Karen-dokter Mowae (Foto: Hans Bos)
Toen Mowae 36 jaar geleden werd geboren in een hut in de jungle van Myanmar, had niemand kunnen voorspellen dat hij ooit aan de slag zou gaan als huisarts bij Be Well, de Nederlandse kliniek in Hua Hin. Maar al op jeugdige leeftijd stond voor Mo vast dat hij dokter wilde worden. En dankzij een combinatie van droom, hoop en doorzettingsvermogen is dat gelukt.
De wieg van Mowae stond in het grensgebied van Myanmar, niet ver van Kanchanaburi. In die tijd was het grensverkeer nauwelijks aan regels gebonden. Mo had daardoor familie aan beide zijden. Tot 1997 leidde hij een vreedzaam leven. De militairen van het Myanmarese legen viel het dorp aan, staken de huizen in brand en joegen de inwoners die niet waren gedood over de kling. Mo was toen een jaar of negen, maar herinnert zich de bommen, granaten en de vlucht door de bergen nog als de dag van gisteren. Tot dat moment had Mo nog nooit een auto gezien.
Mo kwam in een vluchtelingenkamp terecht in de provincie Ratchaburi, maar ging er bijna dood van verveling. De vluchtelingen mochten er niet uit en de buitenwereld er niet in. Een periode die hem ervan overtuigde dat zijn toekomst buiten het kamp lag. Mo ontsnapte en trok in bij een tante die, getrouwd met een Thai, aan de grens woonde met Myanmar.
Vluchtelingen uit Myanmar hebben een groot probleem: ze zijn illegaal in Thailand en hebben geen papieren. En die heb je nodig om naar een Thaise school of een ziekenhuis te gaan. Voor de Thaise overheid besta je gewoonweg niet.
Mo meldde zich op 14-jarige leeftijd voor de kleuterschool in een tempel. Hij zorgde voor de kinderen, in ruil voor lessen Thai. De junior high school in Chiang Mai, zes jaar, deed hij vervolgens in twee. Probleem was nog steeds dat hij geen Thaise ID-card had en zich dus elke maand moest melden bij de politie om toestemming te krijgen om ergens naar toe te gaan. In die tijd rijpte bij Mo het plan om ooit arts te worden.
Een missionaris uit Nieuw-Zeeland ontfermde zich over Mo, toen al een hongerige leerling. Hij fungeerde als haar vertaler. Zij help hem met school, vond een sponsor en zorgde er uiteindelijk voor dat Mo de Thaise nationaliteit kreeg. Omdat hij inmiddels te oud was om een medische opleiding in Thailand te kunnen volgen, deed Mo dit in de Filippijnen. Daar ontmoette hij Paemika Pidchayathanakorn, ook al zo’n doorzetter, die na een Thaise verpleegstersopleiding, op de Filippijnen haar bul wist te halen. Nu werken zij, na de nodige omzwervingen in Thaise ziekenhuizen, samen als huisartsen bij Be Well in Hua Hin. “Alles is het leven draait om hoop, om je droom voor de toekomst waar te maken”, zegt de jonge arts beslist.
Zijn droom is echter nog niet helemaal waargemaakt. In de toekomst wil Mo een trainingscentrum opzetten voor Karen aan beide zijden van de grens met Myanmar. Niet gebonden aan politieke of religieuze overtuiging. Een droom die navolging verdient en met het doorzettingsvermogen van Mowae een goede kans van slagen heeft.
Over deze blogger
- Bijna 20 jaar geleden verhuisde journalist Hans Bos naar Bangkok. Vrijwel vanaf het begin was hij betrokken bij de geboorte van Thailandblog. Als journalist werkte hij voor Limburgse dagbladen en voor de reis vakbladen van wat ooit Elsevier heette. Hans (76) woont sinds 14 jaar in Hua Hin, met vrouw Raysiya en dochter Lizzy. Hij was circa negen jaar secretaris en vicevoorzitter van de Nederlandse vereniging in Hua Hin en Cha am.
Lees hier de laatste artikelen
Agenda17 december 2024Agenda: Back to the Future weer op toernee in Thailand
Bezienswaardigheden17 november 2024De hoogste/grootste Naga van Thailand
Bezienswaardigheden3 november 2024Tham Phu Wa, een grottempel om te watertanden
Belasting Thailand22 oktober 2024Belastingverdrag niet meer haalbaar op 1 januari 2025, zegt Buitenlandse Zaken in Den Haag
Geweldig wat hij presteerde en wat hij nog ambieerd. Een voorbeeld voor velen.
Grappig, na een MRI in het BKK-Hua-hin hospital, mocht hij mij uitleg geven over de scans, en wat slaaptabletten voorschrijven.
Een rustige en aandacht gevende dokter, zeer aanbevelenswaardig.
Met deze wetenschap krijg ik nog meer waardering voor hem.
Prachtig verhaal, Hans! Hoopgevend. Bedankt!
Heel mooi dat het het zo gelopen is en zelf denk ik dat factor “geluk” er ook bij hoort. Ik geloof zelf wel in de 10.000 uren theorie waarbij de kennis vergaard wordt maar als er geen geld is of juiste contacten zijn dan wordt het heel lastig.
Menig jonge Thai uit de onderkant van de samenleving kan hier van leren.
Heel veel respect! Wat een doorzettingsvermogen!