Ajan Inkhong, een bekende muurschilder van tempels
De meeste tempels in Thailand bevatten muurschildering op de binnen-, en in de Isaan ook op de buitenmuren, die ook alle aspecten van het alledaagse leven weergeven. Hier een korte beschrijving van deze schilderingen in het algemeen en vernieuwende werk van Ajan Inkhong in het bijzonder. Ajan Inkhong, ook wel Khrua In Khong genoemd, was een monnik en schilder in het Thailand (Siam) van de 19e eeuw.
De muurschilderingen in tempels
De inhoud van deze muurschilderingen is heel divers. Vaak geven ze beelden weer uit het leven van de Boeddha, voorstellingen uit zijn vorige levens (de Jataka verhalen) en diverse andere religieuze teksten. Maar er zijn ook veel schilderingen met beelden uit het alledaagse leven: boeren werkend op het land, kinderen die vliegers oplaten, liefdesscène’s en strijdende soldaten. In de Devasangharam tempel te Kanchanaburi is een afbeelding van een vrouw te zien die tijdens haar bevalling op de traditionele manier hurkt. Daarbij houdt ze echter zich vast aan een doek boven haar hoofd, maar grijpt ze het kale hoofd van haar echtgenoot vast. Grappige situaties zijn geen zeldzaamheid, zo zien we afbeeldingen van de verhalen van Sri Thanonchai , de Thaise Tijl Uilenspiegel. Sommige afbeeldingen bevatten realistische portretten van vreemdelingen, zoals Perzen, Indiërs, Chinezen en Europeanen.
Monniken als artiesten en vaklui
In de 19e eeuw waren er over heel Thailand monniken die werkten als bekwame artiesten en ambachtslieden. Hun namen zijn meestal niet bekend omdat zij hun werk zagen al een religieuze bezigheid die persoonlijke faam uitsloot. Toch zijn er enige namen overgeleverd zoals die van Ajan Inkhong.
In 1853 beval Koning Mongkut, vlak nadat hij na ruim 25 als monnik tot het koningschap werd geroepen, dat de namen van alle handwerklieden moesten worden opgetekend. Veel van die schilders, beeldhouwers, goudsmeden, meubelmakers en juweliers waren monniken. Het was de Noorse reiziger en schrijver Carl Bock die in 1881-82 zag hoe monniken overal de handen uit de mouwen staken bij het bouwen van tempels en boten, als ook het beschilderen en versieren van tempels.
Het leven van Khrua In Khong, de bekendste muurschilder
Het was koning Mongkut die deze schilder de naam Khrua In Khong gaf. ‘Khrua’ betekent zoiets als ‘bekwame maar wat excentriek monnik’, ‘In’ was zijn roepnaam en ‘khong’ kan zowel ‘opschepper’ als ‘onhandig’ of ‘gênant’ betekenen. Zijn geboortedatum is nergens vastgelegd maar zal eind 18e eeuw geweest zijn. We weten wel dat hij is geboren in het dorpje Bang Chan in de provincie Phetchaburi. Zijn monnikenleven begon in Wat Liap te Bangkok. Zo rond 1822 kreeg hij de opdracht muurschilderingen te maken in de ubosoth (het inwijdingsgebouw) van Wat Pakkhlong.
Koning Mongkut kende de artiest vanuit zijn eerder bestaan als monnik en hij vroeg heel vaak zijn diensten als er nieuwe tempels werden gesticht of oudere opgeknapt werden, zoals onder andere bij een paar bouwwerken rond Wat Phra Kaew. Deze laten beelden zien van de oorlog tussen Ayutthaya en Birma ten tijde van koning Naresuan (ca 1585), met afbeeldingen van vluchtende burgers en vrouwen met twee zwaarden in de hand. Khrua In Khong schilderde ook in de in zijn geboorteplaats Phetchaburi gelegen Wat Khao (Tempel op de Paleisheuvel). Daarop zien we pelgrims die op weg zijn naar Boeddha’s Voetprent ten noorden van Saraburi.
De nieuwe technieken van Khrua In Khong: invloeden van het westen
Ten tijde van koning Mongkut opende Thailand zich meer voor westerse invloeden. De koning was gefascineerd door westerse wetenschap en techniek, maar wees het westerse gedachtegoed van de hand. Zo ontving de koning in 1852 foto’s van Amerikaanse steden en een locomotief hem toegestuurd door president Franklin Pierce. Misschien diende deze als inspiratie voor Ajan In Khong: hij was de eerste die op verschillende manieren perspectief aanbracht in zijn werk. Hij schilderde naast veel westerse figuren ook westerse architectuur.
Maar het meest bekend zijn zijn muurschilderingen in de twee koninklijke tempels van de eerste rang: Wat Bowonniwet en Wat Boromniwat. Daar zijn scenes te zien van mensen die kijken naar een paardenrace, dokters die staar opereren, schepen op een woelige zee en grote lotusbloemen in een vijver. Normaal zien we op deze lotusbloem een zittende Boeddha, maar deze ontbreekt hier, in plaats daarvan is de lotusbloem omringt door westerse mannelijke én vrouwelijke toeschouwers.
Henri Albaster, een tolk op de Britse ambassade tijdens de regering van koning Mongkut schreef: ‘Deze artiest laat ons beelden zien van dames en heren uit de tijd van Lodewijk XIV tijdens een picknick en dansfeesten op een heuvel waaronder een tunnel te zien is met een trein, en verderop een Boeddha die misschien peinst over de veranderlijkheid in menselijke aangelegenheden, gewoonten en gebruiken.’
Nog wat verhalen
Wanneer Ajan In Khong in zijn kuti (monnikenverblijf) verbleef in Wat Liap, vergrendelde hij vaak zijn deur en verliet de kuti stilletjes door een raam om zo de eenzaamheid te vinden die hij wenste. Hij bleef zijn hele leven een monnik en hij leidde vele andere bekende artiesten op.
Net als zijn geboortedatum, is ook zijn datum van overlijden niet bekend. Na zijn dood waren er veel vragen over de symboliek van zijn schilderingen, vooral in de twee koninklijke tempels. Zo schreef koning Chulalongkorn een brief aan zijn halfbroer prins Wachariyan waarin hij zijn verwarring uitte over de betekenis ervan: ‘Ik voel een gebrek aan religieuze kennis en begrijp niet wat die schilderingen zeggen over de dharma (boeddhistische leer)’.
De schilderingen in Ajan’s eigen tempel, Wat Liap hebben de Tweede Wereldoorlog spijtig genoeg niet overleefd. Een bombardement op de Rama I brug en de elektriciteitswerken ernaast vernielde de tempel, veel documenten en de schilderingen. De tempel zelf werd later wel herbouwd. Gelukkig is een schetsboek van deze artiest bewaard gebleven in de Nationale bibliotheek te Bangkok, zie hiervoor de bronvermelding hierbeneden aan.
Slotnoot
Zijn naam Ajan (leraar, professor) Inkhong wordt ook wel vermeld als Khrua Inkhong, Khrua In Khong of Kua Inkhong. In Thais schrift: ขรัวอินโข่ง.
Bronnen:
De belangrijkste bron is een prachtig boek:
Kamala Tiyavanich, The Buddha in the Jungle, Silkworm Books, 2003
De beelden uit zijn schetsboek:
https://www.matichon.co.th/social/news_132565
Een verhaal in het Engels over deze artiest met weer mooie afbeeldingen:
https://33en3art.gallery/artblog-krua-in-khong/
Meer informatie over de persoon, ook met een tiental afbeeldingen van zijn werk:
https://en.wikipedia.org/wiki/Khrua_In_Khong
In het Thais maar met fraai afbeeldingen van zijn werk twee video’s:
https://www.youtube.com/watch?v=CSZiuSLjwAA
https://www.youtube.com/watch?v=OwaYfdAZlz0
Over deze blogger
-
Geboren in 1944 in Delfzijl als zoon van een eenvoudige winkelier. Gestudeerd in Groningen en Curaçao. Drie jaar als arts gewerkt in Tanzania, daarna als huisarts in Vlaardingen. Een paar jaar vóór mijn pensioen getrouwd met een Thaise dame, we kregen een zoon die drie talen goed spreekt.
Bijna 20 jaar in Thailand gewoond, eerst in Chiang Kham (provincie Phayao) daarna in Chiang Mai waar ik graag allerhande Thai lastigviel met allerlei vragen. Volgde het Thaise buitenschoolse onderwijs waarna een diploma lagere school en drie jaar middelbare school. Deed veel vrijwilligerswerk. Geïnteresseerd in de Thaise taal, geschiedenis en cultuur. Woon nu alweer 5 jaar in Nederland samen met mijn zoon en vaak met zijn Thaise vriendin.
Lees hier de laatste artikelen
Cultuur17 november 2024Schemering op de waterweg
Lezersvraag4 november 2024Uw mening over integreren in de Thaise samenleving
Opinie30 oktober 2024Hervorming van het monnikendom of anders komen er steeds nieuwe schandalen
Maatschappij28 oktober 2024Straffeloosheid na de Tak Bai massamoord op 25 oktober 2004
Wat een mooi verhaal! Ik geniet altijd van die muurschilderingen in Thailand. Ze geven vaak het echte leven weer heel anders dan de schilderingen in kerken in Europa.