Thailand Ontwricht: de dood van de Thaise-stijl democratie (slot)
Om Thailand beter de leren begrijpen moet je haar geschiedenis kennen. Daarvoor kun je onder meer in de boeken duiken. Eén van de boeken die dan zeker niet mag ontbreken is Federico Ferrara’s “Thailand Unhinged: The Death of Thai-Style Democracy” (Thailand Ontwricht: de dood van de Thaise-stijl democratie. Ferrara is docent Aziatische Politiek op de universiteit van Hong Kong. In zijn boek bespreekt Ferrara het tumult rondom het afzetten van oud premier Thaksin en het politieke gewoel in de decennia die daar aan vooraf gingen. De belangrijkste hoofdstukken vat ik in dit tweeluik samen.
Opnieuw sterft de democratie
Elke keer als er er een nieuwe kliek militairen op het punt staat de macht te gaan grijpen lezen we in de media dat de radartjes van het democratische systeem instabiel zijn en niet goed werken. Elke keer wordt de schuld gelegd bij de grote gespletenheid tussen de stad en de provincie (platteland). De grote verschillen in interesse, aspiraties en waarden: de opgeleide middenklasse tegenover de onopgeleide boeren. De boeren die niet met het hart of het verstand kiezen maar slechts op politici die hen beloftes doen zoals nieuwe banen of nieuwe infrastructuur, zij verkopen hun ziel aan de hoogste bieder. En door de grote aantallen burgers in de provincie komt er een parlement met leden die het van de boeren achterban moet hebben. Dit is uiteraard tegen het zere been van de stedelingen, die met hulp van het leger ingrijpen om het parlement te ontdoen van corruptie en immorele gedrag…
Ja, natuurlijk zijn er verschillen in o.a. welvaart, inkomen, opleiding. En natuurlijk zullen er verschillende soorten politici populair zijn onder de (eveneens intern gevarieerde) groepen kiezers. Maar de uitleg hierboven als verklaring waarom Thailand keer op keer tussen democratie en dictatuur schippert is ontoereikend. Zo is het belangrijk te weten dat tot recentelijk de politiek nauwelijks interesse had van het plattelandsvolk. Partijen maakte geen helder verkiezingsprogramma dat de boeren aansprak, als er verkiezingen waren koos men er liever voor een beroep te doen op de loyaliteit van kiezers aan lokale notabelen en de toezegging aan de boeren om bepaalde urgente zaken aan te pakken. Een goed samengevat lange termijn perspectief ontbrak door zowel een gebrek als vraag alsmede als aanbod.
Het was Thaksin die met zijn diepe zakken en voor zijn tijd ongekend uitgewerkt verkiezingsprogramma zijn concurrenten de loef afstook. De kiezers uit de provincie steunden hem massaal, zijn partij won ruimschoots de verkiezingen van 2001, 2005 en 2007. Thaksin drukte agressief zijn plannen door en de “niets doende” wetgevers hadden het nakijken. Mensen die kritiek op Thaksin hadden werden er van beschuldig “het land te schaden”. Mensen die het geweld van bijvoorbeeld de war on drugs door politie en leger onder leiding van Thaksin onderzochten kregen het stempel “een bedreiging voor Thaise onafhankelijkheid” te zijn. De Thaise democratie stierf opnieuw, ditmaal met toejuiching van het provinciale volk.
Het belang van de middenklasse en de elite
Het is de stedelijke middenklasse die de beslissende factor is in de pendel die zwaait tussen democratie en dictatuur. Met hun steun kan een democratisch gekozen parlement op onconstitutionele wijze op de knieën worden gebracht. Maar de massale demonstraties kunnen alleen worden gemobiliseerd met de middelen die de elite van Bangkok tot haar beschikking heeft. Het zijn zij die staan aan de wieg van de o.a. de People’s Alliance for Democracy (PAD), ook wel bekent als de geelhemden. De PAD vormden de oppositie tegen Thaksin en zijn stromannen. Maar in tegenstelling tot waar de naam voor staat, geeft de PAD weinig om democratie of het volk (people). Voor de rijken, de militairen en de adel is democratie slechts acceptabel zolang het parlement maar zwak, weinig daadkrachtig en makkelijk manipuleerbaar is. Zodra dit in het geding dreigt te komen kun je de voetstappen van de militairen al van verre horen. Als het even kan grijpt met dan in met het excuus dat de democratie herstelt met worden, kan die kaart niet gespeeld worden dan legt men uit dat Thailand nog niet toe is aan democratie zolang het achterlijke volk blijft stemmen op criminelen.
Keer op keer ondermijnt de elite het volk en de ontwikkeling van een echte democratie. Thaksin moest niet verdwijnen omdat hij fraude pleegden, zijn zakken vulden, aan vriendjes politiek deed of het bloed van vele honderden mensen aan zijn handen had zitten. Nee, hij moest simpelweg verdwijnen omdat hij de een bedreiging vormde voor de elite.
Waarom is Thaksin niet vervolgd voor misdaden tegen de menselijkheid die onder zijn bewind plaatsvonden? Het was niet Thaksin zelf die de schoten had gelost, het was niet Thaksin die burgers op elkaar stapelde in legertrucks met hun dood tot gevolg. Thaksin zou nooit vervolgd kunnen worden zonder dat er ook consequenties zouden zijn voor de betrokken militaire. “Ik volgde alleen bevelen op” is juridisch gezien geen excuus zo weten we van het na-oorlogse Nürnberg tribunaal. En de Thaise rechtspraak of de hoge militairen zouden nooit toestaan dat hoge officieren terecht zouden moeten staan.
Thailand’s democratie is niet al tientallen jaren lang langzaam in ontwikkeling, de democratie wordt al die jaren tegengewerkt, ondermijnd en gemanipuleerd. De zware jongens zorgen er voor dat de democratie zo slecht werkt dat de mensen simpelweg niet om méér democratie zullen vragen.
Thaise-stijl democratie
Dictators vallen er regelmatig op terug: het excuus om “cultuur” te gebruiken als rookgordijn die democratische hervormingen ondermijnen. De nationale normen en waarden moeten vrij blijven van vreemde smetten. Zelfs in het westen vind het zijn weerklank, het idee dat die achterlijke derdewereldlanden te barbaars zijn om met democratie om te kunnen gaan.
Ook in Thailand neemt het woord “democratie”’ al sinds 1932 een belangrijke plaats in. Maar sinds Sarit -eind jaren 50- gebruiken autoritaire heersers het concept ‘Thaise-stijl democratie’ als het betere alternatief. Het betekent een inperking van vrijheden van burgers en de autonomie van gekozen vertegenwoordigers. Onder Sarit werdt de vrijheid van meningsuiting en recht op vergadering geschrapt ten gunste van een systeem waarbij een vaderlijke leider (Pho Khun) zijn kinderen in het land aanhoorde, er de juiste interpretatie aan hing en om er vervolgens mee aan de slag te gaan. Tot op de dag van vandaag werkt die visie door. Zodra gekozen vertegenwoordigers niet het spelletje van de elite mee spelen worden ze aan de kant gezet als “corrupt” en “immoreel”.
Maar de “Thaise-stijl democratie” heeft nog minder met de Thaise cultuur te maken dan dat het met democratie te maken heeft. Er is niets Thais aan mensen tegen een tempelmuur te zetten en neer te maaien met een machinegeweer, er is niets Thais aan de schaamteloze hypocriete van militaire dictators die zichzelf met miljoenen verrijken terwijl ze anderen van corruptie betichten. Er is niets Thais aan religie in een politiek instrument te vervormen, er is niets Thais aan propaganda op scholen en de massa media, er is niets Thais aan het onderdrukken van de armen ten gunste van de rijken. Dat zijn niet de kenmerken van de Thaise cultuur. Dat zijn simpelweg kenmerken van autoritair bewind.
Geen enkel land is van nature geschikt of ongeschikt voor democratie, ook in Europa heeft het veel strijd, tijd en bloed gekost om de democratie tot stand te brengen. Een “Thaise- stijl democratie” is niets anders dan de doorsnee Europese-stijl dictatuur.
De elite als obstakel
Het echte obstakel voor democratie in Thailand is niet de Thaise cultuur maar de elite en haar belangen. Een elite die maar wat graag ideeën van buiten importeerde zolang het hen maar ten goede kwam. Het afwijzen van democratie heeft dan ook niks te maken met het beschermen van de Thaise democratie. Het steunen van een “Thaise- stijl democratie” betekent simpelweg het beamen dat de zware jongens bepalen wat er in in overeenstemming is met traditie en wat niet. Of Thailand baat heeft bij democratie blijft een persoonlijke mening, maar er is zeker niets on-Thais aan de vrijheid je eigen toekomst te kiezen, je eigen mening te uiten, om politieke partijen te vormen of lid van te worden, om andere materie te lezen dan de propaganda van het regime, of om de regering verantwoordelijk te willen houden voor haar daden. De vele honderden die gestorven zijn omdat ze het lef hadden meer politieke rechten te eisen lieten zich geen zand in de ogen strooien. En zelf sta ik liever aan hun zij dan aan de kant van hun beulen. – Federico Ferrara 2011.
Over deze blogger
-
Sinds 2008 een regelmatig bezoeker aan Thailand. Werkt op de boekhoudafdeling van een Nederlandse groothandel.
Gaat in zijn vrije tijd graag fietsen, wandelen of een boek lezen. Voornamelijk non-fictie met in het bijzonder de geschiedenis, politiek, economie en maatschappij van Nederland, Thailand en landen in de regio. Luistert graag naar heavy metal en andere herrie
Lees hier de laatste artikelen
Achtergrond9 oktober 2024De littekens van een gevangenschap
Cultuur28 september 2024Khun Chang Khun Phaen, Thailand’s meest bekende legende – deel 5 (slot)
Cultuur25 september 2024Khun Chang Khun Phaen, Thailand’s meest bekende legende – deel 4
Cultuur23 september 2024Khun Chang Khun Phaen, Thailand’s meest bekende legende – deel 3
Mooi stuk Rob, en juist daarom begrijp ik niet dat er zoveel mensen zijn die Thailand zoals het is verheerlijken met die roze bril op.
De “gewone” Thai zijn lieve mensen die hun best doen hun hoofd boven water te houden en te zorgen voor hun familie, maar helaas worden door het slechte onderwijs en de zeer eenzijdige nieuwsvoorziening deze mensen dom gehouden en denken vele mijn inziens dat dit normaal is in de wereld.
Pas als je deze mensen laat zien wat er nog meer gebeurd in de wereld en hoe een echte democratie werkt gaan hun ogen langzaam open.
Ik zie dat nu aan mijn vrouw die in Nederland woont en zich werkelijk over alles verbaasd, dat je kan discussiëren met ambtenaren, politicus, politieagent, maar ook met je werkgever je dokter enzovoort enzovoort.
En ook hier zijn dingen soms krom, maar over het algemeen weet je wel waar je aan toe bent en ook dat regels gehandhaaft worden.
Het was dacht ik Churchill die zie: “democratie is een slecht systeem, doch ik weet niets beters”.
Kijk naar de oorsprong van de belastingen en waar die weer uitgegeven wordt in Thailand: een enorme drain van geld van ‘de provincie” naar Bangkok. Ik kan me heel goed de woede van de landelijke bevolking voorstellen. De elitie, in haast elk 3e wereldland, maakt op een enorme wijze misbruik van haar macht met schaamteloos graaien in de schatkist, ook in Thailand. De onvoldoende geletterden laten zich massaal de ogen sluiten. Maar ook hier in het Ontwikkelde Westen volgt men te veel volksmenners.
Een procent vd bevolking heeft 60 % van alle rijkdom.Zolang dat zo blijft,verandert er niets.
De ongelijkheid in het land is groot, zowel wat betreft inkomen maar nog sterker op het gebied van bezittingen. Er is duidelijk een oligarchie: een select clubje aan de top heeft veel geld, bezittingen en macht.De 20% rijksten hebben 80-90% van alle spaarcenten. De onderste 40% van het volk heeft niets of zit in de schulden. De top 10% bezit 61% van alle landtitels. De armste 10% bezit 0,07%.
Deze oligarchie met zijn elite was erg flexibel (aanpassings vermogen aan vernadering van rijkdom en macht in de samenleving) nieuwe rijken werden ingepalmd, ook Thaksin was welkom. Maar doen Thaksin boven hen uitgroeide en een bedreiging werdt voor de elite moest hij het veld ruimen.
Diverse buurlanden zoals Maleisië en Japan hebben die ongelijkheid aangepakt door diverse wetten. Qua democratie en dergelijke doen die landen het ook beter. Maar als de Thaise machthebbers daar niet in mee gaan en voet bij stuk houden… dan krijg je die elite pas weg als alle gewone burgers van de eenvoudige boer t/m de eenvoudige kantoor medewerker in grote aantallen de straat op zou gaan. 100 mensen kun je arresteren, een miljoen mensen niet.
Dat het volk die politieke macht heeft ontdekt is wel duidelijk, als je naar de verkiezingen kijkt zag je dat in 2001, 2005 en 2011 het noorden (west tot oost) en ook noemenswaardige delen van Bangkok rood kleurden.
Bron:
1. Unequal Thailand (door Pasuk Phongpaichit & Chris Baker, 2016).
2. A History of Thailand, 3rd edition (door Chris Baker en Pasuk Phongpaichit, 2014)
RobV, dank je wel voor je twee samenvattingen over het boek. Geeft een mooi inzicht waarom het toch telkens in Thailand zo moeizaam gaat. Was zo getroffen door deze samenvatting dat ik speel met de gedachte het orgineel te lezen. Is pakweg 300 bladzijden zag ik. Maar ongetwijfeld nogal stevige kost en ook de prijs is niet voor de poes! Inhoudelijk lijkt het me niet zo verstandig om commentaar te leveren .Men is nogal lichtgeraakt . Voor je het weet krijg je tenminste een attitude aanpassing opgedrongen, zo niet erger.
Beste John, Rob,
Naar aanleiding van de post ben ik het originele boek gaan lezen. Leest makkelijk weg, maar chapeau voor de samenvatting in twee korte berichten. Het originele boek bevat uiteraard veel interessante passages die de samenvatting niet hebben gehaald, en is daarom wel een aanrader voor degenen die meer willen lezen. Het boek is niet duur: de Kindle editie kost nog geen 9 euro. Het papieren boek is om begrijpelijke redenen in Thailand niet te koop voorzover ik weet.
Leuk te horen. Elkaar enthousiasmeren -om Thailand beter te leren kennen- , daar doen we het voor. 🙂
Prachtige samenvatting van deze machtsstrijd. Gelukkig alles veranderd in het leven en hopelijk te goede voor Thailand.
De hamvraag is of een parlementaire dictatuur zoals Thaksin voorstond beter voor het land en zijn bevolking is dan een militaire.
Sta me toe daaraan te twijfelen.
kijk daarvoor naar Zimbabwe of Venezuela om er maar 2 te noemen.
Thaksin behoort ook tot de elite. alleen tot de nieuwe, en zijn interesse voor de arme boeren Isaan is alleen maar ingegeven door het het feit dat door het Thai kiessysteem er in Isaan meer zetels te winnen zijn dan elders. En dat om het zacht uit de drukken de mensen daar zeer lichtgelovig zijn. Heel treffend is dat er in geen enkele Thaksin gecontroleerde regering of kiespropaganda er ooit enige aandacht is besteed aan onderwijs.
Persoonlijk moet ik niets hebben van Thaksin of junta’s. Op Abhisit valt ook genoeg aan te merken. Van mij zouden al die lui zich mogen verantwoorden (de doden, de corruptie etc) voor een rechtbank, maar dat zal nooit gebeuren… maar dat het land ooit wel een volwassen democratie zal worden geloof ik wel, het volk wil wel en eens komt de tijd dat het ze zal lukken.
Henry,
Als 9 rechters stemmen over een vonnis, en 5 stemmen voor en 4 tegen, spreek je dan ook over een justitiële dictatuur? Dat komt namelijk vaak voor.
De tijd dat we overal Thaksin bij moeten slepen ligt ver achter ons. Deze posting gaat ook, en meer, over de tijd voor Thaksin (1932-2000).
Democratie betekent vrijheid van spreken, demonstratie en informatie, een rechtstaat (gelijkheid voor de wet) en zeggenschap van de burger. Dat alles ontbreekt nu voor een groot deel, en gaat ten koste van de burger.
Wat je over de mensen in de Isaan zegt (‘zeer lichtgelovig’) is gewoon niet waar. Integendeel zij zien met taa sawaang, een heldere blik, beter dan de elite die nu aan de macht is.
Tino,met alle respect maar u vergelijkt appelen met citroenen. Een bevolking doe zijn dagelijks leven laar leiden door bijgeloof en animistische praktijken kan ik noet anders dan lichtgelovig vinden.
Na 2000 is de macht van Thaksin pas echt tot volle ontplooing gekomen.
Als men midden in de nacht het parlement samenroept met uitsluiting van de oppositie, en dan wetten stemt, die de eigen leiders amnestie verleent voor begane en gevonniste gevangenisstraffen en over alle andere aanklachten de spons veegt. En men de oppositie het spreken belet en daardoor buiten spel zet, kan men spreken over een parlementaire dictatuur . Hitler door middel van Herman Goring deed juist hetzelfde in 1932 met de Reichstag, en zo zo de eerste parlementaire dictatuur stichten. Gelukkig bestaat er nu het internet, en zijn Netizens die in Thailand de 4 e macht vormen, waar zelfs de huidige junta rekening mee moet houden.
Geen aandacht besteed aan onderwijs door Thaksin? Dat lijkt me onjuist, en een lichtgelovig overnemen van de anti-Thaksinpropaganda. Thaksin zijn grootste hervorming was de schooldecentralisatie (van de centrale bureaucratie naar de tambons). Daarnaast de inhoudelijke onderwijshervorming door decentralisatie van het curriculum (meer holistisch dan het gebruikelijke stampwerk). Ten derde: het toegankelijk maken van universiteiten voor lagere inkomens door de wet op studieleningen (pas af te lossen wanneer het inkomen boven een bepaalde grens komt); hij zorgde ervoor dat thaise banken voor het eerst leningen aan arme studenten gaven (1 procent rente). Bovendien introduceerde hij het “One District, One Dream School” project ter verbetering van de schoolkwaliteit, om ervoor te zorgen dat ieder district minimaal school van hoge kwaliteit zou krijgen. Ook veranderde Thaksin het universitair toelatingsbeleid (schoolresultaten prevaleren boven private toelatingsexamens). En zo voort. Een bekend voorbeeld is ook het feit dat hij Thailand één van de eerste supporters maakte van Negroponte’s One Laptop Per Child (OLPC) project, waarbij het ministerie van Onderwijs 600,000 apparaten zou aanschaffen. De militaire junta cancelde dit project.
Voor wat meer achtergronden heeft Tino een aantal zeer goede blogs geschreven:
De visie van Pridi over een democratisch Thailand (revolutie 1932):
https://www.thailandblog.nl/achtergrond/pridi-banomyong-vader-van-de-echte-thaise-democratie-en-hoe-zijn-visie-teloor-ging/
De wrede Sarit (1958-1963) die met de slogan “Thaise-stijl democratie” kwam: https://www.thailandblog.nl/geschiedenis/veldmaarschalk-sarit-thanarat-democratie-thailand/
Het afschieten van demonstranten in 1973:
https://www.thailandblog.nl/geschiedenis/de-opstand-van-14-oktober-1973-een-documentaire/
De Thammasat lynch partij 1976:
https://www.thailandblog.nl/achtergrond/6-oktober-1976-massamoord-thammasaat-universiteit/
De strijd van de Isaan:
https://www.thailandblog.nl/isaan/strijd-van-isaan/
Vergeef me maar er staat in deze posting meer ongenuanceerde onzin over de Thaise situatie dan werkelijke feiten en achtergronden. Tenzij je een fervent en blind aanhanger bent van de red shirts….en dan slik je al deze onzin voor zoete koek maar het analyse-niveau van de situate is bedroevend.
Mag ik je dan uitnodigen een posting te schrijven die deze benoemd beste Chris?
Ook ik ben zeer geinteresseerd in posting van Chris waarin hij de werkelijke feiten op een rijtje zet.
Frederico is overigens een authoriteit op dit gebied, alhoewel ik me niet op alle punten kan vinden met zijn analyse. Helaas weerhoudt een artikel in de grondwet mij verdere uitleg te geven.
Van een wetenschapper die niet in Thailand woont verwacht je dat hij dingen durft op te schrijven die een Thaise wetenschapper niet durft. Daar is bij Ferrara geen sprake van voorzover ik kan zien. Ik denk dat hij zelfcensuur heeft toegepast omdat hij graag naar Thailand komt. Ik heb zijn boeken niet gelezen maar de samenvattingen hier nodigen daar ook niet toe uit, moet ik zeggen.
Een wetenschapper die poogt historische zaken te verklaren doet er goed aan zijn verklarende begrippen goed te kiezen. En de begrippen democratie en dictatuur zijn dat voor Tailand absoluut niet; als er al democratie-Thaise-stijl bestaat, bestaat er zeker ook dictatuur-Thaise-stijl. De interpretatie is een Westerse en die past gewoon niet op Thailand. Het is hetzelfde als een Chinese wetenschapper de Westerse economie zou afmeten/beoordelen aan de manier waarop de Chinezen hun economie regelen.
De huidige regering heeft een hele andere samenstelling dan de vorige regering (technocraten) die via een staatsgreep aan de macht kwam. En van een dictator naar het kaliber van Franco, Soekarno, Idi Amin, Stalin is in Thailand echt geen sprake. Al was het alleen maar omdat er ook een staatshoofd is die zijn macht kan laten gelden. En er zijn meer redenen. Zou wel benieuwd zijn hoe Ferrara verklaart dat na aanname door het huidige ‘parlement’ en een volksreferendum de koning enkele artikelen in de aangenomen grondwet kon laten wijzigen zonder enige weerstand. Is dat dictatuur? Franco zou in zijn graf omdraaien.
Ik ga de boeken van Ferrara niet herschrijven maar ik zou zeker de volgende begrippen hanteren om de historische ontwikkelingen van Thailand te beschrijven: de overgang van een feodale naar een meer gelijkwaardige samenleving, sakdina, de macht van verschillende elite-clans, de rol van politieke partijen en de rol van het staatshoofd. Al deze vijf elementen ziet Ferrara over het hoofd. Er is niet 1 elite die de democratie de hele tijd dwarszit. Er zijn zelfs geen twee groepen elites (rood en geel; nieuw en oud, koningsgezind en minder koningsgezind). Thaksin is dan ook niet afgezet omdat hij een bedreiging zou vormen voor de gele elite. Dat is een fabeltje en ik geloof niet meer in fabeltjes. Er zwaait geen pendel tussen democratie en dictatuur en de stedelijke middenklasse (ik denk dat Ferrara Bangkok bedoelt en dan vergeet hij gemakshalve de stedelijke middenklassen in Chiang Mai, Phuket, Khon Kaen, Udon, Ubon) is ook niet de beslissende factor.
Westerse landen hebben er eeuwen over gedaan om het feodale systeeem te vervangen door een samenleving waarin het volk meer vertegenwoordigd was. Zoveel tijd hebben landen als Thailand tegenwoordig niet meer. Een van de belangrijkste redenen is de snelheid van de communicatie over de wereld. Alles wordt in 1 seconde over de hele wereld uitvergroot. Ook de feodaliteit.
Ik heb Ferrara zijn opmerkingen over de koning weggelaten. In zijn voorwoord schrijft hij dat hij bij de eerste editie zelfcensuur had toegepast maar in de vernieuwde editie heeft hij geen blad meer voor de mond genomen.
Een democratie of een dictatuur Thaise-stijl bestaan niet. Niet elke dictatuur of democratie hoeft er exact hetzelfde uit te zien. We praten toch ook niet over Democratie in Engelse / Nederlandse / Franse vs… stijl? We noemen dat democratieën ook al zijn er belangrijke verschillen in bijvoorbeeld het kiesstelsel.
Uit het boek van Ferrara komt ook niet naar voren alsof de elite 1 grote unanieme vriendenclub is. Maar wel dat er een zekere balans is tussen de diverse personen aan de top (en ook het koningshuis). Als een deel van die elite te bedreigend wordt voor de macht, invloed en rijkdom van andere elites dan krijg je heibel in de tent. De oligarchie moet behouden blijven en iedereen aan de elute tafel eist zijn ‘eerlijke’ deel. Soms schuift er een nieuwe elite bij aan, soms vertrekt er 1 maar de oligarchie van leger, tycoons en mensen met gekleurd bloed moet volgens die mensen in stand worden gehouden. Vader weet wat het beste is voor het volk zegt de junta leider van de dag. Ook Rama 9 was van de paternalistische insteek. Maar ook hij als staatshoofd had niet de ultieme macht. Zo na de revolutie is dat met horte en stoten opgebouwd waarbij koningshuis en leger* elkaar nodig hadden. Wel heeft de koning meer macht en respect verkregen naar mate hij langer op de troon zat.
*en nee uiteraard is het leger ook niet 1 unanieme entiteit. Daar zijn ook groepen, bijvoorbeeld mensen uit een bepaalde klas (bijvoorbeeld class 5 van de Chulachomklao Royal Military Academy) die samen een netwerk vormden.
Ferrara betoogd dat keer op keer de democratie de kop wirdt ingedrukt. Er zijn enkele pogingen gedaan maar telkens volgt er een correctie van bovenaf en komt er een junta of andere dictatoriale leiding die het onstaan en intwikkeling in de kiem smoort. Maar sinds Thaksin heeft het provinciale volk gezien welke factor van belang zij is. Zie bijvoorbeeld de verkiezingsuitslagen sinds 2000. Maar in het centrum van de macht, Bangkok, ligt ook een belangrijke rol. Dulden zij een coup of niet? Aan wiens kant staat dat volk als men de straat op gaat?
Beste Chris,
Wat je tweede alinea betreft, over de begrippen democratie, dictatuur en Thai-stijl democratie, die je een ‘westerse’ interpretatie noemt. Dat is niet waar. Het is voor een groot deel door echte, pure Thaise wetenschappers met Thaise en Thais-talige begrippen beschreven, zoals in onderstaand werk.
Citaat:
‘ Al deze vijf elementen ziet Ferrara over het hoofd.’
Dat is niet waar. Ferrara heeft het daar wel degelijk over.
Thak Chaloemtiarana, Thailand, The Politics of Despotic Paternalisme, Silkworm Books, 2007.
Bedoel je een artikel in de Strafwet?
Nee. in de al aangenomen grondwet.
Ja natuurlijk. Schrijffoutje
Het draait altijd om macht, individuele belangen en het grote geld. De rijken zullen niets willen inboeten op dit alles. De corruptie en de beïnvloedbaren, dit is de dagelijkse werkelijkheid. Betrokken mensen vind je vaak niet op plekken waar het er feitelijk toe doet. Bij voorbeeld in de politiek, het parlement en bij andere autoriteiten. Het is dweilen met de kraan open en zeker hier in Thailand. Ken je verleden en aanschouw de toekomst. Het maakt mij er niet vrolijker op. De armoede zal nog lang aanblijven ben ik bang.
De negatieve beïnvloeding van parlementsleden is een bepalende factor.
Kijk ook maar eens naar Amerika. waar een hoop senatoren van republikeinse origine en ook de huidige president, deelgenoot zijn van de elitaire, waaronder de drank, alcohol en de wapen industrie. Gezamenlijk houden ze hun portefeuille goed gevuld en heeft democratie ook daar geen betekenis van belang.
Overigens een goed verhaal Rob.V en bedankt voor het delen.
Thaksins belangrijkste misstap was de eigenrichting in de War on Drugs. Uiteraard daarin bijgestaan door politie en leger. het is tekenend dat hij niet daarvoor veroordeeld is, en wel voor een paar beperkte ‘corruptie’-zaken. Zijn verdiensten zijn overigens duidelijk: economisch tilde hij Thailand uit het moeras van de crisis naar een uitgebalanceerde begroting (ondanks grote infrastructuurmaatregelen) en een sterke reductie van de nationale schuld, in de gezondheidszorg introduceerde hij een ‘ziekenfonds’ voor iedereen en bestreed de hiv-epidemie met gratis generieke medicatie, hij slechte grote drempels in het onderwijs (decentralisatie, drempelverlaging scholen en universiteiten, studieleningen), en hij hief het staatstoezicht op de media op. Natuurlijk behoorde hijzelf tot de elite. Maar niet tot de oude elite die haar vermogen bouwde op de uitbuiting van goedkope arbeidskrachten (houd de armen arm), maar tot de nieuwe elite die haar vermogen bouwt op het profiteren van consumptiebestedingen (zorg dat de mensen geld hebben om iets aan te schaffen, in zijn geval als mobile-tycoon, voornamelijk belminuten). Deze botsing van oude en nieuwe economie maakt aan de onderkant onomkeerbaar feodale horigen tot mondige consumenten, en eist aan de bovenkant autoritaire bezitters zich te ontwikkelen tot interactieve ondernemers en communicatieve leiders.
Een paar uitspraken van de grote leider.
Democracy is not my goal
The UN is not my mother
Hij liet een Bangkok Post reporter ontslaan die de corruptie bij de bouw van Suvanaphumi aan het licht bracht.
Dit zijn de (paar) corruptiezaken tegen hem,die nog hangende zijn. Is niet te verbazen dat hij op de loop is gegaan.
http://www.nationmultimedia.com/detail/politics/30328653