Westerse schrijvers in Bangkok: Hugo Claus & Sylvia Kristel

Hugo Claus in Vlaams Cultureel Centrum op Hugo Claus avond 15 november 1986 (Foto: Wikipedia)

In 2009 dook in een bekend Antwerps antiquariaat plots een Engelstalig manuscript op voor een nooit gedraaide Emmanuellefilm. U weet wel, de ophefmakende, in de jaren zeventig geproduceerde soft-pornoreeks die de Nederlandse actrice Sylvia Kristel -heel even- wereldberoemd maakte.

De auteur van dit script was niemand minder dan Hugo Claus, de zelfbenoemde Paus der Dietsche schrijvelaars. Dat Hugo Claus de hand heeft gehad in het schrijven van een script voor Emmanuelle was op zich niet zo verwonderlijk. Zoals uit zijn onmetelijke oeuvre overduidelijk blijkt was de schrijver niet vies van het erotische genre. Bovendien hadden Claus en Kristel in het begin van de jaren zeventig een relatie waaraan zij niet alleen een flat in Parijs maar ook een zoon Arthur overhield. Hij had de 24 jaar jongere actrice en fotomodel in het voorjaar van 1973 ontmoet op de filmset van Niet voor de Poes. Een film van Fons Rademakers, waarvoor Claus het scenario had geschreven.

In de late herfst van 1973 verkasten Kristel én Claus naar Bangkok voor de opnames van de eerste Emmanuellefilm. Onder de vakkundige leiding van regisseur Just Jaeckin, pseudoniem van een Franse kunstenaar/schrijver met een Nederlandse vader en Britse moeder werd de film op een paar weken tijd ingeblikt. Verpakt als art-house erotica werd de film, waarin Kristel de haar seksuele grenzen verkennende vrouw van een lid van de Franse ambassadestaf in Bangkok speelde, mede door een aanvankelijk vertoningsverbod in Frankrijk, wereldwijd een gigantisch succes.

Later zou ze in Het Parool verklaren dat ze in de film een middel hadden gezien om Thailand en Bangkok te leren kennen. “Hugo zei: ‘Doe het maar, zo’n film haalt de bioscoop toch nooit, je moeder krijgt hem heus niet te zien…” Het was zeker niet de enige keer dat de schrijvelaar zich vergiste: Het hitsige expatmilieu in Bangkok intrigeerde miljoenen cinefielen en andere filmliefhebbers. Naar schatting zouden 350 miljoen mensen de film hebben gezien. In zekere zin werd de beroemde filmposter met een topless Kristel op een rieten pauwentroon één van de iconen van de seksuele bevrijding in de jaren zeventig. Kristel zou nog in vier Emmanuelle-films spelen maar haar definitieve filmografie telde 59 speelfilms.

Sylvia Kristel tijdens het Filmfestival van Cannes, 1990 (Foto: Wikipedia)

Sylvia Kristel zou overigens ook naar de pen grijpen. Ze schreef haar autobiografie ‘Naakt’ die in 2007 werd uitgegeven door De Bezige Bij, de Nederlandse uitgeverij waar ook Claus decennialang kind aan huis was. Ze heeft overigens ook boeken van Claus, Roland Topor en Willem Frederik Hermans geïllustreerd.

Literaire potten heeft Claus in Bangkok niet gebroken. Hij hield er zich, zoals hij mij ooit in een onbewaakt ogenblik toevertrouwde, bezig met ‘…zuipen en neuken, al dan niet in die volgorde…’ Voor zover ik weet is er in heel zijn oeuvre niet één pagina terug te vinden die aan zijn verblijf in Krung Thep of Thailand gewijd is.