Loodvergiftiging: Herhaalt de geschiedenis zich in Kanchanaburi?
Het vooruitzicht dat er in Kanchanaburi weer op grote schaal lood gaat worden gedolven, wordt met angst en beven tegemoet gezien door de bewoners van Klity. De afgelopen 20 jaar werden er gekenmerkt door onverklaarbare sterfgevallen, geboorteafwijkingen en ziektes. Na een lange en taaie juridische strijd sleepten ze weliswaar smartegeld voor de loodvergiftiging in de wacht, maar de schoonmaakoperatie van de Klity Creek duurt zeker nog drie jaar.
De Klity-zaak heeft geen eind gemaakt aan Thailand’s goudkoorts. In de bodem van Kanchanaburi ligt naar schatting 7,68 miljoen ton looderts. Dat tonnage is voldoende om de industrie een eeuw lang van lood te voorzien. Alhoewel de marktprijs van het erts sinds 2000 aan schommelingen onderhevig is, wordt het nu geschat op US$2.500 per ton.
Thans moet Thailand 70 procent van zijn lood uit China importeren, voornamelijk voor de productie van autoaccu’s. Per jaar is 150.000 ton nodig om aan de vraag uit de auto-industrie te voldoen. Economen vrezen dat China zijn loodexport gaat stoppen omdat het land het erts zelf hard nodig heeft.
Strategic Environmental Assessment
Twee jaar geleden gaf het Department of Mineral Resources (DMR) opdracht aan de Chulalongkorn universiteit voor een zogeheten Strategic Environmental Assessment (SEA). Het Department of Mining and Petroleum Engineering van de universiteit werd gevraagd onderzoek te doen naar ‘mineral resources management’, in het bijzonder lood en zink. Zo’n SEA is relatief nieuw in Thailand, dat al wel milieu-effectrapportages kent. Binnenkort wordt het DMR-rapport verwacht.
Voor de SEA zijn drie van de vijfentwintig mijnen in Kanchanaburi gekozen: twee, de Bor Yai en Song Thor, die gesloten zijn en de derde, Kerng Kravia, die onlangs een concessie kreeg. Ze werden geselecteerd omdat ze niet in een beschermd gebied liggen. ‘De uitkomst van de SEA gaat een indicatie geven of we de mijnen [in Kanchanaburi] moeten conserveren of dat we ze moeten ontwikkelen. Als delven kan, weten we dankzij de SEA hoe’, zegt Chamlong Pintawong, directeur van de divisie Conservation and Management van het Department of Mineral Resources.
Volgens Thitisak Boonpramote, een academicus die de SEA uitvoert, is het doel van de SEA niet om bij voorbaat goedkeuring te verkrijgen voor de loodmijnbouw in Kanchanaburi. Het doel is om de sector een accuraat inzicht te geven in de gevolgen, en om opties voor te stellen die zo goed mogelijk te reduceren. ‘Tot nu toe zijn we tot de conclusie gekomen dat lood delven mogelijk is, maar voordat we doorgaan moeten we naar alle mogelijke sociale en milieu-aspecten kijken om de beste optie te kiezen.’
Hij voegt daaraan toe dat de SEA gevolgd zal moeten worden door een milieu-effect en gezondheidseffect rapportage wanneer de SEA het pad effent voor de hervatting van de loodmijnbouw in Kanchanaburi.
Inmiddels zijn vier forums gehouden, waarin drie opties zijn besproken: preservation, conservation en development. Preservation betekent een totale stop, conservation wachten tot betere tijden en development groen licht voor de mijnbouw. Bij die laatste optie zijn al voorstellen gedaan de negatieve gevolgen te minimaliseren, zoals de vorming van milieuteams en een bewonersfonds, dat gevoed wordt door de regering.
De SEA stelt niet de juiste vragen
Dat klinkt allemaal mooi en aardig, maar degenen die nauw betrokken zijn bij het wel en wee van de provincie hebben minder vertrouwen in de SEA. Arpa Wangkiat, assistent-deken van het Engineering College van de Rangsit universiteit, vindt het verdacht dat de vier forums alleen maar positieve antwoorden hebben opgeleverd. Belangrijke vragen zijn vermeden, zegt ze, of de vragen zelf waren sturend. ‘Wanneer de SEA niet grondig wordt uitgevoerd, ontstaat er geen compleet beeld.’
Ze vindt dat beter van de SEA kan worden afgezien. ‘De SEA moet niet op één sector zijn gebaseerd, maar zich daarentegen richten op de behoeften van een gemeenschap in wording en alle grondstoffen in ogenschouw nemen.’
Phong Vichaphaiboon, voormalig hoofd van een dorp vlakbij bij de mijn Bor Yai, is het met Arpa eens. De SEA stelt niet de juiste vragen. De SEA moet de dorpelingen helpen en niet een set antwoorden leveren voor investeerders van buiten. Phong weet wat voor ellende de Bot Yai mijn heeft veroorzaakt.
‘De gevolgen die de mijn heeft gehad voor de dorpelingen tonen duidelijk aan dat development niet het risico waard is. De Klity dorpelingen lijden nog steeds onder de loodverontreiniging. De geschiedenis mag zich niet herhalen.’
(Bron: Spectrum, Bangkok Post, 15 september 2013)
Foto: Karen kinderen uit het dorp Klity protesteren tijdens een persconferentie tegen de SEA. De twee andere foto’s tonen slachtoffers van de loodvergiftiging.
Over deze blogger
-
Bekend als Khun Peter (62), woont afwisselend in Apeldoorn en Pattaya. Al 14 jaar een relatie met Kanchana. Nog niet gepensioneerd, heb een eigen bedrijf, iets met verzekeringen. Gek op dieren, vooral honden en muziek.
Genoeg hobby's, maar helaas weinig tijd: schrijven voor Thailandblog, fitness, gezondheid en voeding, schietsport, ouwehoeren met vrienden en nog wat eigenaardigheden.
Lees hier de laatste artikelen
Thailand algemeen19 november 2024Minister van Volksgezondheid kondigt maatregelen aan tegen alcoholgebruik tijdens Nieuwjaar 2025
Thailand algemeen19 november 2024Goudkoorts: stijgende baht-prijzen trekken investeerders aan
Thailand met kinderen19 november 2024Bangkok tip: SEA LIFE Bangkok Ocean World (video)
Bezienswaardigheden19 november 2024Siriraj Medical Museum in Bangkok (video)
Helaas wijkt uiteindelijk alles voor de commercie, helemaal in tijden van crisis. Dat merk je nu ook wel in Nederland. Ineens is er helemaal geen aandacht meer voor global warming, leeggeviste oceanen, de ozonlaag, zure regen, etc. ; het gaat alleen nog maar over de economie! Kijk eens naar de machtige wapenlobby in Amerika. Dagelijks vallen er duizenden doden wereldwijd door kogels afgevuurd uit Amerikaanse schietijzers en men gaat maar door met produceren en oorlogen voeren, alleen omdat er enkele schatrijke mensen nóg rijker van worden.