Nasha hield niet van tassen en nu ontwerpt ze tassen
Het kan raar lopen in ’t leven. Je hield niet van tassen, je hebt ze nooit gekocht. Je houdt van schoenen, die koop je, veel schoenen. En nu ben je een gevierd ontwerpster van een eigen tassenmerk dat internationaal al de nodige aandacht heeft getrokken.
Nasha Mekraksavanich (28) is oprichtster en creatief directeur van Nasha Bags: glanzende tassen, subtiel en sterk, met geometrische patronen, scherpe lijnen en sobere inkepingen. Nadat de eerste collectie in de lente en zomer van 2013 was gelanceerd, maakte het merk een snelle ontwikkeling door dankzij celebrities en namen verkooppunten in Europa, VS en het Midden-Oosten het in hun assortiment op. En de tweede collectie werd door de moderedacteur van Vogue Italia gekozen als een van ‘Vogue talenten’ in 2013.
Wie had dat kunnen denken; Nasha niet. Ze herinnert zich een kindertijd waarin ze veel buiten ravotte en met jongensspeelgoed speelde. Van poppen en knuffelbeesten hield ze niet; daarentegen was ze gek op tekenen.
Dus volgde ze een tekencursus om toegelaten te kunnen worden tot de opleiding binnenhuisarchitectuur van de Sikpakorn universiteit. Maar dat bleek het toch niet te zijn: te technisch en een te lang productieproces tot het eindproduct.
In 2009 besloot Nasha haar studie om te gooien naar schoenmaken. Ze schreef zich in aan de Ars Sutoria in Milaan, een opleiding in schoenmaken en tassenontwerpen. Het daarop volgende jaar studeerde ze accessoires ontwerpen aan het Instituto Marangoni, waar ze haar masters graad haalde. Na een korte tijd voor een beginnend Italiaans merk gewerkt te hebben, keerde ze terug naar Thailand.
Aanvankelijk had ze het idee schoenen te gaan ontwerpen, maar ze realiseerde zich al snel dat daarvoor de faciliteiten in Thailand ontbreken. Dus begon ze te experimenteren met tassen en dat bleek een schot in de roos. Ze laat ze niet in een tassenfabriek maken, want die zijn gericht op massa-productie. Ze worden gemaakt in een eigen atelier door drie vakmensen.
‘Ik heb werkelijk geluk gehad deze drie meesters gevonden te hebben’, zegt ze. ‘Ze zijn fantastisch met wat ze doen, vooral mijn hoofd productie. Echt een kunstenaar die alleen maar werkt voor mensen met wie hij wil werken. Het klikte vanaf het begin en sindsdien zijn ze bij me gebleven.’
(Bron: Muse, Bangkok Post, 4 oktober 2014)
Naschrift van Dick van der Lugt:
Ik houd van mensen van passies. Als journalist mocht ik ze graag interviewen. O, heerlijke gedrevenheid, enthousiasme, positivisme: een prima medicijn tegen het cynisme dat je als journalist opbouwt.
Het artikel over Nasha trof me in Muse omdat ik haar ontwerpen erg mooi vind. Het was een genoegen het te bewerken voor Thailandblog. Nasha is een vrouw met een passie, een getalenteerde Thaise, iemand die voor kwaliteit en perfectie gaat.
Ik heb khun Peter gevraagd met dit verhaal te openen. Verhalen over Thais die iets presteren, zijn zeldzaam op de blog. Met name in de reacties wordt veel afgegeven op land en bewoners en nu helemaal met de junta. Mensen als Nasha verdienen het om in het zonnetje gezet te worden door Thailandblog. Dat doen we bij dezen.
Over deze blogger
-
Bekend als Khun Peter (62), woont afwisselend in Apeldoorn en Pattaya. Al 14 jaar een relatie met Kanchana. Nog niet gepensioneerd, heb een eigen bedrijf, iets met verzekeringen. Gek op dieren, vooral honden en muziek.
Genoeg hobby's, maar helaas weinig tijd: schrijven voor Thailandblog, fitness, gezondheid en voeding, schietsport, ouwehoeren met vrienden en nog wat eigenaardigheden.
Lees hier de laatste artikelen
Van de redactie30 december 2024Wij wensen de lezers van Thailandblog een prettige jaarwisseling en een gezond en gelukkig 2025!
Nieuws uit Thailand30 december 2024Hotelbrand in Bangkok met 3 doden leidt tot tijdelijke sluiting
Eten en drinken30 december 2024Pad Krapao Gai (roergebakken kip met basilicum) een smaakvol Thais gerecht
Thailand tips30 december 2024Silom Road: Het financiële hart van Bangkok
Volledig mee eens. Een leuk interessant verhaal. Ook een voorbeeld voor een deel van de Thaise gemeenschap dat velen niet eens kennen. Onder andere door het gebrek aan kennis van het Engels (en natuurlijk Thais).
Ik mis het een beetje. Toen ik vroeger als steward veel naar Bangkok kwam, kreeg ik meer mee over de Thaise samenleving dan nu, omdat ik toentertijd iedere keer bij mijn ontbijt “The Bangkok Post” las. Nu zou ik de krant moeten halen en doe dit wel eens af en toe. Ondanks internet (of juist daardoor) krijg je minder mee, want ik lees eerder het nieuws dat zich buiten Thailand afspeelt dan lokaal. De enige bronnen die ik op het ogenblik het meest gebruik, zijn Thailandblog en Thaivisa…. Dan mag ik niet altijd de commentaren lezen, want daar word je soms niet goed van.
Internet is leuk, maar het vervreemdt je ook van je omgeving… Dit is een goed initiatief de mensen meer bij Thailand te betrekken en de leuke aspecten van het land (en niet alleen de bezienswaardigheden als toerist) te laten zien.
Prachtig iniatief. Ik erger me soms mateloos aan de veld negatidve kritieken over thaise mensen, meestal door barstoel experten. Dagelijks zie ik rondom veld positieve verhalen