaving van het rechtssysteem in Thailand.
Taxi
Overdag is Mr. Charin IT-medewerker in een hotel en na werktijd rijdt hij een taxi om zodoende wat extra inkomen te verdienen voor zijn gezin van vier – zijn moeder, vrouw en twee kinderen. Het stopt meestal ’s avonds met dat taxiwerk om een uur of elf, omdat hij de volgende dag weer vroeg op moet staan om zijn vrouw naar haar werk te brengen en ook zelf aan het dagelijkse werk moet. Het is het leven van een hardwerkende, eerlijke burger, waar niets op aan te merken is. Dat eerlijke leven werd begin deze maand op zijn kop gezet, toen de nieuwsmedia berichten verspreidde over een vrouw, die beroofd was door een taxichauffeur.
Het incident, dat op 1 juli jl. plaatsvond, was de laatste in een reeks gevallen, waarbij vrouwen beroofd en in sommige gevallen verkracht werden in een taxi. Het slachtoffer in dit laatste geval had het kenteken van de betrokken taxi onthouden en zij vertelde de politie, dat het kenteken Mor Jor 621 was, het kenteken van de taxi van Mr. Charin.
Alibi
Mr. Charin was geschokt om dat nieuws te horen, maar bleef er van overtuigd, dat hij zijn onschuld kon bewijzen. Op de dag van het misdrijf was hij namelijk op zakenreis met zijn hotelmanager in Chai Nat. Hij controleerde voor de zekerheid nog bij zijn familie, maar hem werd verzekerd, dat zijn taxi niet gebruikt is tijdens zijn afwezigheid. Met een brief van zijn manager om zijn alibi te staven, meldde hij zich bij de politie.
Wat hij toen nog niet wist was, dat de autoriteiten de geregistreerde eigenaar van het kenteken al hadden gevonden en zijn foto, zoals getoond op zijn ID-kaart hadden vrijgegeven. Het werd onmiddellijk door alle nieuwsmedia gepubliceerd.
Mr. Charin herinnert zich zijn ervaring, waarover hij praat in een TV-nieuwsprogramma later en zegt, dat vanaf het moment, dat hij zich bij de politie meldt alles volledig uit de hand loopt en hij in een soort vrije val terecht komt. Ook al meldt hij zich ten goede trouw met een sluitend alibi, hij word min of meer gedwongen een document te ondertekenen, waarmee hij de beschuldiging erkent. Hij vraagt om een advocaat, maar in plaats daarvan wordt hij in een rijtje mannen gezet voor identificatie door slachtoffers.
Hoofdverdachte
De politie vertelt hem dan, dat enkele vrouwen hem als hun berover hebben geïdentificeerd. Zijn foto had toen al in alle kranten gestaan, maar het is niet vastgesteld of dat de keuze van de slachtoffers op hem heeft beïnvloed. Mr. Charin wordt daarna naar een andere ruimte gebracht, waar hij lijfelijk wordt geconfronteerd met vier vrouwelijke slachtoffers en een menigte journalisten, gewapend met allerlei camera’s. Voordat hij besefte wat er gaande was, wezen de vier vrouwen hem aan en de aanwezige pers maakt daar gretig gebruik van door foto’s en video-opnames. Van een man, vol vertrouwen in zijn onschuld, wordt Mr. Charin de hoodverdachte in ten minste zeven gevallen van beroving en verkrachting.
“Mijn hele leven viel in duigen op dat moment,” aldus Mr. Charin. Hij werd onmiddellijk in de gevangenis op het politiebureau vastgehouden. Twee dagen daarna werd hij overgebracht naar de gevangenis in Min Buri, waar hij tenminste zeven dagen zou moeten blijven voordat hij eventueel zou worden vrijgelaten.
“Ik huilde elke dag. Ik vroeg mijn vrouw om niet aan de kinderen te vertellen waar ik was. Ik was in de veronderstelling dat ik voor de rest van mijn leven in de gevangenis zou blijven. Ik geef toe dat ik aan zelfmoord dacht, omdat ik voor mijn gezin de kostwinner ben. Als ik in de cel belandde, hoe zou mijn vrouw het geld bij elkaar moeten krijgen om de zorg voor het gezin en voor mij op zich te nemen? Ik kon maar beter haar verder niet tot last te zijn” vertelde hij.
Vrijgelaten
Hij werd uiteindelijk na een verblijf van 9 dagen in de gevangenis vrijgelaten. Zijn broer had gezorgd voor videobeelden van zijn verblijf in Chai Nat op de dag van het misdrijf. Daarnaast deed zich opnieuw een geval voor van een vrouw, die beroofd werd in een taxi met hetzelfde kenteken als van Mr. Charin. Hij verbleef echter in de gevangenis en zijn taxi was door de politie in beslag genomen. De politie pakte de echte criminele taxichauffeur (hopelijk), snel op daarna. Het bleek, dat de nieuwe verdachte het kenteken van Mr. Charin eenvoudig had gekopiëerd en als het zijne had gebruikt.
De politie gaf Mr. Charin 20.000 baht als compensatie voor alle commotie, die hij moest doormaken. Met een constant vriendelijke glimlach op zijn gezicht, vertelt Mr. Charin in het tv-programma, dat hij geen klacht gaat indienen tegen de politie. Hij noemt het domme pech en is van plan een poosje in het klooster te gaan in de hoop, dat hij zichzelf kan bevrijden van deze traumatische ervaring.
De zaak is nu gesloten, maar de vraagtekens over de effectiviteit van onze politie en de rechtshandhavingssysteem als geheel blijven. Als zoiets, zelfs een modelburger als Mr. Charin met een perfect alibi kan overkomen, kan het ook gebeuren met één van ons.
Atiya Achakulwisut, Deputy Editor, Bangkok Post
Over deze blogger
-
Bert Gringhuis (1945), geboren en getogen in Almelo in het mooie Twente. Later vele jaren in Amsterdam en Alkmaar gewoond, werkzaam in de export voor diverse bedrijven. Ik kwam in 1980 voor het eerst in Thailand en was meteen verliefd op het land. Vele malen sindsdien terug geweest en na mijn (vroeg)pensionering als weduwnaar naar Thailand verhuisd. Daar woon ik nu al 22 jaar samen met mijn ietwat jongere Thaise dame Poopae.
Mijn eerste ervaringen in Thailand als een soort nieuwsbrief aan familie, vrienden en kennissen gestuurd, die later onder de naam Gringo op Thailandblog hebben gestaan. Veel, heel veel artikeltjes hebben die eerste verhalen gevolgd en dat is uitgegroeid tot een vrijwel dagelijkse hobby.
In Nederland nog een verwoed voetballer en voetbalscheidsrechter, maar de jaren gaan tellen en in Thailand nog altijd verwoed, maar het poolbiljarten is echt van mindere kwaliteit, ha ha!
Lees hier de laatste artikelen
Achtergrond14 december 2024Cashewnoten in Thailand
Isaan12 december 2024We gaan naar Ubon Ratchathani!
Achtergrond6 december 2024De geschiedenis van de Thaise keuken
Bezienswaardigheden2 december 202424 uur in Bangkok (video)
Moderator: jouw reactie gaat over een ander onderwerp. Namelijk over het rijgedrag van taxichauffeurs. In dit artikel gaat het over het rechtssysteem in Thailand.
Wat een trauma voor die man. Ook al is er bewijs dat je ergens anders was, maakt dus niets uit. Toch griezelig, het kan een ieder overkomen in Thailand.
En wij maar klagen in Nederland over ons slappe rechtssysteem.
Gelukkig dat er uiteindelijk toch gerechtigheid is voor deze man!
Tja, de politie werd natuurlijk tot resultaten gemaand, dus zondebok en klaar.
Het is een prachtig land, maar corruptie tiert er welig, helaas…..
Dit moet heel erg zijn.
Maar we kunnen wijzen naar het rechtsysteem in Thailand, maar laten we niet vergeten
dat in de westerse wereld de meeste gerechtelijke dwalingen voorkomen in Nederland.
Beste Erik, dit heb je heel goed opgemerkt. Het aantal rechtelijke dwalingen (onterechte veroordelingen) hier in Nederland wordt geschat op enkele 10-tallen per jaar. Wanneer we het aantal onterechte arrestaties hierbij gaan betrekken, dan kom je op een schrikbarende cijfer uit.
Ja, het is waar, dat de bajesklanten hier t.o.v. die in Thailand in een 5-sterren hotel verblijven, maar het zou je als onschuldige maar overkomen. Het leed en de schande, zijn in zulke gavallen hier echt niet minder en het is hier al helemaal uit den boze, dat politie of justitie bij een rechtelijke dwaling met je op de foto gaat. Iets, wat toch enorm bijdraagt aan het eerherstel van een onterecht gearresteerde of veroordeelde persoon.
Ik heb echt te doen met die arme man, respect dat hij zo blijft lachen, het is hier een schandelijk rechtsysteem, middeleeeuws zelf in mijn ogen, op basis van vermoedens kan je hier al de bak in draaien? Zo fantastisch vind ik dat toch niet hoor. Gerechtigheid bestaat hier volgens mij niet echt, het enige dat telt is dat je poen hebt in geval van en dan kan er gepraat worden, nou deze kerel heeft anders wel veel geluk gehad of hij zat nog heel lang onschuldig vast of erger nog hij was onschuldig in de bak gestorven, bij ons zeggen ze bananenrepubliek.
Ja dit kan gebeuren natuurlijk. Heel erg vervelend voor de chauffeur. Toch is deze manier van werken erg afschrikwekkend voor andere criminelen met snode plannen. Als de Thaise politie op de Hollandse manier zou gaan werken is het hek van de dam en zal de criminaliteit toenemen.
De Thaise politie is erg snel in het pakken van daders. Aan een kenteken hebben ze genoeg en dan is binnen een paar dagen de dader bekend. Ze hebben geen programma’s als Opsporing Verzocht nodig om snel tot aktie over te gaan. Dat er ook nadelen aan hun werkwijze zitten spreekt voor zich.
Ik vind dit nu niet echt een schoolvoorbeeld van een dwaling van het Thaise rechtsysteem. Het kenteken klopte en hij wordt geidentificeerd door vier slachtoffers. Dat zijn foto al in de kranten heeft gestaan, maakt volgens mij niet uit. Er staat nergens in het verhaal dat hij met een nylonkous over de kop de misdaden zou hebben begaan. Men mag er dus in alle redelijkheid vanuit gaan dat de slachtoffers de juiste persoon aanwijzen.
Buiten de corruptie, mag je jezelf verder afvragen wat nu beter is, een streng systeem waar misschien wat te snel conclusies worden getrokken, maar mogelijke daders wel achter slot en grendel gaan, of een geitenwollensokken rechtsysteem zoals we dat in Nederland kennen. Iedereen klaagt steen en been of de laffe strafmaat die in Nederland wordt gehanteerd. In Nederland kun je als draaideur crimineel desnoods 50 keer dezelfde winkel overvallen, het personeel angsttrauma’s bezorgen, maar er zelf na de 50ste keer met een taakstraf – waarschijnlijk 2 weken winkelwagentjes verzamelen bij het slachtoffer – worden weggestuurd.
Ook in Nederland lees je met regelmaat dat het OM steken laat vallen bij ernstige delicten. Bovendien moet je het in Nederland toch wel heel erg bont hebben gemaakt wil je een keer voor een paar jaar achter de tralies gaan. Dan nog heeft men een redelijk luxe bestaan en met een beetje goede wil sta je halverwege je straf alweer op straat. Uiteraard heb je daarvoor al “begeleid” verlof gehad en mocht je de weekenden bij je gezin verblijven, anders is heropvoeding en hiermee reintergratie in de maatschappij moeilijk.
Is het ook niet in Nederland waar een zware crimineel 1 miljoen euro ontvangt en een lagere (of geen) straf voor zijn (twijfelachtige) getuigenis? Dit zul je in Thailand niet horen!
Het is hier het verhaal van de bekende “balk” en “splinter”. Ik vind de hier uitgesproken verontwaardiging over het Thaise rechtsysteem dan ook wat miskend.
@Bacchus, je kunt er een mooie draai aan geven, maar als de politie of justitie steken laat vallen, is dat fout, punt uit.
Een vergelijking met Nederland gaat totaal niet op, want wat koopt deze taxichauffeur daar voor , helemaal niets.
Negen dagen onschuldig in een cel is niet niks – of vind jij dat niet zo erg? – en voor deze goede man is het een persoonlijk drama.
Ik weet ook wel, dat er ergere dingen op deze aarde gebeuren, maar toch!
Beste Bachus, u vergelijkt nu ook appels met peren en inderdaad hebben we in Nederland vaak te lage straffen, maar het zal er alsnog uiteindelijk veel rechtvaardiger aan toe gaan dan in Thailand, daar ben ik heilig van overtuigd. U zegt hij wordt geidentificeerd? Ja door wie? Door een stel gekke wijven die de weg helemaal kwijt zijn en een onschuldig man gewoon aanwijzen…..Wat doen we met die “vrouwen”? Een goed politie onderzoek had zijn alibi eerst eens goed nagegaan en wat nog schrijnender is; Zo n politie man lachend op de foto alsof het gezin niks is aangedaan…Geef mij maar Nederland!
Beste Gringo & Math, natuurlijk is dit een persoonlijk drama voor de man, maar om nu aan de hand van een voorbeeld meteen de effectiviteit van de Thaise politie en rechtsysteem aan de orde te stellen, gaat mij wat snel.
Feit is dat het kenteken klopte en hij door vier slachtoffers geidentificeerd werd. Wat moet de politie in zo’n geval dan doen; de man een hand geven en naar huis sturen?
Dat de man negen dagen in voorarrest zit lijkt lang, maar in Nederland kun je ook 2 weken in voorarrest zitten lopende een onderzoek. Ik neem maar aan dat, zoals in de reacties ook wordt gesuggereerd, het alibi heel grondig werd gecheckt en dat kan soms duren.
Waarom de slachtoffers nu meteen “gekke wijven zijn die de weg kwijt zijn” is mij ook weer zo’n raadsel. Ze kunnen nu wel zijn eeneiige tweelingbroer hebben gearresteerd.
De vergelijking met Nederland ga ik aan omdat er meteen weer ongefundeerde reacties zijn die op basis van zo’n verhaal de politie en het rechtsysteem in Thailand meteen weten te veroordelen en zelfs middeleeuws noemen. In Nederland moest Peter R de Vries maanden aandringen op een regionaal DNA-onderzoek in de zaak Vaatstra. Maar ja, gelukkig zat hier dan ook niemand in voorarrest, dus kon men rustig aan doen. Persoonlijk vind ik dat een veel groter drama omdat hiermee de dader wellicht is ontkomen.
Dit is zo’n verhaaltje van “at the wrong time on the wrong place”. Verschillende factoren wijzen naar de verkeerde persoon en dat is vervelend, maar hopelijk heeft mijnheer Chamket begrip voor de situatie en daarnaast wordt hij keurig schadeloos gesteld.
Kortom: voor mijnheer Chamket een uitermate vervelend verhaal met een goede afloop en weer een aantal reacties die getuigen van de nodige vooroordelen op basis van een miskend superieuriteitsgevoel.
@ Bacchus,
Helemaal met jouw eens, de feiten waren er “kentekenplaat”, en identificatie door 4 slachtoffers, wat naderhand niet juist was. En dat alles toch nog goed is afgelopen, door het gedrag van de echte dader, is maar goed ook.
Hopelijk kan mijnheer Chamket, zijn traumatische ervaring snel een plaatsje geven, en het achter zich laten!
Ja en waar ik niets over hoor/lees op dit blog is de traumatische ervaringen van de vrouwelijke slachtoffers, die beroofd en sommige verkracht zijn! Ook erg traumatisch lijkt mij!
Ik denk eerder dat het nummerbord “mogelijk” wel juist was, vervalste plaat, maar dat ten behoeve van het resultaat er druk is uitgeoefend op die slachtoffers/getuigen….
Men kan zeer overtuigend zijn daar.
Ja Olga, zoals altijd worden de slachtoffers vergeten. Sterker, als je de reacties leest zijn het “gekke wijven die de kluts kwijt zijn.” Na een traumatische ervaring worden ze ook nog eens door allerlei betweters voor oud vuil aan de kant gezet. Sommige mensen hebben maar weinig nodig om een “kundig” oordeel te vellen.
Vraag blijft: Hoe hebben de vier “dames”een man kunnen indentificeren die geen dader is!
Een kenteken kan men vervalsen maar een ” dader”? Bij mij staat vast dat de dames besloten hadden dat “barbertje moest hangen” ongeacht wie, als het maar een man is!
Ik begrijp dat hen leed is aan gedaan maar je wijst toch niet zomaar iemand aan als dader!
Of zie ik het nou verkeerd?
Ton van den Brink.
@ Ton v.d. Brink,
Lees even het stukje “hoofdverdachte” nogmaals door, dan denk ik dat u het verkeerd heeft gezien/gelezen!
Beste Olga, dat heb ik gelezen , maar je veroordeeld een man toch niet omdat je een suggestive foto in de krant ziet?! Bij een confrontatie met een dader gaat het erom dat je deze zèlf herkent en niet omdat een ander zegt dat dit de dader is. Wèèt dat je zo iemand veroordeeld voor een jaren lange gevangenis straf!! En ga niet klakkeloos in op de sugestie’s van anderen, hoe “overtuigend “deze ook mogen lijken.
Ton van den Brink.