Vrijwilligerswerk in Thailand
In Nederland zijn er talrijke mogelijkheden om vrijwilligerswerk in de ruimste zin van het woord te doen.
Neem bijvoorbeeld een amateurvoetbalclub, waar talrijke mensen seizoenen lang in de weer zijn om het reilen en zeilen van de club te regelen. Het bestuur, de “terreinknecht”, personeel in de kantine, de vele vaders, die elk weekend de kinderen naar uitwedstrijden brengen, allemaal mensen, die uit liefde voor hun club zonder enige vergoeding daarvoor actief zijn.
Vrijwilligers
Dit soort vrijwilligers ken elke club of vereniging en daarnaast heb je dan nog de wat “professionele” vrijwilligers, die hun vaardigheden en kennis inzetten in andere organisaties, denk daarbij bijvoorbeeld aan Het Rode Kruis, overblijfmoeders, klaar-overs, gastvrouwen in een ziekenhuis, enz. Je kunt het lijstje gemakkelijk veel langer maken.
Jeugd, dat net van school komt, wil, voordat zij aan het werk gaan of aan een vervolgstudie beginnen, nogal eens gebruik maken van de mogelijkheden voor vrijwilligerswerk in het buitenland. Het nuttige met het aangename verenigen, zullen we maar zeggen. Een tijdje in een mooi land verblijven, waarbij je in een vakantiesfeertje aan het werk gaat.
Thailand
Ook in Thailand is dat mogelijk. Kijk op Internet en je zult heel wat organisaties vinden, die vrijwilligerswerk aanbieden in dit mooie land. Ik ga die aanbieders niet noemen, het zijn er teveel. Naast de Nederlandse aanbieders kun je ook terecht op websites van Engelse, Amerikaanse of Duitse organisaties. De meeste projecten op dit gebied in Thailand hebben te maken met hulp in kindertehuizen, onderwijs, dierenverzorging en de gezondheidszorg.
De organisaties claimen alle, dat vrijwilligerswerk in het buitenland een unieke manier is om mensen te helpen en bovendien een verrijking van je persoonlijkheid is. Je doet ervaringen op en legt mooie contacten met collega’s uit de hele wereld, die je de rest van je leven goed van pas kunnen komen. Tijdens je werkperiode kom je in allerlei situaties terecht, die je niet kent, waarvan je heel veel kunt leren. Je wordt er zelfverzekerder en zelfstandiger van. Vrijwilligerswerk geeft ook een toegevoegde waarde aan je C.V., want het bewijst dat je over doorzettingsvermogen, aanpassingsvermogen en verantwoordelijkheidsgevoel beschikt. Goede punten als je later ergens solliciteert. Ook je talenkennis door het contact met lokale mensen en collega-vrijwilligers zal er aanzienlijk door verbeteren.
Vrijwilligerswerk in het buitenland is een goede manier om een land en de lokale bevolking te leren kennen met al hun tradities en gewoonten, het verrijkt je kennis en je krijgt door deze horizonverbreding ook een andere kijk op de Nederlandse levensstijl en gewoonten.
Als je je vrijwillig inzet voor een bepaalde organisatie betekent dat je voor het werk, dat je doet, geen loon of vergoeding krijgt. Liefdewerk, oud papier dus! Vrijwilliger in het buitenland levert anders dan eerdergenoemde mooie argumenten ook niets op, integendeel, het kost geld!
Er zijn veel aanbieders van vrijwilligerswerk die zullen claimen op non-profitbasis te werken, maar de prijzen die je ziet geven mij althans toch het gevoel, dat het puur commerciële bedrijven zijn. Er zijn organisaties, waar je een kosteloze vrijwilligersjob kunt krijgen, maar de meeste verlangen toch een vergoeding van uiteenlopende aard, maar 1000 Euro per maand is geen uitzondering. Ik zal niet beweren, dat zij er niets voor doen, alle beweren, dat je tijdens de klus goed begeleidt wordt, maar – zoals gezegd – winst is geen vies woord.
Werkvergunning
Met die 1000 Euro per maand ben je er uiteraard nog niet, want het ticket zul je erbij moeten kopen en het afsluiten van allerlei noodzakelijke verzekeringen komen ook voor je rekening. Een belangrijk punt voor vrijwilligerswerk in Thailand is het visum en een werkvergunning. Vooral over die werkvergunning, die gewoon verplicht is in Thailand, wordt gemakkelijk gedacht, want vele vrijwilligers werken zonder. De pakkans is klein, maar je loopt toch een risico, zie voor dit onderwerp: www.wereldwijzer.nl/ Zelf sta ik redelijk sceptisch tegenover vrijwilligerswerk. Ik ben de mening toegedaan, dat voor werk in principe betaald moet worden, al was het maar een minimale vergoeding, maar betalen om een maand lang de stallen van olifanten schoon te mogen maken, komt bij mij ietwat belachelijk over.
Horizon verruimen, vreemde mensen en omgevingen leren kennen, prima!, maar dat doen vele anderen zonder er bij te werken ook. Het is toch mooi, dat er tegenwoordig vele rugzaktoeristen er op uit trekken, die met kleine budgetten heel Azië doortrekken en daarbij zeker ook Thailand aandoen. Ik kwam op jeugdige leeftijd niet verder dan Duitsland.
Over deze blogger
-
Bert Gringhuis (1945), geboren en getogen in Almelo in het mooie Twente. Later vele jaren in Amsterdam en Alkmaar gewoond, werkzaam in de export voor diverse bedrijven. Ik kwam in 1980 voor het eerst in Thailand en was meteen verliefd op het land. Vele malen sindsdien terug geweest en na mijn (vroeg)pensionering als weduwnaar naar Thailand verhuisd. Daar woon ik nu al 22 jaar samen met mijn ietwat jongere Thaise dame Poopae.
Mijn eerste ervaringen in Thailand als een soort nieuwsbrief aan familie, vrienden en kennissen gestuurd, die later onder de naam Gringo op Thailandblog hebben gestaan. Veel, heel veel artikeltjes hebben die eerste verhalen gevolgd en dat is uitgegroeid tot een vrijwel dagelijkse hobby.
In Nederland nog een verwoed voetballer en voetbalscheidsrechter, maar de jaren gaan tellen en in Thailand nog altijd verwoed, maar het poolbiljarten is echt van mindere kwaliteit, ha ha!
Lees hier de laatste artikelen
Steden21 november 2024Chumphon: Rust en lekker eten!
Cultuur18 november 2024Pua, Pua, Pua
Achtergrond11 november 2024Bananen in Thailand
Bezienswaardigheden11 november 2024Ban Chiang – Een juweel in de kroon van Udon Thani
Ook ik heb jaren geleden al eens gekeken voor vrijwilligerswerk in Thailand, en stuitte op het zelfde probleem.
Je moet een behoorlijke zak geld meebrengen om “vrijwilligerswerk” te kunnen doen.
Rekenen gerust op zo’n €500,- per maand voor de werk- en andere vergunningen, bovenop wat de organisatie vraagt, vaak idd zo’n €1000,-, maar ben ze ook nog veel duurder tegen gekomen.
Daarbij komt dan nog een bedrag voor aanvullend eten (wat die organisaties je aanbieden is niet (voedzaam) genoeg voor ons westerlingen) en drinken (je krijgt enkel water).
Kortom: Niet erg verleidelijk om te gaan doen.
Dat vrijwilligerswerk in Thailand geld kost dat kan ik nog begrijpen, maar dat dit ook het geval is in Nederland vind ik niet normaal.
Mijn mening over vrijwilligers werk is het volgende, het kost de vrijwilliger altijd geld.
In sommige gevallen ben je van mening dat je een dementerende of gehandicapte helpt, maar je helpt een organisatie.
Neem bv de zorgboerderijen in nederland ze schieten als paddenstoelen uit de grond. Ze proberen vrijwilligers te krijgen voor het vervoer die met eigen auto voor 19 eurocent per km de personen op gaan halen. Een auto kost per km meer dan 19 eurocent dus de vrijwilliger legt er geld bij.
De zorgboerderijen sparen geld uit want anders moeten ze een taxi laten rijden, dus de vrijwilliger neemt iemand zijn baan af en die persoon heeft zijn baan misschien hard nodig om zijn gezin te onderhouden.
Maar dit is misschien alleen mijn mening.
Groetjes
Henk dit gaat niet altijd op wat je zegt over Nederland. Ikzelf ben ettelijke jaren persoonlijk begeleider van een dubbel gehandicapte geweest. Ik ging met een aangepaste bus naar zwemmen etc.. Hielp daarbuiten ook in de zorginstelling waar zij verbleef. Heb dit altijd met plezier gedaan totdat ik verhuisde. Dus niet generaliseren alsof dit altijd voor de instelling is want dit ging vanuit haar PGB waar haar vader over beschikte.
Vrijwillers werk in Thailand. Ik heb in het verre verleden op verzoek van de directeur van een school met
3000 leerlingen. Assitentie verleend aan de leerkracht die Engels op het het programma had staan.
Later kwam een nieuwe directeur ( die zelf geen Engens sprak) mij vertellen wat ik niet goed deed.
Natuurlijk meteen gestopt met zo’n mafkees. Het was natuurlijk ook in de omgeving waar ik woon bekent
dat ik Engelse les had gegeven. In Sattahip (ik woon daar dichtbij) was een school die Engelse les wou geven voor mensen die al wat ouder waren en vaak een restaurant hadden of gewoon op de markt met falangs wilden spreken. Het was een groot succes. Ik heb daar later nog een onderscheiding voor gehad.
Kom af en toe nog wel mensen tegen van die tijd. Ze zijn mij nog heel dankbaar.
Als je dan achteraf denkt dat ik zwaar in overtreding was en daar de grootste moeilijkheden over had
kunnen krijgen had ik dat nooit gedaan. Zelfs werk waar je geen penning voor krijgt is strafbaar.
Cor van Kampen.