Tempels in Thailand toegelicht

Wat Phra Pathom Chedi – dreamloveyou / Shutterstock.com

Thailand heeft heel veel tempels. Een tempel, of ook wel Wat genaamd, bestaat uit een complex van gebouwen ten dienste van het boeddhisme. Een Wat is dus geen hoofdtempel, maar een gebied omringt door muren afgescheiden van de seculiere wereld aan de andere kant van de afscheiding.

Boeddhistische tempels maken altijd weer indruk door hun architectuur en stijlen. Door de tijden heen zijn verschillende stijlkenmerken te zien. De Lannastijl kenmerkt zich door laagbouw en het bouwmateriaal is van hout, de Sukhotaistijl is gemakkelijk te herkennen door de fraaie klokvormige toren. De tempels beïnvloed door de Khmerstijl zijn van steen gebouwd, wat tegenwoordig het meest gebruikte bouwmateriaal is. De Chinese tempels zijn versierd met ornamenten op het dak, zoals bloemen en dieren.

Een Wat kan grofweg in twee onderdelen gescheiden worden. De Phutthawat is het gebied gewijd aan Boeddha, het andere gedeelte Sangkhawat kent verschillende gebouwen met de daarbij behorende functies.

De “Chedi “of Stupa is daarvan het belangrijkste en heiligste gebouw, omdat het relikwieën en overblijfselen bevat van een vorst of grote geleerde. De bekendste vorm van de Chedi is die van een klokvormige bouw, stammende uit de Ayuttha periode.

De “Bot” is het volgende belangrijke gebouw, gebruikt bij Boeddhistische evenementen. De wijdingszaal moet tenminste 21 monniken kunnen herbergen. De gewijde grond om dit gebouw wordt gemarkeerd door acht grensstenen, de zogenaamde bai sema’s.

De “Viharn” is gemakkelijk te onderscheiden van de Bot doordat deze maar één grenssteen heeft. Vroeger werd dit gebruikt om onderdak te bieden aan rondtrekkende monniken vooral in het regenseizoen. Tegenwoordig is het meer een ontmoetingsruimte, maar ook plaats voor meditatie en gebed.

De “Hor Rakhang” is de toren waar de bel hangt en wordt gebruikt voor ceremonies. In sommige wats hangt een rij klokken. Worden deze in de juiste volgorde geluid, dan zal dit de “klokkenluider” geluk brengen. Wat men niet allemaal gelooft!

De bibliotheek met heilige geschriften bevinden zich in de “Hor Trai”. Vroeger stonden deze gebouwen op palen en moest er met een trapje bijgeklommen te worden. Dit onder andere ter bescherming tegen ongedierte.

Tempel in Lanna stijl

De “Salawat”diende om de armen te helpen en te voeden. Een soort “voedselbank”, maar ook zieken konden eventueel geholpen worden en zelfs dieren. Daarnaast diende de open Sala om uit te rusten en om te schuilen. Op deze plaats kon door de monniken gestudeerd worden en ze ontvingen hier hun gaven van de mensen. Langs de weg zijn soms salawats, maar dat zijn stopplaatsen voor de bus.

De “Rohng Rian” is het schoolgebouw waar kinderen naar school kunnen gaan. Dit wordt door de overheid gestimuleerd, omdat dit vaak de enigste mogelijkheid is voor onderwijs. Willen jongens verder studeren dan kunnen ze in een wat opgenomen worden. De zogenaamde “dekwat”. Vooral in arme gebieden gebeurt dit nog steeds.

In de “Sangkhwat” bevinden zich de alledaagse dingen, zoals verblijven van de monniken, de keuken en de toiletten. Soms gecombineerd met de klokkentoren of studiezaal. Maar in de “Kutri” kunnen de monniken alleen studeren of slapen en is zeer eenvoudig van opzet. Bezoekende monniken kunnen eveneens van deze ruimtes gebruik maken.

De “Phra Men” is wel het bekendste gebouw bij een wat door de lange schoorsteen. Hier worden de mensen volgens de Boeddhistische filosofie gecremeerd. De moderne Wat’s hebben vaak een elektrische- of gas installatie voor de crematie. Volgens traditie zou de overledene pas na een week gecremeerd worden, zodat men op gepaste wijze eer en respect kon betonen aan de overledene.

Het is niet zo dat alle genoemde gebouwen altijd bij een wat aanwezig zijn, afhankelijk van de grootte en de financiën van de gemeenschap. Dit stukje geeft een globale indruk van wat men kan aantreffen bij de Wat.

– Herplaatst ter nagedachtenis aan Lodewijk Lagemaat † 24 februari 2021 –