Het succes van visreservaten in de rivier Ngao

In 1998 merkten de inwoners van Na Doi, een rustig dorpje in het noordwesten van Thailand, dat ze steeds minder vis vingen in de naburige rivier de Ngao en dat de vissen die ze nog wél vingen, steeds kleiner werden. Gezamenlijk besloten Na Doi’s 75 huishoudens om een radicale oplossing uit te proberen: ze reserveerden een stukje van de rivier als reservaat, waarin absoluut niet gevist mocht worden.

Bijna een kwart eeuw later werpt het experiment zijn vruchten af. In het beschermde gedeelte van de Ngao wemelt het inmiddels van de grote karpers en de vangsten buiten het kleine reservaat, daar waar de dorpelingen hun netten mogen uitwerpen, zijn duidelijk in omvang toegenomen.

“Deze reservaatjes van vissers en burgers zelf kunnen een uitstekende strategie zijn voor het duurzame beheer van hulpbronnen en het behoud van visstanden,” zegt Aaron Koning, een onderzoeker van National Geographic

De regels voor de inmiddels talrijke reservaten zijn doorgaans heel eenvoudig: in een beschermd stuk rivier of meer dat is afgebakend met vlaggetjes of borden, mag helemaal niet worden gevist. De straffen voor overtredingen lopen uiteen. In Na Doi beginnen de boetes bij 500 baht per gevangen vis, ongeacht de lengte ervan, en lopen ze op na herhaalde overtredingen. In een ander dorp moeten illegale vissers twaalf flessen whisky betalen of een varken offeren om de geesten weer gunstig te stemmen.

Aaron Koning is al in zijn studententijd begonnen met onderzoek naar dit succes in de vallei van de Ngao. Hij wilde weten hoe wijdverbreid en succesvol dit soort reservaten werkelijk waren. In de acht daaropvolgende jaren woonde hij in totaal anderhalf jaar in dorpen in de hele regio, waar hij circa vijftig verschillende reservaatjes documenteerde.

Over zijn bevindingen en de mogelijk te trekken conclusies werd een zeer interessant artikel, ondersteund met mooie foto’s, gepubliceerd in de Nederlandse uitgave van National Geographic, dat u op deze link kunt vinden: www.nationalgeographic.nl/

Over deze blogger

Gringo

Bert Gringhuis (1945), geboren en getogen in Almelo in het mooie Twente. Later vele jaren in Amsterdam en Alkmaar gewoond, werkzaam in de export voor diverse bedrijven. Ik kwam in 1980 voor het eerst in Thailand en was meteen verliefd op het land. Vele malen sindsdien terug geweest en na mijn (vroeg)pensionering als weduwnaar naar Thailand verhuisd. Daar woon ik nu al 22 jaar samen met mijn ietwat jongere Thaise dame Poopae.
Mijn eerste ervaringen in Thailand als een soort nieuwsbrief aan familie, vrienden en kennissen gestuurd, die later onder de naam Gringo op Thailandblog hebben gestaan. Veel, heel veel artikeltjes hebben die eerste verhalen gevolgd en dat is uitgegroeid tot een vrijwel dagelijkse hobby.
In Nederland nog een verwoed voetballer en voetbalscheidsrechter, maar de jaren gaan tellen en in Thailand nog altijd verwoed, maar het poolbiljarten is echt van mindere kwaliteit, ha ha!

Lees hier de laatste artikelen

Oudere postings van deze blogger

• Bezienswaardigheden2 december 202424 uur in Bangkok (video)
• Rayong30 november 2024Rayong, een uurtje of twee!
• Eten en drinken29 november 2024Hoe de scherpe kant van de Thaise keuken te vermijden?
• Eten en drinken25 november 2024Rijstebrij