Wat Rai Khing, deze tempel is echt een omweg waard

Wat Rai Khing (Watercolorful / Shutterstock.com)

In de jaren dat ik nu in Thailand woon, zijn vele tempels de revue gepasseerd. Je hebt tempels en tempels, van simpel en stil tot overdadig en druk. De reden laat zich doorgaans raden, de ene tempel heeft ooit een heiliger monnik gehuisvest en brengt dus meer geluk dan een ander godshuis.

Mijn kijk op het Thaise religieuze leven ligt ergens tussen humor en meewarigheid. Zeker als ik kijk naar de duizenden hanen, zebra’s en soldaten die doorgaans in de voorhof van de tempel staan uitgestald.

Bij een bezoek aan Nakhon Pathom, bekend van de grootste chedi in Thailand en omstreken werd voorgesteld de Wat Rai Khing te bekijken. Normaal kan een dergelijk plan aan mijn kant op weinig adhesie rekenen. De ene tempel lijkt immers verdacht veel op de andere, nietwaar. De rit van Hua Hin naar Nakhon Pathom was noodzakelijk omdat vriendin en haar zoon daar allebei in een familieboek staan ingeschreven en bijgevolg in de eigen buurt moesten stemmen. Omdat het overdreven leek om de 170 kilometer naar Nakhon Pathom te overbruggen om alleen ‘ja’ of ‘nee’ aan te kruisen, stemde ik toe.

Luang Phor Wat Rai Khing (M3nizz / Shutterstock.com)

Van Nakhon Pathom ligt Wat Rai Khing op iets meer dan 20 kilometer; vanaf Bangkok is het 32. Dat lijkt weinig, maar de file naar de tempel begon al net buiten Nakhon Pathom.

De tempel is, zo heb ik met eigen ogen kunnen zien, beslist een omweg/bezoek waard. Zo denken de duizenden Thai die ik er aantrof, er ook over. Mijn hemel, wat een mensenmassa. In de rij voor de zegening door een monnik stonden zeker honderd wachtenden en ook elders was het een drukte van jewelste. Opmerkelijk is de afwezigheid van buitenlanders. In de tijd die ik hier heb doorgebracht, was ik de enige farang. De aanwezige Thai keken niet op van mijn aanwezigheid. Ik voelde me in feite gewoon lucht.

Het bijbehorende klooster moet gesticht zijn in 1791, na de vondst in de naastgelegen rivier Tha Chin van een drijvend Boeddhabeeld. De overlevering overtreft hier de logica, want het grote bronzen beeld in Chiang Saen stijl lijkt niet echt drijfbaar. Maar het is een mooi verhaal.

(Chakkrit Wiangkham / Shutterstock.com)

De tempel ligt aan de rivier Tha Chin, waar duizenden Sawai-vissen (een soort grote meerval) wachten op de vele broden die bezoekers in de slurpende bekken dumpen. De broden zijn ter plaatsen tegen betaling verkrijgbaar en worden speciaal voor dit doel gebakken. U kunt hier ook per boot worden vervoerd naar een drijvende markt.

Uiteraard ligt op het tempelterrein een grote tuin (met kunstgras). Grappig is de vijver met grote koi-karpers. Die kunt u voeden vanuit een babyflesje met speen. In de speen zit een groot gat. Die stopt u in de bek van een willekeurige koi…..

Vangen de meeste tempels honden op, Rai Khing, doet dat met poezen. Die huizen in een apart gebouw. Er zitten mooie exemplaren tussen.

 Wat Rai Khing – Tambon Rai Khing, Amphoe Sam Phran, Nakhon Pathom. Dagelijks geopend van 08.00 tot 16.00 uur.

Over deze blogger

Hans Bos

Bijna 20 jaar geleden verhuisde journalist Hans Bos naar Bangkok. Vrijwel vanaf het begin was hij betrokken bij de geboorte van Thailandblog. Als journalist werkte hij voor Limburgse dagbladen en voor de reis vakbladen van wat ooit Elsevier heette. Hans (76) woont sinds 14 jaar in Hua Hin, met vrouw Raysiya en dochter Lizzy. Hij was circa negen jaar secretaris en vicevoorzitter van de Nederlandse vereniging in Hua Hin en Cha am.

Lees hier de laatste artikelen

Oudere postings van deze blogger

• Bezienswaardigheden17 november 2024De hoogste/grootste Naga van Thailand
• Bezienswaardigheden3 november 2024Tham Phu Wa, een grottempel om te watertanden
• Belasting Thailand22 oktober 2024Belastingverdrag niet meer haalbaar op 1 januari 2025, zegt Buitenlandse Zaken in Den Haag
• Belasting Thailand20 oktober 2024Langzaam maar zeker sluit het Thaise net zich om de belastingbetaler