Kinderarbeid in de Thaise garnalenindustrie
In de Thaise garnalenindustrie worden kinderen massaal uitgebuit. De kinderen zijn werkzaam in fabrieken, waar ze voor weinig geld lange dagen maken met het pellen en sorteren van garnalen, zo blijkt uit onderzoek dat kinderhulporganisatie Terre des Hommes op de Internationale Dag tegen Kinderarbeid presenteert.
Een aanzienlijk deel van de productie is bestemd voor consumptie in de Europese Unie. Terre des Hommes wil dat de Thaise regering maatregelen neemt om de rechten van de kinderen te beschermen. Ook de Europese Unie moet meer druk uitoefenen op bedrijven en zorgen voor adequate regelgeving, zodat de handel transparanter wordt en de kinderen bescherming krijgen.
Kinderarbeid in Thailand
De meeste kinderen werken in de provincie Samut Sakhon, het hart van de Thaise garnalenindustrie. Van de kinderen die in de Thaise garnalenindustrie werken, komt het merendeel uit de buurlanden Myanmar, Cambodja en Laos, al dan niet met hun ouders. Ze proberen in Thailand de kost te verdienen voor familie in het land van herkomst, om de zorg voor de jongere broertjes en zusjes te helpen bekostigen, of proberen er een nieuw leven op te bouwen. In 2012 ging het om 20.000 tot 30.000 kinderen van 15 tot 17 jaar, een kleinere groep is nog jonger, blijkt uit een rapport dat Terre des Hommes vandaag publiceert. De publicatie vindt plaats in het kader van de Internationale Dag tegen Kinderarbeid, op vrijdag 12 juni.
Ongedocumenteerd en onbeschermd
De werkomstandigheden in de fabrieken zijn belabberd: kinderen werken soms 11 uur per dag achter elkaar en zes dagen per week, ook ‘s nachts. Veiligheidsinstructies ontbreken veelal en als er iets stuk gaat moeten ze zelf voor de kosten opdraaien. Veel migranten zijn werkzaam in fabrieken die niet officieel geregistreerd staan. Voor hen is dat de enige plek waar ze terecht kunnen omdat ze niet over de vereiste papieren beschikken. Het aanvragen van een werkvergunning is wel mogelijk in Thailand, maar de procedures zijn zeer complex. Migranten zijn daarom overgeleverd aan tussenpersonen, die hen in ruil voor geld aan werk helpen. De migranten zitten daardoor direct met een schuld. Kinderen werken ook om deze schulden af te betalen.
Transparantie
Een groot deel van de Thaise garnalen is bestemd voor de Europese Unie: ongeveer 13 procent. Door de gebrekkige transparantie is lastig in kaart te brengen hoeveel kinderhanden er precies aan te pas komen. Terre des Hommes wil dat Nederland zijn invloed in Brussel aanwendt om de garnalenindustrie over de hele keten transparanter en eerlijker te maken. Volwassen migranten zouden een volwaardig loon moeten krijgen, zodat ze niet genoodzaakt zijn een beroep te doen op hun kinderen. Ook consumenten zijn aan zet, door bij winkeliers en restaurants te vragen naar de herkomst van garnalen.
Recht op onderwijs
Terre des Hommes dringt ook bij Thailand aan op maatregelen, zodat migranten en hun kinderen niet overgeleverd zijn aan het illegale circuit en fatsoenlijke werkplekken krijgen. Migranten zijn immers hard nodig in Thailand; er zijn niet genoeg Thaise arbeidskrachten om het werk in de verschillende industrieën te verzetten. Garnalenhandelaren moeten ervoor zorgen dat sociale standaarden worden gewaarborgd, zodat jongvolwassenen fatsoenlijk werk en loon krijgen en kinderen gewoon naar school kunnen. ‘Elk kind heeft recht op onderwijs en bescherming’, aldus Aysel Sabahoglu, kinderrechtenjurist bij Terre des Hommes. Verder moeten bedrijven in hun hele inkoop- en productieketen kinderrechten respecteren. Dit moet in EU-verband wettelijk worden verankerd.
Via de campagne Destination Unknown komt Terre des Hommes op voor migrantenkinderen die slachtoffer zijn of dreigen te worden van uitbuiting. Terre des Hommes geeft voorlichting over de risico’s die kinderen lopen wanneer ze migreren én biedt opvang, medische zorg, juridische hulp en onderwijs om kinderen aan een beter bestaan te helpen.
Video: Garnalen met een bijsmaak
Bekijk hier de video:
[youtube]https://youtu.be/KpE8T-4AwJg[/youtube]
Over deze blogger
-
Bekend als Khun Peter (62), woont afwisselend in Apeldoorn en Pattaya. Al 14 jaar een relatie met Kanchana. Nog niet gepensioneerd, heb een eigen bedrijf, iets met verzekeringen. Gek op dieren, vooral honden en muziek.
Genoeg hobby's, maar helaas weinig tijd: schrijven voor Thailandblog, fitness, gezondheid en voeding, schietsport, ouwehoeren met vrienden en nog wat eigenaardigheden.
Lees hier de laatste artikelen
Reisadvies17 december 2024Reisadvies Thailand aangepast op 16-12-2024 i.v.m. zware regenval in het zuiden
Vliegtickets17 december 2024Waarschuwing Consumentenbond: ‘vliegticketwebsites onnodig duur’
Eten en drinken17 december 2024Gaeng Pa oftewel jungle curry
Nieuws uit Thailand15 december 2024Politie in Bangkok ontmantelt bedelbende en ontdekt 300.000 baht aan contanten
Dat er “iets” mis is met de visvangst dat weten ze ook wel in Thailand.
Deze “militaire’ regering is de eerste, die probeert alles in kaart te brengen. Overbevissing, slechte schepen, slechte werkomstandigheden, slecht betaald enz, alles is al bekend en daar hebben ze hier in Thailand “Terre des Hommes” helemaal niet voor nodig.
Kinderen van 15 of 17 jaar, zijn dan juridische misschien kinderen, maar is een normale leeftijd om te gaan werken in misschien wel 2/3 van de Wereld.
Ook stel ik mij vraagtekens over “Veel migranten zijn werkzaam in fabrieken die niet officieel geregistreerd staan” als je hier in Thailand werk verricht zonder werkvergunning staat de politie de volgende dag naast je.
En dan een hele fabriek, inclusief werknemers zonder vergunning, kan mij niet voorstellen.
Het zal verstandiger voor “Terre des Hommes” zijn als zij die “kinderen” zouden bijstaan met scholing en het verkrijgen van officiële papieren. Waar deze regering, een speciaal migranten loket voor heeft opgezet.
Gaan ze in Europa de grote “vent” uithangen, voor omstandigheden die hier al allang bekend zijn en waar de regering allang mee bezig is om het geregeld te krijgen.
Hallo Nico,
Ze hebben Terre des Hommes hier heel hard nodig! Zonder druk van buitenaf
zou deze regering ook niets gedaan hebben.
Door die druk , EU, USA, zijn ze eindelijk begonnen, maar doen nog lang niet
genoeg.
Dontejo.
Man ,man toch,ik ging werken toen ik veertien was,omdat het echt nodig was! Na men werkuren ging ik nog bijwerken bij een bakker, Ben er alleen maar beter van geworden ,waar maken ze er zo’n probleem van , 15 jaar zijn geen kinderen meer en van werken ga je niet dood,Terre des hommes heb jje niets beters te doen?
Beste Gerard .
En hoe waren je arbeids omstandigheden toendertijds .
En hoe hoog was je vergoeding toen .
Waar sliep je , ik denk bij pappie en mammie thuis .
Ik denk dat het een stuk beter was , dan deze mensen nu hebben .
Wil je ruilen , ga dan maar eens kijken hoe het daar daadwerkelijk toegaat .
Misschien verander je dan wel je reactie op deze posting .
Jouw pleidooi , komt namelijk niet overheen met wat er hier zoal gebeurt .
Jan Beute .
Gerard,
Indertijd…
Je praat alsof “indertijd” de norm is. Ga eerst eens kijken en vorm daarna een (je) mening.
Jouw tijd van toen je veertien was, heeft er niet toe bijgedragen, een betere kijk op de bestaande problematiek te krijgen. Of is jouw kijk nog altijd die van een veertienjarige?
Kinderarbeid an sich is zozeer het punt ook niet, niets op tegen om een extra bahtje te verdienen cq bijdrage aan het gezin.
Wél de miserabele omstandigheden, huisvesting, de te lange werkdagen zonder of weinig onderbreking, de beloning waarin dat gebeurd en dan hebben we nog niet eens alle beklagenswaardige toestanden vermeld.
Begrijp je het nu wat beter?
Je moet je echt eens verdiepen in die vorm van kinderarbeid. Na hun werkuren is er echt geen tijd meer om nog wat bij te werken. En ja, van werken ga je dood daar…..
Wat willen ze nu in Europa.
Goedkope visproducten maar geen illegale arbeid en/of kinderarbeid !
Het is het een of het ander.
Weet je wat wij willen in Europa Ruddy.
Dat kinderarbeid afgeschaft word. En als we daar door wat meer voor de vis moeten betalen
dan doen we dat. Wat een waardeloze stelling ( het is het een of het ander )
Als of men bewust kiest voor een product dat door kinderarbeid tot stand is gekomen.
In Thailand zal het ze worst wezen. Als het maar goed koop is. Hier legt dat wel een beetje anders
De meeste consumenten weten helemaal niet hoe het product tot stand is ge komen.
Zal het vermeld worden op de verpakking dat het product tot stand is gekomen middels kinderarbeid
Verzeker ik je dat de omzet met 90% zal dalen.
Beste Gerad voor de goed orde ik was 13 toen ik ging werken bij mijn vader op de fabriek
Ben ik er slechter van geworden nee. Maar nu ik terug kijk wat had ik nog graag wat genoten
van mijn geweldige onbezorgde jeugd.
Ik heb zelf 4 zoons met mijn Thaise vrouw. En vertel mijn niet dat een kind van 15 geen kind meer is.
Dat slaat nergens op.
Lat kinderen genieten van het leven zo lang als het kan. Je werkt om te leven en niet andersom
Van de bovenstaande reactie’s moet ik alleen maar overgeven.
Het leven is zoals het is. Zonder de mensen van Terre des Hommes gebeurd er helemaal niks.
Het gaat mij over de reactie’s die dat allemaal goedpraten. Die halen er voorbeelden bij van vlak na de tweede wereld oorlog.
Cor van kampen.
Inderdaad. Sommigen reflecteren deze kinderarbeid naar hun eigen verleden, en stellen dan vast dat het helemaal niet zo erg is. Wie spreekt er dan van appelen en peren, of het een vergelijken met het ander…
Kinderarbeid en de huidige context waarin die gebeurt, daar het over.
Terre des Hommes is een goede waarnemer, brengt dat goed in kaart.
Verder valt niet te vergeten dat die kinderen an sich niet anders kennen dan wat ze dag in dag uit doen. Zij missen geen snoep of teddybeer, want ze kennen dat niet. Hongergevoel en dorst wel.
Je moet het allereerst vanuit die perceptie zien, en verder kan er dan aan de omstandigheden gewerkt worden. Veilige werkomgeving, voeding, rust, vergoeding, maar allereerst de vraag of kinderarbeid al dan niet geoorloofd is. Is het ja dan nee legaal mogelijk? Hebben de kinderen papieren, worden ze daardoor uitgebuit, … zijn de fabrieken wel legaal? Er is veel werk aan de winkel. Laat nou net dat meestal alleen ngo’s de moeite doen om dit als probleem vast te stellen en bespreekbaar te maken.
Ik heb de documentaire van Terre des Hommes gezien en woon zelf 4 maanden per jaar in de Isaan.
De situatie daar is, vind ik slechter. De basisschool is op de 13e levensjaar afgerond en veel kinderen en met name jongens haken dan af of doen nog een of 2 jaar vervolgonderwijs en gaan dan van school af om te proberen te gaan werken. Of gaan werken en op zaterdag naar school. In de documentaire wordt een salaris genoemd van 300Baht per dag. In de Isaan is dat een modaal salaris voor een volwassene! De jongeren halen die 300Baht vaak niet.
*zucht* moeilijk, moeilijk.
allemaal goed bedoeld van Terre des Hommes, maar zoals bijv. Nico al zegt, is 15-17 jaar redelijk normaal om aan het werk te gaan. Laat ik het aantal uren/dagen even buiten beschouwing.
En wij in de westerse wereld hebben makkelijk praten. Maar in de 3e wereld is het wel even wat anders. Er zijn gezinnen die niet anders kunnen, want er moet wel geld binnen komen voor eten. Maar wij zijn gecertificeerde betweters hier in het westen.
En dan nu een voorbeeld uit de huidige praktijk: een vriendin van mij van 1 van de armste kastes in India heeft een zoon van 13. Die wil zelf niet meer naar school maar gaan werken. Nou kan ik op mijn achterste benen gaan staan dat ie naar school moet (ik betaal uiteraard alle kosten), maar dat gaat hem straks geen ene moer helpen aan een baantje. Dat weten wij allemaal, zij en zelfs ik. Dus gaat ie nou, op 13-jarige leeftijd vrijwillig werken en iedereen is tevreden. Behalve die goedbedoelende hulp-organisaties waarschijnlijk.
Dit is niet alleen in Thailand, dit is over de hele wereld met de vis vangst. Ik heb met een Noorse bootsman gevaren die ook met zijn 12e jaar de Noorse vis vangst opgestuurd werd. Zijn nog veel meer gevallen, ook in het Heilige Europa. Ik zelf was 14 jr en mijn zuster 12 jr toen wij aan het werk gestuurd werden, ja in Holland! Spaar mij al die schijnheilige uitspraken a.u.b.
Natuurlijk is dit over gans de wereld zo maar iemand aan het werk zetten is nog iets anders dan uitbuiten. Ik ging met mijn grootouders, landbouwers, ook mee het veld op toen ik 12 was. Is in niets te vergelijken met wat deze kinderen meemaken. Vergelijk uw “kinderarbeid” dus niet met wat deze kinderen meemaken want u daarmee vergelijken is pas schijnheiligheid
In de visserij plaatsen in Nederland werken doorgaans ook kinderen vanaf 15 jaar op de visafslag. En dat zijn ook geen makkelijke omstandigheden. Steenkoud, werken in de nacht, vaak dagen van 12 tot 18 uur afhankelijk van de drukte. Fysiek ook zwaar afhankelijk van wat je doet. Vooral voor de jongens veel tilwerk, volle viskisten enz. En vaak is het ook nog zo dat die kinderen in de ochtend klaar zijn en vervolgens nog naar school gaan op vrijdag.
Daarintegen betaald het wel wat meer als de gewone jeugd baantjes. Ik heb het zelf ook jaren gedaan. Maar als je zo’n nacht van 12-18 uur achter de rug had dan was je wel je hele weekend verziekt. Voor de dames was het werk dan fysiek wat lichter maar de dagen blijven toch nog erg lang.
Dit is nog maar een jaar of 10 geleden dat ik er werkte en het gaat nog steeds zo. De groep die na mij kwam moest qua salaris overigens wel behoorlijk inleveren. Door de betaalstructuur zijn het voornamelijk jonge kinderen / studenten die dat werk willen doen, of bijstandsmoeders of asielzoekers, of uiteindelijk mensen in de wao die wat bijverdienste zoeken enz. Als je een dag van 18 uur achter de rug dan had had je net 100 euro verdient maar lag je wel 2 dagen op apengapen. Is uiteraard wel iets meer als die 300 baht maar qua omstandigheden niet de makkelijkste.
Juist Ronny.
Het gaat overigens niet alleen over postpubers, 15- tot 17 jarigen.
Vanaf 12 jaar kunnen ze ‘in de sector’ aan de slag.
Terwijl ze op de schoolbanken thuishoren. Waar geen geld voor is, en zo start de vicieuze cirkel, waar de sector goed mee is… die negatieve spiraal doorbreken is helemaal geen sinecure.
Het bespreekbaar maken door Terres des Hommes, lijkt me een eerste stap in de goede richting. Probleem benoemen en in kaart brengen. Lange weg te gaan, maar goed begonnen is half gewonnen.