Interview met Bow, voorvechtster van democratie
Na de militaire coup van mei 2014 die een gekozen regering naar huis stuurde, werd Nuttaa Mahattana (ณัฏฐา มหัทธนา ) een fervente voorvechtster van de democratie. Beter bekend als Bow (โบว์) en met een online podium van meer dan 100.000 volgers, is ze een veel gevraagd spreker op politieke bijeenkomsten. Ze neemt deel aan protestacties en demonstraties en is erop uit om Thailand opnieuw een democratisch bestel te geven. Geen wonder dat ze een doorn in het oog is van de regering. Wie is deze vrouw die het aandurft het militaire regiem te blijven tarten? Rob V. had eind februari een gesprek met haar tijdens een lunch in Bangkok.
Kun je ons iets vertellen over je activisme?
Ja zeker, ik werd een politiek activist na de coup van 2014. In die tijd was er veel machtsmisbruik en schending van de mensenrechten. Daarom sloot ik me aan bij activisten die streden voor democratie. Wij vroegen op vredige wijze om verkiezingen maar de junta probeerde ons toch tegen te houden. Tot dusver lopen er zes rechtszaken tegen mij. Vier daarvan wegens opruiing, één voor het beledigen van de Kiesraad en nog één voor deelname van Thanathorn’s flashmob eind 2019. Bij dat laatste was ik eigenlijk gewoon een toeschouwer, maar ze hebben me desondanks toch aangeklaagd. Het is de strategie van de junta om allerlei rechtszaken tegen ons aan te spannen in een poging ons te intimideren en het zwijgen op te leggen. We noemen dat SLAPP: Strategic Lawsuit Against Public Participation (Strategische Aanklachten Tegen Publieke Participatie). Ze doen dat keer op keer.
Is al die intimidatie niet behoorlijk zwaar?
Ja, er gaat zo veel tijd mee verloren. Hun strategie is om een klimaat van angst te creëren.
Voel je je ook daadwerkelijk geïntimideerd?
Uhm… ja, dat is dan ook hun bedoeling. Maar we weten wat ze proberen te doen en dus proberen wij hen daarin niet te laten slagen. Ik ben niet bang, en ik probeer de maatschappij ook zo te doen voelen.
Ben je niet bang om achter de tralies te belanden?
Nee, maar ik verkeer mogelijk in een betere positie dan sommige andere activisten. Ik ben in Bangkok en heb de aandacht van de media, ik ben een publiek figuur. Op een zekere manier is dat een soort bescherming. Als ik in een uithoek van het land zou wonen, ver van media-aandacht, zou het een stuk gevaarlijker zijn.
Heeft de politie je weleens opgezocht of opgesloten?
Ze hebben mij twee nachten lang opgesloten op een politiebureau. Dat was in mei 2018, bij het vierjarig jubileum van de coup. We hielden toen een protestmars waarbij we van de Thammasat universiteit naar het Government House liepen. Maar ze stopten ons tegenover het kantoor van de Verenigde Naties, namen ons mee naar een bureau en hielden ons voor de wettelijk maximale tijd van twee nachten vast. We werden opgesloten in een best wel vieze politiecel. Er waren geen bedden, geen stoelen, niets anders dan een kale betonvloer. Toevallig gisteren moest ik voor de rechtbank verschijnen in deze zaak en het kan nog wel een jaar duren om de zaak te sluiten. Een andere zaak tegen ons is al verworpen en in nog een ander zijn we in het gelijk gesteld.
Wat doe je nog meer naast het leiden van protesten?
Ik gebruik online podia om problemen in de politiek en de democratie van Thailand kenbaar te maken. Dat is zeer effectief en ik heb meer dan honderdduizend mensen die mij volgen. Ik leg het publiek uit hoe onze machtshebbers aan de macht blijven door gebruik van o.a. de grondwet en ‘onafhankelijke’ organen. Verder geef ik ook toespraken op bijeenkomsten en protesten. Ik kan met iedereen samenwerken die zich inzet voor de democratie en wordt dan ook vaak gevraagd deze boodschap te verkondigen.
Zijn daar voor vrouwen extra moeilijkheden bij?
Nee, er zijn voordelen en nadelen voor vrouwen in het politiek activisme. Ik krijg veel aandacht omdat ik een vrouw ben, er zijn namelijk maar weinig dames actief. En de autoriteiten gaan in het openbaar wat voorzichtiger met je om. Maar er zijn ook gevaren, ze kunnen ons op andere manieren juist extra intimideren. In mijn geval hebben ze mij bespioneerd en hebben ze vieze tactieken gebruikt zoals filmen met verborgen camera’s in private ruimtes. Ze hebben van mij heimelijk een seksvideo gefilmd en openbaar gemaakt in een poging mij in diskrediet te brengen. Tevens vallen ze ons online aan, alsof we de vijand zijn. Dat noemen we IO; Information Operations. Ze verspreiden nepnieuws, valse informatie en vallen ons aan met legers van online trollen (internet-pesters). Dat doen ze meer tegen vrouwen dan tegen mannen. Maar ik ben er ondertussen wel aan gewend. (lacht wat ongemakkelijk) Mijn kracht is communicatie dus ik kan er mee omgaan. Vergeleken met mannen vallen de voordelen en gevaren tegen elkaar weg. Onder de streep is het resultaat voor mannen en vrouwen gelijkwaardig.
En al deze aanvallen terwijl je thuis ook nog een gezin hebt?
Ja, ik heb een twaalfjarige zoon. Ik moet voorzichtig zijn maar ik ben niet té gespannen. Anders hou je het niet vol je tegen hen te verzetten.
Ervaart je zoon nog problemen door dit alles?
Nee, gelukkig niet echt. Hij is veilig en gaat naar een internationale school. Maar er was een keer dat de politie langs kwam met een bevelschrift tegen mij. Mijn zoon was toen alleen thuis en hij moest het document dus aannemen. De politie in hun uniform aan de deur was best een intimiderend gezicht. Maar gelukkig waren de agenten aardig en een agent zei tegen hem ‘ik volg je moeder’s activiteiten en bewonder haar zeer. Ik ben hier slechts om mijn taak uit te voeren, maar laat haar weten dat ik haar steun.’.
Dus jullie hebben ook onder politiemensen een zekere aanhang?
Sterker nog, de meerderheid van de politie steunt ons moreel gezien. Maar ze kunnen niet veel gedaan krijgen. De politie staat dichter bij de burger dan het leger, omdat ze samenwerken met de mensen. Het leger werkt alleen maar met vijanden. Dus wanneer opperbevelhebber generaal Apirat ons als de vijand aanwijst kan het leger het ons zeer moeilijk maken. Generaal Apirat heeft nogal kwalijke dingen gezegd, aantijgingen van communisme enzovoorts.
Plakt men jou ook het label on-Thais op?
Ja, en nog wel door de opperbevelhebber van het leger zelf! We zijn zogenaamd ‘natie haters’ (ชัง ชาติ, Chang Châat) en ‘uitschot der aarde’ (หนักเป็นดิน, nàk phen din)…
Hoe ga je met dit soort beschuldigingen om?
(lachend) Ik neem die als onzinnige verwijten. Ze zijn bang, dat we een bedreiging vormen voor de macht die ze in handen hebben.
Wat is er door je activisme nog meer veranderd in je leven?
Ik heb diverse banen verloren, ik moet met regelmaat voor de rechtbank verschijnen. Het ontbreekt mij aan veiligheid, maar ik kan daar mee leven. Professioneel gezien zal het moeilijk voor mij zijn weer een reguliere baan te vinden. Daarom werk ik als freelancer [taaldocent Engels en Thais]. Ik werkte voorheen voor een pro-democratie zender, Voice TV, maar dat programma bestaat niet meer.
Hoe denk je over de toekomst van Thailand?
Politiek gezien begeven we ons in een moeilijke tijd, want het regiem dat we hebben is geen overduidelijke dictatuur. Van een afstand lijkt het klimaat best wel fijn en oogt Bangkok als een niet onaardige stad om in te leven. De manier waarop ze ons onder controle houden is zeer subtiel, ze gebruiken de wet. Ze misbruiken hun macht op minder overduidelijke manieren, vooral ook om de wereldgemeenschap te misleiden. Die weet echter donders goed wat er gaande is. Neem de intimidatie via SLAPP-rechtszaken, het is moeilijk voor de internationale gemeenschap om daar iets van te zeggen. De wereld ziet geen gewapende dictator die een pistool tegen je hoofd drukt en hem of haar vervolgens veroordeelt. Kijk naar de grondwet, die is op zo’n manier geschreven dat ze de oppositie onder de duim kunnen houden. Zo is recentelijk de Future Forward partij ontbonden en verleden jaar de Thai Raksa Chaat partij. Dat geeft ons de nodige uitdagingen, maar uiteraard heb ik de hoop dat we hiertegen kunnen vechten. Anders zou ik net zo goed mijn land kunnen verlaten. Het kost tijd, net als een marathon. Het kost tijd om een stevige fundering te leggen, om de mensen te laten begrijpen wat er gaande is, om hen de meerwaarde van democratie en mensenrechten te laten zien. Daar schort het op dit moment aan in Thailand. Dat moeten we beetje bij beetje opbouwen. We moeten onze boodschap blijven verkondigen en ons blijven verdedigen wanneer ze ons aanvallen. Op dit moment organiseren studenten flashmob protesten verspreid over het land, en er zullen er meer volgen. Meer dan 25 flashmobs tot dusver die zich tegen de regering richten.
Staan de universiteiten deze protesten toe?
Sommige zullen de beweging proberen te stoppen, maar daar is de beweging op dit moment te groot voor. Heb je het aantal mensen gezien dat samenkwam op de Thammasat en Chula [universiteiten]? Meer dan duizend mensen kwamen samen, dergelijke betrokkenheid hebben we de afgelopen vijf, zes jaar nog niet eerder gezien. Ze kunnen dit niet klein houden, de zaken worden dus interessant.
Maar zelfs als er duizenden mensen samen protesteren, gaat er dan iets veranderen?
Ik geloof niet dat het bij de traditionele manier van protesteren blijft. In het verleden zagen we bewegingen waarbij mensen in groten getale de straat op gingen. De Roodhemden, de Geelhemden… dat gaat niet weer gebeuren. Maar als het aantal flashmobs in aantal toeneemt zou dat kunnen leiden tot één grote samenkomst die genoeg druk kan zetten zonder dat er sprake is van lang uitgerekte protesten. We zullen zien, ik durf niet te voorspellen wat er te gebeuren staat.
Tegen wat voor hindernissen loop je aan met jullie beweging?
Ze gebruiken ook media censuur, dat verkleint onze stem. Neem bijvoorbeeld een media verslag van een flashmob. Dat is uiterst kort zonder enige uitleg over wat de studenten nu precies in hun speeches zeiden. Misschien zijn journalisten bang dat de media waakhond hen de mond zal snoeren en hun tv-station of krant zal sluiten. Dat is in de afgelopen vijf jaar met diverse media gebeurd. Soms tijdelijk, soms permanent, soms door regelmatige korte sluitingen die de bedrijfsvoering dusdanig verstoorden dat men de deuren uiteindelijk moest sluiten.
Maar naast de traditionele media is er toch ook het internet om jullie boodschap te verspreiden?
Ja, maar het is beter om beide te hebben. De mainstream media staat onder strikte controle van de regering en het leger. Het leger heeft zelfs veel radiostations in handen en kan zo mensen in de verste uithoeken bereiken. Ze hebben ook één of twee tv-stations die onder hun controle staan. Wanneer ik uitgenodigd word om als gast te spreken in een interview dan waarschuwt de redactie mij om ‘alsjeblieft voorzichtig te zijn en niet al te veel kritiek te uiten op het leger omdat wij niet in de problemen willen komen’. En zij die liever op veilig spelen nodigen mensen zoals ik überhaupt niet uit voor een interview.
Zal Thailand uiteindelijk een democratie worden?
Het zal een democratie worden, stap voor stap. Uiteraard zullen we deze regering moeten verjagen, hopelijk via verkiezingen. En de grondwet zal moeten worden aangepast, omdat de huidige grondwet deze regering de touwtjes in handen laat houden.
Kan de grondwet aangepast worden?
Dat zal zeer moeilijk gaan en daarom hebben we de druk van maatschappelijke organisaties nodig. Dat is waarom we de boodschap van mensenrechten en democratie moeten blijven verspreiden. Het is mogelijk, vooral voor de jongere generatie en op een bepaald moment zullen we het kantelpunt bereiken en het land veilig kunnen stellen. Dat is wat ik denk.
Daar is dus veel tijd voor nodig?
Misschien ja, maar we hebben al voortgang geboekt de afgelopen vijf jaar. Mensen zien wat er gaande is en voelen dat ze de gang van zaken niet veel langer kunnen tolereren. Ik hoop dat de druk toeneemt. Die flashmobs op 27 universiteiten is iets wat we nog niet eerder zagen. Voor de verkiezingen was dat er nog niet, was men te angstig. We groeiden van enkele mensen tot duizenden mensen die hun stem laten horen.
En de buitenlandse gemeenschap, kan die iets betekenen?
De buitenlandse gemeenschap is zeer betrokken. Neem de Amerikaanse en EU-ambassades, als ook het VN-kantoor, die verklaringen aflegden toen wij gearresteerd werden. Dus de steun is er maar we moeten op ons zelf vertrouwen omdat zij maar in beperkte maten iets kunnen doen. Ik geloof dat wij allemaal onderdeel zijn van een internationale gemeenschap, dat we wereldburgers zijn. Democratie en mensenrechten gaan iedereen aan. Je moet je neus in zaken stoppen waar dat kan, dat is je plicht.
Wat vind je van de ontbinding van de Future Forward partij?
Het draait niet alleen om Future Forward, het gaat om het hele politieke speelveld. De machinaties begonnen al veel eerder, bij de ontbinding van de Thai Raksa Chaat ongeveer een maand voor de verkiezingen van 2019. En nu is het Constitutionele Hof gebruikt om de Future Forward partij te ontbinden. Het bijzondere aan dit incident is dat het bij de jongeren kwaad bloed heeft gezet. Nou ja, niet bij alle jeugd Maar ik denk dat misschien de helft van hen op Future Forward heeft gestemd. De partij staat voor een soort hoop, omdat ze iets nieuws zijn. Bij de start van een nieuwe partij is alleen maar hoop, zijn er nog geen littekens, misstappen uit het verleden. Ze hebben dus een heldenstatus. En mensen willen hun helden geen onrecht aangedaan zien worden. Daarom staan ze op om te vechten, ze voelen zich verwond. Een partij die zes miljoen stemmen ontving, en nu simpelweg verbannen, dat vinden ze onaanvaardbaar.
Maar andere partijen hebben ook leningen gesloten, moet justitie ook achter hen aan?
Andere partijen hadden leningen bij de bank, dus die zullen anders worden behandeld en zo hoort het ook. Met Thanathorn kun je niet stellen dat hij strikt juridisch gezien de wet niet heeft overtreden. Het doel van de wet is duidelijk: niemand mag een partij beïnvloeden met geld. Thanathorn, als partijleider, die dan zo’n bedrag uitleent (aan zijn partij) moet weten dat de partij dit mogelijk niet terug kan betalen. Hij is niet vrij van blaam. Maar om eerlijk te zijn is de maximale donatielimiet van 10 miljoen niet logisch. Elke partij heeft kapitaal nodig om te opereren. Ik vind dat er geen limiet zou mogen zijn mits alles maar volledig transparant is naar het publiek toe. Dan kan het volk oordelen of er bij een donatie spraken is van belangenverstrengeling. Dat is helaas niet de politieke mentaliteit hier. Met name dit regime wil controle houden op de zaken omdat men het volk en het volksoordeel niet vertrouwd. Dit omdat men überhaupt niet in de democratie geloofd.
Bedankt voor je tijd en dit gesprek, heb je nog woord tot slot?
Het is goed dat we de belangstelling hebben van mensen zoals jij. Ons land heeft te maken met complexe problemen. Op het oog lijkt alles in orde maar zodra je naar de details leert kijken zie je dat er complexe zaken spelen. Dat het voor ons misschien wel moeilijker is om tegen het regiem te vechten dan in landen waar onderdrukking meer evident is. Dit betekent dat het ons een hoop energie en tijd kost dit de mensen duidelijk te maken zodat zij zelf het gevecht aan gaan.
Over deze blogger
-
Sinds 2008 een regelmatig bezoeker aan Thailand. Werkt op de boekhoudafdeling van een Nederlandse groothandel.
Gaat in zijn vrije tijd graag fietsen, wandelen of een boek lezen. Voornamelijk non-fictie met in het bijzonder de geschiedenis, politiek, economie en maatschappij van Nederland, Thailand en landen in de regio. Luistert graag naar heavy metal en andere herrie
Lees hier de laatste artikelen
Achtergrond9 oktober 2024De littekens van een gevangenschap
Cultuur28 september 2024Khun Chang Khun Phaen, Thailand’s meest bekende legende – deel 5 (slot)
Cultuur25 september 2024Khun Chang Khun Phaen, Thailand’s meest bekende legende – deel 4
Cultuur23 september 2024Khun Chang Khun Phaen, Thailand’s meest bekende legende – deel 3
Bewonderingwaardig wat Bow doet. Maar er is nog veel meer actie nodig om het al zeer vele jaren.heersende militaire regime te vervangen door een echte democratie. Jammer genoeg zijn vele Thais onverschillig geworden ten aanzien van de politiek. Lees eens het in Engels geschreven boek ” Monsoon Country ” van de Thaise schrijver Pira Sudham uit de jaren vanaf 1954 tot 1980
Beste Christiaan, ik heb dat boek ook in mijn kast staan. Daarin lees ik o.a. een brief van zus Kiang (hoofdstuk 7) waarin ze aan haar broertje schrijft dat ze het harde leven aan kan, ondanks dat men de Isaaner als dom ziet. Mits er maar geen zwaar onrecht wordt aangedaan zoals geweld. Dat ze geen vertrouwen heeft in de mooie woorden van politici. enzovoort. Ik lees daarin hoogstens een soort van gelatenheid van een personage (die mogelijk symbool staat voor ‘de Isaaner’). Ik lees daarin niet dat men onverschillig is geworden. Na het schrijven van dat boek (eind jaren 80) is er veel veranderd in Thailand, zoals o.a. de nieuwe grondwet van 1997.
Ik heb ook boeken van sjon Hauser in mijn kast staan. Daarin in een hoofdstuk ‘zoete tranen uit Buriram: het noordoosten’ een gesprek dat Sjon in de jaren 90 met Pira had. Er staat beschreven hoe Pira de pen als wapen tegen armoede gebruikt (al vind Sjon de boeken van Pira saai). ‘ik hoop dat op een dag wat ik schrijf sterk genoeg wordt om de denkwijze van de mensen te veranderen’ citeert Sjon uit een boek. In zijn interview met Sjon zegt Pira dat de boeren eindelijk zijn ontwaakt uit hun indolentie en in opstand komen. ‘De mensen uit de Isaan zijn traditioneel bang voor de politie, de officials van de regering, de nai, invloedrijke personen. Maar aan de periode van slaafse gehoorzaamheid is een eind gekomen. (..) er zijn protestmarsen naar Bangkok geweest. De Thaise maatschappij is aan het veranderen’
Daaruit maak ik dus een hoop op dat zaken beter worden, dat men mondiger is geworden, in protest gaat. Onverschilligheid? Ik denk van niet. Wel nog steeds angst omdat de mensen aan de top nog steeds geen geweld schuwen het gewone volk of de ‘domme Isaaner’ onder de duim te houden, te onderdrukken. Er is nog steeds lef voor nodig om op te komen voor hele basale mensenrechten. En nog steeds bekopen sommige dat met hun leven, neem afgelopen donderdag activist Wanchalearm Satsaksit . Ontvoerd in Cambodja en vermoedelijk een enkele reis naar de Mekong gewonnen…
Gaan we weer de politieke berenkuil in?
We hebben al jaren in Nederland die problemen en nu weer in Thailand zeggen hoe het moet? De thais die ik spreek (niet als maatstaf voor de hele bevolking) zeggen het is niet perfect maar dat is met de politieke figuren ook niet beter. Mijn vrouw toevallig een thaise , vraagt zich af wat het voordeel is van wat hier is, groepjes die de anderen een mening opdringen alles door bepaalde groepen goed moet vinden en als je er wat van zegt ben je een rechtse kl…..k . Om weer terug tekomen bij mijn vrouw is het te veel vrijheid schijnbaar ook niet prefect dus is het met de militairen in thailand wel te leven.
Dus je vindt dat jij alles mag en moet zeggen maar dat een Thai zijn/haar mond moet houden?
Wel, meneer nl-th, jouw opmerking ‘..Mijn vrouw toevallig een thaise , vraagt zich af wat het voordeel is van wat hier is, groepjes die de anderen een mening opdringen alles door bepaalde groepen goed moet vinden en als je er wat van zegt ben je een rechtse kl…..k …’ raakt kant nog wal.
Het interview gaat niet over nl-ers die Thaise mensen iets willen opdringen maar over een beweging binnen de Thaise bevolking die het niet meer pikt. Die het niet pikt dat er een grondwet ligt die iedere wijziging van die grondwet onmogelijk maakt (zie Myanmar, daar speelt ongeveer het zelfde) omdat de hele senaat benoemd wordt uit kringen van elite en uniformen. Een deel van de bevolking die het niet pikt dat armen nu afhankelijk zijn van voedselbanken terwijl een heel rijke Thai nu met tig vrouwen in Duitsland in een badkuip ligt te spetteren. Een bevolking die het niet pikt dat mensen met kritiek zomaar verdwijnen en met beton in de buik in de Mekong worden teruggevonden.
Lees je eigenlijk wel eens iets over Thailand, nl-th?
Dat jij het systeem schijnt te vergoelijken, soit! Maar dat je Thaise mensen te dom vindt er een mening over te hebben zegt meer over jou dan over de dappere Thais die de mond durven opentrekken.
Wel Erik , ik geef de mening weer van meerdere thais en ik heb nergens beweerd of een mening gegeven!! IK geef alleen weer wat ik al aangaf wat ik van sommige thais heb gehoord.
Als je dat niet mag zeggen dan roepen SOIT ? Dan ben je zo’n linkse “goedzak” waarvan ik me afvraag of je ze nog allemaal heb,
Ik personlijk vindt niet mis mee is als er een item op de blog wordt geplaats, Maar om tezeggen hoe andere mensen of volken in jouw opinie moet doen gaat mij iets te ver Dat bepaalde elite de dienst uit maken hoe je me niet te vertellen dat weet ieder wel denkend mens . Je kan ook weleens zeggen als je die linkse ideeen aanhang in Nederland ook niet meer wordt verheerlijkt als je ziet dat de mensen iets anders zoeken dan dat linkse gedram voor lief vinden?
In Nederland wordt het geschreew goed gevonden en bepaalde groepen ja
Probeer eens van meerdere kanten te zien voor je wat roept.
Ik laat liever de Thai zelf spreken, wat heeft Nederland hier mee te maken? Ik luister naar hen, ben het punten eens en andere oneens. Ik laat mij niets opdringen. Om de eigen mening bij te stellen acht ik het verstandig te luisteren naar anderen, naar hun verhaal te luisteren.
Nu nog eens kijken of ik de een of andere wel besproken, kalme, ultra royalist en coup liefhebber te spreken kan krijgen. Ook naar iemand die in veel opzichten het tegenovergestelde als ik denk kan ik luisteren.
Een goed interview met een mooie, betrokken, dappere en eerlijke vrouw. Ik ben al lang een beetje verliefd op Bow en ben dan ook erg jaloers op Rob V.
Ik vind het heel fijn dat we zo een goed inzicht krijgen in waar de vechters voor meer zeggenschap in Thailand voor staan, rechtstreeks hun eigen mond.
Het maakt ook duidelijk waarom zo veel Thais het moeilijk vinden voor hun rechten op te komen. Je wordt voor het gerecht gesleept, gevangen gezet of gedood. Velen zijn gevlucht.
Vind ik Bow een dappere en betrokken vrouw? Ja.
Vind ik Bow een mooie vrouw? Smaken verschillen, zou mijn vader zaliger zeggen maar – laat ik het zo zeggen – ik ben niet zo jaloers op Rob V.
Ben ik het eens met Bow? Op een aantal punten wel, op een aantal punten niet.
Laat ik een paar punten noemen waar ik met Bow oneens ben:
1. de huidige regering een regiem noemen strookt niet de werkelijkheid (niet de facto en de jure) en stelt hen gelijk met een junta hoe je verder ook denkt over de laatste verkiezingen en de grondwet. De huidige regering is er een die steunt op de elite, dat zeker, maar dat geldt ook voor de huidige Nederlandse regering of de regering Trump. De noem je ook geen regiem. En het belet je naar de nuances te kijken die belangrijk zijn.
2. Denken in termen van ‘de politie is goed’ en ‘het leger is slecht” is absoluut bezijden de waarheid. Volgens onderzoeken is de polite het meest corrupte overheidsapparaat in Thailand en dat strookt met de ervaringan van velen. Je zou het bijna omdraaien maar het gaat niet om politie en/of leger. Het gaat om autoritaire, vrouwonvriendelijke, corrupte, overdreven trotse, nationalistische, arrogante figuren en die kom je in het hele Thaise overheidsapparaat tegen. En ja, ook in het onderwijs waarin ik werk.
3. Voor invoering van DE democratie in Thailand (wat dat dan ook moge zijn) is niet het wegsturen van deze regering nodig maar een waarlijke 180 graden ommezwaai in het denken van Thais en Thaise politici. Die denken nog steeds in macht en de democratie is niet gediend bij het voortdurend stuivertje wisselen van Thaise machthebbers met eigenlijk dezelfde ideeen.
4. Die ideeen kunnen, nee moeten, echt veranderen zonder ook maar 1 letter in de grondwet te wijzigen. De bijna ziekelijke fixatie op verandering van die grondwet kost enorm veel energie die in de opbouw van het land zou kunnen worden gestoken met innovatieve ideen waarvoor de regering en de grondwet helemaal geen belemmering vormen.
Beste Chris, ik kan natuurlijk niet namens Bow spreken maar ik wil persoonlijk het volgende aanmerken:
1. Letterlijk is bestuur een regime, maar aan het woord hang wel een negatieve bijklank. Ik denk in het geval van Thailand terecht. Er zitten nogal wat mensen met groen achter de oren (militair groen bedoel ik dan) in het parlement en de senaat. De macht van de elite netwerken en hun innige vermenging in deze overheid is toch wel van een ander niveau dan in Nederland. De intimidatie hoog vanuit de toren die door gaat enzovoort. Het politieke klimaat is er zwaar ongezond, de Nederlandse ongeregeldheden zijn van een compleet ander niveau.
2. Ik zie Bow dat niet doen, ze merkt op dat er onder individuele politie agenten meer steun is voor democratiestrijders dan onder het leger. Ze stelt nergens dat het Thaise politieapparaat gezond is. Wel goed dat je hier duidelijk aangeeft dat het militair apparaat en menig ander Thais instituut zeer ziek is. Neem dus wel aan dat je het met Bow eens bent dat er wat moet gebeuren. Als je betere voorstellen hebt om dit alles gezond(er) te maken wil ze die vast horen, ik wel.
3. In dat denken is al het nodige veranderd, met belangrijke hoogtepunten zoals de grondwet van 1997. Dat democratisch denken groeit nog steeds onder het volk. het opbreken van politici met twijfelachtige belangen en vriendjes is een stuk lastiger. Echt eerlijke verkiezingen zou al een stuk helpen, die hebben we de laatste tijd niet gezien. Meer transparantie, een echt onafhankelijke justitie apparaat en dergelijke zou ook helpen om meer afleggen van verantwoording te zien.
4. Een andere koers waar media, activisten, politieke partijen en burgers veel vrijer kunnen bewegen en problemen echt ter spraken kunnen stellen is toch een hele uitdaging als de grondwet (die niet echt democratisch tot stand gekomen is) een blok aan het been blijft. Maar wellicht kun je een top 3 punten noemen van zaken waar op te richten om Thailand tot een gezonde democratie te maken? Welke ketenen moeten als eerst verworpen worden?
chris,
Ten aanzien van punt 2 ben ik het met je eens dat het vooral gaat om autoritaire, vrouwonvriendelijke, corrupte, overdreven trotse, nationalistische, arrogante figuren die je in het hele Thaise overheidsapparaat tegenkomt.
Ook op punt 3 geef ik je gelijk dat de politieke cultuur drastisch moet veranderen.
Veel politici zijn vooral bezig met persoonlijk gewin en eigenbelang, niet met het verwezenlijken van toekomstvisies en idealen. En dat komt de machthebbers maar wat goed uit, omdat dat soort politici makkelijk te paaien is.
Op punt 4 ben ik het oneens, want met deze grondwet staat elke oppositie tegen dit regime vanaf het begin met 3-0 achter.
Maar zolang de door de junta benoemde politieke vriendjes van het regime de in theorie onafhankelijke organen – zoals de kiesraad en het constitutionele hof – bevolken en niet zijn vervangen door werkelijk onafhankelijke mensen, zal de huidige grondwet overeind blijven. En dat kan nog wel wat jaartjes duren.
Zolang zal het blijven bij gerommel in de marge waar de machthebbers geen last van hebben.
Nog weinig reacties. Is iedereen OF zo onder de indruk dat ze sprakeloos zijn? Of was het juist zo vermoeiend (een saai interview?) om naar de mening van een Thai te luisteren? 🙂
beste Rob,
Ik denk dat het geringe aantal reacties een paar redenen heeft:
1. op dit moment staat het hoofd van expats en toeristen niet zo naar politiek
2. actuele thema’s zoals de Covid-aanpak worden niet behandeld en dat had toch wel gekund eind Februari
3. Bow vertelt niet zoveel nieuws oftewel: we hebben dit allemaal al eens gehoord
4. Je hebt te weinig doorgevraagd op punten waar ze wel een afwijkende mening heeft dan de goegemeente. Dan wordt het op een paar punten wellicht te confronterend voor Thai.
Rob,
Sinds ik dit forum lees (zo’n 6-7 jaar) heb ik gezien dat van de forumlezers maar een klein groepje (ongeveer een dozijn) reageert op dit soort bijdragen.
Ikzelf ben bijzonder geïnteresseerd in de Thaise machtsverhoudingen, politieke ontwikkelingen en (het effect daarvan op) het dagelijks leven van de gemiddelde Thai.
Net als de dappere, betrokken en (wat mij betreft) aantrekkelijke โบว (Bow) zou ik graag zien dat de stem van alle Thai geldt en niet zoals nu enkel van een groep superrijken (incl. die … in DE) die desnoods bereid is met dodelijk geweld de macht te behouden en op een feodale manier voor de bevolking te zorgen (en nog véél beter voor zichzelf). Ik wens voor het gros van de Thai dat ze meer krijgen dan de kruimels die ze nu verzamelen om te overleven, hoewel dat waarschijnlijk betekent dat parttime leven in Thailand voor mij te duur wordt.
Je interview met โบว (Bow) is inmiddels 3½ maand geleden. Sindsdien zijn, onder het mom van COVID-19-maatregelen, de mogelijkheden om het pro-democratie-geluid te laten horen nog verder ingeperkt. Op het ogenblik blijven eigenlijk alleen de sociale media over om de pro-democratie-aanhang te vergroten.
ad 1. het woordenboek zegt dat regime een regering is, vooral een authoritair regime. Ik heb nog nooit iemand horen zeggen of zien schrijven : het regime Rutte, of het regime Merkel, zelfs niet het regime Trump (waarschijnlijk omdat de man niet zo autoritair is maar gewoon ontzettend eigenzinnig en narcissistisch).
ad 2.
Citaat: “Sterker nog, de meerderheid van de politie steunt ons moreel gezien. Maar ze kunnen niet veel gedaan krijgen. De politie staat dichter bij de burger dan het leger, omdat ze samenwerken met de mensen. Het leger werkt alleen maar met vijanden.” Je moet toch wel behoorlijk naief zijn om dit te vinden. De politie staat dichter bij de mensen: vanwege de corruptie wellicht? En waarom kan de politie niks doen als de meerderheid achter Bow staat? Wie is er de baas van de politie: het leger? En het leger werkt alleen met vijanden? Tijdens de overstromingen werd het leger (onder aanvoering van Prayut) op handen gedragen in de volkswijken van Bangkok. En als ik me niet helemaal vergis trad het leger verschillende keren op tegen de grote corruptie in het politie-apparaat omdat er binnen dat apparaat voortdurend gelekt werd over politie-acties.Zo kon iedereen wegkomen.
ad 3.
Ik zou graag van je willen weten wat je onder ‘eerlijke’ verkiezingen verstaat. Kandidaten (van welke partij dan ook) zijn maar al te graag bereid om sommen geld te betalen voor allerlei zaken die hen in hun district populair maken. En die populariteit levert stemmen op bij verkiezingen.Is dat eerlijk? Een voorbeeld om het concreet te maken: de Yumbamrungs hebben nog nooit een verkiezing in hun district verloren, noch vader noch zoon. Wat doen ze? Ze geven iedereen in het district geld bij belangrijke gebeurtenissen: geboorte, huwelijk, begrafenis, buurtfeest, tempel-verjaardag. Ik ben er van overtuigd dat het niet uitmaakt voor welke partij ze kandidaat zijn; nu voor Pheu Thai. Is dat eerlijk of kijk je alleen naar de uiterlijkheden: genoeg stemhokjes, geen volmachten, geen cadeautjes alleen in verkiezingstijd, dezelfde rechten voor partijen op communicatie…..
2) Er zit nogal een verschil tussen wat de agent als persoon denkt en hoe hij zich te gedragen heeft binnen het systeem. Net zoals bij jou op de universiteit rekening te houden hebt met wat je kan wel of niet kan zeggen en doen om niet in de problemen te komen met hogeren. Het leger, ja die kunnen wel leuke propaganda fotoshoots houden maar zijn niet degene die de burger echt helpen. En beiden apparaten zijn inderdaad zeer corrupt met onder meer twijfelachtige geldstromingen naar boven.
3) Eerlijke verkiezingen is geen jerry-mandering (zoals we nu wel gezien hebben), ruim de tijd om campagne te voeren (was nu ook geen sprake van), kandidaten alle vrijheid geven om online en offline campagne te voeren, een doordacht , eerlijk en transparant systeem rondom financiering van partijen, een echt onafhankelijke kiesraad, onafhankelijke waarnemers ruim toelaten enzovoort. Aan al dat kwam het in 2019 zwaar tekort. Stinkt een uur in de wind die verkiezingen. Wat betreft geld, volgens o.a. Phongpaichit en Baker laten de mensen hun stem niet kopen. Je kunt geld aannemen van diverse partijen/kandidaten en ergens anders op stemmen. Dat men allerlei beloftes doet (populisme?) zoals een aan te leggen weg of dorpsfonds klopt. daar maken bepaalde namen zich populair mee. Die kunnen dus ook makkelijk van partij switchen. Phalang Pracharat zit vol ex phua thai leden. Dat hoeft niet per definitie oneerlijk te zijn, ze kunnen op lokaal niveau prima hun woord houden om zoveel mogelijk toezeggingen gedaan te krijgen. Dan kan zo’n partij op landelijk niveau in de top nog steeds vuil spel spelen (en dus schuren met democratische normen en waarden).