HIV-NAT Bangkok verliest medeoprichter Joep Lange
Nederland en de wereld is in diepe rouw om de vele omgekomen mensen, die in het boven de Oekraïne neergeschoten vliegtuig van Malaysia Airlines hebben gezeten. Bijna 200 slachtoffers kwamen uit Nederland en in veel kringen worden deze mensen betreurd.
Laat ik vooral vooropstellen, dat het ene slachtoffer niet belangrijker is dan een ander, wat zijn/haar achtergrond, maatschappelijke positie, afkomst of nationaliteit ook moge zijn geweest. Toch wil ik één van de slachtoffers met name noemen, de Nederlandse hoogleraar in de Medicijnen Joep Lange, die voor het HIV onderzoek en behandeling zo ontzettend belangrijk voor Thailand is geweest. Hij was met zijn levenspartner Jacqueline van Tongeren en vele tientallen andere passagiers op weg naar Melbourne voor de 20ste Internationale Aids Conferentie, die op 20 juli begint.
Dr. Joep Lange is mede-oprichter van het Nederland Australië Thailand Research Collaboration (HIV-NAT). Het is een samenwerkingsverband van de Thai Red Cross Aids Research Centre in Bangkok, het Kirby Institute (voorheen National Centre in HIV Epidemiology and Clinical Research) in Sydney en het Instituut voor Global Health and Development, verbonden aan de Universiteit van Amsterdam.
Het centrum van HIV-NAT in Bangkok voert sinds 1996 klinisch onderzoek uit bij HIV, specifiek op de problematiek van HIV en Aids in Thailand. Voor meer informatie over HIV-NAT beveel ik graag hun website aan: www.hivnat.org/en
David Cooper, directeur van het Kirby Institute, een vriend en collega van hoogleraar Joep Lange vertelt in een uitvoerig relaas op de website van The Conversation over hun samenwerking en de wetenschappelijke nalatenschap van deze Nederlandse pionier in HIV research. Hieronder een ingekorte vertaling:
“Grote internationale bijeenkomsten, zoals AIDS2014, zijn de ideale locaties voor collega’s en medewerkers om samen te komen en ideeën uit te wisselen. Tijdens de vroege jaren 1990 ontmoette ik vaak twee oude vrienden en collega’s, hoogleraar Joep Lange, mijn tegenhanger bij het Nationaal Aids Therapie Evaluatie Centrum (NATEC) in Amsterdam en hoogleraar Praphan Phanuphak, hoofd van het Thaise Rode Kruis AIDS Research Centre (TRC-ARC) in Bangkok.
In die tijd was het een groot probleem om de farmaceutische bedrijven en andere HIV-gerelateerd klinische onderzoekers te overtuigen van het feit dat HIV veel voorkomt in landen met lage inkomens, die niet de middelen bezaten om te betalen voor dure behandelingen.
In november 1995 werden wij drieën het eens over de noodzaak van een centrum voor klinische proeven in Thailand en zo kwam de Nederland-Australië-Thailand Research Collaboration, die bekend staat als HIV-NAT tot stand, dat al snel model stond voor HIV klinisch onderzoek in ontwikkelingslanden.
HIV-NAT’s eerste onderzoek met 75 deelnemers werd gestart in september 1996. Het was een studie naar de haalbaarheid van een verlaging van de dosering van twee belangrijke antiretrovirale therapieën in combinatie, als gevolg van de lagere gemiddelde lichaamsgewicht van Thais. Deze baanbrekende studie leidde tot het idee om de behandeling te optimaliseren en de kosten van antiretrovirale geneesmiddelen te verminderen.
Joep en ik lobbyden vervolgens bij de farmaceutische industrie terwijl Praphan zich verzekerde van de steun van het Thaise ministerie van Volksgezondheid, waardoor in klinische proeven ervaren artsen en biostatistica uit Nederland en Australië Thaise gezondheidszorg werknemers in alle aspecten van het klinisch onderzoek konden worden bijgeschoold.
De eerste twee studies van de groep op Chulalongkorn Hospital in Bangkok hielp een toekomstig didactisch model voor sites over Thailand en de regio te vestigen. Deze twee studies waren cruciaal voor het toekomstige succes van HIV-NAT, die is uitgegroeid tot een stuwende kracht van internationaal erkende HIV-onderzoek.
Ik ben bevoorrecht Joep’s collega te zijn geweest voor meer dan twee decennia. Zijn bijdrage aan HIV-onderzoek en behandeling en zijn vastberadenheid om de toegang tot deze behandelingen voor mensen in Afrika en Azië te verzekeren, kan niet worden onderschat. Joep was een bijzonder mens, een dappere onderzoeker, een waardevolle medewerker, een goede vriend en collega”
Voor het complete verhaal van Dr. Cooper gaat u naar: theconversation.com/joep-lange-a-brave-hiv-researcher-a-great-friend-and-colleague-29405
Over deze blogger
-
Bert Gringhuis (1945), geboren en getogen in Almelo in het mooie Twente. Later vele jaren in Amsterdam en Alkmaar gewoond, werkzaam in de export voor diverse bedrijven. Ik kwam in 1980 voor het eerst in Thailand en was meteen verliefd op het land. Vele malen sindsdien terug geweest en na mijn (vroeg)pensionering als weduwnaar naar Thailand verhuisd. Daar woon ik nu al 22 jaar samen met mijn ietwat jongere Thaise dame Poopae.
Mijn eerste ervaringen in Thailand als een soort nieuwsbrief aan familie, vrienden en kennissen gestuurd, die later onder de naam Gringo op Thailandblog hebben gestaan. Veel, heel veel artikeltjes hebben die eerste verhalen gevolgd en dat is uitgegroeid tot een vrijwel dagelijkse hobby.
In Nederland nog een verwoed voetballer en voetbalscheidsrechter, maar de jaren gaan tellen en in Thailand nog altijd verwoed, maar het poolbiljarten is echt van mindere kwaliteit, ha ha!
Lees hier de laatste artikelen
Steden21 november 2024Chumphon: Rust en lekker eten!
Cultuur18 november 2024Pua, Pua, Pua
Achtergrond11 november 2024Bananen in Thailand
Bezienswaardigheden11 november 2024Ban Chiang – Een juweel in de kroon van Udon Thani
Gringo, je hebt een van de slachtoffers een gezicht gegeven, dan gaan de aantallen in hun volle omvang duidelijk worden. Joep is 1 in die grote aantallen slachtoffers, het verlies van Joep Lange accentueert nog eens te meer wat voor een groot verlies en leed er individueel en massaal er is ontstaan door deze gepleegde misdaad. Het grote aantal slachtoffers krijgt langzaam maar zeker individueel een gezicht, dan realiseer je je echt wat een catastrofe dit is voor zovelen.
RIP Joep en al die anderen, ik wens sterkte aan alle familie, vaders, moeders, kinderen, kleinkinderen, vrienden, collega’s, bekenden.
NicoB
Inderdaad Joep Lange heeft er mede voor gezorgd dat ook Thailand een verdere escalatie van de hiv-ramp in de voorbije decennia bespaard is gebleven. Dit door zijn combinatie van wetenschap, activisme en effectieve lobby. Namens Stichting AidsCare onderstrepen wij het belang van deze denker en doener. Dat juist hij, die zoveel levens redde, door een onverhoedse en onzichtbare vijand weggerukt is stemt bitter. Ons respect zal altijd blijven.
Dit wil ik op Thailandblog met de lezers delen in aansluiting op mijn eerdere reaktie, ik schreef mijn dochter in Nederland deze email, het is illustratief voor het immense leed van de nabestaanden:
“Wat een ramp met het vliegtuig van Malaysia Airways, heel triest, een drama, zoveel mensen, een passagiersvliegtuig neerhalen, hoe gek kun je zijn?
Nederland staat op z’n kop denk ik en rouwt, zovele nabestaanden, moeders, vaders, kinderen, kleinkinderen, vrienden, collega’s en bekenden, die hun dierbaren op slag kwijt zijn, hier leeft een ieder ook mee, zover bekend zaten er geen Thaise mensen in dit toestel.
Zelf ook al eens op deze route gezeten met Malaysia, het had een ieder kunnen overkomen.
Hoe is het om jullie heen, ook mensen dichtbij in de rouw?
Liefs, Papa”
De reactie van mijn dochter in Nederland:
“Ja, het is vreselijk. In Hilversum zijn drie gezinnen volledig weg. Bij ons komt het heel dichtbij, onze drie buurmeisjes en hun moeder zaten in het vliegtuig…
Wij hebben donderdag tot diep in de nacht bij onze buurman gezeten. Gelukkig heeft hij veel vrienden en familie die hem nu steunen. De klap komt straks pas als het “normale” leven weer begint en zijn kids niet meer naar school gaan. Hij is een super lieve vent en was erg betrokken bij zijn kinderen, hij blijft nu zo ontzettend alleen achter…
Wij zijn zelf ook erg aangeslagen, overal om ons heen en ook bij ons, hangt de vlag half stok…
Te triest voor woorden… Alsof we in een hele slechte film terecht zijn gekomen.
Liefs”.
Dit sluit aan bij wat Gringo ook laat zien, het immense leed, het grote verlies en de gevolgen die veroorzaakt zijn.
NicoB
Inderdaad Gringo, het ene slachtoffer mag niet meer dan het andere betekenen, als het gaat om condoleances, aan zij die die achterblijven met het verlies van hun geliefden. Mooi stuk.
Buiten een groot aantal Nederlandse passagiers, waren ook al die andere passagiers en de crew slachtoffers van een terroristische daad. die families rouwen evenzeer.
Wat Joep Lange betreft, was me vrij bekend. Samen met Peter Piot, directeur van UN AIDS, destijds, en met een prachtig team, hebben zij veel werk geleverd op het gebied van AIDS en HIV. En een enorme vooruitgang teweeggebracht in Zuidoost Azië. Allereerst erkenning van het probleem. Wat zeer moeilijk lag in Thailand. Dan zowel preventief, diagnostisch als op behandeling gefocuste inzichten en effectieve programma’s geleverd. Prachtig lobbywerk ook in een zeer conservatief politiek milieu.
Het is ironisch, als dat nog zo gezegd kan worden, en mits permissie. Dat een levensredder in deze omstandigheden moet omkomen, net in zulk triviale conflictzone. Nu de man was een altruïst, weidde zijn leven aan de wetenschap. En als het een magere troost mag wezen. Heeft zijn leven gelaten niet met een zwaard in de hand, maar in de wetenschap dat hij op die conferentie nog meer levens zou pogen te redden. Daarom vind ik het persoonlijk des te aangrijpender.
En vind dat ook voor elke passagier op die vlucht, immers, dit had niet mogen gebeuren.
Er is niets tragischer dan een geliefd familielid, vriend(in), zoon, dochter, … te verliezen door een louter terrorischtische daad.
Tot zover, deze reactie op een gebeurtenis die velen heeft ‘geraakt’.
Dank voor je bijdrage.