Terwijl de oliecrisis in volle gang was in Nederland in 1973, werd Suthip Leela geboren in Roi Et (Isaan) als 11de kind van een grote Thaise boeren familie. Toen zij een jaar was verhuisde de familie naar Kamphaen Phet, 5 uur ten noorden van Bangkok. Suthip ging daar met de fiets naar school en moest ook thuis op het land helpen om de financiën rond te krijgen. Zij bleek steeds het slimste meisje van de klas, maar ze moest een jaar van haar school overslaan toen haar moeder ziek was, tenslotte stierf haar moeder toen zij 13 jaar oud was.
Daarna moest zij gedurende haar middelbare schooltijd blijven doorwerken als schoonmaakster, bijles lerares en andere bezigheden om extra geld te vergaren voor de familie. Haar vader wilde niet dat Suthip ging studeren omdat hij vond dat studeren al alleen zin had voor mannen. Suthip dacht daar anders over en bedacht dat zij beter in staat zou zijn iets voor haar land te kunnen betekenen als zij wel zou studeren. Zij diende een aanvraag in voor een scholarship tandheelkunde aan de Chulalongkorn Universiteit in Bangkok en werd na een lange en moeilijke selectie procedure uitverkoren als enige van haar provincie om, met steun van de Thaise overheid, tandheelkunde te gaan studeren.
Na 6 jaar studeren behaalde Suthip in 1999 haar masterdegree en ontmoette dat jaar haar Nederlandse partner Aljosja van Dorssen, die als partner bij een groot adviesbureau druk bezig was de centrale bank (Bank of Thailand) te moderniseren, nadat de Aziatische crisis was uitgebroken.
Suthip moest eerst drie jaar verplicht bij ziekenhuizen werken van de Thaise overheid. Daarna besloot zij met haar partner in 2004 haar eigen Happy Tooth tandartsenpraktijk te beginnen in Phuket. Al snel wist zij deze praktijk, gevestigd aan de Patak Road, Chalong, op te bouwen tot zo’n 2500 patiënten. In 2007 besloten Suthip en Aljosja naar Nederland te gaan en te kijken of Suthip daar als tandarts zou kunnen werken. Eerst vroeg zij een MVV aan bij de Nederlandse Ambassade, maar die werd om onduidelijke redenen afgewezen.
In de zomer van 2007 sprak Suthip met ongeveer 20 verschillende tandartsenpraktijken in Nederland en gelukkig wilde een grote groepspraktijk in Almere, die in Den Haag wilde uitbreiden, haar als tandarts in huren, mits Suthip natuurlijk een officiële BIG registratie kon krijgen van het Ministerie van Volksgezondheid. Na een lange procedure en het invullen van aanmeldingsformulieren, het overhandigen van uitgebreide cijferlijsten van haar diploma, foto’s van haar praktijk in Phuket en case interviews met een panel van Nederlandse tandartsen, kreeg Suthip eind 2007 de BIG registratie zonder examen te hoeven doen! Alleen moest zij twee jaar werken onder supervisie omdat zij de Nederlandse taal nog niet machtig was. Gelukkig kon de groepspraktijk in Almere ook een verblijfsvergunning regelen met de IND op basis van een kennismigrant zodat Suthip in begin 2008 in Den Haag aan de slag kon!
Na 7 jaar werken in Den Haag, besloot Suthip ook een Happy Tooth praktijk in Nederland op te zetten en wel in haar woonplaats Wassenaar. Op 30 januari 2016 openden de Thaise ambassadeur en de burgemeester van Wassenaar haar praktijk onder veel belangstelling. De media waren ook goed vertegenwoordigd.
Happy Tooth Wassenaar heeft haar eigen website en al bijna 500 nieuwe patiënten na vier maanden (www.happytoothwassenaar.nl). Het adres is: Pastoor Buyslaan 25, 2242 RJ Wassenaar, tel nr: 070-4449915.
Suthip trekt veel nieuwe patiënten aan door haar oosterse/Thaise manier van service en ook omdat zij zich nu specialiseert in laser tandheelkunde waarvoor zij nu een masteropleiding in Aken, Duitsland, volgt. Er zijn veel Thaise patiënten, die vanuit heel Nederland naar haar toekomen. Ook diplomaten van de Thaise Ambassade behoren hiertoe.
Het is haar ambitie om ooit weer meer tijd in Thailand te spenderen en te doceren aan haar Chulalongkorn universiteit als professor, naast het blijven uitvoeren van tandheelkundige behandelingen. Haar praktijk in Phuket bestaat ook nog (er zit daar een andere tandarts in die voor Suthip werkt), dus daar kan zij altijd terecht!
Over deze blogger
Lees hier de laatste artikelen
Leven in Thailand23 november 2024Het Thaise eergevoel (lezersinzending)
Gezondheid23 november 2024Vraag aan huisarts Maarten:
Belasting Nederland23 november 2024Thailand belasting vraag: Belastingzaken bij emigratie naar Thailand overzichtelijk uitgelegd?
Immigratie infobrief22 november 2024TB Immigration Infobrief Nr 056/24: Airport Don Muang – Binnenkomst op Visa exemption
Het is haar gegund en naast de ambitie en het leervermogen moet je natuurlijk een beetje geluk hebben als ouders geen opleiding kunnen of willen betalen.
Mochten er mensen zijn waarvan de kinderen slim zijn maar de ouders er de financieen er niet voor hebben wijs en help hen dan om zich aan te melden bij HRH Princess Chulabhorn College. (PCC)
Naast onderwijs is ook het verblijf en eten gratis met als tegenprestatie goede cijfers halen en op het complex wonen.
Toelating vanaf 12 jaar en na het College van 6 jaar zijn er daarna ook kansen voor gratis scholarships voor universitaire opleidingen begeleidt door PCC.
Op de link vind je de lokaties waarbij de aangrenzende provincies ook gebruik van kunnen maken.
https://en.m.wikipedia.org/wiki/Princess_Chulabhorn%27s_College_group_of_schools
Juist de doelgroep heeft geen weet van de mogelijkheden en vandaar is het een kleine moeite om een kind en gezin verder te helpen.
Prachtig verhaal,ik zie het filmscript al voor me!
Ik vind het een knap staaltje van doorzettingsvermogen. Zo kan men zien, dat als je echt iets wil bereiken het ook gaat. Een dame met pit. Petje af
Hoe is het verder verlopen met haar Thaise familie,leuk geschreven trouwens.
Ik ben daar 2 of 3 jaar geleden geweest. Mooie praktijkruimte en deze mevrouw praat vrijwel accentloos Nederlands. Ook in Voorburg is/was een Thaise tandarts, ben daar nooit geweest maar zijn Thaise patienten waren heel erg blij met hem.
Wij zijn zelf bevriend met een tandarts die in Kohn Kaen woont.
Zij was nog maar net van de Uni, toen ze bij mij een paar kiezen heeft getrokken. Super goed gedaan.
Achteraf vroeg haar vader of ik dat wel vertrouwd vond, zijn dochter dit karweitje te laten doen, zo net afgestudeerd. Ik had er geen moeite mee. Ik denk dat veel Europese tandartsen nog wat kunnen leren van de Thai
Geweldig verhaal en goed te lezen dat er ook successen worden geboekt. Het staat alleen in schril contrast tot veel wat niet goed gaat in Thailand, maar ja daar kan zij zeker niets aan doen, daar zijn anderen verantwoordelijk voor. Een sterke wil en intelligentie is niet een ieder gegeven. Ook aan de minder intelligenten dient er perspectief te worden geboden. Ik hoop dit nog eens mee te maken in Thailand. Hopelijk zijn er niet enige andere kinderen van dit gezin in de prostitutie beland. Dat zou wel heel erg zijn. Maar nogmaals een dame om trots op te zijn.
Dat perspectief is er toch al? Laaggeschoold werk heet dat maar dat wordt vaak als te min gezien in tegenstelling tot de arbeidsmigranten uit de omringende landen.
Onterechte trots brengt niemand verder.
Op dit moment kampen de universiteiten met een sterk dalend aantal eerstejaarsstudenten. Natuurlijk wordt er dan gedacht aan meer scholarships voor middelbare scholieren met goede studieresultaten. Maar dat werkt een beetje als ‘lokkertje’ om een grotere groep kinderen te interesseren door te studeren. En niet teveel scholarships want dat kost de universiteit alleen maar geld. Nog afgezien van het feit dat goede cijfers op de middelbare school geen garantie zijn voor goede studieresultaten.
Er zijn duizenden, zo niet tienduizenden kinderen zoals Suthip die graag zouden willen studeren maar daarvoor het geld niet hebben. Wat er moet gebeuren om deze groep intelligente kinderen van minder rijke of zelfs arme ouders te laten studeren is volgens mij het volgende:
– beurzen voor kinderen die vakken willen studeren waaraan groot gebrek is in de Thaise samenleving, die niet hoeven te worden terugbetaald;
– beurzen beschikbaar gesteld door het Thaise bedijfsleven aan kinderen van medewerkers die niet te hoeven te worden terugbetaald (zie het voorbeeld van Philips In Nederland in de jaren 50-70)
– renteloze leningen voor alle andere studenten.
Nu is dit alles teveel afhankelijk van liefdadigheid. En deze liefdadigheid ontslaat de regering ervan echt het probleem van de toegankelijkheid van het hoger onderwijs aan te pakken.
Zou het niet met betere voorlichting te maken hebben?
Voor huishoudinkomens onder de 150.000 baht kan men nl. geld lenen bij het Student Loan Funds. http://www.moe.go.th/eloan.htm
De rente is 1% wat niet al teveel is en toch zijn er enkele miljoenen wanbetalers
http://www.nationmultimedia.com/detail/national/30339162
Als 2/3 nu al niet terug betaalt welke zekerheid is er dan dat de voorgestelde beurzen niet misbruikt gaan worden door niet in de gewenste beroepen te gaan werken?
Weglopen van verantwoordelijkheden is een niet ongewoon verschijnsel in TH maar dan graag ook niet meer in de slachtofferrol blijven hangen als ze zo’n held zijn.