Thailand herdenkt de Tsunami van 15 jaar geleden

Vijftien jaar geleden werd ik op tweede kerstdag tijdens mijn werk geïnformeerd door een eveneens regelmatige vakantieganger naar Thailand dat er zich een ramp afspeelde aan de kust van o.a. Phuket. Net als zovelen destijds had ik nog nooit van een tsunami gehoord en was ik verbijsterd en ontdaan door de omvang van de overstromingen en de berichtgeving over de steeds stijgende aantallen slachtoffers. Voor het einde van de volgende maand stond onze vakantie gepland, die zou beginnen in Phuket Patong. Annuleren of niet, vroegen wij ons af maar na informatie bij ondermeer ons reisbureau, Thailandtravel, besloten we om toch te gaan. Op weg naar ons hotel, aan het eind van de boulevard richting Kamela Beach, waren de verschrikkingen overduidelijk zichtbaar. In Soi Bangla was van de juwelierszaak waar wij onze ringen hadden gekocht niet veel over. De receptie en het restaurant van ons hotel waren ook overstroomd geweest maar alles was schoongemaakt. Onze nog steeds aanwezige twijfels of wij wel de juiste beslissing hadden genomen door naar Phuket te gaan werden bij aankomst gedeeltelijk weggenomen. De lokale bewoners toonden namelijk dat zij onze aanwezigheid zeer op prijs stelden, per slot van rekening moest er geld verdiend worden en daar droeg het herstel van het toerisme natuurlijk aan bij. Desondanks had ik er toch een onbestemd gevoel en kon ik met name bij onze strandbezoeken de gedachte aan de vele slachtoffers niet kwijtraken. Ik verbaasde mij telkens over de onvoorstelbare gastvrijheid maar ook over de quasi nonchalante houding t.a.v. de ramp, terwijl uit gesprekken bleek dat nagenoeg iedereen wel familie of vrienden onder de slachtoffers kon tellen. Voor mijn gevoel verkeerden velen nog in bepaalde mate in een shocktoestand, wat natuurlijk niet vreemd te noemen viel. Tijd voor rouw en traumaverwerking was er nauwelijks geweest en de meesten waren direct weer aan de slag gegaan. Na Phuket zijn wij voor een paar dagen naar Pattaya gegaan. Daar werden toen video’s van de tsunami volop te koop aangeboden en afgespeeld. De spreuk ‘De één zijn dood is de ander zijn brood’ was hier zowat letterlijk van toepassing. De herdenking in Thailand van de slachtoffers van de tsunami is natuurlijk een goede zaak.

Tja, wij mijn man en ik hadden geluk. Mijn man had als verrassing .. Kerstmis in Thailand …. Omdat we het jaar daarop van Nederland naar Thailand zouden rijden met een omgebouwde Ambulance van het leger tot motorhome, heb ik gezegd: Heel lief, maar laten we het niet doen. Onze reis gaat al behoorlijk wat geld kosten. Dat is waarschijnlijk ons geluk geweest. In 2006 zijn we wel daar geweest op het einde van onze reis. Nog heel veel “schade” te zien en veel verdrietige mensen die hier hun dierbare verloren zijn. Inderdaad van het woord Tsunami hadden wij ook nog nooit gehoord. Inmiddels wonen we al weer 12 jaar in het Noorden van Thailand. O.k. af en toe een kleine aardbeving en wat last van de smog, maar toch heerlijk toeven. Terug naar Nederland, nee, echt niet.