Thailand is geen LHBTI-paradijs
In een reeds lange serie “BZ’ers wereldwijd” worden ambassademedewerkers in de gelegenheid gesteld iets over hun werkzaamheden op de ambassade te vertellen. Dit keer was Chayanuch Thananart, senior medewerker politiek van de Nederlandse ambassade in Bangkok aan de beurt. Ik citeer enkele stukken uit haar verhaal:
Zij begint met: “Zon, zee, strand en een uitbundig uitgaansleven. Thailand heeft het imago van een feestparadijs, vrij van alle taboes. Maar de werkelijkheid is een stuk grimmiger.
Chayanuch zet zich in voor de mensenrechten in Thailand. ”Buitenlanders denken vaak dat Thailand open staat voor alle soorten mensen. Maar Thailand is geen LHBTI-paradijs. Er is nog lang geen sprake van gelijke rechten voor iedereen. Discriminatie en misbruik komen veel voor. Er is dus genoeg ruimte voor verbetering.”
LHBTI’S
“Dit jaar werkten we mee aan een conferentie om diversiteit en inclusiviteit op de werkplek te promoten. We werken daarvoor samen met een plaatselijke organisatie, OUT BKK Business Network, opgericht door een Nederlander. Hij zet zich in voor de positie van LHBTI’s en heeft een groot netwerk in de Thaise zakenwereld. Hij kan daardoor veel mensen bereiken.”
Vrouwen
Zo ondersteunen we bijvoorbeeld ook de Thaise vrouwencoalitie, een organisatie die echt gezien wordt door de overheid. Deze groep wilde een bijeenkomst organiseren rond het thema vrouwendiscriminatie. Wij hebben ze toen bijgestaan door de residentie als locatie aan te bieden voor hun persconferentie. We hielpen met de voorbereidingen, catering, organisatie en promotie. Onze uitgaven waren minimaal maar het event werd een groot succes. Er kwamen veel bezoekers en we kregen volop media-aandacht.’
Lees het hele verhaal, verluchtigd met foto’s, op www.nederlandwereldwijd.nl/actueel/weblogs/weblogberichten/2019/chayanuch-thananart
Over deze blogger
-
Bert Gringhuis (1945), geboren en getogen in Almelo in het mooie Twente. Later vele jaren in Amsterdam en Alkmaar gewoond, werkzaam in de export voor diverse bedrijven. Ik kwam in 1980 voor het eerst in Thailand en was meteen verliefd op het land. Vele malen sindsdien terug geweest en na mijn (vroeg)pensionering als weduwnaar naar Thailand verhuisd. Daar woon ik nu al 22 jaar samen met mijn ietwat jongere Thaise dame Poopae.
Mijn eerste ervaringen in Thailand als een soort nieuwsbrief aan familie, vrienden en kennissen gestuurd, die later onder de naam Gringo op Thailandblog hebben gestaan. Veel, heel veel artikeltjes hebben die eerste verhalen gevolgd en dat is uitgegroeid tot een vrijwel dagelijkse hobby.
In Nederland nog een verwoed voetballer en voetbalscheidsrechter, maar de jaren gaan tellen en in Thailand nog altijd verwoed, maar het poolbiljarten is echt van mindere kwaliteit, ha ha!
Lees hier de laatste artikelen
Steden21 november 2024Chumphon: Rust en lekker eten!
Cultuur18 november 2024Pua, Pua, Pua
Achtergrond11 november 2024Bananen in Thailand
Bezienswaardigheden11 november 2024Ban Chiang – Een juweel in de kroon van Udon Thani
Er is inderdaad nogal een verschil tussen tolereren en respecteren. Op het gebied van minderheden waaronder LHBTI kun je in artikelen of in gesprek met Thaise mensen dus de nodige kritiek horen. Denk aan beperkingen rondom trouwen, adoptie, je kunnen kleden (transgenders die bij een uniform plicht zich niet mogen kleden naar het geslacht waarmee ze zich identificeren). Net zoals het belangrijk blijft een vinger aan de pols te houden op gebied van mensenrechten, democratie en dergelijke basale maar belangrijke zaken. Dat mevrouw Thananart (hoe spel je dat in het Thais?) dus ook rechtszaken bijwoont tegen activisten geeft blijk van betrokkenheid. In haar voordeel als Thaise kunnen we in ieder geval niet zeggen dat ze met een zuur Nederlands vingertje staat te zwaaien. 555
Een leuke maar wat bondige blik op haar werkzaamheden. Als Nederlander die veel om het mooie Thailand geeft zou ik best eens op de residentie langs willen komen om onder het genot van een kopje koffie wat meer te praten over haar vakgebied.
Het hele immigratiebeleid is gebaseerd op tolereren, maar ja ieder zijn keus wat belangrijk is…..
Doel je op de vele ASEAN arbeiders die getolereerd worden zolang ze maar voor een habbekrats allerlei zwaar en vies werk doen waar de Thai zijn neus voor ophaalt? Of de westerlingen zolang zij maar een grote zak geld mee brengen? Je hebt het vast niet over de schrijnende situaties in de grensgebied waar o.a. bergvolkeren, statenlozen en vluchtelingen uit de regio leven zonder enige juridische bescherming. Deze mensen kunnen op respect nog tolerantie rekenen. Daar is nog een veel langere weg af te leggen op menswaardig met deze ontheemden om te gaan.
Inderdaad had ik niet aan dat laatste gedacht.
Geheel off topic maar in reactie op de opmerking:
Over het eerste dat ASEAN arbeiders zwaar en vies werk doen is er toch een oplossing?
Of ze slecht betaald worden is nog maar de vraag en mocht het zo zijn dan worden ze niet verplicht het doen en is er een keuze. Uiteindelijk heeft het vooral te maken met de situatie in hun eigen land.
Zonder die migranten zou de baht trouwens nog sterker hebben gestaan aangezien er veel te weinig mogelijkheden zijn/waren om vanuit Thailand in het buitenland te kunnen beleggen.
Migranten zorgen voor een win/win situatie (op papier) en ondertusssen sukkelt de eigen bevolking in slaap.
Vrouwen zitten liever voor een massage shop zich heel de dag vol te vreten en mannen worden lekker bezorger want dan hoef je maar in feite 4 uur per dag echt te werken.
Diezelfde figuren zouden beide op een bouwplaats ook hun werk in 8 uur kunnen doen zoals hun ASEAN broeders en zusters wel doen.
In een opkomend land arm blijven heb je met uitzonderingen daar nagelaten toch zelf in de hand en dan heb ik het over de mensen tussen de 20-45.
on topic:
Hoe vaak komt LHBTI geweld in Thailand voor?
Ik ken er een tiental en ze hebben allemaal gewoon een baan bij zowel de overheid als het bedrijfsleven en ook in het hetero uitgaansleven ondervinden ze geen problemen.
Trouwens, mocht je naar Thailand komen dan wil ik best wel een biertje met je drinken en dan kunnen we het hebben over de koffieplantages in Chumpon wat ook niet altijd zuivere koffie is.
Ik heb ook geen cijfers over hoe vaak LHBTI-ers in elkaar geramd zijn, maar ongelijkwaardige behandeling en gebrek aan respect kan zich op vele manieren uiten. Niet alleen maar door poten rammen. In een reactie hieronder gaf ik al links naar PrachaTai en TheMatter. Er zijn duidelijk nog problemen. En ondanks dat ‘afwijkend van de standaard’ personen het door onze menselijke aard (onze groep versus de ander, de ander als potentieel gevaar) , moeten we door blijven gaan er samen wat van te maken. Zo gelijkwaardig en eerlijk mogelijk.
In ieder geval fijn te horen dat ook als we niet op 1 lijn zitten, we toch een biertje kunnen doen. 🙂
Ik begrijp van gay mensen in Thailand dat het weinig uitmaakt wat je in je slaapkamer (of andermans slaapkamer) uitspookt, als je maar wel “gewoon” trouwt en kinderen krijgt. Daar valt nog wel een wereld te winnen. Toch heb ik in 30 jaar Thailand nog nooit een negatieve opmerking of houding ervaren op persoonlijk vlak. En daar valt in Nederland nog wel een wereld te winnen.
LHBTI staat voor lesbische vrouwen (L), homoseksuele mannen (H), biseksuelen (B), transgenders (T) en intersekse personen (I).
Kees, ik ben het met jou eens. Ik hoorde in 20 jaar ook nooit een negatieve opmerking of houding. De situatie is hier heel wat beter dan in Nederland voor de LHBTI-ers. Overigens merk ik wel wat negativiteit over hen in de toeristencentra, al heb ik daar niet direct een verklaring voor.
Hoeveel Thaise LHBT-ers spreek je mee? Ik heb al diverse malen met Thais gesproken die praten over hoe mensen die buiten standaard (hetero, boeddhistische, patriotische burger) vallen de nodige achterstelling, achterdocht en andere minder fraaie dingen ervaren. Heel in het kort komt het neer op ‘we worden niet gerespecteerd, wel getolereerd, al wordt er wel lacherig over ons gedaan, we zijn toch raar en niet zoals het hoort, gelijke rechten op gebieden zoals huwelijk hebben we nog niet dus van gelijkwaardige behandeling is nog geen sprake’. Dat past ook wel in wat Kees zegt: de opinie lijkt te zeggen ‘wees lekker anders met je rare fratsen maar wel in je eigen huis waar niemand het ziet, in het openbaar heb je in in de pas te lopen’.
Ook in de Thaise media komt met enige regelmaat de benadeelde positie aan bod.
Zomaar wat voorbeelden:
– https://prachatai.com/english/node/7464
– https://thematter.co/thinkers/women-and-lgbtqs-status-with-3-years-coup-detat/24510
– div. topics op het bekende Pantip forum.
Rob, zoals jij het verwoordt, kun je het eigenlijk wel veel breder trekken en constateren dat iedereen die wat afwijkt van “de norm” met wantrouwen wordt bekeken. Dat geldt behalve voor LHBT-ers natuurlijk ook voor mensen met een andere huidskleur, vreemde cultuur, gehandicapten, etc. De mens is van nature ongemakkelijk met iets wat onbekend voorkomt en moet daar mee leren omgaan, als hij/zij er al voor open staat.
In Nederland is het wettelijk allemaal prima geregeld, in tegenstelling tot in Thailand, maar qua tolerantie in het openbare leven van ‘anders’ georiënteerden kan Nederland niet in de schaduw van Thailand staan. Openlijke negatieve opmerkingen en bejegeningen zijn verreweg voor de overgrote meerderheid afkomstig van toeristen. Ongetwijfeld zal de Thai discrimineren, ze vinden die blanke ‘farang’ ook vaak genoeg een raar geval, maar dat laten ze op straat niet of nauwelijks merken. Al ligt dat er wellicht ook aan waar je je bevindt. Op de televisie wordt de gay medemens en de ‘lady man’, in allerlei stadia, sowieso vaak ten tonele gevoerd.
Die Thaise juffrouw van de ambassade weet niet waar ze het over heeft. Ik ben zelf gay, kom al 40 jaar in Thailand, woon hier 12 jaar met mijn Thaise boyfriend (ja, nog steeds dezelfde!), en heb nog nooit iets negatiefs, neerbuigends of lacherigs meegemaakt. Ook ten opzichte van lady-boys niet die overal in werkzame situaties tegenkomt, bij 7/11, in Central, bij banken, in hotels,, overal! (Ik heb het niet over de ladyboys die de beachroad afstropen op zoek naar betaalde sex).
Zelfs in de kleine dorpjes in Isan ben ik bij Thaise families geweest die trots zijn op hun ladyboy zoon: “She is zo beautifull!” Met veel respect!
Wij wonen in Jomtien, net buiten Pattaya, en daar is een groet gay community, die zich makkelijk en zonder problemen vermengd met de hetero community. Zonder rare blikken of lacherig gedoe.
En wat de vrouwen betreft: ik ken heel wat Thaise vrouwen die in hogere management functies werken bij banken, in 4-5 sterren hotels, real estate, Toeristenbrache, belastingkantoor en immigration!
Hier hoeven ze niet, zoals in NL aan een vrouwen quotum te doen!!!
En de LHBT betreft: daar kan NL en heel Europa nog heel veel van leren! Behalve gay-marriage is (nog) niet mogelijk, in heel Azie niet, behalve sinds kort in Taiwan… dacht ik.