Wat Benchamabophit – de marmeren tempel

Wat Benchamabophit

Voor de meeste toeristen die Bangkok aandoen is een bezoek aan Wat Pho of Wat Phra Kaeo een vast onderdeel van het programma. Begrijpelijk want beide tempelcomplexen zijn kroonjuwelen van het cultuurhistorisch erfgoed van de Thaise hoofdstad en bij uitbreiding de Thaise natie. Het wat minder bekend, maar een aanrader, is Wat Benchamabopit of de Marmeren Tempel die aan Nakhon Pathom Road ligt bij het Prem Prachakornkanaal in het hartje van de Dusitwijk, die bekend staat als het regeringskwartier.

Wat Benchamabophit heeft niet dezelfde monumentale allure als Wat Pho of Wat Phra Kaeo, maar het is een erg esthetisch ogende verzameling van mooi ontworpen gebouwen met prachtige details in het ontwerp zoals de in het oog springende en erg fraaie glas-in-loodramen. Bovendien is het een, vanuit historisch oogpunt, ook nog eens een interessant tempelcomplex omwille van de banden met de Chakri-dynastie. Officieel draagt deze tempel de naam Wat Benchamabophit Dusitwanaran maar bij de meeste inwoners van Bangkok staat hij bekend als ‘Wat Ben’. Buitenlandse bezoekers en reisgidsen hebben het dan weer vaak over de ‘Marmeren Tempel’ als verwijzing naar het marmer waarmee kwistig werd omgesprongen bij de bouw ervan. Het was overigens de eerste tempel in Thailand waarvoor marmer als bouwmateriaal werd aangewend. Hoewel minder bekend is en blijft deze tempel één van de beroemdste van Thailand, Het is dan ook beslist geen toeval dat Wat Benchamabophit, op de achterkant van de Thaise 5-Baht-munt staat afgebeeld.

Het is – met het oog op het belang van deze tempel – ietwat vreemd maar over de vroegste geschiedenis van deze tempel is nauwelijks iets geweten. Wellicht gaat hij in oorsprong terug op een ietwat obscure tempel die in de achttiende eeuw werd gebouwd en die bekend stond als ‘Wat Laem’ of ‘Wat Sai Thong’. Toen koning Chulalongkorn (1853-1910) ofwel Rama V, tussen 1897 en 1901, ten noorden van Rattanakosin het Dusitplaleis liet bouwen moesten op het voor het paleis voorbestemde terrein twee tempels, Wat Dusit en Wat Rang worden gesloopt. Het was wellicht als compensatie voor deze afbraak dat Chulalongkorn Wat Laem op grootse wijze liet renoveren en uitbreiden….

Net zoals dat bij een aantal andere nabijgelegen belangrijke gebouwen zoals het Dusitpaleis, de Ananta Samakom Troonhal en het Governement House het geval is, is er in Wat Benchamabopit duidelijk sprake van sterke buitenlandse architectonische invloeden. De bouwlustige Chulalongkorn staat er immers om bekend dat hij niet vies was van het engageren van Europese architecten. Alhoewel dat in mindere mate het geval was voor deze tempel want hij benoemde voor de renovatie- en uitbreidingswerken zijn halfbroer prins Narisara Nuwattiwong (1863-1947) als bouwheer.  Als jonge knaap was deze prins al begeesterd door kunst in de breedste zin van het woord en hij was nog geen 23 jaar oud toen hij door Chulalongkorn werd benoemd tot directeur Rijkswaterstaat en Ruimtelijke Ordening in het Siamese Ministerie van Binnenlandse Zaken. Hij werkte aan de vroege stadsplanning van Bangkok en werd kunstadviseur voor het Royal Institute of Thailand. Later werd hij minister van Financiën en Defensie.

De prins was bevriend met een aantal Italiaanse architecten waaronder Mario Tamagno, Annibale Rigotti en Carlo Allegri, die verantwoordelijk waren voor een aantal beeldbepalende bouwwerken in Bangkok. Het was wellicht onder hun invloed dat hij koos voor het beroemde Italiaanse witte marmer dat met hele scheepsladingen tegelijk vanuit Carrara naar Bangkok werd vervoerd.

Een belangrijk beeld in de Grote Hal van de tempel is Phra Phuttha Chinnarat, een perfecte bronzen replica van het originele beeld uit de Sukhothai-periode dat zich in Wat Phrasi Rattana Mahathat in de provincie Phitsanulok bevindt. Onder het voetstuk van dit beeld werd de asse van de nog steeds erg vereerde koning Chulalongkorn bijgezet, wat naast het feit dat de al even populaire koning Rama IX in dit klooster als novice heeft geleefd, van deze tempel één van de koninklijke tempels van eerste klasse maakt.

(Wat Benchamabophit Dusitvanaram) in Bangkok

De bijzonder fraai geproportioneerde Grote Hal, in de vorm van een vijflaags vierkant onder een gelaagde dakconstructie met opvallende gele pannen en het omringend plein zijn geheel van marmer. De combinatie van de flink in de goudverf gezette raamkozijnen en dakversierselen is, zeker op zonnige dagen, bij tijd en wijle oogverblindend.  Op het balkon aan de achterzijde kan men 52 Boeddhabeelden in verschillende houdingen aantreffen die door prins Damrong Rajanubhab werden verzameld op zijn talloze reizen. Ook koningin Saovabha Phongsri, echtgenote en stiefzus van Chulalongkorn, speelde een grote bij het tot stand komen van de Marmeren Tempel. Zij had een hand in de bouw van de Song Tham troonhal en de Sor Por kapel die werd gebouwd ter nagedachtenis van kroonprins Maha Vajirunhis, die op 4 januari 1895, amper 16 jaar oud, aan tyfus was bezweken. Dit laatste bouwsel fungeerde als bibliotheek voor de kloostergemeenschap en bevat ook een aantal belangrijke beelden van de Boeddha. De Bodhiboom die zich binnen de kloostermuren bevindt is een ent van de Bodhgaya waaronder de Boeddha in India naar verluidt de staat van verlichting bereikte…

Een iets minder fraaie noot om te eindigen is het feit dat de tempel net voor de uitbraak van de corona-pandemie negatief in het nieuws kwam omdat malafide tuk-tukdrivers hem gebruikten bij hun scam tours waarbij nietsvermoedende toeristen flink werden beduveld…. Een praktijk die de Thaise autoriteiten niet bepaald happy maakte….