Radiozendamateurs in Thailand
Zoals wellicht bij een aantal bloglezers bekend, ben ik in mijn jonge jaren in dienst geweest bij de Koninklijke Marine als radio-telegrafist. Een mooi dienstvak, zorgen voor de communicatie aan boord van een marineschip met andere schepen of met “de wal”. Berichten in morse code opnemen en gelijktijdig uittikken, berichten verzenden en de zendapparatuur afstemmen op de goede frequenties waren wel de belangrijkste werkzaamheden.
Natuurlijk ging het meestal om dienstberichten, maar we verstuurden en ontvingen ook privé-berichten via Scheveningen Radio in geval van een verjaardag, geboorte of een ander heuglijk feit. Ook namen we persberichten op als we op reis waren om zodoende de bemanning het nieuws en dan vooral de voetbaluitslagen in Nederland te kunnen geven.
Radio-telegrafist
Ik was best goede telegrafist, ik vond het werk ook leuk, berichten opnemen en berichten met de seinsleutel in morse versturen, altijd weer spannend. Van techniek heb ik nooit kaas gegeten. Het zoeken naar de juiste frequentie en de zenders afstemmen om verbindingen te maken liet ik meestal aan collega’s over. Na mijn diensttijd wilde ik wel radio-officier (marconist) op de koopvaardij worden maar werd bij de sollicitatie al afgewezen. Toch is die marineperiode mij altijd bijgebleven en ook het alfabet in morse code zal ik nooit vergeten. Ik betrap mijzelf er nu nog op, dat ik regelmatig, als ik bijvoorbeeld in de auto moet wachten voor een stoplicht, een willekeurig woord dat ik zie met mijn vingers in morse op het stuur trommel.
Uitgestorven beroep
Maar de radio-telegrafist en de marconist bestaan niet meer. Computers en satellietverbindingen hebben het vak als zodanig overbodig gemaakt. Mijn goede vriend Rob, ook een regelmatige Thailandganger, zit nog steeds bij de Marine en heeft de overgang van “conventionele” telegrafie naar het cybertijdperk meegemaakt. Hij werkt nu uitsluitend nog via een aantal beeldschermen voor zich.
Ook de radio-officier aan boord van koopvaardijschepen is verleden tijd net als Scheveningen Radio, dat in 1999 ophield te bestaan. Een tijdperk van romantiek in communicatie was voor een groot deel voorbij.
Romantiek
Die romantiek in communicatie bestaat nog wel, we kennen nog de radiozendamateurs. Liefhebbers van communicatie en techniek die vaak met deels zelfgebouwde zend- en ontvangstapparatuur contact zoeken met anderen in eigen land of elders overal ter wereld. In de poolhal waar ik regelmatig kom sprak ik met Peter, een Amerikaan uit New Jersey en terloops vertelde hij mij dat zijn hobby radiozendamateur was. Dat schept een band en ik had een uitvoerig gesprek met hem over deze hobby die hij nu in Thailand beoefent.
Peter, roepnaam HSOZKX
Peter heeft meer dan 30 jaar in de telecommunicatie gewerkt en was in eigen land al een fervent radiozendamateur. Nu woont hij in Thailand en heeft bij zijn huis in Yang Talat in de provincie Kalasin zijn eigen amateur radiostation gebouwd. Zijn antenne-toren is 22 meter hoog waarop antennes gebouwd zijn voor de hogere frequenties. Bijzonder is een separate antennepaal waarmee hij werkt op de zeer lage frequentie van 1,8 mHz. Het is daarom bijzonder, omdat hij met zijn 800 Watts zender contact maakt met de Oostkust van de Verenigde Staten. Bij de Marine werkten wij ook wel op die lage frequentie, maar uitsluitend voor korte afstanden. Voor die contacten die Peter maakt moeten de weersomstandigheden en route perfect zijn want het lukt niet altijd.
Goed, vroeg ik hem, dan heb je contact met een collega waar praat je dan over? Peter lacht en zegt: “Nou, eigenlijk wissel je meestal alleen informatie uit over locatie en de gebruikte apparatuur!”. “Dus net als in een bar”, zeg ik, “daar blijft het meestal ook bij “What is your name, where you come from, you buy me drink?” Peter schatert het uit, hij vindt het een prachtige vergelijking. Peter heeft in al die jaren meer dan 170.000 contacten gelegd met amateurs over de hele wereld.
Thailand
Na het gesprek heb ik mij op internet wat verdiept in de radiozendamateurs en ik stond versteld van het grote aantal websites dat hierover gaat. Over de hele wereld zijn er landelijke organisaties bezig met informatie verstrekking, tentoonstellingen, wedstrijden, enz. Ook Thailand kent een dergelijke organisatie, de R.A.S.T, waarvan de koning beschermheer is. Een prachtige website: www.qsl.net/rast geeft informatie over hun activiteiten. Aardig te vertellen, dat de Thaise radiozendamateurs een belangrijke rol hebben gespeeld bij de grote overstromingsramp van 2011. Telefoons waren uitgevallen maar verbindingen van radioamateurs zorgden voor de communicatie.
Informatie
Ook in Nederland en België zijn veel radiozendamateurs. Ik heb het in dit verhaal vooral over radio-telefonie en –telegrafie, maar er zijn meer mogelijkheden voor de radioamateur, waarover u uitgebreid kunt lezen op bijvoorbeeld de volgende websites:
Nederland: www.vrza.nl/ en www.veron.nl/vereniging/radioamateur
België: www.vra.be en www.uba.be
Op YouTube vindt u bovendien meerdere video’s, die deze mooie hobby in al zijn vormen laten zien.
Waarom ik dit verhaal geschreven heb is eigenlijk, dat ik wel ben benieuwd ben of er Nederlandse en/of Belgische radiozendamateurs in Thailand wonen. Omgekeerd, zijn er in Nederland en België mensen, die met een zekere regelmaat contact hebben met radiozendamateurs in Thailand?
Schrijf een reactie met eventueel uw ervaringen als radiozendamateur!
Over deze blogger
-
Bert Gringhuis (1945), geboren en getogen in Almelo in het mooie Twente. Later vele jaren in Amsterdam en Alkmaar gewoond, werkzaam in de export voor diverse bedrijven. Ik kwam in 1980 voor het eerst in Thailand en was meteen verliefd op het land. Vele malen sindsdien terug geweest en na mijn (vroeg)pensionering als weduwnaar naar Thailand verhuisd. Daar woon ik nu al 22 jaar samen met mijn ietwat jongere Thaise dame Poopae.
Mijn eerste ervaringen in Thailand als een soort nieuwsbrief aan familie, vrienden en kennissen gestuurd, die later onder de naam Gringo op Thailandblog hebben gestaan. Veel, heel veel artikeltjes hebben die eerste verhalen gevolgd en dat is uitgegroeid tot een vrijwel dagelijkse hobby.
In Nederland nog een verwoed voetballer en voetbalscheidsrechter, maar de jaren gaan tellen en in Thailand nog altijd verwoed, maar het poolbiljarten is echt van mindere kwaliteit, ha ha!
Lees hier de laatste artikelen
Steden21 november 2024Chumphon: Rust en lekker eten!
Cultuur18 november 2024Pua, Pua, Pua
Achtergrond11 november 2024Bananen in Thailand
Bezienswaardigheden11 november 2024Ban Chiang – Een juweel in de kroon van Udon Thani
he gringo!!
doet me denken aan de tijd dat bijna iedereen een “zendbakkie”had in z,n auto.
was in begin jaren 80, volgens mij. werden ook nog coq kaarten ofzo uitgewisseld .
Wij (ik en mijn broers) gingen verder weg zoeken met versterkers etc..
zo hadden wij contact met libanon toendertijd ( een hele hoge antenne er bij en een meer geavanceerde bak).
je doet oude herrinneringen oproepen.
Beste Wilco,
Velen van de huidige generatie radioamateurs zijn afkomstig uit het vroegere CB ( 11m band ) milieu. Ze waren “gestoken” door de radiomicrobe en wegens het invoeren van eenvoudiger examens, welke mogelijkheid bood om met beperkende voorwaarden, ook op legale manier hun hobby te beoefenen, waagden dus de stap naar het radioamateurisme. Zij kregen een beperkte licentie met als doel later, na enige zelfstudie en bekwaming, over te stappen naar de volle licentie. Sommigen onder hen werden heel goede operatoren. Het CB milieu was in feite de enige vijver voor de nationale clubs om in te vissen om nieuwe amateurs te werven. De scholen voor maritieme radio-officieren bestonden niet meer en op school werd geen specifieke opleiding radio-TV techniek meer onderwezen.
Het uitwisselen van, wat U noemt, “coq” kaarten bestaat nog steeds. De juiste benaming is QSL-kaart. Op deze kaart staat de schriftelijke bevestiging van een QSO ( radioverbinding ) en vernoemd : datum, uur ( in UTC ), frekwentie, mode ( AM-FM-SSB-CW=morse …., ontvangst rapport = RST ( Verstaanbaarheid-signaalsterkte-tonatie ). Deze kaart geldt als bewijs van een gemaakte verbinding en wordt gebruikt bij het aanvragen van bepaalde diplomas ( AWARDS ) genoemd. Momenteel wordt er veel gebruik gemaakt van E-QSL of electronische kaarten verstuurd via internet. Alles verandert en een radioamateur probeert steeds met zijn tijd mee of voor te zijn.
73 lung addie
mooie tijden ja, zeker als zendpiraat en later als radio dj. hoop dat er in khon kaen ook muziek en info radiozenders zijn om zo met europianen en Nederlanders te communiceren. hetzij via de ether of via de digitale weg. kan ik misschien toch weer mijn hobby gaan uitvoeren. music was my first love and it would be my last zong john miles.
Hi Gringo,
Zeer herkenbaar verhaal. Ben afgestudeerd als radio officier bij Radio Holland in de nadagen zoals je aangeeft voordat de hele boel werd overgenomen door satelietcommunicatie. Had op mijn zestiende reeds de licentie in Nederland behaald als zendamateur maar al jaren niet meer actief. Heb wel alle spullen nog wel trouwens in Nederland. Ik ga eens kijken wat er hier in Thailand allemaal mogelijk is op dat gebied. En idd ik was toendertijd in staat de pers te nemen met 30 woorden per minuut en dat vergeet je je hele leven niet meer. 🙂
Eens een telegrafist, altijd een telegrafist. Het laat je niet meer los is ook mijn ervaring, morse klinkt nog steeds als muziek in mijn oren. Iedere, gelicenseerde, zendamateur beoefend zijn/haar hobby op een eigen manier. Met een zeer kein vermogen een zo ver mogelijke verbinding maken was mijn grootste uitdaging, Gewoon met een kleine accu en zender het veld in met een werphengeltje de antenne in een boom werpen en de morsesleutel met een klem aan mijn knie vastgezet. Helaas beoefen ik die hobby niet meer en alle toebehoren hebben een andere eigenaar gevonden maar mijn TEN TEC Argonout en de JUNCKER sleutel doe ik nooit weg!
zou het zelf, als telegrafist, niet beter kunnen schrijven of zeggen : eens telegrafist, altijd telegrafist en voor ons is het “muziek” .
73 Lung addie hs0zjf ex on4afu
Is het hebben van zend apparatuur wel toegestaan in Thailand?
Ik was ook een vervent hobbyist maar danwel op de illigale bakjes.
Dat was toen de 11 meter band, de kanalen 1 tot 40 waren openbaar en de rest niet.
veel kontacten gehad via de SSB band, oproepen op 60, kontact maken en daarna op een vrij kanaal wat info uitwisselen, adres gegevens en een QHC kaartje sturen.
Wat toen de 27MC was is nu facebook, toen werdt er ook hoofdzakelijk onzin rond getokkeld hetzelfde wat nu op de social media gebeurt.
Beste Fred,
het antwoord op uw vraag is categoriek : zonder licentie : NEEN en ook niet aan te raden het te doen.
Lees mijn ( lung addie) reactie op dit artikel. Ik ben zendamateur en heb een licentie in Thailand. Ben professioneel radio-man en weet waarover ik spreek .
Groeten,
Lung addie
Hi gringo, je verhaal maak me jaloers. Dat had ik nl. ook gewild omdat de sparks bij ons aan boord ook zo goed was. Hij kon de tekens nemen, synchroon uittikken en tegelijkertijd met ons in discussie zijn.
Altijd lag meneer aan dek, in de tropen, en had dan een blocnote bij zich om het nieuws te ontvangen.
Zelf ben ik wtk geweest en vanaf mijn 18e “certified” zendamateur, PA0KRH. Ervoor speelde ik met vriendjes met dumpspullen uit de oorlog die destijds voor appel&ei te koop waren. We wisten echt niet wat de bedoeling was en waren allang blij dat we elkaar 2 straten verderop konden ontvangen. Antenne-tuning hadden we nog nooit van gehoord.
Tegenwoordig ben ik niet zo aktief meer en overwinteren we de laatste 15 jaar in Chiang Mai.
Een kleine correctie over het zelf bouwen, zoals in MIJN tijd, dat wordt dus niet meer gedaan. Risico dat het niet werkt is veel te groot t.o.v. de prijzen die je voor werkelijk de mooiste apparatuur mag betalen. Het loont absoluut niet. Waar nog wel een beetje mee geknutseld wordt zijn de antennes.
Overigens is er in CM ook nog een groep aktieve thai-hams (thai-zendamateur) Je komt niet zo makkelijk bij die mensen over de vloer want ze denken dat je als farang toch alles veel beter hebt.
Zelf was ik ook Radiotelegrafist-Coder toen ik de Marine(toen nog Zeemacht) vervoegde in 1975. De Belgische dan. Prachtig tijd. Ik heb een pak verbindingen gemaakt, wereldwijd.
Ik kan u wel verzekeren dat er een verschil is in verbinding willen maken als amateur of verbinding moeten maken als beroeps…..
Beste Gringo,
toen ik de titel van dit artikel las ging ik onmiddellijk op het puntje van mijn stoel zitten…. hier op het blog iets over “radiozendamateurs in Thailand” !!! Als je het vroeger gepubliceerd artikel van Lung Addie: “wat staat er in de tuin van lung addie” gelezen hebt zal je weten dat Lung Addie zendamateur, met licentie, in Thailand is. Peter, HS0ZKX, ken ik persoonlijk heel goed en hij mij ook. We kennen elkaar nog van in de tijd dat hij in Cambodia woonde en hij, net als ik zelf, ook houder waren en nog zijn, van een Cambodiaanse zendlicentie ( XU7AFU ) . Peter is een uitstekend en ervaren telegrafist en zeer goed radiotechnieker . Ik mag dit zeggen dat ik ook een goed telegrafist ben daar ik verschillende internationale morse wedstrijden, met onder andere de International Marconi Contest, in twee verschillende categorien, op mijn palmares mocht zetten als wereldwijd winnaar. Ook sta ik heel hoog gerangschikt op de Honorall betreffende gewerkte en bevestigde landen: 332 verschillende landen op 338 bestaande landen en allen in Morse. Ik beschik nu voor het zesde jaar over de Thaise licentie als HS0ZJF en werk uitsluitend in telegrafie.
Mijn ganse professionele leven stond in het teken van radio. In Belgikistan was ik namelijk verantwoordelijk voor het storingvrij houden van de Maritieme- en luchtvaartfrekwenties, de goede werking van de automatische landingssystemen, radars, bakens… alsook voor de opvolging van de lastenboeken bij installaties van ondergrondse ( tunnels ) radiocommunicaties. Heb zowat over gans de wereld veldsterkte en controle metingen uitgevoerd bij installatie van kust- en luchtvaart communicatie systemen.
In mijn vrije tijd was ik fervent zendamateur, bekleedde in Belgikistan meer dan 25 jaar een kaderfunctie bij de UBA ( Unie voor Belgische Amateurzenders ) . Toen ik naar Thailand kwam wonen was één van mijn voorwaarden: een Thaise licentie behalen. Na een “strijd” van 6 jaar was ik de eerste “radioactieve” Belg die een licentie in Thailand bekwam, er waren toen amper 6 landen welke deze konden behalen, nu zijn er een 10-tal, nog steeds geen mogelijkheid voor Nederland! Waarom Nederland niet : Thailand is niet aanvaard in de CEPT landengroep wegens het niet conform zijn van het radioamateur examen. Er moet dus een “reciprocol aggreement” gesloten worden tussen Thailand en het betreffende land. Dit is een langlopende protocol procedure tussen de Ministeries Buitenlandse zaken en de NTC ( National Telecom Commission ) van beide landen. Een protocol waarin op een puntje en een comma gekeken wordt ! Door Nederland werd deze procedure tot heden nog niet opgestart. Een “expert” license kunnen wij of niemand anders krijgen hier in Thailand daar, met alle respect, de Koning over een expert license beschikt.
Voor de lezers, welke GEEN radiozendamateur zijn of dit niet kennen: Radiozendamateurisme heeft NIETS te maken met Vrije Radio ( muziek uitzenden ) noch met CB ( 11meter band ) . Radioamateurisme is in de eerste plaats een technische hobby en een houder van een radioamateur licentie moet het bewijs leveren dat hij, zowel technisch, theoretisch als op gebied van de wetgeving in staat is een amateurradiostation te bedienen. In Thailand zijn veel Thaise VHF radioamateurs, doch heel weinig HF ( korte golf en full license ). Op een bijeenkomst van radioamateurs is 80% van de aanwezigen een buitenlander. Radioamateurisme in Thailand behoort voor de Thais nog steeds toe aan de “elite”. Een verkeerde instelling want radioamateurs dragen heel veel bij aan de ontwikkeling en vooruitgang van technische nieuwigheden.
Een “gouden raad” : breng NOOIT amateur zend- of ontvangstapparatuur naar Thailand zonder geldige licentie. Indien betrapt ben je gegarandeerd nog niet thuis want de radiowetgeving in Thailand is zeer streng en de straffen zeer hoog. Ook al wordt het door sommigen geminimaliseerd, LUISTER NIET naar hen want ze weten niet waarover ze spreken. En het gezegde: ze weten het toch niet is een FABEL. In de eerste plaats kennen de radioamateurs elkaar en het opsporen van een illegale zender is veel eenvoudiger dan velen denken. Ik spreek uit ervaring want heb er zelf, meer dan mij lief was, moeten opsporen wegens het verstoren van de luchtvaartfrekwenties.
Lezers die graag meer info wensen betreffende het radioamateurisme in Thailand mogen mij steeds mailen : [email protected]
73 Lung addie HS0ZJF XU7AFU ON4AFU OZ/OR0MO DL/ON4AFU F/ON4AFU OZ/ON4AFU …………..
Wat een geweldig mooie, maar ook informatieve reactie. Niet ik, maar jij had het artikel moeten schrijven, jij weer van zendamateurisme “alles” en ik nagenoeg niets.
Ik ben dus telegrafist bij de Marine geweest, maar zo als je hebt kunnen lezen, geen greintje verstand van techniek. Ik had dus nooit radioamateur kunnen worden.
Ik heb jouw reactie even in het Engels vertaald en geef het straks aan Peter. Zal hij zeker leuk vinden. Ik zie hem vanavond tijdens ons zondagavondpooltoernooi. Zoals hij zelf in een E-mail aan mij schreef: ” I’m much better at Amateur Radio Low frequency DX’ing than I am at playing pool”!
Beste Gringo,
doe dit alleszins, Pete zal er tevreden mee zijn, en … hij verdient als radioamateur een pluim want hij is echt een ervaren radioman ( ook al is hij Amerikaan 55555 ). Hij is een echte “Low Band” man. Wij noemen dit ook TOP-band of the Gentlemens’ band. Het is een frekwentieband die veel geduld en ervaring vraagt, niets voor onervaren of beginnende radioamateurs, daar moet je echt “gevoel” voor hebben en dat heeft Pete.
Ik zal me eens opnieuw aan het schrijven zetten en een artikel schrijven hoe het werkelijk moet om in Thailand een licentie te behalen en wat je zeker NIET moet doen wil je geen problemen hebben, ook al is het verleidelijk. De ganse procedure stond op mijn eigen website maar die is gesloten wegens het niet meer wonen in Belgie. Ik heb in Belgie talloze spreekbeurten gehouden voor de radioamateurs over deze materie van het behalen van een buitenlandse licentie, over antennebouw, over DX-pedities naar eilanden ….. was er steeds mee bezig en het deed me steeds plezier. Een heel mooie hobby, je kan het doen thuis, wanneer je wil. Ook al ben ik nu niet meer professioneel actief, ik schrijf nog heel regelmatig technische artikels voor de radioamateurs wereldwijd over propagatie, specifiek op de evenaar, een materie waar heel weinig echte technische of wetenschappelijke werken over bestaan en totaal afwijkend is van de gekende propagatie verder boven en onder de evenaar. Eilanden “activeren”, antennes bouwen die al dan niet werken 55555. Echt heel ruim en vooral boeiend en leerzaam. Je krijgt er nooit genoeg van want het is een “microbe”. De “bijbel” van de Low Band van ON4UN, een persoonlijke vriend, ligt hier nooit ver uit de buurt. Het handboek van de VERON was toener tijd, ook in Belgie, de leidraad en HET HANDBOEK ter voorbereiding op het amateurexamen. Dus ik mag ook een pluim schenken aan de Nederlandse radioamateurs want ik gebruikte het boek als leerboek bij de cursus die ik gaf aan toekomstige radioamateurs welke ik klaarstoomde voor het examen. Ere wie ere toekomt.
Groeten en 73 lung addie bipbip
Goede morgen,
ik was vroeger rtfntx in dienst.
Dit terzijde, ik vertoef meestal in Bueng Kan, in noord-oost.
Hier zit vlakbij een vriend met alle benodigde apparatuur.
Hij heeft een mast van 40 meter hoog.
Hij is geen Belg of Ned. maar Duitser met een goede kennis van de Engelse taal.
Bij interesse zal ik hem contacteren.
mvg Joep