Thais zeezout

(moeschanth / Shutterstock.com)

Zout wordt door diëtisten gezien als een belangrijke voedingsstof. Het dient niet alleen als smaakmaker, maar verbetert ook de structuur van voedingsmiddelen en verlengt de houdbaarheid van producten. De mineralen in zout, zoals natrium en kalium, zijn essentieel voor de vochtbalans in het lichaam, het regelen van de bloeddruk en de werking van spier- en zenuwcellen.

Wat heeft dit met Thailand te maken?

In Thailand wordt zout gewonnen in kustgebieden, met name tussen Samut Sakhon en Samut Songkhram. Hoewel ik het nooit van dichtbij heb gezien, spreken de beelden voor zich. Zoutwinning lijkt geen beroep waar je kinderen enthousiast over zouden raken, mocht je hen hierin betrekken. Het is vooral een middel van bestaan, al vermoed ik dat het geen lucratieve onderneming is.

Zoutverkoop in Thailand

In Thailand zie je vaak mannen met steekwagens langs de weg of in buitenwijken zout verkopen. Ze laden hun steekwagens vol met kleine zakjes van ongeveer tien gram. Mijn vrouw kocht vroeger, toen ze een winkeltje runde, regelmatig een paar kilo bij zo’n verkoper. De man was overal en nergens te zien, en wanneer zijn steekwagen bijna leeg was, werd deze vanuit een mobiele voorraad weer aangevuld.

Ik heb vaak bewondering gehad voor het zware werk dat deze mannen verrichten. De steekwagen zat vaak vol met tientallen kilo’s zout in kleine zakjes, die onder andere door mijn vrouw weer aan de Thaise klanten werden verkocht. Dit zeezout is volgens mij in zijn puurste vorm. Toen ik vroeg of ze grotere verpakkingen hadden, kreeg ik te horen dat dit niet gebruikelijk is. In Nederland doet men rijst in de zoutstrooier om klonteren te voorkomen, maar dat trucje zie ik in Thailand niet. Hier heb ik regelmatig moeten worstelen met dichtgeslibde zoutstrooiers.

Andere toepassingen van zout

Zout wordt niet alleen gebruikt in de keuken. Het speelt ook een rol bij het looien van leer, het verven en bleken van stoffen, en de productie van aardewerk, zeep en chloor. Tegenwoordig wordt zout veel ingezet in de chemische industrie.

Zelf gebruik ik jaarlijks ongeveer 200 kilo zout, voornamelijk zeezout. Jodiumhoudend zout gebruik ik niet; ik wil puur zeezout, anders gaat het de deur uit. Dit herinnert me aan de tijd dat ik in Nederland zout gebruikte in de sauna, ideaal om jezelf eens grondig schoon te scrubben.

Zout in Thailand: een kwestie van handel

Vroeger kocht ik hier in Thailand zakken van 25 kilo voor 180 Baht. Tegenwoordig koop ik vijfkilozakken bij de Makro voor 38 Baht per zak. De zoutverkoper met zijn steekwagen verkocht dezelfde hoeveelheid waarschijnlijk voor een veelvoud van die prijs. Het is een arbeidsintensief proces, en ik kan me niet voorstellen dat hij zulke kleine zakjes open zou snijden voor andere doeleinden, zoals ik dat wel doe voor mijn zwembad.

Wat gebeurt er als je geen zout eet?

Een natriumtekort kan ernstige gevolgen hebben, vooral voor de hersenen. Symptomen zijn slaperigheid, hoofdpijn, verwardheid en een verminderd concentratievermogen. Voor vakantiegangers in Thailand is het belangrijk om hun zoutinname op peil te houden.

Zout als exportproduct

Hoewel zout een simpel product lijkt, kan het interessant zijn voor de internationale markt. Denk aan Fleur de Sel uit Madagaskar, Himalayazout of Keltisch zeezout. Thais zeezout verdient meer aandacht. Met de juiste promotie zou dit product aan populariteit kunnen winnen.

Welk zout is het gezondst?

Tafelzout is geraffineerd en ontdaan van gezonde mineralen. Jodiumhoudend zout bevat wel wat jodium, maar ook hierbij zijn de meeste mineralen verwijderd. Onbewerkt zeezout, bij voorkeur in grove vorm, is de beste keuze. Zeker wanneer je osmosewater gebruikt, biedt dit een goede balans.

Een tip voor de reizigers

Neem tijdens je vakantie in Thailand eens een paar van die kleine zakjes zout mee als aandenken. Wie weet geef je ze een mooie plek in je keuken of deel je ze uit als geschenk.

Fijne dagen!

Ingezonden door William-Korat

Over deze blogger

william-Korat

Men heeft mij gevraagd om wat info te vermelden over het wel en wee van mijn aanwezigheid hier. Laat ik voorop stellen dat ik mijzelf op zijn hoogst als part-time journalist zie. Schrijver mag ook, wie had dat ooit gedacht.
Ik ben op mijn 54ste jaar naar Thailand vertrokken nadat ik al een jaar of acht verliefd verloofd getrouwd was met mijn Thaise liefde.
De grijze wolken in Nederland werden te donker, de recessie, werkgever had het veel, erg veel over polen. De geest was al een tijdje uit de fles, en niet altijd de meest vriendelijkste.
Appartement uit 1928 verkocht voor een vette winst na twintig jaar wonen. En ons inmiddels al jaren gekochte Thaise huis betrokken. Wij spreken over het jaartal 2008.
Gelijk de golven van de zee in een rusteloze dag in Thailand zijn wij inmiddels al een paar jaar voorzien van mijn pensioen in rustig vaarwater terechtgekomen.
Hobby's van alles en nog wat binnen de grenzen van ons bestaan, na lezen is af en toe schrijven erbij gekomen.

Lees hier de laatste artikelen

Oudere postings van deze blogger

• Flora en fauna17 december 2024Duiven in Bangkok worden een plaag die niemand meer kan negeren
• Cultuur12 december 2024Het oude telefoontje
• Leven in Thailand6 december 2024De kettingzaag
• Leven in Thailand4 december 2024Televisie kijken in Thailand