De Thaise Marine moet zeewaardig worden
Stel je eens voor: er stort een vliegtuig in de Golf van Thailand, of er zinkt een vrachtschip in de Andaman Zee. Wat zou de reactie van de Koninklijke Thaise Marine zijn? Het antwoord is duidelijk: niets.
Gelukkig gebeurden de incidenten met vlucht MH370 van Malyasian Airlines en de catastrofe met de Zuid-Koreaanse veerboot Seawol buiten de Thaise territoriale wateren. Anders zou de Koninklijke Thaise Marine (RTN) mooi in zijn hemd hebben gestaan, want het heeft niet de capaciteit of het vermogen om opsporings- en reddingsoperaties op volle zee uit te voeren, laat staan de veel meer geavanceerde onderwateroperaties. Het vermogen voor opsporings- en reddingsoperaties is zeer beperkt tot van de kustgebieden en de binnenwateren. Ze hebben maar een kleine groep duikers.
Voordat het paard voor de kar wordt gespannen – in dit geval de wens om drie onderzeeërs te kopen, is het belangrijk om de echte geostrategische omstandigheden waarmee Thailand wordt geconfronteerd om haar maritieme soevereiniteit en belangen te beschermen te begrijpen. De huidige discussie over de prijs, het land waar die onderzeeboten eventueel gebouwd gaan worden en de technische configuratie maakt de Thaise bevolking niet duidelijk waarom hun land onderzeeërs zou moeten hebben.
Inderdaad, Thailand was het eerste Zuidoost-Aziatische land dat onderzeeërs had. Dat was tijdens het bewind van Rama VI, koning Vajiravudh, toen de plannen om zes onderzeeërs te verwerven werden besproken. Het zou nog twee decennia, tot 1930, duren, toen er vier in Japan gemaakte onderzeeërs aan Thailand werden geleverd voor gebruik in de Indochina Oorlog en de Tweede Wereldoorlog.
Helaas werd de rol van de almachtige Thaise Marine volledig onthoofd na de nederlaag van Japan tijdens de Tweede Wereldoorlog en de nasleep van de beruchte Manhattan staatsgreep van 1951. De onderzeeërs werden ontmanteld en verbannen naar de geschiedenis.
Sindsdien speelt de marine de derde viool, na het leger en de luchtmacht. Er was een kort moment van glorie toen Thailand in 1997 een vliegdekschip verwierf, de Chakri Naruebet, die nooit volledig in gebruik is genomen. In feite is het uitgegroeid tot een mikpunt van grappen over “een vliegdekschip zonder vliegtuigen.”
Historische ongelukken bij de Thaise Marine, in combinatie met een onvermogen om het eerste vliegdekschip van de regio te beheren en exploiteren, de ruwe behandeling van mensen-in-nood op zee en de lange lijst van vermeende misdrijven, betekenden niet veel goeds voor hun voortdurende inspanningen om de maritieme defensiecapaciteit te moderniseren. Een betere communicatie-strategie was hard nodig.
In januari 1997 werd de Thaise Maritime Enforcement Coordinating Centre (Thai-MECC) opgericht. Dit centrum zou het belangrijkste mechanisme moeten zijn voor de coördinatie van meer dan 30 (overheids)instellingen om de uitdagingen op zee te lijf te gaan. Maar het is te omslachtig en niet effectief, zoals aangetoond met de matige inspanningen om illegale visserij, moderne slavenarbeid en mensensmokkel te beteugelen.
De Prayut regering heeft de Thaise-MECC inmiddels vernieuwd en beter uitgerust met nieuwe mandaten en uitrusting, zodat het hetzelfde niveau opereert als de Internal Security Operations Command om de maritieme uitdagingen aan te gaan.
De rol van de marine werd steeds belangrijker door de toename van incidenten op zee in de afgelopen jaren, zowel in de Indische als in de Stille Oceaan, waar grensoverschrijdende criminaliteit plaatsvindt, zoals piraterij, mensenhandel en diefstallen. Verschillende niet-gemelde incidenten van piraterij en diefstal van brandstof door overheveling, die zich hebben voorgedaan zich in de afgelopen drie jaar in de Golf van Thailand, geven het falen van de marine aan plus de onmacht om een herhaling van deze incidenten te voorkomen.
Maar het was de Rohingya bootvluchtelingencrisis die de aandacht van de bevolking op de Thaise Marine richtte. Ten eerste, was er de rechtszaak van de marine tegen de bewering van Phuket’s Wan, dat sommige marineofficieren profiteerden van mensenhandel. Ten tweede was er de instroom van moslims uit Bangladesh en Myanmar in de eerste weken van dit jaar. Voorlopig zijn de aankomsten van bootvluchtelingen tijdelijk minder vanwege het moessonseizoen en het opvoeren van de patrouilles.
Maar wat de krantenkoppen in de afgelopen weken haalde was een ander verhaal. De geplande aankoop van drie onderzeeërs uit China voor 36 miljard Baht was de twistappel. Bijna zeven decennia na de levering van Japanse onderzeeërs in 1930 roept de Thaise Marine, dat zij nieuwe onderzeeërs nodig heeft om grote maritieme gebieden van het land te beschermen. De Andaman Zee is een belangrijke zeeroute, die leidt naar de Straat van Malakka en vervolgens naar de Zuid-Chinese Zee.
Thailand heeft 3219 kilometer kustlijn, terwijl de Golf van Thailand alleen al 1972 kilometer kustlijn heeft. Het totale maritieme grondgebied van Thailand is 32.000 km².
Vorige maand heeft een 17 leden tellende onderzoekscommissie unaniem het idee goedgekeurd om te gaan voor de Chinese onderzeeërs. De marine dacht dat dit keer, met de sterke consensus van alle strijdkrachten, een snelle beslissing om te kopen kon worden gemaakt zonder gedoe zoals in het verleden. Een belangrijk argument voorde noodzaak van nieuwe onderzeeërs is het nieuwe zes-jaar nationale maritieme veiligheidsplan, dat is opgenomen in het 13e Nationale Economische en Sociale Ontwikkelingsplan (2014-2019) geweest. De geschatte waarde van de maritieme opbrengsten van Thailand is 7,5 biljoen Baht per jaar. De schatting zou wat aan de hoge kant kunnen zijn, maar het is genoeg om de wens deze belangrijke nationale belangen te beschermen te koesteren.
De voorgenomen aankoop is onderdeel van de voortdurende inspanningen van de Thaise overheid om efficiënter beleidsbeslissingen te implementeren onder de slogan “Secured Land, Prosperous People” (Veilig land, welvarende mensen). De strategieën omvatten zeven actieplannen die de maritieme communicatie en capaciteitsopbouw moet verbeteren, de infrastructuur en uitrusting van de marine moet upgraden, opleidingen moet verzorgen voor zeevarenden ter bescherming van het maritieme milieu, het bevorderen van ecotoerisme en het visserijbeleid moet verbeteren. in Thailand.
Samengevat moet Thailand moet haar maritieme defensiecapaciteit op een hoger niveau brengen. In de komende jaren kunnen de bestaande en opkomende maritieme landen van de Indo-Pacifische maritieme zone een actieve speeltuin maken.
Het land moet ook bereid zijn met andere ASEAN-leden in de planning en gezamenlijke operaties samen te werken. Binnen de AseanPolitical-Security Gemeenschap, is de maritieme samenwerking ten aanzien van veiligheid één van de prioriteiten als onderdeel van de inspanningen van de ASEAN Gemeenschap om vrede en stabiliteit in de regio te bevorderen.
Bron: Opinie-artikel van Kavi Chongkittavorn in The Nation van 27 juli 2015
Over deze blogger
-
Bert Gringhuis (1945), geboren en getogen in Almelo in het mooie Twente. Later vele jaren in Amsterdam en Alkmaar gewoond, werkzaam in de export voor diverse bedrijven. Ik kwam in 1980 voor het eerst in Thailand en was meteen verliefd op het land. Vele malen sindsdien terug geweest en na mijn (vroeg)pensionering als weduwnaar naar Thailand verhuisd. Daar woon ik nu al 22 jaar samen met mijn ietwat jongere Thaise dame Poopae.
Mijn eerste ervaringen in Thailand als een soort nieuwsbrief aan familie, vrienden en kennissen gestuurd, die later onder de naam Gringo op Thailandblog hebben gestaan. Veel, heel veel artikeltjes hebben die eerste verhalen gevolgd en dat is uitgegroeid tot een vrijwel dagelijkse hobby.
In Nederland nog een verwoed voetballer en voetbalscheidsrechter, maar de jaren gaan tellen en in Thailand nog altijd verwoed, maar het poolbiljarten is echt van mindere kwaliteit, ha ha!
Lees hier de laatste artikelen
Achtergrond14 december 2024Cashewnoten in Thailand
Isaan12 december 2024We gaan naar Ubon Ratchathani!
Achtergrond6 december 2024De geschiedenis van de Thaise keuken
Bezienswaardigheden2 december 202424 uur in Bangkok (video)
Goed geschreven Gringo!!
duidelijk verhaal met wetenswaardige informatie.
De grootst mogelijke denkfout: de Thaise marine is er niet voor om het zeegebied rondom Thailand te bewaken en eventueel (reddings)acties uit te voeren, maar om zoveel mogelijk Thaise belastinggelden in de zakken van wat elite-personen te laten vloeien.
Beste Gringo,
Weer zo’n geweldig verhaal van jou. Wat zou het blog zijn zonder Gringo.
Dat verhaal van het vliegdekschip heb ik nooit geweten.
Wij krijgen nu hetzelde met die duikboten. Volgens mij hebben ze niemand die een opleiding heeft
om die dingen te laten zinken. Als ze al naar beneden gaan komen ze hoogwaarschijnlijk nooit meer boven.
Om bij Harry aan te sluiten, die Thaise elite zullen geen proefvaart meemaken.
kijken wel vanaf de kant toe.
Cor van kampen.
Het gezegd dat de strijdkrachten van Thailand er dan alleen zijn ter bescherming van de monarchie, het zeker stellen van het pensioen en het zoveel mogelijk geld in de zakken van elitefiguren te laten vloeien zou zomaar van toepassing kunnen zijn op ettelijke andere strijdkrachten iin de wereld.
Echter, voor wie het nog niet door heeft, er speelt weer het een en ander in de wereld.
Voor Thailand geldt de islamietische ellende in het zuiden, de grens spanningen met Birma en idem dito met Cambodia.
De houding van China voorspelt ook al niet veel goeds, zie de berichten her en der in de pers.
Voor alle duidelijkheid, de strijdkrachten in Thailand zijn anders ingebed in het land als bijvoorbeeld iin ons land, maar deze iinbedding komt aardig overeen met wat gebruikelijk iis in Azie .
Of de duikbotel wel of niet nodig zijn, ik denk het niet echt.
Maar ik weet niet wat er allemaal speelt in Azie.
Ik heb de afgelopen maanden een beetje in de keuken van het leger kunnen neuzen.
Ondanks dat de meeste militaire dienstplichtigen zijn, ligt de lat knap hoog.
Ik denk dat in elk geval de basisopleiding soldaat op een hoog niveau ligt.
Maak niet de fout te denken dat de Thaise strijdkrachten lachwekkend zijn, of alleen een funktie hebben in de uitvoering van coups.
Zonder de laatste coup was er hoogstwaarschijnlijk met aan zekerheid grenzend waarschijnlijkheid een fijne, democratisch, burgeroorlog uitgebroken.
Let wel, de Thaise strijdkrachten zijn heel anders ingebed in het land als in Europa, maar gelijk waardig als in andere Aziatische landen.
En dat is nu eenmaal zo.
Heldere uiteenzetting met duidelijke argumentatie! Ik ben nu volledig overtuigd van ’s lands slagkracht, temeer daar het de strijdkrachten niet ontbreekt aan inbedding. Gelukkig dat die Aziatisch, daar Thailand in dat werelddeel gelegen is.
Afgelopen zaterdag en zondag was ik in de marine basis in Sattahip. Strenge controle bij de poort. Voor het eerst in 10 jaar moest ik mijn pasport tonen, anders dan bij de immigratie. Na de controle bij de poort was er nog een 2e controle post een kilometer verder. Bij elk gebouw stond een marinier met een groot wapen. Waarschijnlijk om daar in geval van een probleem mee in het rond te slaan.
Net als de bewaking door de politie met grote geweren vraag ik mij altijd af, wat als er nu wat gebeurd? Waarschijnlijk een tik van mij, maar in mijn diensttijd had ik een pistool en een opgeklapte Uzi. Iets makkelijker te hanteren.
Later zijn wij ook bij de haven geweest. Er lag 1 schip dat bezocht mocht worden. Maar alleen mijn thaise vrienden. Ik mocht zelfs niet in de buurt komen. Er werden veel soveniers verkocht met name o.a. petjes van het vliegkampschip. Een gewild artikel voor mijn vrienden. Straks ook voor de duikboten.
Mijn conclusie: “Thailand moet wel een heel goede marine hebben met al de veiligheids maatregelen.” En de thai zijn er heel trots op.
Ik heb in Hua Hin wel eens bij een marineschip gekeken bij de pier. Dat was een patrouilleboot of zo. Wat mij opviel was dat het enorme oude troep was. Kon zo de schroothoop op. Ik hoop dat dit niet representatief was voor al het materiaal van de Thaise marine, want dan moet er nog heel veel meer geld naar toe.
Chinese onderzeeërs nou dat zal een kwaliteit wezen daar win je de oorlog wel mee 😉 en wie moeten dan op die boten gaan varen Thai nee toch koersk taferelen spelen door mijn hoofd. Nee serieus laat ze idd. eerst maar wat in gewone fregatten en reding materiaal investeren want met de oude badkuipen die ze veerboten in Thailand noemen compleet met bijna altijd bezopen kapiteins uit C categorie films is dat nog niet zo een gekke investering.
Het gezegde dat de Thaise marine alleen zorgt voor het zakkenvullen van de elite, vind ik een borrelpraat-gezegde, temeer daar er geen enkele feit als bewijs wordt meegegeven.
Het doet ook geen recht aan de marinemensen. Thailand neemt/heeft deelgenomen, deel aan de antipiraterij-acties in de buurt van Somalië. In 2010/2011 in ieder geval met de HTMS Pattani. Eén van de bemanningsleden was mijn zwager, die o.a. in Duitsland zijn wapentechnische opleiding heeft genoten.
Naar mijn mening heeft HansNL gelijk met de stelling dat de lat voor de militairen, incl. marinepersoneel, behoorlijk hoog ligt.
Ik werk nog steeds bij een grote Nederlandse firma die radar voornamelijk voor marineschepen maakt. Zo ook voor de Thaise marine en veel andere Aziatische zeekrijtmachten. Vaak maak ik een praatje met de Thaise maar ook andere Aziatische ( waaronder Indonesische) cursisten die een opleiding volgen van wel soms een half jaar voor het bedienen en repareren van de geleverde apparatuur. De technisch kennis kennis van de heren is bedroevend laag. Van een collega hoor ik dat ze meestal naar onze firma zijn gestuurd omdat ze een paar streepjes hebben “verdient” (lees omdat ze rijke connecties hebben). Het operationeel houden van al hun mooie een hypermoderne apparatuur aan boord van marineschepen komt dus helemaal niets terecht. En duikboot of vliegdekschip? Vergeet het maar want die zullen nooit operationeel zijn!
Hoogmoedswaanzin wat Thailand niet vreemd is!