Dusit Zoo in Bangkok gaat sluiten op huidige locatie
De grootste en meest bekende dierentuin in Thailand, the Dusit Zoo of “Khao Din Wana” in Bangkok sluit haar poorten voor het publiek definitief aan het eind van deze maand augustus.
Als u (nog) een keer wilt genieten, eventueel met uw kinderen, van deze prachtig aangelegde dierentuin met wel 3.000 dieren en nog veel meer leuke attracties, dan zult u dat tot en met 30 augustus nog kunnen doen.
Verhuizing naar Pathum Thani
De dierentuin gaat echter verhuizen en wel naar district Thanyaburi in de provincie Pathum Tani, iets ten noorden van Bangkok. Daar is door de Thaise koning een stuk land ter beschikking gesteld van 3000 rai, waar de dierentuin zal worden gesitueerd. De plannen voor de nieuwe dierentuin zijn nog in de maak, maar zeker is dat het drie keer zo groot wordt als de huidige Dusit Zoo. “De dieren zullen in hun nieuwe behuizing meer levensruimte krijgen, waardoor hun “quality of life” aanzienlijk zal worden verbeterd”, aldus een woordvoerder van de Zoological Park Organization, een overheidsorgaan.
Einde tijdperk
Met de sluiting van Dusit Zoo op de huidige locatie komt er een eind aan toch een interessant tijdperk waarin een oorspronkelijke botanische tuin werd getransformeerd in een dierentuin. Het was aangelegd in een prachtige tuin in het centrum van Bangkok waar jaarlijks ruim 2,5 miljoen bezoekers genoten van de aanwezige dieren en andere attracties voor het hele gezin.
Geschiedenis van Dusit Zoo
Tijdens zijn buitenlandse reizen geraakte Koning Rama V erg onder de indruk van botanische tuinen als een plek voor plezier en ontspanning in de natuur. Hij adviseerde dat er ook in Thailand een dergelijke botanische tuin zou komen. In 1895 gaf hij zijn koninklijke goedkeuring om de tuin aan te leggen op een stuk land ten oosten van het Premprachakorn kanaal, tegenover het Chitrlada Palace.
Er werd een groot meer gegraven met verbindingskanalen en wegen rondom. Met de afgegraven grond werd een berg gecreëerd in het midden van dat park, vandaar de “Khao Din”, wat zandberg betekent. Er werden bomen geplant om de indruk van een bos te krijgen, waardoor de naam werd uitgebreid met “Wana” (bos). Het hele gebied werd aldus “Khao Din Wana” genoemd.
Aanvankelijk maakte de tuin deel uit van het paleiscomplex en werd uitsluitend voor het genoegen van de koninklijke familie en het personeel gebruikt. Later, tijdens het bewind van Koning Rama VII, adviseerde deze koning dat de tuin na een uitbreiding en verbetering toegankelijk moest worden voor het algemeen publiek.
Nadat Thailand in 1932 veranderde van een absolute monarchie in een constitutionele monarchie, vroeg de minister-president P. Piboonsongkram koninklijke toestemming aan Koning Rama VIII om de bestemming van het gebied “Khao Din Wana” als een openbaar park wettelijk vast te leggen
In 1938 diende de Thaise regering een verzoek in bij Koning Rama VIII om het park over te dragen aan Bangkok City Municipality, die het park als openbare dierentuin zou exploiteren. De koning stemde toe en droeg ook een aantal herten en andere dieren van het paleis over aan de dierentuin. Het park werd aangepast en waar nodig gerenoveerd en opened de poorten voor het publiek op 18 maart 1938 met offciele naam Dusit Zoo.
Het stadsbestuur van Bangkok runde de dierentuin tot 1954. Toen werd de Dusit Zoo overgedragen aan de Zoological Park Organization, die ook de Khao Kheow Open Zoo, Chiang Mai Zoo, Songkhla Zoo en Nakhon Ratchasima Zoo onder beheer had
Het einde
Het bestaan van Dusit Zoo loopt dus deze maand ten einde. Waarom het nu gesloten wordt terwijl de nieuwe dierentuin nog moet worden aangelegd, is mij niet duidelijk, maar er zal wel een reden voor zijn. Hoe dan ook, in de tussentijd logeren de dieren van Dusit Zoo verspreid in de andere dierentuinen van Thailand.
Video
Op YouTube kunt u meerdere video’s bekijken van Dusit Zoo, hetzij om nostalgisch redenen, hetzij om wellicht toch nog een kans te grijpen dit beroemde dierenpark van Bangkok alsnog ter bezoeken. Ik koos voor onderstaande video:
Over deze blogger
-
Bert Gringhuis (1945), geboren en getogen in Almelo in het mooie Twente. Later vele jaren in Amsterdam en Alkmaar gewoond, werkzaam in de export voor diverse bedrijven. Ik kwam in 1980 voor het eerst in Thailand en was meteen verliefd op het land. Vele malen sindsdien terug geweest en na mijn (vroeg)pensionering als weduwnaar naar Thailand verhuisd. Daar woon ik nu al 22 jaar samen met mijn ietwat jongere Thaise dame Poopae.
Mijn eerste ervaringen in Thailand als een soort nieuwsbrief aan familie, vrienden en kennissen gestuurd, die later onder de naam Gringo op Thailandblog hebben gestaan. Veel, heel veel artikeltjes hebben die eerste verhalen gevolgd en dat is uitgegroeid tot een vrijwel dagelijkse hobby.
In Nederland nog een verwoed voetballer en voetbalscheidsrechter, maar de jaren gaan tellen en in Thailand nog altijd verwoed, maar het poolbiljarten is echt van mindere kwaliteit, ha ha!
Lees hier de laatste artikelen
Cultuur18 november 2024Pua, Pua, Pua
Achtergrond11 november 2024Bananen in Thailand
Bezienswaardigheden11 november 2024Ban Chiang – Een juweel in de kroon van Udon Thani
Achtergrond10 november 2024Bang Saray, waar ligt dat?
Gringo,
En weet je toevallig ook wat er met dat gebied gaat gebeuren na 30 augustus en als de dieren weg zijn.
Terug enkel een botanische tuin of komt er iets anders ?
Enig idee ?
Geen idee, Ronny, ik heb wel gezocht naar de reden om te sluiten, maar niet gevonden
Er zijn zaken in Thailand die bijna iedereen weet maar waar niemand over praat.
Als je naar de kaart kijkt dan zie je het Chitralada Paleis. De dierentuin ligt daar westelijk pal tegen aan, nog iets verder weg ligt de Rajabhat Universiteit, ten zuiden ligt de Royal Turf Club, van deze laatste twee is ook de huur opgezegd.
Al dit land was en bleef eigendom van het Crown Property Bureau. Het werd enige jaren na de revolutie van 1932, toen een constitutionele monarchie werd gevestigd, verhuurd aan de staat die er toen de dierentuin vestigde.
Die duizend dieren moeten dus in drie jaar tweemaal verhuizen.
“Er zijn zaken in Thailand die bijna iedereen weet maar waar niemand over praat.” (citaat)
Er zijn zaken in Thailand die bijna iedereen DENKT te weten omdat iedereen er thuis over praat; en dan vooral gebaseerd op het imago van de hoofdrolspelers, maar nooit gebaseerd op de feiten omdat maar weinigen de echte feiten weten. En degenen die de feiten kennen praten er NIET over.
Maar: in Thailand is niets wat het op het eerste gezicht lijkt. Dat geldt ook voor dit geval.
Even aangenomen dat wie weet hoe het zit zwijgt, en woonkamer gesprek plebs maar een roddelaars zijn (heb zo mijn twijfels), zelfs dat geeft toch aan dat er iets niet klopt?
OK, Chris, jij weet dus dat wat bijna iedereen DENKT te weten niet de echte feiten zijn. Het kan heel goed zijn dat je gelijk hebt. Dat betekent in ieder geval dat jij DENKT een van die weinigen te zijn die WEL de echte feiten kent.
Zolang je ons niet kunt/wilt vertellen wat die echte feiten dan wel zijn vind ik zo’n mededeling volstrekt zinloos.
Ik kan het niet vertellen omdat ik daarmee gevangenisstraf en waarschijnlijk erger riskeer. En dat weet jij ook. Zwijgen is dus niet zinloos,maar heeft in dit geval veel zin.
Zwijgen is niet zinloos maar je commentaar is zinloos.
Ik heb met veel Thais privé gesprekken gevoerd over onderwerpen waar wij publiekelijk over moeten zwijgen, heel vaak in gecodeerde taal. Ik riskeer daar veel mee, maar ik wil weten wat de Thais denken. Ik kan dat hier inderdaad niet herhalen. Maar ik weet vanuit alles wat ik verder las dat zij vaak gelijk hadden. Heel van informatie staat op YouTube, alleen in het Thais te vinden en door miljoenen bekeken. De Thais weten meer dan jij DENKT.
Ik durf wel te beweren dat 99% van de Thais geen enkel idee hebben van wat zich in de diverse paleizen de afgelopen jaren heeft afgespeeld en nog afspeelt. Daar helpt echt geen enkel YouTube movie aan.
Ik praat – niet gecodeerd – met enkel van mijn collega;’s die veelal van goeden huize zijn. En die staan met hun oren te flapperen als ik ook meer een tipje van de sluier oplicht. En de zogeheten dissidenten (in Japan) en McGregor Marshall hebben het heel vaak bij het verkeerde eind.
Chris,
Hieruit concludeer ik dat datgene wat jij meent te weten (zéér?) schadelijk is voor de reputatie van de feitelijke grondeigenaar.
Ook concludeer ik uit jouw reactie dat het gebied dus waarschijnlijk een omstreden en géén publieke en/of sociale en/of maatschappelijke functie krijgt. (Heb ik nu al pizza aan mijn broek?)
Laten we wel wezen, het land is volgens de huidige grondwet feitelijk zijn eigendom, dus mag hij ermee doen wat hij wil.
En om terug te keren naar het onderwerp van het artikel: het viel mij op dat de beer in de video ongezond gedrag vertoont. (Het continu links-rechts zwaaien van het lichaam wijst op stress.)
De dieren krijgen op de nieuwe locatie waarschijnlijk meer en beter ingerichte leefruimte.
Voor het welzijn van de dieren had de ontruiming van het land wel uitgesteld mogen worden tot de nieuwe locatie opleverd is.
Kijken in de richting van 1 persoon (met een niet zo goed imago) belet je te kijken in de richting van andere personen (sommigen met een heel goed imago) die in de afgelopen jaren (en nu ook nog) veel bepalender zijn voor hetgeen zich afspeelt.
Ik heb gehoord dat de koning die eigenaar is van de grond er een ziekhuishuis voor al zijn personeel wil gaan bouwen.
Ik ben bang dat het door een stel geldwolfen bebouwd gaat worden want het is een goede locatie.
Ik hoop dat het een park blijft ipv een nieuwe betonklots.
Het zelfde zal wel gebeuren met het oude spoorwegdepot in makkasan en het terrein van hualampong station als het nieuwe centraal station in bang sue klaar is.
Om historische gebouwen e.d. te bewaren kent men in Thailand niet uitzonderingen daar gelaten.
In Singapore vond men dat de oude pakhuizen aan singaporeriver gesloopt moesten worden voor nieuwbouw maar de overheid heeft op tijd in gegrepen nu zijn het allemaal bars en restaurants.
Ik weet wel dat met gerestaureerde gebouwen vaak niet het gewenste rendement te behalen valt.
B.v. Van hualampong zou men museum kunnen maken zoals in Nederland het spoorwegmuseum.en een gedeelte van het emplacement bebouwen maar wel laagbouw in stijl
Moet alles alleen maar op geld georiënteerd zijn?
“Als u (nog) een keer wilt genieten dan zult u dat tot en met 30 augustus nog kunnen doen”
3000 dieren?
De plannen voor de nieuwe dierentuin zijn nog in de maak?
Nog 18 dagen…
Wat gebeurd er met die dieren dan na 30 augustus?
Mag of moet iedere medewerker een dier ter adoptie me naar huis nemen?
Of zullen er heel wat uitnodigingen voor exclusieve barbecues verstuurd worden?
Geef mij maar zo’n nijlpaard ipv die flamingo….
Er staat toch”…in de tussentijd logeren de dieren van Dusit Zoo verspreid in de andere dierentuinen van Thailand”.
Wat een ongelukkige en opmerkelijke timing zo met het overplaatsen van de dieren. Zonde van de (dieren)tuin. Koning Prajadhipok (rama VII) had groot gelijk er een mooi openbaar park van te maken. Dat een dierentuin moet verhuizen naar een groter terrein met moderne verblijven is prima, veel beter voor de dieren. Maar ik zou dan zo graag Dusit als openbaar park behouden zien blijven. Dat zou je als teken van respect naar Rama V-IV kunnen zien. Of simpelweg als teken van belang voor voldoende groen en natuur, behoud van cultuur en geschiedenis en niet overal maar winkelcentra en andere betonkolossen neerplempen.
Rama VIII Rob! Dat is koning Ananda. Had ik in eerste instantie opgeschreven maar per abuis een i er afgehaald. Ook goeiemorgen… Over Ananda vinden we zo weinig terug. Ideetje: ik zou van Dusit dus weer een park maken en deze ‘King Ananda royal garden’ oid noemen als eerbetoon.