Over gender en sekse is al veel geschreven. Ik wil hier een paar misvattingen rechtzetten. Zijn er in Thailand heel veel transgender personen? Is het transgender idee iets moderns, progressief of westers? Nee, dat is het niet. Heel in het kort zouden we gender kunnen omschrijven als iets wat tussen-de-oren zit en sekse als iets wat zich tussen de benen bevindt, en het verband daartussen was nooit vanzelfsprekend. Voor een volledig overzicht verwijs ik naar de bronnen hieronder. Een diverse genderidentiteit en genderexpressie is over de gehele wereld en in alle tijdperken heel veel voorkomend.
Thailand
Er wordt vaak gezegd dat in Thailand transgender en andere LGBTQx (noot 1) situaties veel meer voorkomen dan in andere landen. Dat is niet het geval. In de landen waar daar redelijk betrouwbare gegevens over bestaan (in veel landen gaat het hier over zeer verwerpelijk geachte en vaak strafbare zaken) staat de teller op tussen de 6 en 9 procent van de bevolking. Een goede schatting voor Thailand is 8 procent. Waar komt dan het idee vandaan dat er Thailand een bijzonder grote LGBTQx mensen is? Waarschijnlijk komt die verkeerde aanname voort uit het feit dat transgender personen, vooral de ladyboys, een prominente plaats innemen in de media en in de amusementsindustrie.
In het Thaise verleden waren er zeker een aantal voorbeelden die duiden op een wisselende genderidentiteit. Op oude muurschilderingen uit het Ayutthaya tijdperk (1350-1780) zien we een aantal homoseksuele relaties afgebeeld en in de koninklijke paleizen waar één man samenleefde met een groot aantal vrouwen was vaak sprake van lesbische liefdesverhoudingen, vaak gedoogd en soms vervolgd. เล่นเพื่อน ‘lên phêuan’ (vriendje spelen) heette dat.
Thailand staat het meest bekend om zijn openlijke kathoey of ladyboy gemeenschappen. Het woord kathoey (กะเทย, kà-theuy) komt uit het Khmer (Cambodjaans), waar het ‘hermafrodiet’(intersekse) betekent. In Thailand stond het later voor een man die zich vrouwelijk gedroeg, zonder die identiteit te wensen, en later voor een biologische man met een vrouwelijke genderidentiteit.
In het Siam van de dertiende tot achttiende eeuw, onder de ‘Three Seals Law’ wetgeving, werden kathoeys bestempeld als ‘mindere’ of gehandicapt en uitgesloten van deelname aan bepaalde sociale rollen, bijvoorbeeld het kunnen optreden als getuige in een hoorzitting. Mannen die overspel hadden gepleegd zouden vijfhonderd jaar lang herboren worden als kathoey dat was hun karma.
Omdat men als kathoey geboren wordt en het dus geen keuze is, worden ze door de Thaise maatschappij getolereerd. Maar tolerantie valt niet te verwarren met volledige acceptatie, respect of gelijke rechten en behandeling. Je tolereert iets wat de eigenlijk afkeurt of vervelend vindt, maar er niet openlijk tegenin gaat, zoals: ‘Ik tolereer het lawaai van mijn buurman’.
Thailand kent dus een lange geschiedenis waarin men bekend is met fenomeen dat er meer is dan simpelweg man of vrouw zijn. Vaak kent men ergens de familie, het dorp of op school wel iemand die kathoey is. Wanneer er ergens een term voor is, die vaak en vanaf jonge leeftijd al gebruikt wordt, is het makkelijker voor een kind om zich anders dan simpelweg als een jongetje of een meisje te identificeren.
Hermafroditu (Redactionele bronvermelding: Gokhan Dogan / Shutterstock.com)
Uit de Griekse mythologie: Hermafroditus
Hermaphroditus was de zoon van de goden Hermes en Aphrodite. Volgens de mythe was hij een jager en was zijn uiterlijk bijzonder knap. Op een van zijn tochten werd Hermaphroditus gezien door de waternimf Salmaci en zij raakte verliefd op hem. Ze probeerde hem te verleiden, maar zonder succes. Hermaphroditus ging zwemmen in een koel meer en Salmacis sprong hem achterna, omhelsde hem en zoende hem. Hij verzette zich, maar de nimpf klemde zich aan hem vast en verzocht de goden om haar met hem te verenigen. Haar wens werd ingewilligd en samen werden ze één lichaam. Toen Hermaphroditus merkte wat er gebeurd was verzocht hij de oppergod Zeus dat iedereen die in hetzelfde water zou baden eenzelfde lot zou ondergaan en de persoon tot zowel man als vrouw te maken. Zeus vervulde ook deze wens. Hermaphroditus word afgebeeld als een knap persoon met de borsten van een vrouw en het geslachtsdeel van een man.
Gender identiteiten in vroegere tijden en andere landen
Zesduizend jaar geleden was er in Mesopotamië, het huidige Irak, al een groep die Inana vereerde: de koningin van de hemel en godin van seks, oorlog en rechtspraak. Haar volgelingen vertoonden een wisselende genderidentiteit. Mannen die priester werden namen vrouwelijke namen aan, en zongen in een feminien dialect.
In India bestaat al millennia een groep, een kaste, die ‘Hijra’ worden genoemd, al spreken zij zelf van ‘Kinnar’. In Bangladesh, India, Pakistan en Nepal worden zij officieel erkend als het derde ‘geslacht’: noch man, noch vrouw, of juist alles wat zich daar tussenin bevindt. In de Engels koloniale tijd werden de ‘hijra’ vervolgd en gestraft.
In Afrika zijn er verschillende volkeren die genderidentiteit niet zien als voorkomend uit het biologische geslacht. De Dogon stam in Mali vindt dat iedereen geboren wordt met vrouwelijke en mannelijke componenten. Bij de Zulu’s in Zuid-Afrika, maar ook in de Congo, Uganda en Zuid-Soedan, vervullen transgender sjamanen religieuze plichten.
Citaat: Melino, 21, uit Botswana. Identificeert zich als genderqueer. ‘Soms voel ik me vrouw, soms voel ik me man. Mijn familie accepteert wie ik ben, en ik ben blij met wie ik ben. In Botswana mag je queer zijn. Ik begon me vanaf mijn zevende zo te voelen. Mijn advies aan anderen is dat je trouw moet zijn aan jezelf. Laat je door niemand naar beneden halen en misbruik maken van je seksualiteit of gender.’
Bij de oorspronkelijke inwoners van Amerika bestond de overtuiging dat mensen uit een spirituele wereld voortkwamen, en dat mensen met meer dan één gender juist zeer gezegend waren.
Citaat: Een zo’n geschiedenis is die van de inheems Amerikaanse kunstenaar en diplomaat We’wha (1849-1896). We’wha behoorde tot de Zuni, een volk uit het gebied dat we nu als New Mexico kennen. We’wha gold als een begaafd kunstenaar, van wie ook werk is opgenomen in het Amerikaanse Museum of National History. Het zijn prachtige potten, gemaakt in een traditie die waarschijnlijk teruggaat tot de prehistorie, van een kwaliteit die ook de Europese kolonisten niet ontging. In 1886 werd We’wha voorgesteld aan de president van Amerika, Grover Cleveland. In tijdschriften, waar destijds uitgebreide portretten verschenen, stond dat We’wha een vrouw was: er werd geschreven over ‘een excentriek kind van de natuur’ en ‘de Zuni-prinses We’wha.’We’wha was alleen geen prinses. Onder de Zuni werd We’wha beschouwd als vrouw noch man. Voor de Zuni was gender namelijk iets wat iemand aanneemt en niet iets wat bij de geboorte al is bepaald.
De We’wha werden werden in de koloniale tijd vaak vervolgd en bestraft.
Over het klassieke Griekenland schreef de Romein Macrobius (die de Griekse historicus Philochorus citeert) dat, tijdens festivals gewijd aan de godheid Aphroditus, mannelijke en vrouwelijke aanbidders kleding uitwisselden en de rol van hun andere geslacht op zich namen.
In het ‘moderne’ Europa
Citaat: Na de middeleeuwen veranderde in Europa het denken over gender en seksualiteit. De fluïditeit rondom het lichaam van Jezus werd een taboe. Volgens sommige historici was het een reactie op het kolonialisme: Europeanen gingen meer en meer de wereld in, en kregen dus steeds meer contact met andere culturen. In de vergelijking met ‘de ander’ werd gaandeweg het idee ontwikkeld van hoe een ‘ontwikkeld’ of ‘beschaafd’ mens eruitziet, en hoe deze zich diende te gedragen. De Europese vrouw werd bijvoorbeeld beschouwd als een ‘echte’ vrouw. Vrouwen die er anders uitzagen dan een witte Française, om maar wat te noemen, werden als ‘onnatuurlijk’ of ‘dierlijk’ gezien.
Conclusie
In een wereld die steeds meer verdeeldheid zaait, zou het herontdekken van oude manieren van denken, ironisch genoeg, ons vooruit kunnen helpen naar een meer rechtvaardige toekomst. De geschiedenis leert ons dat over heel de wereld men bekend is met meer dan alleen simpelweg een binaire splitsing van sekse en geslacht. Deze feiten erkennen is toch wel het minste wat de mens kan doen. De andere vormen van gender en sekse erkennen en (soms) tolereren is wereldwijd mogelijk gebleken, dan moeten we toch ook in staat zijn tot werkelijke acceptatie en respect van deze mensen te komen?
****
Met veel dank aan Rob V. voor de nodige verbeteringen en aanvullingen.
Noot 1: Ik kan het maar niet onthouden. Dus even opgezocht . LGBTQx. L is lesbisch, G is gay, B is biseksueel, T is transgender, Q is queer (of questioning) en x zijn alle andere vormen van seksuele identiteit of gedrag. Duidelijk toch?
Bronnen:
Gender is geen modern gedoe. Kijk maar naar deze fascinerende geschiedenissen – De Correspondent
There is nothing new about gender fluidity and nonconformity | Psyche Ideas
LGBT rights in Thailand – Wikipedia
‘Ladyboys of Thailand: a tribute to the Femine’, Jean-Pacal Huvé & Frank Poupart, UV Productions (2022). ISBN 9782957982707
Over deze blogger
Lees hier de laatste artikelen
Achtergrond23 september 2024Politieke activist Panupong “Mike Rayong” Jadnok is gevlucht naar Nieuw-Zeeland
Cultuur3 september 2024Hoe Siam/Thailand reageerde op de aantrekkingskracht van het Westen
Achtergrond30 juli 2024Carabao, de band, de man en het lied ‘Mae Sai’ 
Achtergrond28 juli 2024Activist Arnon Nampa gevangen gezet wegens oproep tot koninklijke hervorming
De laatste bron hierboven genoemd (‘Ladyboys of Thailand..”) geeft verdere nuttige informatie die ik nog niet kende. Een paar citaten:
Contrary to Christianity, where only Adam and Eve existed, the figure of a third gender/sex was also present in Buddhist belief. Mentioned in Tripitaka, the Buddhist scriptures, Pandaka or hermaphrodites, later translated as kathoey, were not allowed to be ordained as monks.
Kathoeys were excluded from certain societal actions and roles, such as appearing as a witness in court. The Three Seals Law also explained how one came to be born a kathoey: Those men who commit adultery will be reborn kathoey for five bundred lives. Based on Buddhist beliefs, the Three Seals Law provided insight as to what or who could be kathoey.
It is proof that kathoeys existed in Thai society for a long time and were not punished by law. The kathoeys of that time probably did not conform to binary sex/ gender differences, i.e. they were neither male nor female. In other words, kathoeys could be transgenders, homosexuals, cross-dressers, or LGBT people, as they are
called today.
Zelfs voor een Thai is de juiste benaming hier soms moeilijk.
Mannen die ik duidelijk (h)erken als homo noemt mijn vrouw kathoy.
Als ik haar probeer uit te leggen dat een kathoy toch iets anders is omdat die zich als vrouw presenteert zegt ze ojaa.
In mijn familie diverse tomboys en in de kennissen kring ook wat kathoy, wij wonen op de markt waar dus ook regelmatig (gewone) homo’s langskomen
Dat doet mijn vrouw ook. Ze is er trouwens heel gemakkelijk mee. Het is wel eens vaker gebeurd dat we in een winkel door een kathoey geholpen werden en zij deze zonder schroom naar diens geaardheid vraagt. Op de manier waarop ze dat doet, heeft ze vaak interessante gesprekken.
Een kennis van ons leefde jaren geleden als wat wij kathoey noemen, maar woont nu als man met zijn vriend samen.
Hoeveel geweld is er in Thailand tegen LGBTQx in vergelijking met Westerse en moslim landen?
Er is veel fout in het land maar de verschillende geloven hebben gemeen dat er plek voor iedereen is en ik denk dat de LGBTQx gemeenschap minder te klagen heeft dan de bergvolkeren.
En wie wordt er wereldwijd als slachtoffer neergezet? De genderkwestie is een persoonlijk ding net zoals het normale pestgedrag wordt eruit kan volgen maar het laten uitsterven van wereldwijde etniciteiten is een veel groter probleem voor de mensen uit zo’n groep.
Thailand mag dan wel een wet hebben goedgekeurd voor homo huwelijken maar dat heeft alleen maar betrekking op de mogelijke economische voordelen. Welke Thaise wet is er om bergvolkeren hun eigen leven te laten leiden ipv opgenomen te worden tot de kneedbare consumptie massa?
De Hmong worden met het verwachte aanstaande verbod op hennep voor kleding e.d. niet geholpen en wie hoor je daar over?
De grootste mond krijgt de aandacht en de rest is totaal niet van belang.
Wat mij betreft zijn de prioriteiten in Thailand niet perse aan de verkeerde partij gegeven maar het is goed om te weten dat als de VN zegt dat minderheden beschermd moeten worden dat Thailand er als de kippen bij is om dat om te zetten in een economisch model. Hopelijk redden de bergvolkeren zich tot de nieuwe economisch gedreven poppenkast.
In Thailand dringt stilaan een klein beetje het besef door dat er zoiets bestaat als bijvoorbeeld gay. Dus een Thaise gay jongen die niet durft uit de kast komen is niet in se langer veroordeeld om voor de schijn en onder het alsnog ‘goedkeurend’ oog van het ’tolerante’ Thailand zich enkel te ‘verenigen’ met een katooy. Dat mag met veel gegniffel ergens wel. Bij hoog en laag kunnen die jongens dan nog wel ergens zonder complexen beweren dat ze toch strikt hetero zijn. Loosing face wordt vermeden. Iedereen tevreden. Het betert nu inderdaad om overwegend inderdaad commerciële en toeristische redenen. Er zijn op de commerciële zenders nu heel wat preutse gay TV-series te zien waarin jongens elkaar mogen een kus op de wang geven. En inderdaad het homohuwelijk is goedgekeurd maar zonder gelijke rechten (adoptie mag bijvoorbeeld niet). Nu ben ik ook wel geen voorstander van een doorslaande slingerbeweging. Ik, als gay, snap het vaak ook niet meer. Wat is nu het verschil tussen een non-binair iemand, queer persoon , een genderqueer, een intersekse en een hermafrodiet, pangender, agender, cisgender, een genderfluïde en een genderneutrale… Leven en laten graag, dat is mij leidraad. En graag wat minder culturele, religieuze en normatieve hypocrisie. Het besef dat ik in een grotendeels heteronormatieve maatschappij moet leven, neem ik er dan graag bij. Zolang er maar wederzijds respect is gebaseerd op en met openheid voor nieuwe, ruimere en andere inzichten.
Dat de wereld wel wat ingewikkelder in elkaar zit dan “mannetje en vrouwtje” mag wel duidelijk wezen. Het zou inderdaad best kunnen dat het sprookje van Adam en Eva het westen lange tijd blind heeft gemaakt met het idee het zo hoort en wat daar van af wijkt verkeerd of ronduit des duivels is. Neem hoge VOC-er Joost Schouten die tijdens zijn verblijf in Siam aan sodomie begon en daarop in 1644 door de VOC gewurgd werd en zijn lichaam verbrand.
Dat tot wie je je aangetrokken één ding is en wat je in je broeken hebt of meent te moeten hebben is een ander. Het is dan ook best raar te veronderstellen dat dit gebied eenvoudig en zwart-wit is. Zelfs binnen de groep heteroseksuele mannen en heteroseksuele vrouwen is toch wel duidelijk dat sommige mannen meer “man” zijn (op bepaalde vlakken) dan anderen en die vlieger gaat ook op binnen de vrouwen. Dit alles maakt dat er best wat combinaties mogelijk zijn. En dan vergeten we nog zaken als mensen met XXY of XXXY chromosomen. Geen wonder dus dat er een “derde geslacht” is, en eigenlijk is dat nog een zeer kortzichtige indeling die niet tegemoet komt aan de complexiteit (gegeven de diverse combinatie mogelijkheden).
Wat staat er eigenlijk in de Thaise schoolboekjes geschreven over geslacht, geaardheid, seksualiteit enzovoorts? De machtshebbers zijn over het algemeen zeer conservatief en dat toont zich ook in het nogal militaristische vormgegeven onderwijs. Doet de lectuur daar dit onderwerp eer aan of moet je als leerling maar hopen op een docent die dit onderwerp fatsoenlijk kan duiden?
Ik weet wel dat tienerjongens die zich meer meisje voelen, vaak advies inwinnen van (iets oudere) leeftijdsgenootjes. Online of via iemand uit de omgeving en zo op goed geluk hormonen slikken in plaats van dat ze met een arts in contact komen die hen kan begeleiden. Op goed geluk zomaar wat doen is natuurlijk verre van ideaal. Als het dan ook nog moeilijk ligt om uit te vinden wie je precies bent: een meer “vrouwelijke” hetero man, homoseksueel, een vrouw geboren in een mannen lichaam of toch wat anders dan is het des te belangrijker dan men zich daar goed over kan laten informeren en praten.
Bekend zijn met het “derde” geslacht, omdat dit bestaan al generaties lang als zodanig erkend is in een maatschappij is nog geen garantie om een open dialoog, goede informatievoorziening of respect. Tolerantie is natuurlijk beter dan haat en vervolging maar om ieder zichzelf te laten zijn (zolang een ander daar geen schade aan ondergaat) moet het eerst nog steeds komen tot volledige acceptatie. Afwijken van de dominante norm is al snel een beetje tot zeer raar. En daar laat zich het belang van dialoog en debat zien. Dat gaat lastiger in maatschappij die meer op hiërarchie gericht is (zoals Thailand). Dus zowel in Nederland, België als Thailand valt er nog het nodige te bereiken.
Er is een aantal jaar geleden door UNDP goed onderzoek gedaan naar de positie van LGBTIQ+ in Thailand. Het rapport, met een goede executive summary is hier te vinden: https://www.undp.org/thailand/publications/tolerance-not-inclusion
En onlangs is ook een Business Toolkit ontwikkeld, die bedrijven helpt inclusiever te worden voor hun LGBTIQ+ werknemers. Dit laatste ook met een aanbeveling van premier Srettha. De toolkit is hier te downloaden: https://www.undp.org/publications/DEI-inclusion-toolkit
zowel in een Thaise als een Engelse versie.
Lange tijd werd de term LBGTQ gebruikt. Tegenwoordig wordt daar x aan toegevoegd. Wat me altijd verbaasd heeft is dat de H van heterosexual niet in de term voorkwam. Blijkbaar valt een hetero nu onder de noemer x.
Als ik het goed voor heb MOET je nu lgtbqia+ zeggen. En hoeft dat nu precies zo? Waarom hierdoor een klimaat van eerder segregatie i.p.v. integratie aanmoedigen en zelf (on)bewust bevestigen? Ik als gay mis zo dan ook de ‘h’. Het zou allemaal samen zonder onderscheid moeten zijn met wederzijds respect, begrip en in verhouding weliswaar ruimte voor elkaar. Maar daarentegen voelt in deze woke tijden welhaast iedereen zich te kort gedaan en een slachtoffer. Zelfs in de LGBTQIA+ groep staan ze soms elkaar naar het leven over bijvoorbeeld hoe men moet denken over transgenders. Ook triest want de polarisatie (eigen gelijk) en de misvattingen kunnen er alleen maar mee toenemen (i.p.v. de beoogde acceptatie).
Ik denk dat u gelijk heeft.
Er moet minder aandacht besteed worden aan hoe mensen zich voelen of uiten. Hetero is nu eenmaal de standaard vanwege natuurlijk gedrag van voortplanting maar als het anders is waar maakt iemand zich druk over? De niet hetero’s zijn vaak de leukste mensen die je een spiegel kunnen voorhouden en aan de ontvanger het een eigen vorm te geven.
Gezien de populatie van niet hetero’s in de Thaise sex wereld voor toeristen is er veel vraag naar en heeft religie in eigen land er wederom mee te maken dat het zo moeilijk te accepteren is dat twee mensen elkaar leuk vinden omgeacht geslacht.
Ik ben oprecht blij dat toch iemand ons zegt dat er aan die ‘anders denkende’ groep eigenlijk wat minder aandacht zou moeten besteed worden.
Ik wil absoluut niet provoceren maar vanuit die doelgroep wordt, overal waar je komt, in alle kranten en media, steeds meer aandacht gevraagd.
Ieder doet met zijn lichaam wat hij het best vind, daar hebben anderen niet over te oordelen, laat staan te veroordelen. Ik heb echter de indruk dat we dit ganse gedoe tot vervelens toe door onze strot geduwd krijgen (sorry voor mijn woordgebruik).
Soms stel ik me de vraag hoe abnormaal ik ben door als hetero door het leven te gaan.
En dat Willy is nu net wat ik in mijn vorige post wou aantonen. Soms lijkt ook mij dat de slinger is doorgeslagen en niet alleen in de lgtbqia+ groep. Gevoed soms door (extreem) linkse ideologische strekkingen die er ook belang bij kunnen hebben en die soms als gutmensch menen ons te moeten betuttelen. Anderzijds sommigen vooral klagers en wie zich steeds een slachtoffer voelt, genieten daar wel van. De thematiek wordt soms wel degelijk ‘door de strot geduwd’ of het begint alleszins zo te lijken (te veel is uiteindelijk altijd te veel) en dan krijg je net het tegenovergestelde resultaat. Het leven van gays/mijn leven is natuurlijk niet enkel gedoe. Er is wel degelijk, discriminatie, spot, minachting, achterstelling en haat tegenover lgbtqia+ mensen. Sommigen doen (hier bijvoorbeeld) zelfs alsof die niet bestaan… Ikzelf en mijn Thaise partner, eerlijk gezegd, voelen gelukkig van de extremen weinig of niets. We zijn ook in het reine met onszelf en dat helpt vaak. Maar ik begrijp wel dat wie nog in de kast zit of zich zelf pas heeft geout (nog) niet in datzelfde stadium van zelfacceptatie en weerbaarheid zit. Ten slotte zijn wij bijvoorbeeld geen transgenders die in een heteronormatieve wereld nog sterker op hun benen moeten staan. Laten we allen gewoon leven en laten leven . In dialoog en met begrip, inzicht en respect voor elkaar. Zo ‘eenvoudig’ zou het kunnen zijn.
Net zoals er binnen de LHBTIQ+ verschillende perspectieven zijn, want jezelf normaal vinden en dat van een ander maar niet kunnen of willen begrijpen omdat niet iedereen zichzelf in andere schoenen kan verplaatsen, en dus een individuele lesbische vrouw misschien niks moet weten van transgender mannen/vrouwen, zo is er ook op links (en rechts) een waaier aan meningen.
Ikzelf val terug op het Marxisme, en ben het vaak zeer, zéér, oneens met wat men Woke noemt. Een bepaalde groep op basis van seksen, huidskleur of wat in danwel het “dader” of “slachtoffer” kamp stoppen schuurt met mij wereldbeeld (ik zoek het meer op sociaaleconomisch terrein en de kansen
van individuen daar binnen). Woke staat haaks op dialectisch materialisme.
Het “door een strot duwen” ligt er ook maar net aan. Iemand kan dat zo ervaren als er bij hen in de straat wat regenboog vlaggen hangen of een pride gehouden word (beide waar vanzelfsprekend niet alle LHBTIQ+ mensen wat mee hebben, voor de 1 is het onzin voor de ander vrijheid en bevrijding) . Maar zo hebben veel.bedrijven er ook handje van ergens een regenboog op te plakken wegens ook commerciële belangen. Iets waar vanuit bepaalde stromingen van “extreem” links dan weer kritiek is.
Hoe dan ook, laat degene die graag een Pride hebben of een regenboogvissen willen zwaaien lekker hun dingen doen. Dat zal deels.tot bekendheid en normalisatie leiden. Maar kan soms ook averechts werken. Ongetwijfeld dat ook in Thailand dit soort zaken soms juist provocerend werken bij conservatieven die in dit alles juist een excuus zien om flink te rem of ongedaan maken van meer progressief (pro LHBTQI+ ) beleid zien.
Er is hoe dan ook nog een lange weg te gaan zolang de Thaise opvattingen heel kort door de bocht neerkomt op: “die mensen kunnen er niets aan doen, het is hun karma, laat ze hun ding doen en als collega of buurman prima maar in de directe familie toch liever niet” .
Ik ben het volledig met je eens Rob en nog het allermeeste met je laatste paragraaf over Karma. Dat had ik nog niet aangehaald. Inderdaad ook karma wordt heel zeker in Thailand als argument aangehaald om LGTBQIA+ met de ‘mantel der liefde’ toe te dekken (letterlijk zelf). Ook met (geestelijke) handicaps bijvoorbeeld is dat zo. In het Isaanse dorp waar ik regelmatig verblijf wordt een licht geestelijk gehandicapte zelfs letterlijk opgesloten om hem voor de buitenwereld te verbergen. Ik durf het bijna niet schrijven want enige percepties over wat we op bepaalde vlakken de ‘achterlijkheid’ (met al zijn oorzaken en redenen uiteraard ) van Thailand zouden kunnen noemen (naast hun vaak filosofische grote rijkdom), loopt risico op censuur. Die dingen moeten liefst niet opgemerkt en benoemd worden. Liever een oogje dichtknijpen in het geval men al niet door liefde is verblind
Het wijzigt wel stilaan (ook mijn Thaise vriend benadrukt dat) en we kunnen alleen maar hopen dat dan vervolgens de slinger op het vlak van lgtbqia+ niet gaat doorslaan. Zoals dat nu op materialistisch gebied al vrij snel die kant aan het uitgaan is.
Heteroseksualiteit en niet in conflict zijn over je geslacht of sekse is de norm en behoort dus niet tot een minderheidsgroep die met bepaalde achterstellingen, ongelijkheden, discriminatie en haat heeft te maken. De dag dat een de mensen in de LGTBIQ+ noemer volledig respecteert worden en op alle manieren dezelfde rechten hebben, dus dat het echt een irrelevant kenmerk is geworden, is de de dag dat de hele LGTBHIQ+ noemer opgedoekt kan worden.
Maar zoals Rudy al aankaart, zelfs binnen deze groepen is er onderling soms ook disrespect, onbegrip of erger. Dus ik zie het de komende decennia (eeuw?) nog niet gebeuren dat dit alles opgelost en daarmee irrelevant geworden is. Zelf zie ik dat gewoon niet lukken (helaas) tenzij sociaal-economisch de maatschappij een totaal omslag heeft gemaakt. En bijvoorbeeld medische en psychische zorg voor iedereen volledig toegankelijk is. Daar is al met al wel heel wat meer voor nodig dan een thema dag, week of maand voor deze of gene groep.
Inderdaad Rob als iedereen er zo een genuanceerde, en gefundeerde dan kan de LGTBQIA+ meteen opgehoffen worden. Dat lijkt me evenwel nog lang een utopie te blijven. En toch zal ik nooit bijvoorbeeld een gay prideganger worden. Toch niet in België bijvoorbeeld waar men het nu inees al nodig vind om verschillende edities te organiseren of een praalwagen van de (centrum) rechtse partijN-VA te vernietigen. Verdraagzaamheid, weet je welOf men stapt hypocrietsgewijze niet door wijken waar men een bepaalde religie niet voor het hoofd wil stoten …. Eric zegt bijvoorbeeld dat hetero de standaard is. Dat klopt ergens. Zeker al in de praktijk en het socioculturele (opvoedings)klimaat. In Thailand is dat qua opvoeding mijns inziens bewust of zelfs eerder onbewust minder het geval. En of ik een heteronormatief klimaat nu betreur of niet, strikt biologisch gezien zijn er 2 inderdaad maar 2 geslachten (het Thaise derde geslacht is niet bedoeld als omschrijving voor intersekse of hermafrodieten maar eerder ook nu nog grotendeels een uitweg om niet de stempel gay te krijgen) en die zorgen voor voortplanting. En daar heb ik mijn bestaan aan te danken en dat biologische heeft dus niets te maken met de eerste zin van heel deze post: :’ we kunnen gender omschrijven als iets wat tussen de horen zit’. Maar Eric zegt in zijn reactie ook : ‘maar als het anders is waar maakt iemand zich dan druk over?’. Hij nuanceert ook, net als jij. En ik dat ook probeer te doen . Soms laat ik dat na en schrijf ik iets zogenaamd cru en eenzijdig. Maar dat is dan ironisch, cynisch of sarcastisch bedoeld en ik geef dan meestal een koekje van de gehanteerde (denk?) wijze aan de schrijver terug. Ik geef toe zelden wordt dat op die manier begrepen. Enfin hoe dan ook is dit in se een informatieve blog. En ik denk als gay ‘ervaringsdeskundige ‘ dat mijn reacties/percepties op dit topic aan die doelstelling voldeden .