‘Kleinkinderen herdenken de dodenspoorlijn’ (video)
Kanchanaburi War Cemetery – Foodforthoughts / Shutterstock.com
Ieder jaar op 15 augustus staan we stil bij het officiële einde van de Tweede Wereldoorlog voor het Koninkrijk der Nederlanden en herdenken we alle slachtoffers van de oorlog met Japan en de Japanse bezetting van Nederlands-Indië.
In opdracht van de ambassade maakte #HumanRightsinthePicture een korte film en lesbrief voor scholieren in de leeftijd 15-18 jaar over de “Dodenspoorlijn” die door dwangarbeiders werd gebouwd in Thailand en Birma (nu Myanmar). Dit deel van de geschiedenis is bij veel jongeren onbekend en het is belangrijk dat te veranderen.
Human Rights in the Picture interviewde drie kleinkinderen van grootouders, die aan de spoorlijn hebben gewerkt.
Ter ere van de herdenking op 15 augustus kan de film tot maandag online bekeken worden:
Bron: Nederlandse ambassade in Bangkok
Over deze blogger
-
Bekend als Khun Peter (62), woont afwisselend in Apeldoorn en Pattaya. Al 14 jaar een relatie met Kanchana. Nog niet gepensioneerd, heb een eigen bedrijf, iets met verzekeringen. Gek op dieren, vooral honden en muziek.
Genoeg hobby's, maar helaas weinig tijd: schrijven voor Thailandblog, fitness, gezondheid en voeding, schietsport, ouwehoeren met vrienden en nog wat eigenaardigheden.
Lees hier de laatste artikelen
Nieuws uit Thailand21 december 2024Vastgoedsector in zwaar weer: Thaise markt zoekt herstel in 2025
Nieuws uit Thailand21 december 2024Thailand voert strijd tegen luchtvervuiling met innovatieve maatregelen
Nieuws uit Thailand21 december 2024Kabinet verhoogt kinderbijslag als steun voor gezinnen
Gezondheid21 december 2024Matige wijnconsumptie verlaagt risico op hart- en vaatziekten volgens nieuwe studie
Was van plan zowel vorig jaar als dit jaar, met de Nederlandse Ambassade erna toe tegaan.
Nu ik toch hier bent
Helaas door de pandemie gecanseld
Hans van Mourik
Je kunt ook elke dag in het gehele jaar daar bij jezelf naar toe gaan.
Want ook zelfs zonder de aanwezigheid van de ambassade kun je de doden herdenken, hoeft niet altijd op een bepaalde dag in het jaar te gebeuren.
Vaker nog veel beter daar je meestal een van de weinigen ik denk zelf eerder de eenigste bent op zo ener moment ter plekke.
Jan Beute.
Ben daar geweest heel erg wat daar gebeurt is
Deze reactie slaat goed op deze inzending.
https://www.2doc.nl/speel~WO_VPRO_609952~spoor-van-100-000-doden-npo-doc-exclusief~.html
Hans van Mourik
Ik was daar in september 2006 tijdens mijn eerste kennismaking met Thailand met een groepsrondreis. In de groep waren ook 2 Indische dames van toen in de 60. Ze hadden altijd veel lol in de bus maar die dag waren ze stil. Vlak bij de begraafplaats aangekomen vertelden ze me dat ergens in Kanchanaburi hun vader begraven moet liggen. Welke begraafplaats wiste ze niet. Niemand van de familie is er ooit geweest en die gedachte maakte hun toch wel behoorlijk emotioneel. Ik heb ze gevraagd of ze het fijn vinden als wij, meerderen in de groep, proberen het graf te vinden. Dat vonden ze fijn. We hebben met een aantal mensen gezocht en het graf inderdaad gevonden. De gids heeft snel bloemen gekocht en we hebben de 2 dames naar de grafsteen met zijn naam begeleid. Heel veel emotie kwam er los. We hebben de dames tijd en ruimte gegeven om bij het graf van hun vader afscheid te nemen. Ik heb er een aantal foto’s van gemaakt en het ze op digitaal en afgedrukt gegeven. Een bijzonder moment die ik nooit zal vergeten. Het is maar een klein voorbeeld van heel veel verlies en verdriet in Kanchanaburi.