Nogmaals de Afrikaanse paardenpest in Thailand     

Op 5 april stond er een verhaal op dit blog over de Afrikaanse paardenpest, die in verschillende provincies van Thailand was uitgebroken. U kunt dat artikel nog eens nalezen op  www.thailandblog.nl/nieuws-uit-thailand/afrikaanse-paardenpest-in-thailand.

Een trouwe bloglezer, Monique Erkelens, die nu weliswaar in Surabaya woont, maar verknocht is aan Thailand, stuurde naar aanleiding van ons artikel een mailtje om wat meer aandacht te vragen voor deze ramp, die de Afrikaanse paardenpest  in Thailand heeft veroorzaakt.

Zij is bevriend met Dr. Nopadol Saropala, een gynaecoloog werkzaam in Bangkok en in het districht Pak Chong een manage heeft. Hij is een groot liefhebber van paarden en gaat in het weekend regelmatig naar Khao Yai om zijn manege te bezoeken en paard te rijden. Deze manege is ook opengesteld voor publiek, dus kinderen en volwassenen kunnen (paard)rijlessen nemen, maar ook komen om bijvoorbeeld de paarden te voeren. Kijk vooral op de prachtige website van Farm Mor Por (www.farmmorpor.com) en plan een bezoek zodra dat weer mogelijk is.

Hij is onder meer een liefhebber van Friese paarden en heeft dan ook een groot aantal in Nederland gekocht. Hij had ongeveer 60 paarden in totaal (ook andere rassen), maar er zijn nu 17 paarden daarvan aan het Afrikaanse virus bezweken.

Ik heb via Monique contact gezocht met Dr. Norapol en hij vertelde mij uitvoerig hoe de catastrofe begon en hoe het zich verder heeft ontwikkeld. Dit is zijn verhaal:

Het leek wel een wraakactie

25 maart 2020 Op een mooie ochtend belde mijn manager me om te zeggen dat onze Thaise merrie Pao zonder voorafgaande waarschuwing acute kortademigheid ontwikkelde, stortte in en stierf. De manager had de dierenarts ingelicht, maar in plaats van het post mortem te komen doen, vroeg zij gewoon om het paard te begraven.

Ik vond dat een ongebruikelijke praktijk en belde haar voor een toelichting. Zij vertelde mij, dat er die ochtend ongeveer 30 paarden op dezelfde manier waren gestorven. Ze waren afkomstig van verschillende boerderijen in de buurt. Mijn dierenarts vermoedde een aanhoudende besmettelijke ziekte en wilde niet naar mijn boerderij komen uit angst om meer ziektekiemen over te brengen. De betreffend overheidsinstantie werd gealarmeerd en er kwam een team van dierenartsen voor onderzoek en bloedtesten van de zieke en stervende dieren.

27 maart 2020 Die instantie betrof het Department of Livestock and Development ( DLD), waarvan de bevestiging kwam van  de uitbraak van een uiterst besmettelijke virale ziekte, de Afrikaanse Paardenpest (APP), in het Engels de African Horse Sickness Disease (AHS). Zoals de naam al suggereert, wordt AHS doorgaans alleen in Afrika aangetroffen. Er zijn echter in het verleden elders uitbraken geweest. In 1987 resulteerde een grote uitbraak in Spanje in de dood van meer dan duizend paarden. Allemaal vanwege de 10 geïnfecteerde zebra’s die uit Afrika waren geïmporteerd. Het lijkt erop dat de geschiedenis zich gaat herhalen, maar deze keer is het in Thailand. De DLD gaf opdracht een lockdown / thuisblijfbeleid voor alle paarden binnen een straal van 50 km rond de getroffen gebieden in te stellen, transport van paarden werd verboden.

De eerste uitbraak vond plaats in het district Pakchong in de provincie Nakhon Ratchasima. Ik weet zeker dat verschillende paarden dieren toch naar andere gebieden zijn vervoerd, hetgeen  het probleem nog verergerde. Binnen een paar weken is de ziekte naar 6 andere provincies gegaan.

Het leek wel een wraakactie. Paarden vielen als vliegen. De uitbraak was ongekend met meer dan 300 doden in drie weken tijd.

8 april 2020 Wij (de particuliere paardeneigenaren) eisten dringende actie en een oplossing van de overheid. Het resultaat was, dat er een “task force” werd gevormd met de Director General van de DLD als voorzitter om het probleem aan te pakken.

10 april 2020 Eerste bijeenkomst van de taakgroep, bestaande uit 33 deelnemers, waaronder gerenommeerde dierenartsen en ambtenaren van aanverwante overheidsinstanties. In feite waren de dierenartsen soms al bezig geweest om de verspreiding van de ziekte een halt toe te roepen.

De taken waarvoor men zich stelde waren:

1. Preventie van meer infectie en sterfte van paarden.

Vanaf het begin installeerden eigenaren verwoed een barrière in de vorm van een dicht geweven net om te voorkomen dat de bloedzoekende muggen, die de belangrijkste vector zijn, bij de paarden komen. Deze kleine wezens kunnen, met een beetje wind mee, wel tot 100 km vliegen. Zebra’s zijn de natuurlijke gastheer voor het virus. Eenmaal besmet, kan het dier het virus 40-50 dagen bij zich dragen. verwijderen. Terwijl het virus voor zebra’s nauwelijks een nadelig effect ontstaat, is het voor paarden altijd dodelijk.

2. Vaccinatie

Na enige beraadslaging onder de dierenartsen was de conclusie om alle niet-geïnfecteerde paarden in de risicogebieden te vaccineren.

Hoewel het vaccin een risico op overlijden met zich meebrengt van 1 op de 1000 paarden, weegt het voordeel veel zwaarder dan het risico. Het alternatief om niet te vaccineren kan ertoe leiden dat de hele paardenpopulatie in dit land wordt uitgeroeid.

3. De jacht op de boosdoener

Er bestond nooit enige twijfel over de oorzaak van het uitbreken van AHS, de ziekte die tot nu toe niet bestond in het Koninkrijk Thailand. AHS kwam met geïnfecteerde geïmporteerde zebra’s. De afgelopen jaren zijn honderden zebra’s ingevoerd voor dierentuinen of om opnieuw te worden geëxporteerd naar China.

Tijdens ons eerste onderzoek waren we geschokt en begrepen er absoluut niets van  toen we vernamen dat er geen wettelijk voorschrift bestaat om zebra’s, die uit het buitenland worden geïmporteerd, een bloedonderzoek te laten ondergaan en niet  in quarantaine hoeven te worden geplaatst. De handelaar / eigenaar gebruikt deze maas in de wet uiteraard om eenvoudig hele kuddes van zebra’s hierheen te brengen.

De ambtenaar van de DLD vertelde me dat ze absoluut geen jurisdictie hebben over geïmporteerde zebra’s. Aan de andere kant zegt de Dept of National Park, Wild Life and Plant Conservation, dat verantwoordelijk is voor het verlenen van de importvergunning van de dieren, dat het alleen hun taak is om het aantal en het type geïmporteerde dieren te controleren. Ze onderzoeken niet eens of er een  gezondheidscertificaat van de dieren aanwezig is.

Onze wet staat vol met …ja, het zit vol gebreken en moet dringend worden aangepast.

17 april 2020 Het vaccin is gearriveerd, met veel dank aan Mr. Pongthep van Maxwin Ltd., die het vaccin heeft ingekocht en het gedoneerd heeft aan de DVD. Inmiddels is een legertje dierenartsen met assistenten bezig om alle 4000 paarden, die risico lopen, te vaccineren.

De eerste groep van paarden, die werd ingeënt, kwam trouwens niet uit het risicogebied, maar betrof de 560 paarden van het Rode Kruis in Petchaburi. Zij verdienen een voorkeursbehandeling, omdat zij antistoffen voor slangenbeten en hondsdolheid produceren voor mensen.

Tenslotte

Laten we bidden en hopen, dat met het vaccinatieproject de ziekte uit ons land kan worden verbannen. Laten we ook hopen, dat de echte schuldigen van dit drama zullen worden berecht.

Paardeneigenaren en het publiek zijn begrijpelijkerwijs gefrustreerd door de trage voortgang van de dingen. Bureaucratie is als een baby die de eerste stappen probeert te zetten. Elke stap is vol bezorgdheid en voorzichtigheid. Elke stap lijkt een eeuwigheid te duren!

Ik wil dit graag beëindigen door ons er allemaal aan te herinneren dat dit veel verder gaat dan een uitbraak van Afrikaanse paardenpest. Dit gaat allemaal over de handel in wilde dieren in Thailand. We moeten niet alleen APP in Thailand uitroeien, we moeten ook de handel in wilde dieren uitroeien.

Bedankt voor het plaatsen op Thailandblog!

https://youtu.be/MqNcU1YkBeE

Over deze blogger

Gringo

Bert Gringhuis (1945), geboren en getogen in Almelo in het mooie Twente. Later vele jaren in Amsterdam en Alkmaar gewoond, werkzaam in de export voor diverse bedrijven. Ik kwam in 1980 voor het eerst in Thailand en was meteen verliefd op het land. Vele malen sindsdien terug geweest en na mijn (vroeg)pensionering als weduwnaar naar Thailand verhuisd. Daar woon ik nu al 22 jaar samen met mijn ietwat jongere Thaise dame Poopae.
Mijn eerste ervaringen in Thailand als een soort nieuwsbrief aan familie, vrienden en kennissen gestuurd, die later onder de naam Gringo op Thailandblog hebben gestaan. Veel, heel veel artikeltjes hebben die eerste verhalen gevolgd en dat is uitgegroeid tot een vrijwel dagelijkse hobby.
In Nederland nog een verwoed voetballer en voetbalscheidsrechter, maar de jaren gaan tellen en in Thailand nog altijd verwoed, maar het poolbiljarten is echt van mindere kwaliteit, ha ha!

Lees hier de laatste artikelen

Oudere postings van deze blogger

• Eten en drinken25 december 2024Khai Khao (kuikenembryo) in Thailand
• Eten en drinken23 december 2024Glenmorangie in Thailand
• Achtergrond14 december 2024Cashewnoten in Thailand
• Isaan12 december 2024We gaan naar Ubon Ratchathani!