Tolken bij privéziekenhuizen in Thailand
Thailand is al sinds jaar en dag populair bij buitenlanders, die medische behandeling zoeken. Er zouden momenteel meer dan een miljoen buitenlandse patiënten per jaar naar vooral Bangkok komen, een aantal dat waarschijnlijk verder zal toenemen.
Veel van deze medische toeristen spreken weinig of geen Engels of Thai en de vooraanstaande privéziekenhuizen hebben tolken in dienst om te zorgen dat artsen, verpleegkundigen en patiënten kunnen communiceren en zo taalkundige misverstanden kunnen voorkomen.
Verbindingsfunctionarissen
Afwisselend aangeduid als culturele verbindingsfunctionarissen of medewerkers van het servicecentrum, zijn de tolken van onschatbare waarde voor zowel patiënten als artsen. Het vermogen van patiënten en professionals in de gezondheidszorg om te communiceren is van fundamenteel belang voor de veiligheid en het comfort van de patiënt tijdens de zorg, dus tolken staan klaar om patiënten te helpen bij elke stap van opname, onderzoek, consultatie, behandelingsprocedures en meer.
Privéziekenhuizen
De belangrijkste privéziekenhuizen zoals Bumrungrad, Bangkok Hospital en Samitivej, die alle populair zijn bij buitenlandse patiënten, bieden tolken in verschillende talen, waaronder Arabisch, Bengaals, Myanmar, Khmer en Japans.
Bumrungrad claimt tolken ter beschikking te hebben in 17 talen, waarbij het Arabisch en Myanmar de belangrijkste zijn. Bangkok Hospital trekt vele medische toeristen uit Cambodja aan, terwijl Samitvej bekend staat als het “Japanse hospitaal”
De tolken
The Nation heeft vandaag een interessant artikel over dit onderwerp, waarin tolken bij de drie bovengenoemde ziekenhuizen aan het woord komen. Zij vertellen over hoe zij in dit toch wel moeilijke vak met veel medische terminologie verzeild zijn geraakt en over hun ervaringen. Het viel mij op, dat de tolken, die aan het woord komen allen vrouwen zijn en vroeg mij af of er ook wel mannelijke tolken bij de ziekenhuizen ter beschikking staan. U kunt het hele verhaal lezen op deze link: www.nationthailand.com/lifestyle/30375333
Nederlandse tolken
Of het medisch toerisme naar Thailand vanuit België en Nederland en andere Europese landen van enige importantie is voor de Thaise ziekenhuizen kan ik niet zeggen. Hoewel ik denk, dat Vlamingen en Nederlanders, die in een ziekenhuis terechtkomen toch vaak wel tenminste een mondje vol Engels spreken, kan ik mij ook wel voorstellen, dat een tolk goede diensten kan bewijzen in de communicatie en bij andere zaken. Zijn er bloglezers, die daar ervaring mee hebben?
Bron: website van The Nation
Over deze blogger
-
Bert Gringhuis (1945), geboren en getogen in Almelo in het mooie Twente. Later vele jaren in Amsterdam en Alkmaar gewoond, werkzaam in de export voor diverse bedrijven. Ik kwam in 1980 voor het eerst in Thailand en was meteen verliefd op het land. Vele malen sindsdien terug geweest en na mijn (vroeg)pensionering als weduwnaar naar Thailand verhuisd. Daar woon ik nu al 22 jaar samen met mijn ietwat jongere Thaise dame Poopae.
Mijn eerste ervaringen in Thailand als een soort nieuwsbrief aan familie, vrienden en kennissen gestuurd, die later onder de naam Gringo op Thailandblog hebben gestaan. Veel, heel veel artikeltjes hebben die eerste verhalen gevolgd en dat is uitgegroeid tot een vrijwel dagelijkse hobby.
In Nederland nog een verwoed voetballer en voetbalscheidsrechter, maar de jaren gaan tellen en in Thailand nog altijd verwoed, maar het poolbiljarten is echt van mindere kwaliteit, ha ha!
Lees hier de laatste artikelen
Achtergrond14 december 2024Cashewnoten in Thailand
Isaan12 december 2024We gaan naar Ubon Ratchathani!
Achtergrond6 december 2024De geschiedenis van de Thaise keuken
Bezienswaardigheden2 december 202424 uur in Bangkok (video)
Ik ben een aantal keren als tolk opgetreden in een rechtzaak in Thailand waar Nederlanders bij betrokken waren. Vreselijk moeilijk.
Ah, Bumrungrat International Hospital. (spreek uit: bamroengraat, tonen: midden, midden, dalend). Dat betekent letterlijk ‘Zorg voor het Volk’. Mooi niet dus. Zorg voor Buitenlanders: Bumrungtangchat.
De meningen lopen uiteen, maar ik vind dat die grote toename van medisch toerisme ten koste gaat van de zorg voor Thais.
Er zit verschil tussen medisch toerisme (met een kwaal naar Thailand komen voor behandeling) en toeristen die medische zorg (ziek geworden in Thailand) nodig hebben.
Het artikel maakt niet duidelijk, of dat allemaal op de grote hoop van medisch toerisme wordt gegooid.
Persoonlijk heb ik niet zo’n hoge dunk van de medische standaard in Thailand, dat ik daarvoor naar Thailand zou gaan.
Behalve dan, als de standaard van de zorg in het eigen land nog lager ligt.
Inderdaad. De schattingen zijn dat van die miljoen ongeveer de helft medische toeristen zijn en de andere helft buitenlanders die in Thailand wonen.
De reden is dat men in Thailand nog dezelfde dag geopereerd wordt en men in Nederland maandenlang op de wachtlijst komt te staan
Ik sprak van het weekend nog een Thaise dame, die zegt ‘ ik blijf in Nederland wonen, ik ga nooit meer in Thailand wonen. Hier in Nederland wordt ik goed geholpen in het ziekenhuis. In Thailand is de zorg voor de gewone mensen niet zo goed als in Nederland’ . Ik zei daarop ‘maar ik hoor veel Nederlanders klagen over de zorg hier en dat het in Thailand veel sneller, beter en voor dezelfde of lage prijs kan. Thailand is veel beter!’ . ‘Nee, alleen als je veel geld hebt voor een VIP behandeling maar als gewone Thai is de zorg niet zo goed. Te weinig personeel voor teveel mensen’ .
Dat klopt als je wel eens in een staatsziekenhuis komt en rondkijkt!
Juist door dat medische toerisme is er meer en beter aanbod voor allen. De artsen van deze ziekenhuizen werken vaak ook elders en zelfs in de staatsziekenhuizen, waar ze de kennis en kunde van bijv Bumrungrad mee naartoe nemen.
Met een beter aanbod, meer kennis en kunde, kan ik het eens zijn. Maar ik geloof niet dat de gemiddelde Thaise patiënt meer aanbod krijgt, integendeel. Voor elke niertransplantatie bij een buitenlander in een privé ziekenhuis kan een Thai naar die behandeling fluiten.
In Nederland moet je soms lang wachten op een goede behandeling (maar in acute gevallen wordt je altijd meteen geholpen) , in Thailand moet je wachten tot je dood gaat. Wel eens opgenomen in een staatsziekenhuis?
En die goeie dokter besteed gemiddeld een half uur aan een buitenlandse patiënt in een privé ziekenhuis en gemiddeld drie (3!!) minuten aan een Thaise patent in een staatsziekenhuis.
Wat denk je? Goeie kwaliteit in beide gevallen?
Erg veel staatsziekenhuizen zijn op geen enkele manier te vergelijken met een prive ziekenhuis waar iemand zich met genoeg financiële middelen kan laten behandelen.
Wij hebben mijn Thaise schoonmoeder met hevige pijn op een vrijdagmiddag naar een staatsziekenhuis bij ons in het dorp gebracht,waar ze zonder verder onderzoek alleen pijnstillende middelen kreeg.
Hoewel sommigen denken dat dit onder de 30Baht regeling zo geweldig is,kregen wij verder te horen dat ze ondanks haar hevige pijn,en haar zichtbaar slechte toestand eerst de komende maandag met een diagnose kon rekenen.
Er was namelijk anders dan in een prive ziekenhuis,geen enkele arts in het weekend voorhanden, zodat we het verstandiger vonden om haar meteen te verleggen naar een prive ziekenhuis 30km verderop in de stad.
De behandeling en uiteraard ook de rekening was in kwaliteit dan ook op geen enkele manier te vergelijken met de uiterst slechte en primitieve verzorging bij haar op het staatsziekenhuis in het dorp.
Een Thai en zelfs een expat zonder geld,was in dit geval qua medische verzorging een erg arme sok geweest.
In een acuut geval was ze overal in Europa beter geholpen.
Beste Harry,
De Thaise medische specialisten worden opgeleid door of via de Thaise Overheid en niet door een privé ziekenhuis.
Eerst worden de doctoren opgeleid in Thailand, grotendeels gesubsidieerd door de Thaise Overheid en daarna de mogelijkheid bieden om zich in het buitenland te bekwamen.
Het zijn juist deze Thaise specialisten die eerst in een staatsziekenhuis in dienst treden en later in privé ziekenhuizen gaan werken, omdat de privé ziekenhuizen beter betalen.
Zo zijn er specialisten TEGELIJKERTIJD voor beide soorten ziekenhuizen werken.
Dus heus geen kennis en kunde van een privé ziekenhuis meenemen naar een staatsziekenhuis, maar juist andersom.
Ben nu driemaal terecht gekomen in een staatsziekenhuis. Elke keer prima geholpen en naam de tijd. Er is wel niet iemand aanwezig om je op te vangen en je hebt iemand nodig die Thais kent.
Maar na het melden en zelf de bloedruk opnemen in een automaat en het gewicht. Is het gewoon volgen naar de verschillende plekken. Dokter, X-ray- dokter, Gipszetten en ophalen van krukken het ging van zelf, pijnstillers en de rekening van 1500 bht. Ja het kosten me wel ca 3 uur, maar was ik in Nederland sneller klaar geweest ? Gebroken teen moet nogmaals voor controle terug.
De vrouwelijke arts sprak wel Engels, vertelde dat ze haar studie in Engeland 3 jaar had gedaan en wist dus ook waar Nederland lag. Nee ik heb niets te klagen over een staatsziekenhuis.
Natuurlijk zie ik ook dat de ziekenzalen een beetje lijken op de auberge, die je hebt op de Camino de santiago. Grote zalen in gedeelten gemaakt door schermen en gordijnen waar een 6 tot 8 personen op liggen.
In mijn Ban Khwao werkt ook nog een arts na haar werk in het ziekenhuis in een eigen clinic in het dorp. Ben de laatste drie keer steeds gratis behandeld, net als een Nederlandse vriendin die bij ons op bezoek was. Als is vraag wat kost het zeg ze “welcome in Thailand” In begin heb ik een keer 170 bht moeten afrekenen. Voor Covid-19 zaten er vaak wel 80 patiënten te wachten op hun beurt. Schaamde soms dat mensen voor mij een stoeo vrij maakte en zelf op een matje op de grond op hun beurt wachten. Kwamen soms wel van 300 km ver, nu zie ik maar elke keer een maar paar mensen.
Ja Tino, tolken in een rechtzaal is erg moeilijk en uiterst vermoeiend. Ik kreeg destijds wel mooi 1000 baht per uur uitgekeerd door de rechtbank, maar zelfs voor het 5-voudige doe ik dat liever nooit meer.
Tolken tijdens een gesprek is meestal toch wat relaxter, en itt bij een rechtzitting mag je er gewoon ook bij gaan zitten.
Ha Tino, dat tolken tijdens een rechtszitting heb ik ook een paar keer gedaan. Toch lijkt me tolken in een ziekenhuis wat makkelijker. In de rechtszaal moet je naast de getuige staan en dan vaak enkele uren. In een ziekenhuis mag je vast wel er bij gaan zitten, naast de patient.
Thailand kondigde aan de “Medical Hub” voor “Asean” te worden… Sorry, maar zolang er tarieven gehanteerd worden die tot 7 X hoger liggen dan in Europese landen (ik spreek uit ervaring voor mezelf en voor vrienden) zal hier niets van in huis komen…
Het onderwerp gaat over tolken.
Voor welke behandeling moest 7x zoveel betaald worden als elders en in welk ziekenhuis?
“Bangkok Hospital” in Rayong.
Mijn ervaring in Bumrungrad: ongeveer 2/3 tot 3/4 van de kosten in de NLe ziekenhuizen voor enkele handelingen en een bepaalde operatie.
In BRR: 45 MINUTEN wachten ( zaterdagmorgen) voordat een neuroloog me kon onderzoeken, en in 10 min geconstateerd, wat het EN NIET was EN bij wie ik wel zijn moest. In NL kon men niets vinden. Bovendien: 45 DAGEN wachten op een neuroloog.
Maandag erop rug-specialist, en twee weken het hele “circus” doorgeweest, waar men in NL dik een half jaar voor nodig heeft.
Thailand is al jaren een medical hub voor diverse andere landen in Asean, waaronder Cambodja & Myanmar.
LS., Mijn ervaring met Thaise prive ziekenhuizen is een heel goede.
In januari jl. op bezoek bij mijn zoon in Rayong, brak ik mijn schouder. Ik werd naar
St.Mary’s gebracht waar de zorg uitstekend was, arts en specialist spraken Engels,
Engels is voor mij tweede taal, dus geen probleem. Het verplegend personeel daarentegen,
sprak geen Engels, als je iets probeerde duidelijk te maken keken ze op Google translate.
Misschien moet daar wat meer aandacht voor zijn in de opleiding voor verpleegkundigen,
met zoveel toeristen in Thailand. Overigens was de verpleging top in St. Mary’s; goede zorg en
veel aandacht!.
Beste Gringo, heb zelf in het verleden wegens accute problemen regelmatig Thaise privé ziekenhuizen bezocht en ben eenmaal opgenomen in het Samitivey, 4 jaar geleden. Een eventuele tolk werd niet aangeboden, waarbij ik opmerk dat de arts en ik in het Engels goed konden communiceren. Medisch toerisme vanuit België en Nederland zal waarschijnlijk alleen plaatsvinden door patiënten die geen of slechts een gedeeltelijke vergoeding van hun verzekeraar ontvangen, zoals bij tandtechniek of bepaalde vormen van plastische chirurgie. In het Pattaya-Bangkok Hospital aardig wat families uit het Midden-Oosten gezien, naar mijn inschatting inderdaad medische toeristen. Het Pattaya-Bangkok Hospital had/heeft (?) overigens wel een speciale contactpersoon voor Belgen en Nederlanders.
Beste Leo,
ik ben het met je eens. Heb 3 maal in 10 jaar gebruik gemaakt van ziekenhuis in Thailand.
1e keer voor staaroperatie in de oogkliniek van Bangkok Hospitaal in Phuket, verwezen door arts in BH op Samui na check-up. Nog nooit zoveel van de modernste apparatuur gezien en fantastische behandeling door jonge in USA opgeleide specialist. In 2 dagen beide ogen behandeld (in Nederland moest er minstens een maand tussen zitten) geen wachttijden (kon binnen een week behandeld worden) en kon daarna beter zien dan toen ik jong was. Ook assistentes en verplegend personeel spraken redelijk tot goed Engels. In Nederland zou ik alleen standaard lenzen krijgen en het advies om er maar een bril bij aan te schaffen! Ik heb zelf bijbetaald voor de multi-focus en op 78e jarige leeftijd zie ik op 5 mtr afstand de mieren over de heining lopen. Lees ook zonder bril. In Nederland had ik dan waarschijnlijk een verrekijker moeten aanschaffen. Het bleek dat er een competentie-strijd is tussen het Genootschap van oogartsen en de overkoepelende zorgclub. Die vindt dat de standaard lens voldoende is, het genootschap vindt dat multi-focus state-of-the-art is dus iedereen de beste oplossing moet krijgen. Nee dus, wel betaalden ze de operatie, maar het stukje plastic heb ik zelf maar betaald! Dat is de Nederlandse zorg, onbetaalbaar door dure managers, ligkosten van EUR 800/dag etc. En wat een verzorging en aandacht in deze Thaise ziekenhuizen. Zelfs het eten is prima, eigen douche, zithoek etc..
2e keer in Lanna Hospital in Chiang Mai waar ik met vermoeidheidsklachten kwam. Behandelend arts had binnen een uur in de gaten dat ik dengue had na bloedonderzoek. Direct naar boven aan het infuus en 3 dagen later weer naar huis en 3 weken nazorg. Ook hij sprak uitstekend Engels, personeel minder, maar er zijn er altijd bij die voldoende Engels spreken en er bij geroepen worden als het moet. In Nederland was ik ongetwijfeld gestorven na een paar weken modderen omdat ze geen ervaring hebben met dengue.
3e keer werd bij check-up bij Bangkok Hospital in Chiang Mai een tumor op mijn enige nier gevonden. Paniek dus, MRI gemaakt en prijs opgevraagd voor operatie etc. ca. THB 200.000, toen ca. EUR 4.800.
Contact gezocht met Erasmus voor DaVinci (robot) operatie, CD met ultra sound en MRI opgestuurd. Fantastische specialist die zelfs op zondag mijn emails beantwoordde. FBTO wilde de robot niet betalen, want “niet nodig”, heeft Erasmus dus gedaan. Geen idee wat alles gekost heeft, incl. 5 dagen verpleging, maar schat tussen 30-50.000 (niet Baht) Verzekering wil het niet zeggen. Gelukkig was de tumor niet kwaadaardig.
Heb in overleg tussen de specialisten bij Erasmus en in BH 3-maandelijkse controle. Nefroloog in CM spreekt uitstekend Engels en heeft zelf dialyse-kliniek. Service en behandeling is op 7-sterren niveau tegen 3-sterren prijs. Daar kunnen ze in Nederland nog wat van leren en heeft weinig te maken met salaris verschillen, maar alles met privatisering. Hier geen mensen die voor een pakje watten of pleister naar de huisarts lopen want die wordt toch uit de pot betaald.
Geen wonder dat zoveel mensen uit Azie en Midden Oosten hier naartoe komen. Singapore is te kostbaar geworden want daar wonen aasgieren met een doctorsbul en India blijft groot risico op infecties.
Je ziet ook steeds meer Thai bij deze ziekenhuizen, want de premie is niet veel hoger (ca. THB 6.000/jr als je onder de 65 bent, helaas daarboven ben je de klos.) Heb mijn stiefzoon daar nu ondergebracht voor dat bedrag. Hij is welliswaar pas 22 maar voor dat geld krijg je in Nederland niets.
En waar in Nederlandse ziekenhuizen kun je voor THB 30 terecht, ook al moet je net zo lang wachten?
Beste Dick, fijn om te lezen dat je zo te spreken bent over kwaliteit en resultaat van je behandelingen in de door jou bezochte Thaise ziekenhuizen. In kan jouw conclusie volledig onderschrijven. Ben in de afgelopen jaren voor zeer uiteenlopende klachten en op verschillende afdelingen door Thaise artsen behandeld en eveneens tot tevredenheid. Opmerkelijk verschil met Nederland is de korte termijn, althans in de privé hospitalen, waarop je terecht kan met je klachten en ook geholpen wordt. Eind vorig jaar had ik in Nederland bijkans slapeloze nachten vanwege pijn in één been, lopen viel mij zeer zwaar. Kreeg van mijn huisarts pijnstillers maar de eerste afspraak met een specialist in het ziekenhuis kon pas na 9 weken plaatsvinden. Denk dat ik in Thailand dezelfde dag bij de specialist welkom was geweest. Er is echter wel een andere kant aan de medaille. Mijn partner was nog geen jaar in Nederland toen de moeder met of een hersenbloeding dan wel een herseninfarct in het ziekenhuis in Chiang Rai werd opgenomen. Zij mocht/moest (?) eigenlijk al vrij snel het ziekenhuis verlaten. Wij zijn haar kort daarna wezen opzoeken en constateerden dat zij gedeeltelijk verlamd was. Al gauw nadat wij weer in Nederland waren teruggekeerd heeft zij een tweede aanval gehad, waaraan zij is overleden. Ik spreek over het jaar 2000 en ik wist toen nog maar bitter weinig van Thaise ziekenhuizen. Kan het mij echter nu soms nog wel verwijten dat ik destijds niet heb aangedrongen op minstens een second opinie bij een andere arts, waarbij de financiën voor ons geen rol van betekenis zouden hebben gespeeld. Klinkt wellicht opschepperig maar beslist niet zo bedoeld en uiteraard ook zonder garantie dat mijn schoonmoeder was hersteld of in ieder geval niet zou zijn overleden. Behalve mijn onwetendheid was de taal toen ook een groot struikelblok. Over een tolk beschikten we niet. Wens jou veel gezondheid toe en wees zuinig op je nier! Het beste.
Heeft u in NLe ziekenhuizen wel eens een tolk Duits / Frans / ? ontmoet ?
Of in D / F / It / Sp / UK ziekenhuizen een NLe tolk ? Als je dan niet voldoende de landstaal spreekt of in ieder geval Engels, ben je het haas. Ik kijk daarom altijd even via Google voor en na wat er mogelijk aan de hand kan zijn. Ook om de Engelse begrippen te kennen.
In 2001 werd in het Erasmus MC te Rotterdam een telefonische tolk aan mijn Thaise partner aangeboden. In o.a. Spanje kunnen Nederlanders terecht bij Nederlandse artsen in klinieken. Denk bijvoorbeeld aan onze ‘eigen’ dokter Maarten van Thailandblog, die in het verleden ook in Spanje als arts gepraktiseerd heeft. Tegenwoordig kan je inderdaad van alles opzoeken met vertaalapps en/of via Google. Als je in het buitenland een arts moet bezoeken is jouw methode, om alvast te oefenen op de Engelse vertaling van wat je eventueel mankeert, een goed idee.
Ik vertaal voor nederlanders – belgen -fransen – duistsers In 2 hospitaals in Udon Thani en dat gebeurd regelmatig !
Hallo Edmond
Doe je dit officeel voor bepaalde ziekenhuizen in Udon en zo ja welke?
Dokterstaal is namelijk altijd moeilijk en dan zeker nog eens in een andere taal.
De beste communicatie tussen de arts en patiënt vindt altijd nog plaats, als beiden de zelfde moedertaal spreken.
Veel Expats laten zich, omdat hun Thais niet voldoende is,en ook de Thaise arts het liefste in zijn eigen moedertaal spreekt,vaak noodgedwongen van hun Thaise echtgenoot vertegenwoordigen.
Zelfs al spreekt de Thaise arts Engels,zie je in aanwezigheid van de Thaise echtgenoot van deze patiënt,toch vaak dat de arts ca 80% van het gesprek wat nodig is afwikkeld in het Thais.
Iemand die dan geen Thai spreekt of verstaat,en dat zijn er ook onder de expats nog erg veel,is uitgeleverd aan de communicatie vaardigheid van zijn Thaise echtgenoot,en kan alleen maar hopen dat zijn lijden goed wordt overgebracht en de raad van de arts goed vertaald bij de patiënt terugkomt.
Haast het zelfde,hoewel iets minder gaat ook gebeuren als de patiënt niet op de hoogte is met de medische begrippen in de Engelse taal.
Normaal Engels spreken in huiselijk gebruik,wat in Thailand met een Thai niet zelden erg eenvoudig verloopt,is voor erg velen geheel wat anders als medisch Engels verstaan en spreken.
Zou de expats en anders lijdenen de kost niet willen geven die zich vanwege deze communicatie problemen achteraf toch liever in Nederland behandeld hadden gezien.
Klein foutje van de tolk, even Apeldoorn bellen.
Of nog erger, snel op weg naar de eeuwige jachtvelden.
En op google translate zou ik helemaal niet op vertrouwen, lees nog wel eens het een en ander over auto en motoren techniek en aanliggende onderwerpen van uit het Thais naar het Engels of Nederlands.
Je blijft lachen.
Jan Beute.
Beste Janbeute,Dat is namelijk precies wat ik in mijn bovenstaande reactie ook bedoelde.
Medisch,en ook technisch Engels is compleet anders als het normale Engels wat de meeste buitenlanders kennen uit hun huis,tuin en relatie Engels kennen.
Als een uit Nederand afkomstige automonteur,metselaar of timmerman op de snelle zijn in Nederland geleerde begrippen moet vertalen in het Engels hebben de meesten reeds een woordenboek nodig.
Daarbij zijn deze laatstgenoemde begrippen natuurlijk op geen enkele manier te vergelijken als het om de eigen gezondheid gaat.
of je vergeetachtige tolk zal maar vanwege zijn onervarenheid met medische termen het woord tonsillectomie verwisselen met vasectomie (het lijkt er wel beetje op, dus zal niet veel uitmaken), heb je daarna toch een uitdaging.
Ik kwam een aantal jaren geleden een Thaise verpleger tegen van het San Paulo Hospital in Hua Hin. Deze man heeft jaren in Groningen gewoond en daar ook zijn opleiding gehad. Ik begreep van hem dat hij ook wel ingezet wordt als tolk in San Paulo Hospital.
Mijn idee over medische zorg in Thailand is klaar en duidelijk. Ik blijf in Thailand wonen zolang ik gezond ben. Van de dag ik op de sukkel geraak met mijn gezondheid ga ik terug naar België. Je spreekt de taal niet je hebt geen zicht op de rekeningen . Vanaf je die privé ziekenhuizen binnenkomt hoor je de rekenmachines al rinkelen. Je bent afhankelijk van de verzekering en je hebt het raden naar de bedoelingen van de arts en zijn of haar opleiding. Niet vergeten dat vele artsen heel waarschijnlijk nooit of te nimmer hun opleiding hadden kunnen afronden hadden ze in het Westen gestudeerd. Daarom dat de echt gereputeerde artsen hier allemaal hun studies hebben gedaan in Europa of de VS.
Thailand is wie niet te veel geld heeft maar toch gebruik wil maken van plastische chirurgie maar dat is niet echt geneeskunde in mijn ogen. Wie op zoek is naar veel siliconen voor weinig geld is in Thailand aan het goede adres. Al de rest zeg ik dank U tegen.