Video Undercover Azië: Zelfmoord epidemie in Thailand
COVID-19 is niet de enige epidemie die Thailand heeft getroffen. De economische nood door het coronavirus zorgt voor wanhoop bij steeds meer Thais.
De armen in de steden, sommigen zonder ook maar enige vorm van inkomen en anderen over het hoofd gezien door financiële hulpprogramma’s van de overheid, zien geen andere optie dan zelfmoord te plegen.
Thailand staat erom bekend als een land met wereldwijd gezien, de grootste inkomensverschillen tussen arm en rijk. Daarnaast heeft het land een van de hoogste zelfmoordcijfers in Zuidoost-Azië. In feite staat zelfmoord op de tweede plaats van de niet-natuurlijke doodsoorzaken in het land, na verkeersongevallen en komt het volgens statistieken van de overheid vaker voor dan moord.
Wordt dit alarmerende cijfer en de onderliggende epidemie van psychische aandoeningen onder het tapijt geveegd? Doet het koninkrijk wel genoeg om het probleem op te lossen?
Video Undercover Azië: Zelfmoord epidemie in Thailand
Bekijk hier de video:
Over deze blogger
-
Bekend als Khun Peter (62), woont afwisselend in Apeldoorn en Pattaya. Al 14 jaar een relatie met Kanchana. Nog niet gepensioneerd, heb een eigen bedrijf, iets met verzekeringen. Gek op dieren, vooral honden en muziek.
Genoeg hobby's, maar helaas weinig tijd: schrijven voor Thailandblog, fitness, gezondheid en voeding, schietsport, ouwehoeren met vrienden en nog wat eigenaardigheden.
Lees hier de laatste artikelen
Thailand algemeen19 november 2024Minister van Volksgezondheid kondigt maatregelen aan tegen alcoholgebruik tijdens Nieuwjaar 2025
Thailand algemeen19 november 2024Goudkoorts: stijgende baht-prijzen trekken investeerders aan
Thailand met kinderen19 november 2024Bangkok tip: SEA LIFE Bangkok Ocean World (video)
Bezienswaardigheden19 november 2024Siriraj Medical Museum in Bangkok (video)
Een schokkend relaas en het antwoord op de vraag van de redactie is: nee, het koninkrijk doet niet genoeg aan de toegenomen armoede door de werkeloosheid ten gevolge van Covid en de lockdown maatregelen. De armen hebben niet genoeg in de spaarpot om een klap als deze op te vangen en worden dus afhankelijk van steunmaatregelen.
Het uitdelen van die staatssteun is een ramp geworden, zoals de film laat zien, door de bureaucratie die in Thailand zwaar overheerst; voor een gewoon stempeltje heb je al tig bevestigingen en legalisaties nodig dus wat is er allemaal aan de armen gevraagd? En dan controle thuis of er geen (te) dure rijst in de kast ligt?
Het zou de superrijken sieren eens in de buidel te tasten; maar daarvoor ontbreekt hét lichtend voorbeeld dat zich langdurig opsloot in een duur hotel in Europa…
Ik heb de video gezien en beluisterd. Het geeft een goed en warm beeld van de problemen met de geestelijke gezondheidszorg in Thailand. Bedank voor het delen.
De volksgezondheid in Thailand is niet mijn expertise maar ik weet wel dat het wel erg kort door de bocht is om het aantal zelfmoorden alleen maar toe te schrijven aan Covid, de gevolgen van deze pandemie en de regeringsbesluiten en de bureaucratie.
Een regeringswebsite: “During the COVID-19 pandemic, the department made a study and estimated that the suicide rate in Thailand in 2020 would increase from 2019, which was 6.64 per 100,000 population, to 8.00 per 100,000 population, but now it is reported that the suicide rate in 2020 is 7.35, which is lower than the rate in the Tom Yum Kung Crisis in 1998, which was 8.12, and the post-crisis rates in 1999 to 2000 were 8.59 and 8.40. ”
en: https://www.statista.com/statistics/702114/thailand-crude-suicide-rate/.
Armoede sec speelt ongetwijfeld een rol in de toename van het aantal zelfmoorden maar wellicht meer het terechtkomen in armoede door verlies van baan en/of inkomen. In mijn eigen woon- en werkomgeving ken ik alleen zelfmoorden die gelinkt zijn aan uitzichtloosheid door te hoge schulden (gokschulden), door ziekte (en de onmogelijkheid om de ziekenhuisrekeningen te betalen) en depressie (bij studenten uit de hogere sociale klassen).
Citaat “het wel erg kort door de bocht is om het aantal zelfmoorden alleen maar toe te schrijven aan Covid”,. Klopt, dat doet de mini-docu dan ook niet, die laat wél zien dat de situatie -wat al te kampen had met de nodige problemen- door Covid nog eens een stuk ernstiger verder is geworden.
Men noemt diverse voorbeelden en cijfers van de jaren vóór de pandemie. Al met al wijst de video dus gewoon terecht op de ernst van situatie en hoe zwaar bepaalde groepen mensen het (nu extra) hebben. Mijn punt van kritiek zou wel zijn dat ik niet zo van de ‘reenactment’ dramatisering ben. Over het algemeen zijn de scenes goed gekozen, eentje had ik zelf nooit in de video gestopt: ergens halverwege zie je een silhouet van iemand in elkaar zakken met een hand vol pillen die over de vloer rollen. Dat is wat mij betreft onnodig, het terechte verhaal op is op zichzelf al ernstig genoeg.
Shame! Shame! Shame!
Ik heb er geen ander woord voor! Dit is iets wat ze Prayut persoonlijk kunnen aanrekenen!!
Natuurlijk niet. De omvang van de psychiatrische gezondheidszorg is al decennia lang te laag in verhouding tot de problemen. Heeft nuiks met deze regering te maken.
Als we Prayut persoonlijk de aanpak van de Covid-crisis moeten aanrekenen, stel ik voor dat we met alle regeringsleiders in de hele wereld doen. En op basis van de cijfers staat Prayut dan in de top 10, Rutte zeker niet.
Ongeveer 3 jaar geleden ben ik “geadopteerd” als papa door een vrouw van nu bijna 51 jaar.
Een vrouw die, hoe voorspelbaar tijdens corona, geen baan heeft.
Haar zoon heeft een klein restaurantje zoals je die vaak ziet in Chiang Mai.
Als gevolg van Corona kan hij nu voor de tweede keer de huur niet betalen en komen er geen klanten.
Als ultieme oplossing heeft hij tegen zijn moeder gezegd dat hij nadenkt over zelfmoord.
Hoezeer ik ook een hekel aan Rutte heb, het tuig dat in Thailand vergeet om voor de bevolking te zorgen kan een voorbeeld nemen aan Rutte.
En in de tussentijd betaal ik niet alleen de huur en de kosten van levensonderhoud van mijn “kunstdochter”, maar betaal ik ook Thb 10.000 zodat haar zoon in ieder geval de huur kan betalen en hij het in ieder geval een maand kan uitzingen.
En nu ga ik proberen mijn emoties in de hand te houden.
Zoals overal ligt het geld op ‘hopen’ bij enkelingen.
Wat mij hier zeer verbaasd is dat ik dacht dat de gegoede Thai de arme Thai moet helpen omwille van hun geloofsovertuiging.
Blijkbaar zit het geloof dan toch niet zo diep dan ze laten geloven.
Ja, “the land of smile”, die lach is voor de meesten een groene lach.
Zo jammer voor de lieve mensen.
Jozef
Jaren zien we mooie films van het land van de Glimlach en genieten hiervan. Van deze film vergaat je het lachen heel snel. Dit is ook Thailand. Buiten COVID19 is het sociaal gezien huilen met de pet op. Mensen die echt hulp nodig hebben worden in de steek gelaten door de Overheid aldaar maar ook door mensen die wel geld hebben. Nu komt daar COVID19 nog boven op en dit is heel erg voor de mensen die in hoge nood zitten en verstoken blijven van essentiële benodigdheden om te kunnen leven. Goed dat dit ook eens belicht wordt.