Zelfmoord in Thailand
De afgelopen week was het weer raak. De lokale Engelse pers hier in Pattaya maakte melding van de zelfmoord van een 60-jarige Oostenrijker, die zich van het leven beroofde door van het balkon op een hoge verdieping van zijn hotel te vallen.
Een dergelijk voorval wordt door die pers gretig aangepakt om een spectaculair bericht met zo veel mogelijk details te maken (“de man was slechts gekleed in zijn onderbroek”), het ontbreekt alleen nog aan een foto van het lijk op de grond.
Dit bericht was niet uniek, ik heb het nagekeken in het archief van PattayaOne en vanaf begin vorig jaar verschenen er identieke berichten over een Amerikaan, een Duitser, een Noor, een Maleisiër, een Fin, een Rus, een Australiër, een Hong Kong Chinees, een Koreaan en iemand uit Oman.
Al deze mensen, in leeftijd sterk variërend “vielen” van balkons. Het levert steevast een mooie kop voor de krant op zoals in het geval van de Oostenrijker: “Austrian falls to his death from balcony of North Pattaya Apartment Complex”. In juli/augustus gebeurde het een paar keer snel achter elkaar, waardoor op een ander blog werd verzucht: “Het seizoen voor balkonspringen is weer begonnen”. Niet echt kies natuurlijk en de reactie’s daarop waren navenant onkies en speculatief.
Natuurlijk is elke zelfmoord van een persoon voor de achterblijvers een treurige zaak, maar zelfmoord is in zo verre een normale doodsoorzaak, dat het wereldwijd op de 13de plaats staat volgends WHO. Elk jaar plegen ruim 1 miljoen mensen over de gehele wereld zelfmoord, terwijl 18 – 20 miljoen een poging daartoe doen. Een weliswaar wat ouder cijfer, maar in Nederland overwegen jaarlijks 400.000 mensen een zelfmoordpoging, een kwart daarvan doet ook inderdaad een poging, waarvan er ongeveer 1600 tot de dood leiden.
Omgerekend is dat 4 zelfmoorden per dag of wel circa 100 per miljoen inwoners. Om dit cijfer even in perspectief te zetten zeg ik erbij, dat dit het dubbele aantal van het aantal dodelijke verkeersslachtoffers is. In België liggen die cijfers zelfs nog hoger, namelijk 7 zelfmoorden per dag en 248 per miljoen inwoners. Vergeleken met pakweg 50 à 60 jaar geleden is het in beide gevallen wel een ruime verdubbeling, ook wereldwijd is dezelfde trend waar te nemen.
Ook in Thailand komt veelvuldig zelfmoord voor. Ja, er zijn buitenlanders die zich hier van het leven beroven, maar het overgrote deel van zelfmoorden betreft de Thai zelf. Ik zag een cijfer van 2 gevallen per uur, hetgeen neerkomt op per jaar circa 120 per 1 miljoen inwoners. Al die gevallen komen niet of nauwelijks in de krant, net als in Nederland overigens, waar de pers in het algemeen ook – terecht – zeer terughoudend omgaat met zelfmoordgevallen.
Waarom pleegt iemand zelfmoord? Vroeger kon men gedwongen worden zelfmoord te plegen, denk aan de gifbeker van Socrates, ook rituele zelfmoorden kwamen voor en we kennen ook de Japanse kamikaze-piloten uit W.O. 2 en de huidige zelfmoordterroristen. Daar zal ik het verder niet overhebben, wel over de zelfmoorden uit de moderne tijd.
Men kan dan vooropstellen, dat iemand vrijwel nooit impulsief zelfmoord pleegt, Er gaat een proces aan vooraf, het overwegen en eerste poging zonder de bedoeling dood te gaan, maar meer als laatste schreeuw om hulp en daarna de daad zelf. In 90-95% van de gevallen gaat het om mensen, die op het moment van zelfmoord psychisch gestoord zijn.
Vaak gaat daar een lange periode van depressie aan vooraf, die uit allerlei omstandigheden kan ontstaan, financiële problemen, eenzaamheid, relatieproblemen, excessief alcoholgebruik of gebruik van harddrugs. Uit onderzoek bij mensen, die een zelfmoordpoging deden is ook gebleken, dat het serotonin niveau.– een belangrijke neurotransmitter in de hersenen – zeer laag is, hetgeen ook als een risicofactor voor een zelfmoordpoging of –daad wordt aangemerkt.
Waarom pleegt dan een buitenlander zelfmoord in Pattaya? Beter is te zeggen in Thailand, want het komt elders in het land ook voor. Bij elke full-moon party, die veelvuldig in Thailand georganiseerd worden, zijn tijdens dat feest of kort daarna enkele zelfmoorden te betreuren.
Die balkonspringers sprongen dus hun dood tegemoet en cynici – op andere blogs – vinden dat maar verdacht. Wie springt er nu in zijn onderbroek van een balkon, dat moet wel moord zijn, de man is gewoon van het balkon afgeduwd. De politie stelt al gauw vast, dat het om zelfmoord gaat en dat betekent heel wat minder rompslomp van een officiëel onderzoek, papierwinkel, enz. Men verwijt de autoriteiten dan dat een farang meer of minder niet zo belangrijk zou zijn.
Ik sprak erover met een Ierse jurist, die hier in Pattaya woont en ik voel erg veel voor zijn uitleg. Denk eens aan de wereldwijde economische crisis, die veel mensen in enorme financiële problemen heeft gebracht, denk ook aan allerlei mogelijke relatieproblemen, waardoor iemand “het niet meer ziet zitten”. Zij kunnen daarbij risico lopen zelfmoord te overwegen en uiteindelijk ook besluiten om het daadwerkelijk te doen.
In die gedachte past het dan om nog één keer enorm uit de band te springen met sex, alcohol en/of drugs. Goethe schreef ooit in zijn dagboek: “Eerst Napels zien en dan sterven” en in variatie daarop zou men kunnen zeggen: “Nog één keer Pattaya of een full-moon party beleven en dan sterven”
Tenslotte een aangrijpend gedicht van een anonieme schrijver:
Het lijkt de laatste kans
De laatste kans om eerlijk te zijn
Om voor de waarheid op te komen
Om op te biechten
Het lijkt de laatste kans
Maar de wereld om me heen is er nog niet klaar voor
ze kunnen het niet aan
en ik nog minder
Over deze blogger
-
Bert Gringhuis (1945), geboren en getogen in Almelo in het mooie Twente. Later vele jaren in Amsterdam en Alkmaar gewoond, werkzaam in de export voor diverse bedrijven. Ik kwam in 1980 voor het eerst in Thailand en was meteen verliefd op het land. Vele malen sindsdien terug geweest en na mijn (vroeg)pensionering als weduwnaar naar Thailand verhuisd. Daar woon ik nu al 22 jaar samen met mijn ietwat jongere Thaise dame Poopae.
Mijn eerste ervaringen in Thailand als een soort nieuwsbrief aan familie, vrienden en kennissen gestuurd, die later onder de naam Gringo op Thailandblog hebben gestaan. Veel, heel veel artikeltjes hebben die eerste verhalen gevolgd en dat is uitgegroeid tot een vrijwel dagelijkse hobby.
In Nederland nog een verwoed voetballer en voetbalscheidsrechter, maar de jaren gaan tellen en in Thailand nog altijd verwoed, maar het poolbiljarten is echt van mindere kwaliteit, ha ha!
Lees hier de laatste artikelen
Achtergrond11 november 2024Bananen in Thailand
Bezienswaardigheden11 november 2024Ban Chiang – Een juweel in de kroon van Udon Thani
Achtergrond10 november 2024Bang Saray, waar ligt dat?
Activiteiten29 oktober 2024De Golf van Thailand rondom Koh Tao (video)
Wat Belgie betreft,gaat dat vooral over Vlaanderen,Vlaanderen zou de 1ste of 2de regio ter wereld zijn met het hoogste aantal zelfmoorden dat in contrast met het feit dat Vlaanderen ook de rijkste of een van de rijkste regios ter wereld zou zijn.Ik ben in ieder geval blij dat ik daar de laatste 4 jaar niet meer heb hoeven vertoeven.In mijn directe omgeving alleen al ken ik zeker 20 jonge mensen die uit het leven zijn gestapt allen waren zij ergens in de 20,dan is er toch iets grondig mis denk ik met onze Vlaamse samenleving.Eind dit jaar ga ik met vrouwlief terug voor een jaartje of 5 ,maar dat is alleen maar om te gaan werken.Wat betreft die full -moon partys zie ik wel een directe link met overmatig drugsgebruik,waardoor de stoppen al is fameus kunnen doorslaan.Over die zelfmoorden in Pattaya heb ik zo mijn twijfels .Ik weet 1 ding alles zit tussen de oren en het leven is soms te mooi om waar te zijn en na regen inderdaad komt altijd zonneschijn.De natuur is nu eenmaal zo dat we moeten overleven we zijn en blijven uiteindelijk een primaat in de jungle,alleen zijn we zo van ons natuurlijk patroon afgeraak door allerhande redenen dat sommigen niet meer is staat zijn om hun problemen te overwinnen,de mensheid is aan het vervallen in een absolute mieterigheid dit mede door onze consumptie en luxemaatschappij.
Volgens mijn informatie, is een van de vele oorzaken, dat in Vlaanderen hulp zoeken bij een psycholoog, niet zo voor hand ligt enerzijds en anderzijds heel veel Vlaamse mannen introvert zijn en bijna niet in staat zijn om over hun gevoelens te praten. zeer zorgelijk allemaal. De autoriteiten nemen intussen wel actie, hulptelefoon, een site enz.
Zullen we het vanaf nu weer over Thailand hebben?
Wat betreft de balkon-springers van o.a. Pattaya denk ik dat er toch wel een aantal zijn die dat niet vrijwillig gedaan hebben. Echter ik betwijfel of de politie met de “zelfmoord” conclusie daarmee falang minder waard acht als Thai.
Wat betreft die Oosterijker denk ik dat er meer achter zit als alleen zijn gezondheid, dit gezien zijn levens geschiedenis (die gedeeltelijk heel makkelijk via internet terug te vinden is).
Wat betreft dat springen …. ik vindt dat er asociaal. Denk eens aan de mensen die je gaan vinden en de mensen die de rommel moeten opruimen. En dan nog hopen dat je niet per ongeluk op iemand springt. Neem dan gewoon een O.D.
Chang Noi
@Chang Noi: je mag natuurlijk denken wat je wilt, maar voor je eerste opmerking is geen enkele aanwijzing, dus zuiver speculatief.
Wat Harald Schmidberger betreft, lees even dit bericht uit een Oostenrijkse krant:
http://austriantimes.at/news/General_News/2012-02-08/39342/Nightclub_owner_commits_suicide
Voor mij duidelijk een uitzichtloos geval gepaard met financiele problemen.
Met je laatste opmerking ben ik het wel eens. Er zijn wel gevallen bekend, waarbij de springer de val overleefde, maar een een toevallige voorbijganger niet.
Beste Chang Noi
Ik wil graag reageren op je 2 laatste zinnen. Je eigen van het leven willen beroven is natuurlijk niet zo maar iets. Ik weet dat er mensen zijn die dat heel zorgvuldig doen een afscheidsbrief en zo voort. Er zijn mensen die door een gebeurtenis in het leven depressief worden. dan kan je al vaak niet meer goed nadenken. als je dan besluit om er een einde aan te maken en op dat moment weet of denkt dat het onomkeerbaar is. dan raast er paniek door je lichaam grote chaos Je kop klapt bijna uit elkaar. dan is het toch niet zo asociaal als je op dat moment er ff niet aan denkt wie de rommel op moet ruimen.
Er kunnen nu eenmaal dingen gebeuren in je leven die je niet in de hand heb
Met vriendelijke groet
Over regen en zonneschijn kunnen de meningen uiteenlopen. Freek de Jonge zei al eens: soms zit het mee, soms zit het tegen, maar na zonneschijn komt altijd regen.
Ik denk dat in een plaats als Pattaya mensen gemakkelijk in een situatie van vereenzaming raken. Als het geld opraakt, of je komt tot de ontdekking dat je Thaise vriendin(nen) niet zozeer in jou als in je financiën geïnteresseerd is/zijn. Als je ontdekt dat het moeilijk mis om mensen te vinden waar je een band mee kunt krijgen, omdat ze doorgaans maar in één ding geïnteresseerd zijn, namelijk in vrouwen en niet in jou. In die gevallen kun je gemakkelijk in een negatieve spiraal raken. Eerst wordt de oplossing dan in alcohol gezocht. Daar word je op den duur doorgaans ook niet beter van en dan zijn de volgende stappen voorspelbaar en soms noodlottig. Ook kan het zijn dat mensen een ziekte onder de leden hebben die ze niet tot het einde willen meemaken, maar dat ze eerst nog wat denken feest te kunnen vieren in Pattaya. Kortom, genoeg redenen waarom het hier mis kan gaan.
Je verblijft in Pattaya, je geld raakt op, je vriendin is niet meer geintereseerd, niemand luistert naar je, negatieve spiraal, alcohol en dus daarna zelfmoord.
Dat is grote stappen, gauw thuis, BriamSiam, alsof de verklaring voor een zelfmoord zo eenvoudig is. Ik beveel je aan wat websites over zelfmoord en depressie te lezen om te zien, dat het onderwerp veel gecompliceerder is dan jij het beschrijft.
Wat Pattaya betreft, mag ik er op wijzen, dat de provincie Chonburi, waar deze stad toebehoort, al vele jaren niet meer in de top-10 voorkomt van zelfmoordgevallen per Thaise provincie. Zelfmoord is absoluut niet plaatsgebonden.
Een ander beeld geeft wellicht het aantal zelfmoordgevallen van buitenlanders in Thailand. Daar zijn geen cijfers van bekend, maar het zou best kunnen, dat Pattaya en de eilanden van de full moon parties daarin hoog scoren. Een mogelijke, maar puur speculatieve gedachte heb ik aan het eind van mijn verhaal geschreven.
Bram Siam en Gringo hebben volgens mij allebij een beetje gelijk
En Gringo zou eens meer naar mensen moeten luisteren dan naar websites.
Een hoofd van de neurologie van een Academisch ziekenhuis in Nederland zei onlangs tegen mij:”Datgene wat we niet weten is veel groter dan datgene wat we wel weten,we staan pas aan het begin”
Pattaya is overigens bij uitstek de plaats hier in Thailand.Zal elders ook wel voorkomen.
@King, de tweede zin van je reactie vergeef ik je, want je weet absoluut niet waar je over praat.
Wat dat hoofd van neurologie je vertelde is al tientallen jaren mijn motto: “Hoe wijzer je wordt, hoe meer je je realiseert, dat je zo weinig weet!”
Sorry Gringo,
Ik zal jou als computeraar zeker niet meer bekritiseren.Ik wist niet dat ik je op je ziel zou trappen.
Nogmaals excuses.
Gringo,
Zelfmoord is juist erg plaatsgebonden:toen er in Parijs iemand van de brug afsprong en verdronk in de Seine en men er een chanson over schreef begonnen ineens talloze menzen van die zelfde brug af te springen.Is dat niet bizar?
@King, dat is inderdaad bizar en waarschijnlijk heb jij de strekking van mijn verhaal niet begroepen, want dit is exact wat ik bedoelde. Door voortdurend met een kop van “Farang falls to his death from balcony” te komen, compleet met details en foto’s kun je toch al labiele figuren op een idee brengen. Het is dan ook niet voor niets, dat de media in Nederland in het algemeen erg terughoudend zijn met berichten over zelfmoord.
De reactie van Johnny (02.55) over die spoorwegmachinist is daar een sprekend voorbeeld van. Zelfmoord en zelfmoordpogingen op de rails is een immens probleem voor de N.S., die daar echter nauwelijks ruchtbaarheid aan geeft om nog erger te voorkomen.
[In 90-95% van de gevallen gaat het om mensen, die op het moment van zelfmoord psychisch gestoord zijn.]
Waarom schrijf je in vredesnaam dat zo neer?
Waarom niet gewoon geschreven ziek?
Depressie is eveneens een ziekte, deze mensen zijn niet gestoord. Depressie en zelfmoord gaan vaak samen. En een tekort aan serotonine is één van de kenmerken van een depressie.
Dus logisch dat bij mensen, die zelfmoord hebben gepleegd, een laag serotonine gehalte te voorschijn komt.
Dat ik vakantie in Pattaya hield, waren er ook een aantal doden. Waaronder dus ook zelfmoord. Een Duitser die ook uit het raam was gesprongen. Men zei dat zijn Thaise vriendin met al zijn spaargeld ervandoor was….. of het waar was??
Ik kan mij niet goed voorstellen dat je depressief raakt van een verblijf in Thailand, zeker niet in Pattaya met al die mooie gewelvingen in het landschap ;-).
In Nederland zijn ook zeer veel zelfmoorden, je hoort er nooit iets over. Ik heb gehoord van de meest uiteenlopende manieren om zulks te doen. Een mens was nog nooit zo inventief. Ook had ik vroeger een klant in de zaak die treinmachinist was geweest. Hij had 35 mensen doodgereden en kon er echt niet meer tegen.
Hoe het zit met de Thais weet ik niet percies. Bij ons zie je dat juist de jeugd het doet, vaak uit liefdesverdriet. Enige tijd geleden nog een jongen die zich met benzine had overgoten…. Verder weet ik dat de Thai niet veel psychische problemen hebben, immers ze kijken vooruit en niet achteruit. Er zijn dan ook zeer weinig psychiaters of instellingen, zeker als je dit vergelijkt met Nederland plus Thailand heeft 68 miljoen inwoners.
Depressief zijn is idd een hele ernstige ziekte, wat door veel mensen niet serieus word genomen. Je kunt beter een gebroken arm hebben.
@Hansy, het woord “gestoord” is wellicht iets te beladen, laten we het houden op een psychisch probleem.
“Depressies en zelfmoord gaan vaak samen”, dat is niet juist, Hansy, Iemand, die zelfmoord pleegt, heeft meestal een psychisch probleem, dat als depresseif kan worden uitgelegd. Omgekeerd, bij iemand die depressief is, is de kans op zelfmoord weliswaar groter dan bij iemand zonder depressiviteit, maar vaak blijft het bij er slechts aan te denken.
In mijn verhaal staat al, dat er jaarlijks in Nederland 400.000 mensen zelfmoord overwegen en het percentage dat daarvan ook werkelijk zelfmoord pleegt is minder dan 1%.
@Hansy, ik ben geen dokter of psycholoog, dus de informatie pluk ik van de vele uitgebreide en goed beschreven websites over dit onderwerp aan.
Gringo mijn gedachten waren ook louter speculatief en vooral gericht op de aspecten waar Pattaya zich onderscheidt van een provinciestadje in Drenthe en inderdaad gericht op de Westerlingen ter plaatse. Ziekte of niet, het is triest dat mensen dit doen, voor henzelf en voor hun omgeving. De grens tussen zelfmoord en andere doodsoorzaken is ook niet zo absoluut als het lijkt. Er is ook heel wat zelfdestructie door o.a. alcoholmisbruik dat leidt tot een vroegtijdige dood. Dat is echter ook niet voorbehouden aan Pattaya. De gemiddelde leeftijd in Rusland blijft mede om deze reden achter bij die in veel andere landen. Hoe het zit met de talloze Russen in Pattaya weet ik niet, maar ze drinken stevig. Degenen die hier voor een korte vakantie zijn zullen doorgaans ook wel weer levend het land verlaten.
De balkonhekjes zijn wel erg laag. Als je ff niet oplet duik je eroverheen. Ik blijf altijd ver weg van die hekjes, ze zitten soms ook los, de tegelvloer kan glad zijn etc.
Zelfmoord in Thailand? Gemiddeld zijn 0.1% van alle geregistreerde zelfmoorden in Thailand springers, inclusief die in Pattaya, dat zijn er gemiddeld dus nog geen 7 per jaar. Ook buiten Thailand, met uitzondering van Hong Kong, staat springen ver onderaan de lijst van gebruikte zelfmoord methodes. Het feit dat de ene na de andere buitenlander in Pattaya van het balkon springt/valt/geduwd wordt valt dus ver maar dan ook wel heel erg ver buiten het te verwachten zelfmoord patroon, en een zichzelf respecterend journalist mag, nee MOET kritische vraagtekens zetten bij dit fenomeen.
@Kees, bedankt voor je aanvullende informatie. Ik ben het met je eens, dat springen maar een heel klein percentage uitmaakt van alle zelfmoordgevallen.
Mag ik je laatste opmerking over een zichzelf respecterend journalist zo uitleggen, dat je het met mij eens bent, dat die gevallen in Pattaya teveel opgeblazen aandacht krijgt?
Hoi Gringo, die laatste opmerking mag je zo uitleggen: ik vind dat er wel degelijk kritische vragen gesteld moeten worden bij al die gevallen in Pattaya. Omdat je daar in Thailand geen eerlijk antwoord op gaat krijgen is het niet zo vreemd dat er ook gespeculeerd wordt, soms realisties, soms sensationeel.
Ik hou het zelf op het volgende: de zelfmoord statistieken en de ’this is Thailand’ factor in aanmerking nemend (zie bv hoe de Thaise overheid de kop in het zand steekt met terrorisme), vind ik dit fenomeen simpelweg afdoen als zelfmoord een gewaagdere speculatie dan welke andere uitleg dan ook.
Er worden ook weleens mannen -ja altijd mannen- dood aangetroffen in een hotelkamer te Pattaya die zich op een vreemde manier van het leven beroofd hebben door juist niet van het balkon te springen maar door zelfstandig eerst hun handen op hun rug te binden nadien een plastic zak over het hoofd te trekken om vervolgens op het bed te gaan liggen in afwachting gevonden te worden.
Na deze daad ook nog een niet gering bedrag gepind te hebben bij de bank en zijn waardevolle bezittingen zoals zijn beurs en laptop niet achtergelaten te hebben in zijn kamer waar de desbetreffende man gevonden werd.
Bij navraag door de politie aan het dienstdoend hotelpersoneel en bewoners van het hotel iets verdachts geconstateerd te hebben in en om de periferie van de man tijdens zijn verblijf kon dat personeel geen bevestigend antwoord geven.
Speculatief? Jazeker, dat kan ik niet ontkennen.
Ik lees het, dat je juist bij deze gevallen vraagtekens moet zetten bij de politieverklaring dat het om zelfmoord moet gaan (en dus het oordeel van de politie niet klakkeloos moet volgen).
Maar zo zie je, soms zijn zaken verschillend uit te leggen…
Zou het kunnen dat zelfmoord eerder voorkomt naar het einde van iemands vakantie toe? Stil aan terug tot het besef komen dat het einde nadert en het grijze routine-leventje in Farlangland terug staat te wachten (mogelijk met een lege beurs). Beseffen dat je zelfs in Thailand helemaal niet onmisbaar bent. De liefde er ook eerder oppervlakkig en eindig is. Beseffen dat de mallemolen in Thailand gewoon verder draait, ook na dat je vertrokken bent. Voor sommige blijkbaar/mogelijk te zwaar om dragen, zelfs voor een man met de breedste schouders. Het ligt beetje in het verlengde van vakantiestress. Oogt vreemd, maar bestaat wel degelijk.