Lezersinzending: Wat? Een Nederlandse Wat?
Bijna zou je dat denken als je in de wijdingshal (ubosoth) van Wat Borom Niwat in Bangkok naar de schilderingen aan het plafond kijkt. Wat meteen in het oog springt is een grote Nederlandse vlag die aan een oud zeilschip in de wind wappert. Het schip vaart op de Chao Phraya (op de achtergrond is Wat Arun te zien) en in de top van een ander zeilschip waait een wimpel in de Nederlandse driekleur.
Ook zijn er mensen in 19e -eeuwse kledij te zien die picknicken en ander activiteiten ondernemen. Zijn dit Nederlanders? De schilderingen zijn gecombineerd met afbeeldingen uit de Dharma wat een vreemde combinatie oplevert. Het lijkt allemaal nogal ongewoon voor een tempelschildering. Het blijken schilderingen van de monnik/schilder Khrua In Khong. Deze monnik schilderde in de jaren 1850 en 1860 gedurende de regering van Koning Rama IV. Hij is bekend als de eerste artiest die lineair perspectief introduceerde in traditionele Thaise kunst.
Khrua In Khong voldeed aan de wens van koning Rama IV om Thailand te moderniseren en zodoende tegenwicht te bieden aan de Westerse kolonialistische aspiraties. Zijn best bekende werken zijn de muurschilderingen in de wijdingshallen van Wat Bowonniwet en Wat Borom Niwat.
Toch blijft de vraag: waarom die Nederlandse vlag? Is deze vlag eenvoudigweg gemakkelijker te schilderen of vrolijker van kleur dan andere vlaggen? Of heeft zijn keuze voor de Nederlandse vlag nog een andere betekenis?
Op die vraag geeft ons bezoek aan de Wat helaas geen antwoord.
Wat Borom Niwat. (www.google.com/maps/ )
Khrua In Khong
/en.wikipedia.org/wiki/Khrua_In_Khong
Ingezonden door Rob de Vos
Over deze blogger
Lees hier de laatste artikelen
Leven in Thailand21 december 2024Je maakt van alles mee in Thailand (195)
Lezersvraag21 december 2024Kun je een bewijs van een Thais adres in het Engels krijgen voor een Belgische bankrekening?
Lezersvraag21 december 2024Hoe kun je als expat in Thailand omgaan met crypto?
Lezersinzending19 december 2024Japanse autoverkopen dalen in Thailand, terwijl Chinese auto’s marktaandeel winnen (lezersinzending)
De oorsprong van dit schilderij ligt in het verleden en de contacten met de nederlanders vanaf medio 1635.
In de tijd dat Ayutthaya nog de hoofdstad was.
Bekend in deze is Baan Hollanda wat is afgeleid van het indonesische belanda.
Dus baan cq ban in een woord dat door de nederlanders aan de thaise vocubalaire is toegevoegd.
De locatie van baan hollanda in de buurt van de aangegeven wat geeft dus aan hoe de monnik aan de vlag komt. In die tijd rond 1850 nog veel nederlandse zeilschepen ter plekke.
Indien ooit tijd zeker een leuke plek is om even naar Phra Nakhon Si Ayutthaya te gaan en eens het Baan Hollanda museum te bezoeken. Daar hangen ook schilderijen me nederlandse zeilschepen.
Is het tafereel in de Wat Borom Niwat dus vreemd —> NEE
Beste Rob,
Ben je niet bekent met het VOC verleden? Ze deden ook Siam aan (Ayutthaya).
Op het blog hebben al eens stukjes gestaan over het Baan Hollanda museum en de VOC:
– https://www.thailandblog.nl/geschiedenis/baan-hollanda-excursie-verleden/
– https://www.thailandblog.nl/achtergrond/betrekkingen-nederland-thailand/
– …
Jammer dat Nederlanders hun geschiedenis zo slecht kennen. Je bespeurt dat trouwens ook in de huidige controverse omtrent de slavernij periode.
Nederland – ofwel de VOC, was een machtige speler in Azië in de 17e – en 18e eeuw. Al vroeg waren er handelscontacten met Siam en in Ayutthaya herinnert nog steeds een gebouw (of de resten) daar aan.
Tijdens een conflict met de vorst van Siam in de 17e eeuw dreigde de vertegenwoordiger van de VOC de Chao Phraya rivier af te sluiten voor handelsverkeer. Dit wordt nog steeds herinnerd als het “picknick incident”. Voor wie meer wil weten lees; “Van Vliet’s Siam” Chris Baker, Dhiravat Na Pombejra, ea. Silkworm Books.
De schepen op de afbeelding zijn overigens niet uit die tijd.
De handel op Siam was zeer winstgevend. Huiden en hout werdt verscheept naar oa. Japan en geruild voor zilver of koper dat weer werd gebruikt om de arbeiders in Indië te betalen.
Overigens geeft van Vliet, die de taal van het land sprak en goed op de hoogte was van de zeden en de gebruiken, een huiveringwekkend beeld van de straffen in Thailand destijds, zijn verslag van het incident is nog steeds een belangrijke bron voor onderzoek van de Thaise – en Nederlandse geschiedenis.