Minder betalen dan het minimumloon? Wel of niet doen?
Onlangs was er op Thailandblog een discussie over het wel of niet betalen van (minstens) het minimumloon. Omdat het buiten het eigenlijke onderwerp viel kwam de discussie niet helemaal uit de verf en dat is toch wel een beetje jammer omdat er diverse kanten aan dat onderwerp zitten. Daarom een poging om dit wat verder uit te diepen.
De aanleiding was een reactie van Tooske dat 6 jaar geleden een dagloner voor het poten van rijst bij haar 150 baht per dag plus lunch kreeg. Meer was – volgens haar – niet lonend vanwege de (toenmalige) lage rijstprijs van 8 baht per kilogram. In een reactie daarop vermeldde TheoB dat 6 jaar geleden het minimumloon 300 baht bedroeg en dat afgezien daarvan hij het een schrijnend onrecht vond.
De meeste lezers (en ik ook) zullen het wel met TheoB eens zijn maar een paar kanttekeningen zijn toch wel te maken:
Het is in ieder geval te prijzen in Tooske dat ze het land productief maakt (soms is er trouwens ook een verplichting om dat te doen) en dat ze inkomen voor dagloners genereert. En dat ze er geen verlies op wil lijden is te begrijpen alhoewel het natuurlijk tegen de wet is om minder dan het minimumloon te betalen en dat je ook uit sociale overwegingen dat niet zou moeten doen, mits je het je kan veroorloven natuurlijk. Johnny BG suggereerde dan ook om het land op een andere manier productief te maken zodat Tooske de dagloner wel het minimumloon kan betalen. Tooske heeft echter in de jaren erna gekozen voor zaaien en niet voor uitplanten zodat het meeste werk – land bewerken en oogsten – mechanisch gedaan kon worden. Minder betalen dan het minimumloon was toen waarschijnlijk niet meer aan de orde.
Verder is het soms verstandig om niet al te veel af te wijken van wat gebruikelijk is. Zo kan ik mij voorstellen dat dagloners in grote delen van Thailand grotendeels in natura worden betaald: boer A werkt bijvoorbeeld 5 dagen bij boer B en boer B 7 dagen bij boer A. Die 5 dagen worden tegen elkaar weggestreept en die 2 extra dagen van boer B worden door boer A vergoed tegen het lage dagtarief van 150 baht. Daar zie ik geen kwaad in. Als Tooske nu wel het minimumloon of meer gaat betalen voelt boer A zich misschien verplicht om ook het minimumloon te betalen terwijl hij zich dat mogelijk niet kan veroorloven. Dat is natuurlijk een argument maar mij persoonlijk lijkt het niet sterk genoeg om zelf dan maar minder dan het minimumloon te betalen.
Verder moet we oppassen om niet hypocriet te zijn (TheoB, dat is niet voor jou bedoeld). Een voorbeeld:
Even buiten de stad Ubon hebben we een groot maar zeer eenvoudig restaurant waar dik meer dan 100 mensen dagelijks de lunch gebruiken. Farangs zie je daar niet maar de meeste bezoekers lijken toch duidelijk meer dan het minimumloon te verdienen omdat iedereen daar met de auto komt en omdat de meerderheid ook wat bier laat aanrukken. Het eten is goed maar vooral goedkoop. Te goedkoop. Navraag leert dat het (wat oudere) personeel minder dan het minimumloon verdient terwijl ze ruim meer dan 8 uur per dag werken. Klagen helpt niet want de baas zegt dat ze dan maar moeten opstappen.
Wie is hier nu fout? De baas kan het zich mogelijk niet veroorloven om meer te betalen of de prijzen te verhogen. De klant zou wat (extra) fooi kunnen geven maar dat is in een dergelijk restaurant niet erg gebruikelijk (maar mogelijk vormt dit toch een redelijke aanvulling op het loon). De grootste fout ligt mijns inziens bij de handhaver van de wet die blijkbaar niet ingrijpt. De meeste klanten daar kunnen zich eventuele hogere prijzen wel veroorloven en anders kunnen ze wel wat goedkopers drinken dan bier. Maar wat zou de farang moeten doen in zo’n geval? Geen of weinig fooi geven betekent eigenlijk dat je het wel goed vindt dat er minder dan het minimumloon betaald wordt en dat je daar graag van profiteert….
Maar wat doe je in geval van een eenvoudig eetstalletje zoals je veel op het platteland vindt. Die hebben natuurlijk geen personeel en in veel gevallen zullen ze ook minder dan het minimumloon verdienen. En daar is het al helemaal ongebruikelijk dat je een fooi geeft. Zo kom ik vaak in een eetstalletje om een ice coffee te nuttigen als ik terugkom van een training. Tien baht slechts. En dat is ook wat ik betaal. Maar als haar dochtertje van 6 jaar er is en er verder niemand aanwezig is, dan geef ik dat dochtertje wat geld. De eerste keer heb ik toestemming gevraagd en na enige aarzeling ook gekregen. De volgende keer is de ice coffee dan gratis maar alleen als niemand het ziet. Roddels kun je maar beter vermijden.
Nog een voorbeeld. Dit keer van mijn zwager van 76 jaar. Hij had een eigen garagebedrijf die hij een paar jaar geleden heeft overgedaan aan zijn oudste zoon. Hij is inmiddels weduwnaar en al zijn bezittingen – huis en wat stukjes grond in de omgeving van Ubon – heeft hij al overgedaan aan zijn kinderen op één stukje land na waar hij nu wat aan het boeren is. Veel werk, maar tot voor kort had hij hulp van een vrouw die hij het minimumloon betaalde. Maar alleen als hij geld had en vaak had hij geen geld want hij krijgt zelf maar 700 baht per maand en zijn kinderen kunnen ook niet veel geven want die hebben allemaal studerende kinderen. Die vrouw heeft het ruim een jaar bij hem volgehouden – waarschijnlijk uit goedheid – maar onlangs is ze er toch mee opgehouden.
Ik wil daarmee zeggen dat veel mensen in Thailand minder dan het minimumloon verdienen – niets nieuws natuurlijk voor de lezers van Thailandblog – maar dat wij als farang moeten oppassen om daar gebruik/misbruik van te maken.
Over deze blogger
- Geboren in 1950, in Thailand getrouwd in 1977, geëmigreerd in 2011. Twee geweldige kinderen en 5 lieve kleinkinderen. We wonen nu met z’n tweeën in de Isaan met de eerste buren op zo’n 250 m. Al 5 jaar zijn we zelfs de provincie Ubon niet uit geweest. Uitgaan: een paar keer per maand uit eten. Saai? Geïsoleerd? Nee. Op de foto is te zien hoe ik hier leef: buiten, omringd door natuur, luchtig gekleed, naar m’n zin en op z’n tijd bezoek, zoals van achterkleinkind Nalin. “Achter”, omdat haar moeder ons oma en opa noemt. Hobby: zoeken naar betrouwbare nieuwsbronnen.
Lees hier de laatste artikelen
Leven in Thailand1 november 2024Je maakt van alles mee in Thailand (165)
Leven in Thailand17 oktober 2024Je maakt van alles mee in Thailand (155)
Leven in Thailand28 september 2024Je maakt van alles mee in Thailand (147)
Achtergrond23 maart 2024Is sporten in een tropisch klimaat verantwoord op je oude dag?
Goed dat je ons er op attendeert dat wij geen misbruik moeten maken van de Thai die bij ons werken. Nou mijn ervaring is dat de Thaise man/vrouw heel goed weet wat voor loon ze moeten vragen als ze bij een “farang” kunnen werken. Als je het door jou aangehaalde minimum loon hanteert komt er niemand. Hier in het dorp wil iedereen wel komen werken maar minder dan 500 Bath voor een dag werken geeft niemand thuis. Wij wonen in de provincie dus geen stadse lonen.
Inderdaad Willem, voor minder dan 400 – 500 baht krijg je niemand meer aan het werk. Dan nog te zwijgen van de zelfstandige klusjesmannen die voor minder dan 2 – 3000 baht per dag niet buiten komen, zeker niet als ze een farang gezien hebben
Tooske schreef deze maand nog het volgende:
“Overigens zijn er hier nog genoeg mensen die voor minder dan het minimumloon werken, graag zelfs in ieder geval in deze omgeving. Ook een kwestie van werk aanbod denk ik.”
Het zal mogelijk van de provincie afhangen. Maar ook in Ubon kan je nog makkelijk dagloners voor het minimumloon krijgen. Ook een farang lukt dat wel. En misschien voor minder ook nog wel.
In mijn laatste voorbeeld gaf ik aan dat een vrouw waarschijnlijk uit goedheid mijn zwager voor minder dan het minimumloon hielp. Zo iets kan ook bij Tooske spelen. Ze staat misschien goed bekend in haar buurt en dan zijn mensen eerder bereid om met wat minder genoegen te nemen en in ieder geen geval geen misbruik te maken van het feit dat ze een farang is. Het zou mij niets verbazen.
Zelf heb ik ook nooit het idee dat er misbruik van mij gemaakt wordt.
hier in de straat heeft een Nederlander zijn kroeg weer geopenend. Zijn oude vrouwelijke personeel heeft hij naar huis gestuurd. Nu roept hij nieuw personeel op. Aanbod 5000 Bath per maand. Ze kunnen het aanvullen met aanvullende diensten. Hij zelf maakt daar wel gebruik van maar betaald ze niet.
Het minimum loon is in de Thaise provincies niet hetzelfde. Verder vraag Ik mij af hoe lang je moet werken voor een minimum loon. 8 uren of 10 of meer?
Iedere zondag komt een tuinman onze tuin in Sisaket onderhouden van 2400 m2 ,snoeien , gras maaien etc.Wij betalen hem 500 Bath , de benzine voor de grasmaaier betalen wij extra .Daar is hij tevreden mee , doen het al jaren zo .Soms komt zijn vrouw ook meehelpen en dan geven wij 200 Bath extra .Hij heeft de sleutel van het tuinhek maar niet van het huis .In de garage kan hij zelf de tuingereedschap halen .Alles gaat in onderling vertrouwen . Als er iets kapot is stuurt hij een foto naar ons in Holland op .Soms kan hij het zelf maken .Via bank zetten wij iedere week het geld op zijn rekening . Kortom tot volle tevredenheid !
Dat een werkgever het minimumloon niet kan betalen kan waar zijn of kan gelogen zijn.
Dat een werknemer 150 Bath per dag aanvaardt zal wel te maken hebben dat hij maar weinig keuze heeft :
150 Bath aanvaarden, of een zwaardere/onaangenamere job voor meer dan 150 Bath. Of geen inkomsten.
Als je 8u/dag werkt en ge zit onder de armoedegrens dan is dit geen job maar slavenarbeid. Deze mensen kunnen hun levensstandaard niet verhogen en blijven structureel arm. Zulke jobs hebben geen bestaansrecht! De economie moet ten dienste staan van de mens en niet andersom! Vandaag zien we dat rijken steeds rijker worden en dat steeds meer mensen uit de middenklasse vallen en nooit meer omhoog kunnen klimmen. Dit leidt tot maatschappelijke onrust.
In theorie heeft u over het eerste gelijk dat het minimum of minder niet bijdraagt aan een verbetering van een leven maar dan moet u ook bedenken dat iedereen boven dit loon meewerkt aan het in stand houden van dit systeem. Wereldwijd is hetzelfde probleem en dat de mensen onderaan de produktieketen de slaven zijn voor de mensen erboven en het is de consument die dat in stand houdt.
Voedsel en kleding zijn veel goedkoper dan wat het in een eerlijke keten zou moeten zijn. En de consument zal het meestal worst wezen wat de harde werkelijkheid is want met de verdiende centjes willen we zoveel mogelijk doen.
Daarnaast is de overheid (gekozen en een afspiegeling van dezelfde consument) ook niet te beroert om de grens op te zoeken vwb het binnenhalen van belastingen om het daarna zo te besteden dat de meeste kiezers min of meer tevreden blijft. En zo is de cirkel rond om vooral geen eigen verantwoordelijkheid te nemen.
Op grote schaal een oplossing vinden is een probleem want als Thaise rijst 20% duurder wordt maar er daardoor wel een normaal loon betaald kan worden en het de overheid minder kost aan hulpmaatregelen dan gaan daar in de importlanden echt niet in de handjes geklapt en profiteert bv. Vietnam ervan.
Dat de rijken rijker worden is makkelijk te verklaren. Wie geld leent sponsort degene die het uitlleent en aan het einde van die pyramide staan de echte rijken. Kortom als je dat wilt doorbreken dan vooral geen geld lenen en voeding en kleding voor een eerlijke prijs kopen.
Dat onder het minimumloon betalen gebeurt niet alleen in Thailand , maar ook in Nederland. Lang geleden wilde mijn moeder bij een champignonkweker in het dorp gaan werken. De kweker vond het minimumloon echter veel te hoog en kwam met het voorstel om mijn moeder op papier aan te nemen voor 6 uur per dag tegen het minimumloon , maar ze moest daar dan wel 8 uur per dag voor werken. Gelukkig kon mijn moeder toen ergens op een fabriek gaan werken waar wel het CAO loon werd betaald. Ik denk dat deze praktijken in Nederland nog steeds gebeuren.
Zoals Tooske zelf geen boerderij kan bezitten of er kan werken (is een voor buitenlanders verboden beroep: https://thailand.acclime.com/labour/restricted-jobs-for-foreigners/) is het minimumloon een wettelijk minimumloon. Afgezien van het feit of het wel of niet gecontroleerd wordt en of anderen het betalen (of kunnen betalen) schrijft de wet de hoogte van het minimumloon voor.
Degenen die zich niet aan de wet houden zijn in principe in overtreding. Buitenlanders riskeren dan het land uitgezet te worden en als ‘persona non grata’ te worden aangemerkt. Die buitenlanders hoeven niet alleen niet op clementie rekenen (zeker niet van dienstkloppers) maar bezorgen buitenlanders ook nog eens een slechte naam. (naast ‘bad karma’, want de Boeddha weet je te vinden)
Hans,
mooi stukje, heb zaterdag nog een ronde gemaakt door het dorp waar nu de rijstplantactie weer in volle hevigheid is losgebarsten. We verwachten schijnbaar regen.
En inderdaad bij navraag blijkt het dagloon voor de planters, meestal vrouwen, nog altijd 150 thb per dag te zijn en niet het wettelijk minimum loon.
Reden, inderdaad men ziet het als een sociale verplichting om elkaar bij het werk te helpen, vandaag ik bij jou en morgen jij bij mij, zowat het hele dorp is wel ergens familie van elkaar, voor een vriendenprijsje dus.
Wel wordt er voor een uitgebreide lunch gezorgd door de eigenaar van de grond.
Zo kan het gaan in een klein dorp want zo gaat het schijnbaar al jaren.
En inderdaad, als ik iemand zoek voor wat klusjes rond baan farang dan moet ik ook met 500 thb aankomen, ze zijn tenslotte allemaal vakman.
Onze interesse ligt bij Thailand maar wij moeten onze wel beseffen dat het hier een Walhalla is vergeleken met het grootste deel van de Wereld. Een heus Walhalla althans nog wel. Ook voor de Thai.
Inmiddels heb ik wat tuinbouwprojecten achter de rug in Thailand en dat met wisselend succes. Hierbij werden geen mensen in dienst genomen maar wordt het plan voorgesteld en als men zegt ervoor te gaan dan zetten we een proefopstelling of proefveld op. Ik vraag dus ik betaal dat en aan mij de taak om het in het buitenland te verkopen.
Organisch geteelde Thaise kruiden had als struikelblok dat de 20 cent extra teveel was. Dat was 10 jaar geleden en heeft het niet overleefd.
Een project eerder ging zo goed dat de uitvoerders maar besloten dat een inkomen van 20.000 baht per maand als boer meer dan genoeg was en zij het minimum gingen doen om het voor hun gewenste bedrag te verdienen.
Met deze kennis nogmaals aan de slag gegaan en wederom het uitgangspunt dat zij verantwoordelijk zijn om op redelijke wijze genoeg inkomen te verdienen.
Deze keer rijstgronden die bij regen veel te veel water te verduren krijgen te converteren in waterbloemenkwekerijen en dat zorgt de laatste jaren voor de deelnemers goede maandelijkse inkomsten op nl. 10.000 baht per rai voor 80 uur werk
Aan mij de taak het eerlijke verhaal aan onze klanten keer op keer te zeggen dat als zij zeggen een betere wereld wil dat ze dan niet om korting moeten vragen. Voor wat hoort wat en kennelijk is er een kentering gaande en is mijn hoop in de mensheid niet verloren.
Moraal van het verhaal is dat wijzen weinig nut heeft en doen des te meer. Mensen hebben geen hulp nodig maar een steuntje in de juiste richting en het vertrouwen krijgen dat je als team verder kan komen.
De ene auto is duurder dan de ander en toch is er een markt voor het duurdere segment. Zoek en gij zult vinden zonder een ander tekort te doen tenzij er weer gezegd wordt dat het alleen voor de rijkeren is weggelegd……..
Leuke projecten, Johnny BG. En iedereen duidelijk boven het minimumloon.
Thailand Tabacco Monopoly heeft iets leuks in de naam. Hier is monopoly geen vies woord en speel het spel mee om een ieder beter te maken.
De consument doet het niet dus dan moet het andersom. Een uitleg dat arbeid tenminste normaal betaald moet worden is de zorg voor de verkoper en als een koper het niet wil so be it.
De wereld zal eerlijker worden maar dat zal langzaam gaan maar met een eerlijk verhaal of een leuk plan kan ook rijst direct aan het buitenland verkocht worden.
http://www.ricedirect.com of zo. Een forum om boeren hun productie zonder tussenpersonen te laten verkopen.
Wij hebben net sedert 1 week een klusjesman uit Myanmaar voor ons werken. Gewoon een dagloner. Hij kan absoluut niet zelfstandig werken en is eigenlikk alleen goed voor het zwaardere en eenvoudiger werk, datgene wat mijn man niet alleen kan. Hij krijgt 300 baht per dag plus lunch. Hij kan echter maar 5 dagen per week werken, wegens zijn dochtertje. Dat is uiteraard zijn keuze, wat ons betreft mocht hij 6 dagen per week werken. Hij hoeft maar 7 uur per dag te werken. Wij vinden dit voldoende voor iemand die echt niks kan. De beloning was trouwens vastgesteld door een Thai.
Over het productief maken van het land:
Er is (zover ik weet) geen verplichting om land te gebruiken.
Maar er is wel een financiële prikkel. De belasting voor grond waar huizen op staan is vrij laag (het laagste tarief) Bedrijfsgebouwen vallen in een hoger tarief, landbouwgrond nog wat hoger, maar land waar je “niets” mee doet (wij hebben twee stukken grond als parkeerplaats voor bezoekers) worden zeer hoog aangeslagen. Ook als je grond hebt waar je nets mee doet, zoals oerwoud, word je heel hoog aangeslagen.
Arjen.
Vraag hier dikwijls of ze mijn tuin willen maaien,uurtje werk geef 200 bht,tot nu toe geen enkele interesse gehad,dus doe ik het zelf nu,ben nu gestopt met alle hulp,financieel of wat het ook mag zijn.