Open brief aan een tuk-tuk chauffeur
Geachte tuk-tuk chauffeur, die mij vanmorgen bijna aanreed,
Hoe gaat het met u vandaag? Ik schrijf u deze brief, hoewel ik mij realiseer, dat u zich het voorval niet zult herinneren. Mijn van schrik vertrokken gezicht en mijn manisch gegil is u vast ontgaan toen u aan kwam rijden. Ik neem het u niet kwalijk, hoor, ik begrijp best dat het moeilijk is te zien wat er om je heen gebeurt als je bezig bent de rol van een klootzak te perfectioneren.
Voordat ik het verder over u zal hebben, zal ik mijzelf even voorstellen. Ik ben gewoon een doorsnee Thaise, die allerlei rare dingen doet, zoals mijn tanden poetsen voordat ik naar bed ga, ik eet dagelijks de voorgeschreven drie tot vijf porties groente en soms eet ik zelfs fruit! Ja, ik ben mij der eentje, haast een bedreiging voor de maatschappij zoals u die kennelijk ziet.
In overeenstemming met die dwaze ideeën van mij, kies ik er ook altijd voor van een zebrapad gebruik te maken als ik van de ene naar de andere kant van een straat wil. Ik weet het, de meeste oversteekplaatsen in Bangkok zijn er slechts ter decoratie en daarom neem ik extra voorzorgsmaatregelen. In plaats van zo maar over te steken, wacht ik tot het stoplicht op rood staat. Ik kijk dan naar links, naar rechts, omhoog, omlaag, herhaal deze procedure, doe een schietgebedje en sprint naar de overkant.
Dat is het moment waarop ik u ontmoette!
Ik weet nog precies hoe het is gebeurd, ik stapte van de stoep op de straat met een warme bries van de luchtvervuiling over mijn hoofd. Alle auto’s waren gestopt voor het rode licht en wachtten totdat de timer op nul zou staan en het licht groen zou worden. Ook talrijke motorfietsen wachtten op dat moment en hoewel vele berijders van motorfietsen met hun gashandel speelden en met veel lawaai dreigden te gaan rijden, bleven ze toch staan.
Ik prijs het gedrag van uw collega tuk-tuk chauffeurs, waarvan de meesten hun motor tijdens dat wachten hadden afgezet. Wat een prachtige manier om hun eco-vriendelijk karakter te tonen en een voorbeeld waren voor al die andere luchtverontreinigende voertuigen.
Het is werkelijk een magisch gezicht. Een zeldzaam orkest van bontgekleurde voertuigen, die alle begrip tonen voor de kleur rood en gezamenlijk met draaiende motoren, dat klinkt als muziek, de sociale orde en naleving van de wet onderstrepen.
Maar als een valse trombone, die met een schril geluid te vroeg inzet, komt u uit het niets opgedoken. Met woede in uw hart en een boosheid die door uw aderen vloeit, hebt u besloten uw tuk-tuk te veranderen in een moordmachine. U ziet de mensen op het zebrapad, u ziet het rode licht en besluit om uw snelheid nog wat op te voeren.
Ik kon je slechte adem ruiken toen je langskwam en mijn haren waaiden alle kanten op door de wind, die je veroorzaakte. Ik had het geluk, dat mijn benen nogal lang zijn, zodat ik nog net op tijd ver genoeg was om u achter mij langs te ontwijken. Dan had ik deze brief niet meer kunnen schrijven.
Als u op tijd was gestopt in plaats van te versnellen op weg naar de plaats van bestemming (waarschijnlijk op weg naar de hel, want daar hoort u thuis), zou ik u bedankt hebben voor het tonen van begrip, dat het leven erg fragiel kan zijn. Ik zou u verteld hebben, dat ik veel aan lichaamsbeweging doe, gezond eet en probeer goede keuzes in mijn leven te maken, zodat ik zo lang kan blijven leven als mijn lichaam en organen standhouden. Ik zou er vriendelijk aan hebben toegevoegd, dat ik alle externe factoren voor een lang leven niet onder controle heb, maar dat het toch wel erg spijtig zou zijn als een of andere gek mij op een zebrapad doodrijdt.
Ik kan niet wachten om mijn kleinkinderen ooit het verhaal te kunnen vertellen van die dappere tuk-tuk chauffeur, die ik dan in een ver verleden heb gekend, die door een rood stoplicht reed zonder zich om de wereld om hem heen te bekommeren. Hij was misschien op weg naar zijn eigen huis, dat in lichterlaaie stond, om zijn kinderen te redden, hoewel het waarschijnlijker is, dat hij dadelijk een vrachtje argeloze toeristen zou oppikken om hen op de voor hem gebruikelijke manier op te lichten.
Hoe dan ook, u blijft in mijn herinnering als een nationale held, maar toch vraag ik u uw rijgedrag wat aan te passen, zodat ik lang genoeg kan blijven leven om mijn eventuele kleinkinderen te zien.
Met oprechte woede en fantasieën over hoe u uw tuk-tuk binnenkort tegen een muur aanramt, groet ik u,
Sumati Sivasiamphaig
Vrij naar een verhaal in de Guru bijlage van de Bangkok Post
Over deze blogger
-
Bert Gringhuis (1945), geboren en getogen in Almelo in het mooie Twente. Later vele jaren in Amsterdam en Alkmaar gewoond, werkzaam in de export voor diverse bedrijven. Ik kwam in 1980 voor het eerst in Thailand en was meteen verliefd op het land. Vele malen sindsdien terug geweest en na mijn (vroeg)pensionering als weduwnaar naar Thailand verhuisd. Daar woon ik nu al 22 jaar samen met mijn ietwat jongere Thaise dame Poopae.
Mijn eerste ervaringen in Thailand als een soort nieuwsbrief aan familie, vrienden en kennissen gestuurd, die later onder de naam Gringo op Thailandblog hebben gestaan. Veel, heel veel artikeltjes hebben die eerste verhalen gevolgd en dat is uitgegroeid tot een vrijwel dagelijkse hobby.
In Nederland nog een verwoed voetballer en voetbalscheidsrechter, maar de jaren gaan tellen en in Thailand nog altijd verwoed, maar het poolbiljarten is echt van mindere kwaliteit, ha ha!
Lees hier de laatste artikelen
Steden21 november 2024Chumphon: Rust en lekker eten!
Cultuur18 november 2024Pua, Pua, Pua
Achtergrond11 november 2024Bananen in Thailand
Bezienswaardigheden11 november 2024Ban Chiang – Een juweel in de kroon van Udon Thani
Beste Khun Sumati,
Ondanks dat ik het geheel met u eens ben omtrent de gevaarlijke tuk-tuk-driver, vraag ik mij toch af, U, als rechtgeaarde Thaise, ongetwijfeld het Boedisme als geloofsovertuiging te volgen, waarom U zich zo druk maakt. Immers indien U veel tamboen heeft gedaan in uw leven, moet u toch in de overtuiging zijn in een volgend leven als een beter wezen op deze aarde te mogen terug keren.
Zoals de gemiddelde Thais zich in het verkeer gedragen, ben ik nog steeds die mening toe gedaan, en ook vandaag, als ik mij met een minibusje van Thayang naar BKK moet verplaatsen, hoop ik toch opnieuw dat de driver niet alleen aan volgend leven denkt maar ook aan z’n passagiers.
Ja….. je hebt tuktuk piloten en tuktuk piloten. Sommige onder invloed van de plaatselijk mafiosie anderen duidelijk niet. Ga je naar de bekende toeristische plekken, dan kom je de vaak minder eerlijke piloten tegen ( die dus ook geen tijd hebben om voor een Thai te stoppen bij de zebra ). Diefstal is het. Ik zie dan ook geen Thai in zo’n kar zitten.
In bkk is het 100 tot 200 bath met de komoi tuktuk, terwijl hetzelfde ritje genoten kan worden in een taxi voor 40 bath.
Neem de tuktuk eens in niet toeristische plaatsen, daar is een trip gewoon nog 30 bath of wellicht 20 bath. Ooit eens een paar uur met een tuktuk verplaatst. Prijs 60 bath. Ik heb de oude baas op een lunch getracteerd.
succes
Bij de shoppingmalls zie je soms wel 10 tuktuk’s staan te wachten om mensen met veel boodschappen naar huis te brengen. Dat zijn dan vooral thai die er gebruik van maken.
Ik wilde vorige week een boom kopen maar de verkoper had geen delivery, dan is een tuktuk wel handig maar na 10 minuten wachten tot er eentje voorbij zou komen hield ik het voor gezien.
Ik kocht laatst ook een deur en die moest ik ook per tuktuk laten brengen, de chauffeur had een enorme radio in dat ding en die kon je zeer luid horen. Ik vond het wel grappig. 200 baht voor een rit die met de taxi 70 gekost zou hebben.
Zolang ze duurder als een taxi zijn boycot ik de tuktuk’s. Dan heb ik liever airco en een veiliger auto om me heen. Die taxi;s worden trouwens steeds overgespoten zodat ze nieuwer lijken. Sommige thai wachten op een nieuwe taxi en willen niet in zo’n oud barrel zitten, vandaar.
Toch valt de rijstijl van tuktuk;s nog mee vergeleken met de taxi-busjes en gewone taxi;s De motortaxi maakt het helemaal bont, die heb ik dan ook nog nooit genomen dan loop ik wel.
Nou Nou in Udonthani heb je geen tuk tuk voor 20 of 30 bath. minimaal 100 bath en in de avonduren tot 300 bath nog duurder als BKK
Ik heb in Udonthani nooit meer betaald dan 40 bath. 100 bath vragen ze bij de eind bushaltes, maar als je 100 meter verder loopt ga je voor die 40 bath. Maar spreek de prijs voor je rit af. Voor 2 personen betaal je overigens 50 of 60 bath.
Als je 100 bath wordt gevraagd loop dan door. De volgende wenkt je dan en snapt het probleem en je betaald die 40 bath. Voor die 300 zou ik maar een taxi bellen in Udon.
Even mijn verbazing kwijt. Kom wekelijks in Udon Thani, vrijwel elk ritje komt me op 50 bath te staan, soms zijn we met zn vieren. Nog nooit 100 of zeker geen 300 betaald. Zelfs de Tuk Tuk om 1 u s nachts bij de uitgaanscentra vragen niet meer.
Ik was met de kerstdagen nog in Udon, een aantal maal in de nachtelijke uurtjes gebruikt gemaakt van de tuk-tuk, en ook niet meer betaald dan 50 Baht. Zo te lezen aan de andere bovenstaande reacties, doe je toch echt iets verkeerd….
Misschien een idee voor een eigen onderwerp: Hoeveel kost (voor Thai en/of farang) grofweg een tuktuk en/of bathbusje in een aantal populaire plaatsen (Krungthep, Pattaya, …).
Dat je na een klein stukje lopen vaak al minder betaalt dan vanaf het begin van een straat viel mij ook al op. Het is al weer een tijdje geleden dat ik in Pattaya was maar als ik en mijn vriendin ter hoogte van het Holiday Inn hotel naar de andere kant van de boulevard reden (Walking Street) kosten het 2×20=40 bath (??). Stapte je zo’n 100 meter later in én iets voor het eind van de straat weer uit, dan betaalde je de helft. Maar wat nu redelijke prijzen zijn valt af en toe lastig bij te houden als je ergens niet (erg) bekend ben, dus zo’n overzichte voor diverse populaire plaatsen en afstanden zou handig zijn. Meen dat met diep graven ook wel iets te vinden is op dit blog, maar toch.