Chiang Rai en fietsen……(8)

De begroeting……

‘Have a nice day’. Wie wil er nu niet zo verwelkomd worden na een inspannend tochtje door Chiang Rai’s groene dreven?

Zojuist ben ik, voortgestuwd door het onbedwingbare verlangen naar koffie, na een kleine 40 km trappen het terrein van Baan Mai Praimeka opgefietst en de begroeting wordt me toegeroepen vanaf een kleurrijke muurschildering op één van de bungalowtjes die daar worden verhuurd.

Ik bevind me aan het Mae Tak meer in Tambon Don Sila, in het district Wiang Chai, zuidoostelijk van de stad Chiang Rai. Baan Mai Praimeka is de enige plek aan dit mooie (stuw)meer – en ook in de wijde omgeving – waar ik terecht kan om m’n cafeïnespiegel op orde te brengen, en het is nog een mooie plek óók. Naast eten en drinken kun je er ook overnachten in een bungalowtje of in een luxe tent.

Fraai uitzicht op Mae Tak vanachter de koffie of de maaltijd

Het is pas kort na negenen, de zaak is nog maar net open maar de koffiezetmachine is gelukkig al startklaar. ‘Americano, ron’, is m’n bestelling, en ik kies er een me vanuit een koelvitrine verleidelijk toelachend stuk gebak bij. Die extra calorieën zullen op de terugweg smelten als sneeuw voor een tropische zomerzon…..

Het Mae Tak (stuw)meer ligt er mooi bij, maar de waterstand is, zoals dat bij de meeste meren en rivieren het geval is, véél te laag voor de tijd van het jaar. Lager ook dan vorig jaar rond deze tijd, terwijl het voorbije regenseizoen bovengemiddeld nat was, en véél lager dan bij m’n eerste bezoek hier, een jaar of drie geleden. De waterfietsen en de bootjes die worden verhuurd liggen nu werkeloos uit te drogen op vele tientallen meters van de randen van het water.

Kort na zonsopkomst, in de ochtendnevel, kan het er zó uitzien

Ik geniet vanachter de koffie van het uitzicht op het water en de bergen aan de overkant. De stilte is oorverdovend, er is vrijwel geen bebouwing langs het meer en de weg waarover ik ben gekomen – de enige in de buurt van het meer – loopt op minstens honderd meter afstand van het meer. Aan de overkant is er helemaal geen weg; alleen een onverhard pad, hobbelig en vol gaten – ik weet het omdat ik met de MTB een keer een volledig rondje om het meer heb gedaan. Één keer was genoeg!

Na de koffie terug naar Chiang Rai, met in het hoofd een andere, iets langere route. Bij vertrek wenst de muurschildering me wederom ‘a nice day’, dus er kan weinig meer misgaan vandaag……

Wat Santi Rattan Wararam, op een heuveltop nabij het meer

Via de onverharde toerit terug naar de weg; ik moet eigenlijk rechtsaf maar ik rij eerst nog een stuk naar links waarbij ik aan de zuidkant van het meer kom. Aan deze kant houdt het asfalt op een gegeven moment op. Voordat dat gebeurt ligt rechts van de weg, op een heuveltop, nog een onlangs gebouwde tempel, Wat Santi Rattan Wararam. Ik kijk daar even rond en keer dan om, terug richting Chiang Rai.

De eerste zes kilometers van de terugweg heb ik op de heenweg al gezien, maar dan sla ik rechtsaf naar een aanvankelijk verharde weg, na een paar kilometer overgaand in onverhard, die me o.a. langs een enorme bananenplantage voert. Uiteindelijk kom ik uit bij het begin van een prachtig fietspad dat me over een afstand van ruim 10 km langs – en soms door – Nong Luang leidt.
Nong Luang is een natuurlijk meer met onderliggende bronnen die het water redelijk op peil houden, al wisselt dat ook met de seizoenen.

Een 10 km lang fietspad loopt langs – en door – Nong Luang

Ook nu is het lager dan in juni vorig jaar, de laatste keer dat ik hier was. Het is een ondiep meer, op veel plekken meer een ‘wetlands’ gebied. Veel vis, veel vogels die daarop afkomen. Reigers, grote aantallen ooievaars: vooral heel vroeg in de morgen is er hier veel te zien voor de geïnteresseerden.
Ook hier stilte: op de vogels, een enkel hutje en hier en daar een buffel na geen enkel teken van leven. Andere fietsers en/of toeristen ben ik hier nog nooit tegengekomen, wel een keer een in de omgeving wonende Fransman op een quad, die aan het fotograferen was.

Even van het (fiets)pad af voor een mooi plaatje van Nong Luang. 20 seconden eerder stonden er hier nog een tiental ooievaars in het water, maar die wensten niet te poseren, helaas……

Na een ruime 10 km houdt het fietspad net zo abrupt op als het begon, zij het dat ik op dit punt geen onverharde weg tref maar een keurig geasfalteerde. Die voert me nog een stukje langs het water en kruist daarbij het punt waar men een brug aan het bouwen is, dwars door het meer, als onderdeel van een nieuwe weg. Ik had het al eerder gezien, maar wéér schud ik het hoofd van ongeloof dat men hier zoiets kennelijk probleemloos kan doen: je zou toch denken dat zo’n bijzonder gebied op de een of andere wijze beschermd is maar dat is blijkbaar niet het geval.

Via Wiang Chai fiets ik terug naar mijn basis in Chiang Rai. 84 km op de teller, een dikke laag stof op de fiets en een niet weg te poetsen grijns op m’n gezicht: de oogst van wéér een mooie ochtend in Thailand.

Vanmiddag het zwembad in!

Zo ziet Nong Luang er kort na de regentijd uit

Over deze blogger

Cornelis

Cornelis, bouwjaar 1945, in totaal 42 jaar in overheidsdienst, op z’n 58e aanvankelijk aarzelend een aanbod aanvaard om vervroegd met pensioen te gaan, daar nooit spijt van gehad en dus nu al ruim 20 jaar van zijn vrijheid genietend. Groot fietsliefhebber, zowel in NL als TH; zet jaarlijks minimaal 10.000 km op de klok en heeft al eerder daarover een reeks artikelen geschreven voor dit blog. Woont een deel van het jaar nabij de stad Chiang Rai bij zijn lief, die hij daar ook ontmoette en waarmee hij nu bijna 9 jaar jaar een relatie heeft.

Lees hier de laatste artikelen

Oudere postings van deze blogger

• Leven in Thailand24 oktober 2024Weer thuis…
• Activiteiten8 december 2023Chiang Rai en fietsen…..(10)
• Lezersinzending12 januari 2023Zomaar Chiang Rai
• Lezersinzending8 januari 2023Opgelet bij het boeken van een Thai VietjetAir ticket!