Karaoke in Thailand
PANUWAT TANASANSKULWONG / Shutterstock.com
Karaoke is een vorm van muzikaal vermaak dat in toenemende mate populair is in Thailand vooral voor de Thais maar toch ook wel voor buitenlanders. Op een televisiescherm wordt een muziek-CD getoond waarbij het geluid van de zanger of zangeres wordt weggedraaid en de pseudo-zanger het lied zingt, begeleid door de muziek van die CD.
Karaoke is een Japans woord, dat komt van de woorden “kara” = leeg en “oke”, een afkorting van ōkesutora = orkest. Samengetrokken betekent het dus een leeg orkest, beter gezegd een virtueel orkest.
Geschiedenis
Muzikaal vermaak tijdens het eten of uitgaan is vanouds een gebruik in Japan. In de Taisho periode was het gebruikelijk dat klanten zongen in een “Utagoe kissa”, een liedjes koffieshop. In de jaren 70 werd zanger Daisuke Inoue gevraagd om bandjes van zijn liedjes zonder zijn stem te maken. Hij ging deze opnames met een soort jukebox verhuren waarmee de eerste mechanische karaokemachine was geboren.
Deze nieuwe vorm werd allengs populair in Japan en ook daarbuiten en in 1984 kwam Philips met een zogenaamde “meezingversterker”. Er kwamen “karaoke-bars”, maar in Nederland is het nooit echt populair geworden. In België en Duitsland schijnen er nog wel een aantal van zulke bars te bestaan.
Zingen
Zingen is bij uitstek goed voor de ontspanning. In de eerste plaats is goed voor eigen vermaak maar vaak kun je er anderen een plezier mee doen. Zingen is ook goed voor de controle op de ademhaling. Wist u bijvoorbeeld dat mensen die moeilijk uit bepaalde woorden kunnen komen (stotteren), vaak geen enkele moeite hebben met zingen? Uit mijn eigen verleden weet ik nog dat mijn overleden vrouw in een periode nogal last had van hyperventilatie. De aanval was soms zo hevig dat ze haar stem “verloor”, (trachten te) te zingen bracht vaak uitkomst.
Karaoke in Thailand
Zoals gezegd, is karaoke populair in Thailand. Hier in Pattaya kan men zijn hart volop ophalen met de vele mogelijkheden van karaoke. Er zijn de gewone bierbars waar gasten kunnen zingen, waar vooral bij feestjes
gebruik van wordt gemaakt. Soms met muziek van een CD maar soms ook met een live-bandje waarbij de zanger de tekst op een televisiescherm krijgt geprojecteerd. Meestal dus wel in de Thaise taal, maar als ik door bijvoorbeeld Soi Diana rijdt, schalt ook regelmatig “My way”, “Rhinestone cowboy”, “Roses are red” en dergelijke door de lucht. Soms niet om aan te horen maar het gaat om het plezier van zingen, nietwaar?
Een andere mogelijkheid bieden de meer besloten clubs waar de karaoke-mogelijkheid bestaat. Ja, karaoke is daar mogelijk maar het is toch meer een dekmantel voor andere activiteiten want de aanwezige dames zullen de gasten graag op meerdere manieren van dienst willen zijn.
Karaoke in de Isaan
Karaoke is ook populair op het platteland in Thailand, vaak de enige mogelijkheid van vermaak. Rondom het dorp waar mijn vrouw vandaan komt heb ik meerdere karaoke-bars bezocht hoewel het de naam karaoke-bar nauwelijks verdient. Een kale schuur met wat stoelen en tafels en een – vaak tweedehandse – karaokejukebox, dat is het wel. Uit een zwart beduimelde catalogus kies je een lied, uitsluitend Thai of Lao, en zingen maar onder het genot van een drankje en eten. Hoezo akoestiek?
Karaoke thuis
Ook bij mij thuis wordt deze edele zangvorm regelmatig beoefend. Gewoon met een stel vriendinnen zingt mijn vrouw alsof ze een rasartiest is. Als ik er niet ben vind ik het prima maar als ik thuis ben verzoek ik het gezelschap vriendelijk doch dringend de activiteit toch maar naar de slaapkamer te verplaatsen.
Ik? Zingen?
Als de Thaise tekst op het scherm ook fonetisch wordt getoond en ik in een jolige bui ben probeer ik wel eens mee te zingen. Dat is lachen geblazen voor de Thais want mijn uitspraak en muzikaal gevoel lijken nergens op. Ook aan Engelse songs waag ik mij niet ik kom er altijd wel onderuit door Nederlandse meezingers te verlangen, die uiteraard niet beschikbaar zijn.
Over deze blogger
-
Bert Gringhuis (1945), geboren en getogen in Almelo in het mooie Twente. Later vele jaren in Amsterdam en Alkmaar gewoond, werkzaam in de export voor diverse bedrijven. Ik kwam in 1980 voor het eerst in Thailand en was meteen verliefd op het land. Vele malen sindsdien terug geweest en na mijn (vroeg)pensionering als weduwnaar naar Thailand verhuisd. Daar woon ik nu al 22 jaar samen met mijn ietwat jongere Thaise dame Poopae.
Mijn eerste ervaringen in Thailand als een soort nieuwsbrief aan familie, vrienden en kennissen gestuurd, die later onder de naam Gringo op Thailandblog hebben gestaan. Veel, heel veel artikeltjes hebben die eerste verhalen gevolgd en dat is uitgegroeid tot een vrijwel dagelijkse hobby.
In Nederland nog een verwoed voetballer en voetbalscheidsrechter, maar de jaren gaan tellen en in Thailand nog altijd verwoed, maar het poolbiljarten is echt van mindere kwaliteit, ha ha!
Lees hier de laatste artikelen
Eten en drinken25 december 2024Khai Khao (kuikenembryo) in Thailand
Eten en drinken23 december 2024Glenmorangie in Thailand
Achtergrond14 december 2024Cashewnoten in Thailand
Isaan12 december 2024We gaan naar Ubon Ratchathani!
Ja Gringo het klopt inderdaad dat een stotteraar tijdens het zingen niet stottert, toen vroeg mij direct af, hoe zingt een stotteraar mee met een lied als ”My Generation” van The Who of deze ”You Ain’t Seen Nothing Yet” van Bachman-Turner Overdrive?, want zoals je misschien weet word er in de deze nummers vocaal flink gestotterd.(maar okay, to the point).
Ook bij ons in de familie is het de gewoonte om tijdens ons verblijf in Thailand een Karaoke bar te bezoeken, ik heb zelfs thuis in Nederland ook een karaoke apparaatje aangeschaft altijd leuk op een verjaardagsfeestje. Dan worden alle Thaise nummers inclusief smartlappen weer uit de kast gehaald, je kent ze wel die van Bird, Pann, Da, Ying Lee.
Mijn Thaise liedjes zijn toch wel ”Welcom to Thailand” van Carabao, en ”Sabai sabai” van Bird gewoon omdat ik ze al honderden keren gehoord heb, en omdat ik vooral goed ben in het refrein, dat komt omdat ik de rest van het liedjes niet kan meezingen, (niet als ik nuchter ben wel te verstaan!), want na een uurtje met wat bier op en een stuk in mijn kraag begin ik al aardig mee te lallen.
En naargelang de avond vordert, en na nog wat koude Freddie`s te hebben verorbert, ga ik over op mijn favoriete nummer (die van die dronken gozer,met zijn kater) ik dans en zing het lied helemaal mee, ”Mun Tong Thorn” van Poyfaii Marlaiphorn (GEWELDIG!!) Je kent het vast wel, (juist ja die!, die met die kippendans),dus mocht je één deze dagen naar een Karaoke bar gaan dan is dit de tekst,….
nye nye nak nak…man pek nye nye nak nak…(owh) x2 man tek ke er ka ak…man tek ce ce cak cak…man tei jatei cak kak… man tei kok kuk kok kak… dum dum dum dum dum dum…x3 pum pum pum pum pum pum pum… yang sei mangtong konnnn…x3 (ngekek)x2 song long seng leng…man peng song long seng leng…x2 man ping polong meleng… man peng dosong bok keng.. man ping bikin seng seng.. man ping onlong leng leng… dum dum dum dum dum dum…x3 pum pum pum pum pum yang si montong konn…x3
Alvast veel plezier.
tingtong
In 1994 kwamen we voor het eerst in Thailand en toen was het al heel populair.
Vooral ook voor de Nederlandse toeristen.
Het is een heerlijk vermaak en wanneer we met onze Thaise fietsclub op stap zijn, of zomaar onderweg, dan wordt de apparatuur soms mee genomen.
Zingen en dansen is het beste voor het hele lichaam.
Blijf genieten.
Leuk verhaal.
Toen ik nog als steward naar Thailand kwam, gingen we wel eens naar de Karaokebar van ons hotel. Meestal namen we met een stuk of vijf, zes collega’s plaats in een kamer en we zongen er op los….hadden veel plezier.
Op een avond waren de kamers allemaal al volgeboekt en moesten we in het cafédeel zingen… daar kon dan iedereen mee komen. Het was leuk en gezellig. Plotseling liep een Thai naar het podium. Hij was al langer aanwezig en had ons amateurs horen zingen… Nou, toen hij begon, durfde ik niet meer op te komen. Een geweldige stem!
Jammer dat we even later een nieuw hotel toegewezen kregen. Dat was dan aan de Silom Road en ’s avonds bleef niemand meer in het hotel omdat van daar uit alles dichterbij lag dan in het oude hotel.
Mijn vrouw, collega’s en vriendinnen doen ook graag aan karaoke. De mannen niet. Die moeten toch echt wel wat Regency in hun kraag hebben willen ze de microphone pakken. Dat geldt ook voor mij. Maar wat kunnen mijn vrouw en vriendinnen vals zingen. En ze hebben het zelf niet in de gaten. Het is niet om aan te horen.
Lang geleden kwam ik ook veel op de Filippijnen. Daar is karaoke ook bijzonder populair. Het grote verschil is echter dat Filipinos veel muzikaler zijn dan Thaien en ook veel bekender zijn met muziek uit de rest van de wereld. Daar kon ik er wel van genieten.