Ongelijkheid in Thailand: de gevolgen en de noodzakelijke verbetering
Ongelijkheid en armoede (1000 Words / Shutterstock.com)
Thailand is in veel opzichten een extreem ongelijke samenleving, één van de meest ongelijke ter wereld. Dat geldt voor inkomen, bezit en macht. Wat voor gevolgen heeft dat en wat kan eraan gedaan worden?
Alexis de Tocqueville schreef in 1835 zijn beroemde werk Democratie in Amerika en verklaarde daarin dat de ‘algemene gelijkheid van omstandigheden’ als de basis van de Amerikaanse democratie fungeerde. Voor Thailand is het anders, want het is juist de algemene ongelijkheid van omstandigheden die het definieert. Door de woorden van Tocqueville aan te passen, kunnen we zeggen dat de ongelijkheid in Thailand een enorme invloed heeft op de gehele samenleving, door een bepaalde richting te geven aan de staatsideologie en aan de wetten die bestuurders en andere machten bevoordelen. De invloed van ongelijkheid reikt verder dan politiek en recht: het creëert meningen, wekt gevoelens op, suggereert de gewone manier van leven en wijzigt wat het zelf niet voortbrengt. De ongelijkheid van omstandigheden in Thailand is het fundamentele feit waarvan alle andere zijn afgeleid. (Kevin Hewison, 2015)
In de onderstaande link staat een uitstekend verhaal van Chris de Boer over de ongelijkheid in inkomens en vermogens in Thailand. Die is één van de hoogste ter wereld. De getallen over vermogens zijn betrekkelijk nieuw en komen uit het boek hieronder genoemd als bron. De ongelijkheid in inkomens en bezit is sinds de tachtiger jaren van de vorige eeuw sterk toegenomen terwijl die in de andere Zuidoost Aziatische landen juist afnam.
Wat landbezit betreft blijkt de hoogste 10% van de landbezitters driekwart van alle land te bezitten, terwijl de minste 10% slechts 0.07% bezit. De onderste helft van de landbezitters heeft slechts 2% van het land. Ook waar het betreft banktegoeden, huizen en andere bezittingen is de ongelijkheid bijzonder groot. Daarnaast is er een grote ongelijkheid in de verdeling van respect. Al deze zaken komen steeds meer onder de aandacht van de bevolking en leiden ook tot steeds meer afkeuring. www.thailandblog.nl/economie/inkomens-vermogensongelijkheid-thailand/
Gelijkheid en ongelijkheid in een maatschappij
Volkomen gelijkheid in een maatschappij is een illusie, het is niet mogelijk. Streven naar een utopische toekomst waarin iedereen gelijk is leidt alleen maar tot dwang en geweld. Aan de andere kant zal een heel grote ongelijkheid veel problemen opleveren. Het is schadelijk voor de economie omdat veel verdient geld naar het buitenland verdwijnt, alleen als rentegevend kapitaal wordt ingezet of uitgegeven wordt aan luxe goederen.
Luxe in Siam Paragon (SubstanceTproductions / Shutterstock.com)
Belangrijker echter is het feit dat een grote ongelijkheid ook een groot verschil veroorzaakt in kansen op vooruitgang van veel bevolkingsgroepen. Het tast openbare voorzieningen aan die nodig zijn voor een gelijke behandeling van en gelijke kansen vóór alle inwoners in een land.
Grote ongelijkheid in inkomen en bezit leidt ook tot grote verschillen in macht en invloed
Hoewel Thailand perioden heeft gekend die een begin lieten zien van een groei naar meer zeggenschap van de bevolking is de algemene indruk toch dat Thailand een oligarchie is, een heerschappij van weinigen. Geld is macht. Die macht is vooral gevestigd in de personen aan de top van de economische piramide. Zij hebben een grotere en betere toegang tot diensten en goederen in de maatschappij waar het gaat om onderwijs, gezondheidszorg en het rechtssysteem. Zoals Hewison in het onderstaande artikel opmerkt bepaalt en kenmerkt die grote ongelijkheid alle aspecten van de Thaise samenleving. Sinds de economische groei in de tachtiger en negentiger jaren nam de ongelijkheid in Thailand in sterke mate toe terwijl die in andere Zuidoost Aziatische landen juist afnam.
Die ongelijkheid is ook sterk regionaal gebonden. Het gemiddelde inkomen in Groot-Bangkok is driemaal zo groot als dat in de Isaan (in Nederland is het grootste verschil tussen regio’s en gemeenten 10- 20%). Dat zijn onhoudbare verschillen.
Bangkok, Khlong Toei (Angelo Cordeschi / Shutterstock.com)
Het onderwijs
We kunnen de inkomensverdeling onderverdelen in vier kwarten. Het kwart hoogste verdieners, het kwart laagste verdieners, en de twee tussen liggende kwarten.
Wat de laatste drie jaar van het middelbaar onderwijs betreft zien we dat alle inkomensgroepen vanaf 1992-96 een sterk ontwikkeling doormaakten en ook meer voor de lagere-inkomensgroepen waardoor de eerdere grote verschillen tussen de vier kwarten voor een deel werden goedgemaakt.
In 2006 volgden bijna 60 procent van het minst verdienende kwart dit middelbare onderwijs, voor het volgende kwart is dit bijna 70, voor het derde kwart wat meer dan 70 en voor het rijkste kwart 85 procent. Dit wordt vooral toegeschreven aan het feit dat het middelbaar onderwijs vrijwel kosteloos is.
Een geheel ander beeld zijn we bij de deelname van verschillende inkomensgroepen aan het meestal dure hoger onderwijs. Het armste kwart ging er tussen 1996 en 2006 nauwelijks op vooruit en blijft steken op 10 procent, het tweede kwart ging van 5 naar 25 procent, het derde van 20 naar 40 procent, en het rijkste kwart van 30 naar 60 procent. Hier dus hele grote verschillen tussen de meer armere en rijkere groepen. Daar komt bij dat de lonen van werkers met een hogere opleiding veel meer zijn gestegen dan die met een lagere opleiding.
Onderwijs (cheewin hnokeaw / Shutterstock.com)
De gezondheidszorg
Iedereen in Thailand heeft nu toegang tot de gezondheidszorg. De kwaliteit van die zorg is zeer moeilijk te meten en daarmee ook de verschillen tussen de inkomensgroepen. Ik laat daarom alleen zien hoeveel er voor de drie verschillende zorgverzekeringen per deelnemer wordt uitgegeven.
Voor de ambtenarenverzekering is dat ruim 9.000 baht per jaar, voor de bedrijfsverzekering 6.000 baht per jaar en voor het universele stelsel waar de meerderheid van de bevolking op is aangewezen slechts 3.000 baht per jaar.
In Bangkok is er één dokter per 850 personen, in de provincie Loei is dat één dokter op de 14.000 personen (dit geldt voor alle artsen, ook die in privé ziekenhuizen). Als je alleen naar artsen kijkt in staatsziekenhuizen is de verdeling wel vrijwel gelijk.)
Het kan niet anders dan dat deze grote verschillen invloed hebben op de kwaliteit van zorg maar cijfers daarover zijn er niet.
Het rechtssysteem
Iedereen heeft recht op bijstand door een advocaat, betaald door de staat. De bedragen die daarvoor beschikbaar zijn kunnen echter in de verste verte niet voldoen aan de vraag. Dat betekent dat sommigen zich een goede advocaat kunnen veroorloven en velen ook niet. Geld betekent ook dat een verdachte op borgtocht kan worden vrijgelaten in afwachting van zijn proces. Hij kan blijven werken en voor zijn familie zorgen, en zijn verdediging beter organiseren. Heel veel kleinere (en soms ook grotere) delicten kunnen met geld worden afgekocht.
De politiek
De scheidslijnen lopen hier veelal gelijk op met verschillen in inkomen en bezit, niet geheel ongebruikelijk maar wel meer en duidelijker als in veel andere landen. De tegenstellingen worden hier aangewakkerd door verschillen in inkomen, bezit en macht, en partijen zijn vaak gebaseerd op die verschillen. Overigens zijn alle parlementsleden gemiddeld erg rijk, en dat verschilt niet zo veel per partij. Alleen al aan land bezitten de parlementsleden gemiddeld 30 miljoen baht (cijfers 2013).
Verkeersdoden
In een artikel in de New York Times werd onlangs beargumenteerd dat ook de extreem vele verkeersdoden in Thailand voor een belangrijk deel zijn terug te voeren op de verschillen in inkomen, bezit en status. Er is vrijwel geen aandacht voor de meer arme mensen die aangewezen zijn motorfietsen (waar 85% van de doden vallen), terwijl autobezitters bij ongevallen vaak vrijuit gaan. www.nytimes.com/2019/08/19/world/asia/thailand-inequality-road-fatalities.html?module=inline
Gelijkheid en gelijke kansen
Streven naar wat meer gelijkheid in inkomens, bezit en macht is goed. Zoals ik boven al opmerkte is een visie van volkomen gelijkheid onrealistisch. Waar een maatschappij naar toe moet, en dat geldt in grote mate voor Thailand, is het creëren van meer gelijke kansen voor alle inwoners. Dat is een taak van de overheid die echter alleen tot stand kan komen als meer groepen in de samenleving zeggenschap krijgen, gepaard aan meer vrijheden en als er meer geld besteed wordt aan die kansen.
Meer gelijke kansen kosten geld
De overheid in Thailand beschikt over slechts 20 procent van het bruto binnenlands product (bbp) voor openbare voorzieningen. Thailand is een hoger middeninkomen land en over het algemeen zal een dergelijk land tussen de 25 en 30 procent van het bbp gebruiken om openbare voorzieningen tot stand te brengen. Om betere openbare voorzieningen tot stand te brengen en inwoners meer gelijke kansen te bieden moet Thailand meer belastingen gaan heffen, met name op de hogere inkomens, en op bezit en erfenissen.
Allereerst zal de informele economische sector, die 60 procent van alle werkenden omvat, opgenomen moeten worden in de formele sector om belastingaangifte te doen en onderdeel te worden van zorgverzekeringen.
Inkomstenbelasting maakt slechts 16 procent uit van de inkomsten van de staat, de rest is btw, bedrijfsbelastingen en accijnzen. Dat komt met name door de vele aftrekposten die een heel hoog plafond kennen. Daar profiteren met name de erg hoge inkomens van en leidt ertoe dat de armere bevolkingsgroepen relatief meer belastingen betalen. Dat moet beter.
Een aantal jaren geleden werd een wet aangekondigd die een nieuwe trapsgewijze belastingheffing voorschrijft op land, huizen, ander bezit en erfenissen. De tarieven werden echter telkens zodanig verlaagd vóór aanname van de wet dat het geen zoden aan de dijk zet. Dat moet beter.
Samen met een licht verhoging van de btw moet het mogelijk zijn de belastingen te brengen op het niveau van 30-35 procent van het bbp. Met deze hogere belastingopbrengst kan een begin gemaakt worden met een sociaal stelsel: meer uitkeringen aan ouderen en gehandicapten, meer studiebeurzen en betere voorzieningen in de staatsziekenhuizen, om een paar zaken te noemen.
Een dergelijke weg zal politieke conflicten verminderen en bijdragen aan het welzijn van de bevolking.
De huidige regering erkent dat er iets gedaan moet worden aan de ongelijke verdeling van inkomens en bezit. Er zijn een aantal maatregelen in voorbereiding die echter ontoereikend zijn om het beoogde doel te bereiken.
Voornaamste bronnen:
Unequal Thailand, Aspects of Income, Wealth and Power, edited by Pasuk Phongpaichit and Chris Baker, Singapore, 2016 ISBN: 978-981-4722-00-1
Over belastingen in Thailand zie: www.thailandblog.nl/achtergrond/armen-thailand-betalen-relatief-veel-belasting/
Over verkeersdoden: www.nytimes.com/2019/08/19/world/asia/thailand-inequality-road-fatalities.html?module=inline
Een uitstekend artikel dat de oorzaken en gevolgen van ongelijkheid bespreekt vooral in het kader van de politiek (Kevin Hewison, 2015): kyotoreview.org/issue-17/inequality-and-politics-in-thailand-2/
Over deze blogger
-
Geboren in 1944 in Delfzijl als zoon van een eenvoudige winkelier. Gestudeerd in Groningen en Curaçao. Drie jaar als arts gewerkt in Tanzania, daarna als huisarts in Vlaardingen. Een paar jaar vóór mijn pensioen getrouwd met een Thaise dame, we kregen een zoon die drie talen goed spreekt.
Bijna 20 jaar in Thailand gewoond, eerst in Chiang Kham (provincie Phayao) daarna in Chiang Mai waar ik graag allerhande Thai lastigviel met allerlei vragen. Volgde het Thaise buitenschoolse onderwijs waarna een diploma lagere school en drie jaar middelbare school. Deed veel vrijwilligerswerk. Geïnteresseerd in de Thaise taal, geschiedenis en cultuur. Woon nu alweer 5 jaar in Nederland samen met mijn zoon en vaak met zijn Thaise vriendin.
Lees hier de laatste artikelen
Cultuur17 november 2024Schemering op de waterweg
Lezersvraag4 november 2024Uw mening over integreren in de Thaise samenleving
Opinie30 oktober 2024Hervorming van het monnikendom of anders komen er steeds nieuwe schandalen
Maatschappij28 oktober 2024Straffeloosheid na de Tak Bai massamoord op 25 oktober 2004
De reactie van Tino Kuijs verdient langs democratische weg realiseerbaar te worden.
Als sprake is van algemeen kiesrecht en stemgerechtigden kennis hebben van de feiten in het artikel,
acht ik zo’n omslag in politiek denken en beleid bepaald niet onmogelijk.
Beste Tino, je hebt weer eens een goed stuk aangeleverd waarvoor niet alleen dank bij deze, ook mijn complimenten, want het geeft een zeer goede inkijk in de sociaal-economische situatie van de gewone Thaise mens en in diens leefomstandigheden. Omstandigheden waarvan jij terecht zegt dat deze ongelijk zijn voor meer dan ¾ van de bevolking. Het vrij en blij kunnen beschikken en genieten van landbezit, inkomen, onderwijs, gezondheidszorg, goederen en diensten, rechtsbijstand, plus het in vrijheid kunnen participeren aan de samenleving: het zijn zaken die slechts de bovenlaag zich permitteert.
Je draagt een aantal oplossingen aan waarmee die ongelijkheid kan worden opgeheven.
En dan heb je het over kansen en geld. Zonder geld geen kansen is jouw redenering.
Maar dat is een redenering die in het westen geldt. In het oosten geldt eerst dat aan een volstrekt andere voorwaarde moet worden voldaan. Namelijk het daadwerkelijk beseffen dat ongelijkheid niet goed is voor mensen, dat het schadelijk is voor land en volk, en dat het geen groei en vooruitgang brengt. In Thailand is dat besef nog lang niet doorgedrongen. Plus zoals jouw betoog aangeeft: er is vooralsnog geen enkel teken van en geen enkele sprake van enige mentaliteitsverandering in deze. Noch bij die ene, en zeker niet bij die andere, van wie jij wel weet wie ik daarmee aanhaal.
Welke oplossingen draag jij aan? (Meer) belasting heffen op hogere inkomens? Je zegt het zelf: aanpassingen in belastingmaatregelen hebben alleen maar geleid tot forse aftrekposten en verlaging van tarieven. De bovenlaag profiteert!
Dan maar de informele sector erbij betrekken: 60% van alle werkenden behoren tot deze categorie, maar verstoken van zorgverzekeringen. Echter, als zij van hun verdiensten én belastingen én hogere ziekenhuiskosten moeten gaan betalen, komen zij van een koude kermis thuis. Je gaat hiermee slechts het grijze circuit nog meer bestendigen.
Verhogen van de BTW? Hoeveel ellende heeft de recente verhoging ervan in NL al niet veroorzaakt? Hoezo het leven van de gewone Thai nog duurder maken? Als de bovenlaag al zo rijk is, pak hen dan aan met directe belastingen: duw aftrekposten naar beneden en hoog de tarieven op. Toch?
Met alleen geld gaat het in Thailand niet lukken, want zij die geld hebben gaan dat niet delen, laat staan afstaan! Dat Thailand een middeninkomensland is niet relevant. Het idee van een dergelijke redenering is dat het betreffend land zelf de middelen heeft en inzet om eigen problemen op te lossen. Zo’n land heeft dus zelf de verantwoordelijkheid voor het behalen van duurzame groei ten gunste van haar bevolking. Echter: ook voor komende regeringsperiode (?) zijn er in die zin geen doelen gesteld, en zoals je jouw artikel begint: geld, goed en macht behoren toe aan slechts enkelen, die goed voor elkaar zorgen. Er zal in Thailand pas wat gaan veranderen, oftewel: in Thailand zal daadwerkelijk de ongelijkheid op alle fronten worden aangepakt als eerst een mentaliteitsverandering plaats vindt: namelijk, dat Thailand behoort aan haar mensen en niet enkel aan een historische idee-fixe.
Volgens mij weten de meeste dondersgoed dat de ongelijkheid groot is. Maar weten ze niet hoe dit aan te pakken zonder -even simpel gesteld- 1) hun dagelijks verplichtingen om rijst op te plank te brengen in gevaar te brengen 2) een thuis bezoekje te krijgen van de overheid (in uniform of burger) 3) afgeschoten te worden.
Moderator: Geen Thaise teksten svp.
misschien is het onderstaande zo goed? is dit een nieuwe huisregel? ik zie heel veel Thaise txt reacties op TB
Beste Rob. Dat het inderdaad niet geheel ongevaarlijk is om tegen de ongelijkheid (en dat wil dus zeggen overheid) te strijden mag bekend zijn, maar hoe kan het dat die man waar jij het kortgeleden over had nog niet is opgepakt bij het Democracy Monument…. (Thaise txt mag niet van moderato)
Geen idee KhunKarel. Misschien krijgt hij nog een gesprek thuis of komt hij op een lijstje te staan. De teugels lijken iets gevierd te zijn om de schijn van democratie op te houden. Zo zijn ook de samenscholingen van meer dan 4 personen niet langer verboden.
Erg informatief artikel Tino, waarvoor dank.
Onderdeel uitgaven aan de gezondheidszorg noemt en bedrag van 3000 bht. per persoon dat wordt uitgegeven voor het merendeel van de bevolking. Recentelijk nog een artikel waarin Thailand ver boven Nederland staat qua kwaliteit van de zorg (6-e t.o.v. 11-e) dit terwijl er alleen al aan premie meer dan
40.000 bht. p.p. wordt uitgegeven in Nederland.
Verder zal de ongelijkheid in inkomen en bezit in Thailand blijven bestaan omdat alles er op is gericht om de status quo te handhaven of zelfs verder te verschuiven richting top. Een zgn. democratie waarin het parlement is gevuld met mensen uit de top en het duidelijke streven van het puntje van de top (noem bewust geen instituut) naar terugkeer van de absolute macht, zijn voor verkleining van de verschillen de dood in de pot.
Een paar dingen, die opvallen zonder “wetenschappelijke”onderbouw e.d.
Middelbaar onderwijs zou vrijwel kosteloos zijn. Ik hoor andere geluiden, mogelijk door de bijkomende kosten zoals vervoer, boeken, kleding. Veel kinderen vanaf 12 – 14 jaar moeten al gaan meewerken door het lage inkomenvan de familie.
Gezondheidszorg voor de lage inkomens is zeer beperkt. Familie moet met elkaar geld voor geneesmiddelen bij elkaar schrapen anders is het er niet. Verhoudingsgewijs ligt het sterftecijfer hoger is mijn subjectieve indruk.
Verkeersdoden hoog in Thailand omdat er zoveel motorbikes rijders zouden zijn. Waarom zou dat dan niet gelijk aan het aantal doden( dus minder) in Vietnam zijn. Het gebrek aan verkeersinzicht en mentaliteit is oorzaak nummer één!
Deze week vloog met hoge snelheid een jongen uit de bocht bij de Bali Hai pier en gleed met zijn hoofd onder de achterwielen van de bus, die niet meer op tijd kon stoppen. Meer voorbeelden zijn dagelijks te zien.
Om te beginnen moet men eerst beginnen om iedereen van kinds af aan te leren wat het woord respect inhoud ,dat dit woord niet alleen voor ouderen mensen geld maar voor iedereen ,dan pas leg een basis voor tolerantie,welke hier ver te zoeken valt.
Idd Jan, dat heb je mooi geformuleerd. Respect afdwingen en bekomen is de start van verandering, niet alleen in Thailand maar in heel de wereld.
Je hebt natuurlijk gelijk Tino. Maar wat ik mis in je verhaal is dat het arme deel van de bevolking vooral boer is. En dat de arbeidsproductiviteit van boeren in Thailand nog erg laag is. Maar dat probleem lost zich waarschijnlijk vanzelf op al zal dat langzaam gaan. De generatie die na circa 1990 geboren is wil in het algemeen niet meer op het land werken op de manier zoals hun ouders deden. Dus minder mensen zullen hetzelfde moeten produceren en liefst meer. Daar zou de regering een rol in kunnen spelen zoals in Nederland ruilverkaveling gepromoot werd. Verder zouden ze nieuwe gewassen kunnen introduceren en voorlichting kunnen geven. Op dat gebied gebeurt gelukkig al wat.
En de gepensioneerde en in Thailand verblijvende farang kan natuurlijk ook wat doen: eindelijk eens inkomstenbelasting gaan betalen (mits zijn belastbaar inkomen in Thailand hoog genoeg is natuurlijk). Want wie niet betaalt heeft geen recht van spreken.
Inkomstenbelasting? Als je hier leeft van je pensioengeld dat je uit Belgie ontvangt, waarom zou je daar hier belasting op moeten betalen?
Ik zou graag inkomstenbelasting in Thailand willen betalen, als ik er dan daarvan in mijn eigen land bevrijd wordt. Dan houd ik meer over per maand… graag ja, ben ik voor.
Inkomstenbelasting in Thailand betalen? Hoe kom erbij Hans?
Inkomstenbelasting betaal je aan het land van herkomst, waar je dus je inkomen vandaan hebt. Het enige belasting dat rentenierende buitenlanders hier moeten betalen is die op de rente van ‘spaarcentjes’ op een Thaise bank. Zoals die bekende 800.000 Baht als bewijs van inkomen voor de Extension of stay. Of meer geld natuurlijk. En dat wordt automatisch jaarlijks direct door de bank berekend en afgedragen.
Of zie ik het verkeerd?
Beste Maryse, er is op Thailandblog door deskundigen al het nodige over geschreven maar het komt er in het kort op neer dat ons Nederlands pensioen hier wel belast is mist het geen staatspensioen betreft en mits je in Thailand woonachtig bent (minimaal 6 maanden per kalenderjaar). Maar door de relatief hoge drempel en de nodige aftrekposten zullen vele farangs hier geen belasting hoeven te betalen. Je AOW (en bv ABP-pensioen in veel gevallen) is in Nederland belast en om dubbele belasting te voorkomen wordt er in Thailand geen belasting over geheven. Mocht dat toch gebeuren, dan kan je het in Nederland betaalde terugvragen. Voor meer details moet je maar verder zoeken op Thailandblog.
Overigens gaat de Thaise belastingdienst (nog) niet actief achter farangs aan maar dat kan natuurlijk veranderen, zeker als de computersystemen van immigration gekoppeld gaan worden aan die van de Thaise belastingdienst of als ze de benodigde informatie van de banken krijgen. Mogelijk zelfs met terugwerkende kracht en met een boete. Want je bent verplicht om zelf aangifte te doen. Je komt er dan niet onderuit door te zeggen dat ze bij immigration je inkomsten kenden. Mocht je het over 2019 aangifte willen doen, dan wel ruim voor de uiterste datum van eind maart 2020 want ze hebben er niet veel ervaring mee omdat blijkbaar weinig farangs die moeite nemen.. Maar maak je voorlopig maar geen zorgen.
Kijk dat bedoel ik: Tino Kuis start een posting over ongelijkheid in Thailand, en gereageerd wordt op goedkoper belasting betalen in TH, en aftrekposten op je AOW-uitkering/pensioen. Totaal voorbij gaat men aan het oorspronkelijk geopperde idee van Hans Pronk: doe wat aan de Thaise ongelijkheid en betaal hier je belastingen.
Een duidelijke opsomming met deels een aanzet tot mogelijke oplossingen. Voor zover dit binnen de gestelde kaders mogelijk is. Wat ik mis is dat de Thais zelf goed zouden moeten nadenken over een mentaliteitsverandering. Nu lijkt hun maatschappij steeds meer op een hologram. Veel is schijn. Of die ommezwaai er komt betwijfel ik.Want geldgebrek (of oneerlijke verdeling) is een factor. Mentaliteit een andere. Bovendien ligt die keuze bij hen zelf. Ik ga niet zitten wijzen. Het zal een moeizaam proces worden zeker omdat bij de huidige machthebbers ( en ook bij veel regeringen in het verleden) een echt doel ontbreekt (behoudens zelf met de poen ervan door gaan). Iets wat Singapore en Zuid Korea (ooit dezelfde levensstandaard) veel beter oppikten. Thailand zakt deels weg in een xenofobisch moeras waar deze maatschappij zelfs met een eerlijke verdeling van geldinkomsten niet meer gemakkelijk uitkomt. Misschien ga ik even heel zwart wit denken maar blijft de junta steken in zijn huidige hokjesgeest zakken ze wellicht onbewust af in een soort soft Noord Koreaans model. Kijk hoe zaken deels stagneren. Minder toerisme (cijfers alleen zijn niet zaligmakend), gebrekkig onderwijs en Engels waar geen mens wijs uit wordt. Hoeveel Thais die hopen op een winnend lot, dealen in yaba of proberen op een visum het land uit te geraken.
Nog een goed artikel in de Bangkok Post van vandaag die een gelijksoortig onderwerp behandelt. .
https://www.bangkokpost.com/opinion/opinion/1753419/thailands-wicked-development-trap
Citaat:
However, the biggest obstacle is Thailand’s socio-political stability. Political uncertainty is perceived as one of the main factors in slowing economic growth. Since the regime changed from an absolute monarchy to a constitutional monarchy in 1932, the nation has experienced 13 coups d’état and additional political crises, with the last two being the most socio-economically destructive.
Political instability has been the default for the last 87 years. With the exception of the 1997 “People’s Constitution”, the other 19 charters were largely crafted as weapons to quash political foes and protect the regimes that assumed power through the coups. The net result is that Thailand has had the longest on-off military government in the world.
Waarmee aangetoond is hoezeer Thaialnd zichzelf in de weg staat: ten gunste van hen die status quo nastreven. Als vastgesteld wordt, bv in dit Bangkok Post verhaal, dat sinds 1932 13 staatsgrepen hebben plaatsgevonden, waarvan de laatste 2 het meest destructief voor land en volk, dan dien je toch ook te constateren dat “poltical instability” doel op zich is? En waartoe? “The net result is that Thailand has had the longest on-off military government in the world.” Ter meerdere personele glorie van enkelen.
Het is niet moeilijk om van en over Thailand te zeggen hoe dit land zich kan gaan ontwikkelen in een meer democratischer en economisch bevorderlijk richting. Er zijn zo veel studies en rapporten van even zo veel instituten en universiteiten die naadloos op de Thaise situatie van toepassing zijn.
Maar het gevoel van noodzaak ontbreekt. Er is geen enkel besef dat dit land meer nodig heeft dan wat her en der rondstrooien van fabeltjes. Neem nu de recente geste van de minister-president: voor de eerste 10 miljoen inschrijvers stelt hij duizend baht beschikbaar. Waar slaat dit op? in plaats van te gaan werken aan structurele oplossingen stuurt hij menigeen het bos in.
In mijn eerdere reactie zei ik al dat slechts een ommekeer in mentaliteit verandering kan brengen. Dat gebeurt pas als de bovenlaag echt onderkent dat zij het niet meer voor het zeggen kan hebben. Maar gezien de maatschappelijke verhoudingen laat dat nog decennia op zich wachten.