Loop een wat luxere massagesalon binnen en je wordt verwelkomd met de bekende “wai”. In plaats van de geur van een vleugje jasmijn in de lucht is het nu de overheersende geur van ontsmettingsmiddel en het piepende geluid van latexhandschoenen, die een bezoek minder aantrekkelijk maken.
De Thaise traditionele massage wordt gedwongen zichzelf opnieuw uit te vinden in het Covid-19-tijdperk, waarin de menselijke aanraking barrières heeft en maskers de gezichten van therapeuten in het Land of Smiles verbergen. Dat heeft gevolgen voor zowel zijn aantrekkingskracht op klanten als zijn rol als laatste redmiddel als andere industrieën wankelen in de op één na grootste economie van Zuidoost-Azië.
Het voortbestaan van de massage sector
Het voortbestaan van deze industrie is van belang in Thailand, waar het wellness-toerisme in 2017 inkomsten van 376 miljard baht genereerde. Ongeveer 530.000 Thais zijn rechtstreeks werkzaam in de sector. Die totalen komen overeen met 1,4% van de Thaise beroepsbevolking en 2,6% van het jaarlijkse BBP.
Massage, spa-therapie en medische behandelingen zijn een integraal onderdeel van de wellness-toerisme-industrie, met alleen al in Thailand 2.800 luxe spa’s die 1,3 miljard dollar vertegenwoordigen. Landelijk schat het ministerie van Volksgezondheid dat er ongeveer 10.000 massage-outlets zijn. “Massage is een zeer arbeidsintensieve dienst, met een vaardighedenpakket voor masseuses dat moeilijk is over te zetten naar een andere baan”, zegt Somprawin Manprasert, hoofdeconoom bij Bank of Ayudhya Plc. “De concurrentie was al behoorlijk groot vanwege zoveel salons in het hele land, dus het zal voor velen een uitdaging zijn om te overleven.”
Massagesalons mogen weer open
Massageshops mochten vorige maand heropenen onder herziene richtlijnen voor hygiëne en sociale afstand, nadat Thailand de overdracht van coronavirus had beperkt. Maar veel inwoners zijn op hun hoede en de grenzen van het land zijn op 1 juli net geopend voor selectieve categorieën buitenlandse toeristen.
“De meeste van onze masseuses gingen terug naar hun geboorteplaats nadat ons sluiting was opgelegd”, zegt Natthawipa Sangkakit, wiens familie Phikul Massage and Spa runt in een buitenwijk van Bangkok. “Alle medewerkers zijn welkom, maar met minder klanten blijven sommigen liever op hun boerderij of proberen ze ander werk te vinden.”
(somdul / Shutterstock.com)
Minder klanten
Om het nog erger te maken, is Thailand van plan zich af te keren van het massatoerisme en zich te concentreren op het lokken van rijke toeristen voor luxe reizen in een postpandemische wereld. Dat gaat ook heel veel banen in de massage-industrie kosten. De reisrestricties beperkt het aantal inkomende buitenlanders enorm, terwijl de thuismarkt te maken heeft met gereduceerde inkomens en een terughoudend bestedingspatroon
De overgrote meerderheid van massagesalons in Thailand zijn bescheiden straatwinkels. De inkomsten worden doorgaans verdeeld tussen eigenaar van de salon en de masseuse, waarbij de laatste vaak betaalt voor oliën en andere benodigdheden, waartoe nu dus ook de mondmaskers behoren.
Vanuit deze categorie winkels vroegen meer dan 140.000 masseuses werkloosheidsbijstand aan onder het label ‘informele werknemer’. Hoewel massageshops het groene licht hebben gekregen om te heropenen, op voorwaarde dat ze minimaal 1,5 meter ruimte tussen klanten behouden en aparte kamers gebruiken voor sommige behandelingen, blijven er vele gesloten wegens gebrek aan klandizie.
Tenslotte
Voor dit artikel heb ik stukken tekst geciteerd uit een Bloomberg artikel, dat u in zijn geheel kunt lezen op: www.bloomberg.com
Over deze blogger
-
Bert Gringhuis (1945), geboren en getogen in Almelo in het mooie Twente. Later vele jaren in Amsterdam en Alkmaar gewoond, werkzaam in de export voor diverse bedrijven. Ik kwam in 1980 voor het eerst in Thailand en was meteen verliefd op het land. Vele malen sindsdien terug geweest en na mijn (vroeg)pensionering als weduwnaar naar Thailand verhuisd. Daar woon ik nu al 22 jaar samen met mijn ietwat jongere Thaise dame Poopae.
Mijn eerste ervaringen in Thailand als een soort nieuwsbrief aan familie, vrienden en kennissen gestuurd, die later onder de naam Gringo op Thailandblog hebben gestaan. Veel, heel veel artikeltjes hebben die eerste verhalen gevolgd en dat is uitgegroeid tot een vrijwel dagelijkse hobby.
In Nederland nog een verwoed voetballer en voetbalscheidsrechter, maar de jaren gaan tellen en in Thailand nog altijd verwoed, maar het poolbiljarten is echt van mindere kwaliteit, ha ha!
Lees hier de laatste artikelen
Achtergrond14 december 2024Cashewnoten in Thailand
Isaan12 december 2024We gaan naar Ubon Ratchathani!
Achtergrond6 december 2024De geschiedenis van de Thaise keuken
Bezienswaardigheden2 december 202424 uur in Bangkok (video)
Denk dat een opschoning van de branche geen kwaad kan. Niet dat ik ze geen inkomen gun, maar had het idee dat er teveel aanbod is en dat de vraag de laatste jaren steeds meer achterbleef. De kwaliteit was soms ook niet om over naar huis te schrijven. Misschien krijgen we in de toekomst minder aanbod, maar wel goede massages. Hoevaak niet meegemaakt dat je werd geholpen door iemand die er gewoon weinig van bakte, terwijl het aanbod aan masseurs enorm is. Wil best een eerlijke prijs betalen, maar hiervoor wel een goede massage
Een opschoning van de branche is aan de orde als het systeem van – niet bestaande – sociale voorzieningen verandert. U gunt ze best een inkomen maar voor mij klinkt dat goedkoop. Als er een goed werkend sociaal vangnet zou zijn, zou u voor massage de hoofdprijs betalen en zou het aanbod van vrouwen aanmerkelijk lager zijn.
@G.J. Krol,
Ik wilde er een verhaal over schrijven maar dit is makkelijker.
Weet u hoeveel er van die grote soapy massages parlors er in Bangkok zijn en daarnaast ook nog de andere massage salons?
De soapy dames is de prostitutie en de andere zal er van afhangen maar is het nu echt normaal dat je 2-3 klantjes of zelfs minder per dag doet?
Leuk voor een autodealer maar dat zijn ze niet dus wellicht zouden ze een ander beroep moeten zoeken ipv wachten op de minimum inspanning om de dag te kunnen overleven. Er zijn mensen die wel dit inzicht hebben en daarbij ook bijdragen aan het sociale systeem wat bestaat.
De keuze is er maar als de wil ontbreekt dan is dat niet gelijk een systeemfout.