Somchit zit niet bij de pakken neer
Somchit Duangtakham (62) weet alles van tuinieren. Hij wordt door hogescholen en universiteiten vaak als gastspreker over agrarische onderwerpen gevraagd. Tweemaal per week houdt hij een praatje op de lokale radio. En hij is elke dag in zijn tuin te vinden, waar hij groente verbouwt, eenden houdt, vissen kweekt en handwerkproducten van de schil van kokosnoten maakt.
Niets bijzonders? Jawel, want Somchit mist beide benen. Hij woont al 10 jaar in Baan Thongyoo, een wooncentrum voor mensen met een beperking in Chiang Mai. Elke ochtend om half zes staat hij op, drinkt een kop koffie, kleedt zich aan en klimt op zijn zelfgemaakte invalidenwagen met vier wielen. In die houding, op zijn buik, kan hij alles in zijn tuin doen wat gedaan moet worden.
En dat is tegelijk ook het beleid van Baan Thongyoo. De vijfentwintig gehandicapten die er wonen, worden niet gepamperd. Ondanks hun handicap moeten ze zoveel mogelijk zelf doen, zoals koken, kleden, de was doen enzovoort. Baan Thongyoo helpt alleen bij het kopen van voedsel en andere noodzakelijkheden.
Somchit steekt andere gehandicapten een hart onder de riem
Somchit been verloor éen been toen hij werd aangereden door een pickup truck. Na ontslag uit het ziekenhuis verzorgde zijn vrouw hem en zelf probeerde hij met het maken en verkopen van plastic bloemen in zijn levensonderhoud te voorzien. Twee jaar later sloeg het noodlot opnieuw toe en moest zijn andere been geamputeerd worden omdat een bloedklonter was ontdekt. Zijn vrouw kon de druk niet meer aan en vertrok.
Baan Thongyoo heeft hem geleerd niet bij de pakken neer te zitten.Wanneer hij voor een medische controle in het ziekenhuis moet zijn, steekt hij andere gehandicapten een hart onder de riem. ‘Wat ik iedereen vertel is: wat verloren is, is voor altijd verloren. Wat we moeten doen, is zelf weer het voortouw nemen en de waarde in ons zelf zien. Als we ons te veel zorgen maken of gedeprimeerd raken, gaat niet alleen onze fysieke maar ook onze emotionele gezondheid achteruit.’
Somchit’s inzet is niet onopgemerkt gebleven. Eerder dit jaar ontving hij de Prachabhodi Award, een onderscheiding voor mensen die ondanks hun kwetsbaarheid goede daden in de samenleving verrichten. In Somchit’s geval kreeg hij hem ook als erkenning van zijn kracht en zijn vermogen om te leven en anderen te inspireren.
Waar hoop is, is leven
‘Wanneer mensen me zien, wil ik niet dat ze een gehandicapte zien die een nutteloos leven leidt. Ik wil dat ze een gehandicapte zien die nog de helft van zijn lichaam heeft, maar deze gehandicapte man is nog steeds sterk en geeft aan geen enkel probleem van het leven toe. Iedereen zal op verschillende momenten van zijn leven wel eens verlies en teleurstelling tegenkomen. Het belangrijkste is je te realiseren dat het geen zin om bij de pakken neer te zitten. Waar hoop is, is leven.’
Bron: Bangkok Post
Adres: Baan Thongyoo, Siri Wattana Cheshire Foundation, 80 Moo 3, Tambon San Pi Sua, Muang district, Chiang Mai 50000. Donaties kunnen gestort worden op de rekening van Somchit Duangtakham, Kasikorn Bank, Mee Choke Plaza Branch (Chiang Mai-Mae Jo Road), Savings account number: 415-2-34139-9.
Over deze blogger
-
Bekend als Khun Peter (62), woont afwisselend in Apeldoorn en Pattaya. Al 14 jaar een relatie met Kanchana. Nog niet gepensioneerd, heb een eigen bedrijf, iets met verzekeringen. Gek op dieren, vooral honden en muziek.
Genoeg hobby's, maar helaas weinig tijd: schrijven voor Thailandblog, fitness, gezondheid en voeding, schietsport, ouwehoeren met vrienden en nog wat eigenaardigheden.
Lees hier de laatste artikelen
Achtergrond2 december 2024De magie van mangosteen: Thailand’s sappige geheim
Rooftop bars2 december 2024Above Eleven Rooftop Bar in Bangkok: kwaliteit op eenzame hoogte!
Achtergrond30 november 2024Hervormingen van Thaise vastgoedwetten: redding of verkoop van het land?
Agenda30 november 2024Agenda: December festivals en evenementen in Thailand
Fantastisch en enorm inspirerend zulk soort mensen.